Μονολογώντας «αγανακτισμένος»…

η φωτογραφία από τη συγκέντρωση στην Πάτρας (thebest.gr, πηγή)

του Κώστα Μερκουράκη 

από Ανέσπερα λόγια

Ο κόσμος αμέτρητος, χόρτασε το βλέμμα. Γέμισε το Σύνταγμα πρόσωπα, ξεχείλισαν οι γύρω δρόμοι, τα στενά, η πλατεία Συντάγματος. Βρεθήκαμε αρκετές χιλιάδες εκεί - όχι όλοι, αλλά πολλοί. Η μόλυνση ξεπέρασε γρήγορα τα σύνορα της Ισπανίας, ενώ το διαδίκτυο συνέβαλε καθοριστικά στην οργάνωση της αυθόρμητης συγκέντρωσης. Τα κανάλια σε μια προσπάθεια να πατρονάρουν τις διαδηλώσεις καλούσαν από το πρωί σε πανηγύρι, μόνο που η μαζικότητα ήταν τέτοια, που δεν αφήνει περιθώρια για τηλεοπτική διαχείριση.

Εργαζόμενοι, φοιτητές, συνταξιούχοι, κουρασμένοι και θυμωμένοι με το πολιτικό σύστημα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, έδωσαν βροντερό παρών σε πολλές πόλεις της χώρας. Λίγες μέρες μετά τα συλλαλητήρια των συνδικάτων, ο κόσμος αυτή τη φορά ήταν πολλαπλάσιος. Το μήνυμα που στάλθηκε είναι διπλό και δεν αφορά μόνο την Κυβέρνηση αλλά και την Αριστερά. Ακριβώς επειδή στα ζερβά της κοινωνίας βρίσκονται οι κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να αποδειχτούν αποτελεσματικές και νικηφόρες, οφείλω να θυμώνω με την Αριστερά. Γιατί παρατηρώ το δισταγμό της να βρεθεί στο πλάι μαζικών αυθόρμητων κινητοποιήσεων, διακρίνω το φόβο της να απευθυνθεί σε μεγάλα ετερογενή ακροατήρια.

Το ΚΚΕ αφού κατήγγειλε το Ισπανικό ΚΚ για τη συμμετοχή του στις αντίστοιχες διαδηλώσεις, απείχε κρατώντας σαφείς αποστάσεις από το γεγονός. Η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε πως: «οι αγανακτισμένες συγκεντρώσεις δεν ανησυχούν το σύστημα». Φαντάζομαι πως το σύστημα δεν ξαγρυπνά ανήμερα των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ. Από την άλλη μεριά, ενθαρρυντικό είναι το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβήθηκε να στηρίξει τις αυθόρμητες εκδηλώσεις του κόσμου, έστω και με μια κάποια αμηχανία.

Κενό γράμμα η κριτική περί μη ταξικών χαρακτηριστικών της πορείας. Δεν αφορούν κανέναν οι κατηγορίες για «απολίτικες συμπεριφορές». Η ακροδεξιά φρόντισε να παρεισφρήσει στη διαδήλωση – ευτυχώς απομονώθηκε σύντομα – ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται πως οι μαζικές συνευρέσεις του κόσμου, ιδιαίτερα σε περιόδους δύσκολες, αποτελούν προνομιακό πεδίο «δράσης». Η Αριστερά δεν έχει δικαίωμα να επιτρέψει στην ακροδεξιά να αλωνίζει. Δουλειά της είναι να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στο αυθόρμητο, να το μετατρέψει σε συνείδηση, όχι να το υποτιμά.

Ήρθε η ώρα να έρθουν στο προσκήνιο μαζικά κινήματα πολιτικής ανυπακοής. Η συνεύρεση των δυνάμεων της Αριστεράς τόσο στους δρόμους, όσο και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, θα μπορούσε να αναπτύξει δυναμική ικανή να καθορίσει τη πορεία του τόπου. Πολύ φοβάμαι πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο απεύχονται όχι μόνο οι δυνάμεις του συστήματος, αλλά πιθανότατα και το μεγαλύτερο κομμάτι της ίδια της Αριστεράς.

- Κώστας Μερκουράκης (Από www.topontiki.gr)