σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία (πηγή) |
του Δημήτρη Χρήστου
από την Αυγή Τα κακά μαντάτα ήρθαν. Το επίσημο πλέον έλλειμμα της χώρας για το 2010 ήταν 10,5% που σημαίνει 24,2 δισ. ευρώ, με συνέπεια το χρέος να εκτοξευτεί στα 142,8% του ΑΕΠ. Κανένα πρόβλημα όμως για τον κ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος πριν 8 μήνες είχε δεσμευτεί πως δεν θα υπάρξει πλέον κανένα νέο οικονομικό μέτρο και αν υπάρξει, θα σημαίνει πως έχει αποτύχει και πως πρέπει να παραιτηθεί! Το δίλημμα είναι πλέον σαφές. Φορολογικά περιθώρια σε μια αγορά σε διάλυση και άγρια ύφεση δεν υπάρχουν αφού οι τζίροι των επιχειρήσεων είναι ισχνοί και στις περισσότερες περιπτώσεις οι ζημιές είναι μεγαλύτερες από τα κέρδη με συντριπτική διαφορά. Όταν καούν και τα τελευταία υπολείμματα λίπους, σε όσους τα διαθέτουν, έρχεται το λουκέτο. Το βλέπουμε στους ρυθμούς αύξησης της ανεργίας, το βλέπουμε κάθε μέρα στους δρόμους, όπου πλέον τα κλειστά καταστήματα κοντεύουν να γίνουν περισσότερα από τα ανοιχτά.
ΑΠΟ ΠΟΥ θα μαζέψουν τα χρήματα που λείπουν και έχουν δεσμευτεί στους δανειστές μας πως θα το πράξουν; Νέες περικοπές στο δημόσιο και στις συντάξεις; Μέχρι που και με ποιο κέρδος. Ήδη το σοκ στις αμοιβές του δημοσίου τομέα έχει διαλύσει κάθε λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα που είχε απομείνει στη διαβρωμένη κρατική μηχανή. Τι προσδοκούν τελικά και πού στηρίζονται για τα έσοδα που λείπουν; Είναι πλέον σαφές. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου δεν ήρθε να σώσει τη χώρα διότι δεν έχει κανένα σχέδιο για κάτι τέτοιο και το ομολογούν όλα σχεδόν τα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Το σχέδιο σοκ και δέος έχει να κάνει με τις εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας στους δανειστές και σε μεταβολές τις οικονομίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα παραδώσουν ό,τι κρίνεται συμφέρον στις ξένες -κατά κανόνα- επιχειρήσεις.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ αυτή, της εφαρμογής των ιδεών Φρίντμαν, πρωτοεφαρμόστηκε στη Χιλή, όταν οι Αμερικανοί ανέτρεψαν την κυβέρνηση Αλιέντε και κράτησε 10 χρόνια. Δέκα χρόνια ύφεσης και αιματηρών μεταβολών χωρίς μάλιστα κοινωνικές αντιστάσεις αφού κάθε φωνή διαμαρτυρίας εξαφανιζόταν. Πώς μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο εδώ και πόσος χρόνος θα χρειαστεί σε μια χώρα με κοινοβουλευτική δημοκρατία και εκατομμύρια πολίτες που δεν έχουν καμία διάθεση να αποδεχτούν αυτό το καταστροφικό για τη ζωή τους και τη χώρα πείραμα; Αγριεύεις όταν αντιλαμβάνεσαι πως δεν τους νοιάζει. Πως όχι μόνον δεν διδάσκονται τίποτα από τις αποτυχίες τους, αλλά επιπλέον είναι διατεθειμένοι να επιταχύνουν τις βίαιες μεταβολές
ΠΑΝΤΑ στο ΠΑΣΟΚ θεωρούσαν τη μεσαία τάξη και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στοιχείο καθοριστικό για την οικονομία και τις κοινωνικές ισορροπίες. Υπάρχει όμως ΠΑΣΟΚ; Διαβάζω για παράδειγμα, πως επαναφέρουν τα σχέδια για μετατροπή των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Γαλάτσι σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο τύπου Mall. Δεν τους ενδιαφέρει αν διαλύσουν τον κοινωνικό και επιχειρηματικό ιστό δύο μεγάλων δήμων όπως είναι του Γαλατσίου και της Νέας Ιωνίας που έχουν αναπτύξει και στηρίζονται στις τοπικές τους αγορές της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Δεν τους ενδιαφέρει αν ρίξουν στη φτώχεια και την απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά. Δεν τους ενδιαφέρει που εξορίζουν τα καλύτερα παιδιά μας στην ξενιτειά. Περιμένουν ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει ο (ξένος) ιδιωτικός τομέας και θα καλύψει τα κενά εισάγοντας φτηνά προϊόντα και η μηχανή θα πάρει μπροστά! Θεωρούν τόσο ηλίθιους τους ξένους που θα στήσουν Mall σε μια κατεστραμμένη εσωτερική αγορά, αναμένοντας να επέλθουν ισορροπίες και κέρδη, μετά από 15 χρόνια!
ΗΡΘΑΝ στην εξουσία χωρίς σχέδια και οράματα. Άσχετοι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις εθνικές προκλήσεις με αίσθημα πατριωτισμού και ευθύνης, απέναντι στους Έλληνες και την ιστορική κληρονομιά του τόπου. Μιλάνε για συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, αλλά δεν έχουν καμία πρόταση για να τα αξιοποιήσουν. Είναι τέτοιο το εύρος της κοινωνικής σφαγής που ακόμα και χρήσιμες μεταρρυθμίσεις ακυρώνονται και υπονομεύονται από την ισοπεδωτική επιχείρηση σοκ και δέος. Τίτλος του σημερινού... έργου, κατά παράφραση του στίχου “Μη γελάς, να μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου