Στάχτη στα μάτια των πολιτών

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

από την Αυγή της Κυριακής

Το σκηνικό που από κοινού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έστησαν ώστε, μεσούσης της περιόδου των πασχαλινών διακοπών, να ψηφιστεί η πρόταση για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής με μοναδικό θέμα τη διαλεύκανση τυχόν ευθυνών του Άκη Τσοχατζόπουλου για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, είναι αποκαλυπτικό των μεθοδεύσεων προκειμένου να υπάρξει συμψηφισμός και συγκάλυψη, αλλά και να ανακουφιστεί το δικομματικό πολιτικό σύστημα.

Παραπέμπεται μόνον ένας υπουργός, όταν οι αποφάσεις για τα υποβρύχια έχουν ληφθεί από συλλογικά κυβερνητικά όργανα όπως το ΚΥΣΕΑ και την εκτέλεσή τους έχουν παρακολουθήσει πολλοί υπουργοί. Παραπέμπεται με τη διαδικασία του ισχύοντος νόμου "περί ευθύνης υπουργών", ενώ εκκρεμεί η ψήφιση νέου νόμου. Και, βεβαίως, υπάρχει πάντοτε το ακαταδίωκτο με βάση τη συνταγματική ρύθμιση περί παραγραφής, που από κοινού ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Ερωτήματα δημιουργούνται και από το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει φτάσει στη Βουλή ο φάκελος για το σκάνδαλο της Siemens, παρ' ότι η έρευνα έχει ξεκινήσει νωρίτερα.

Σημειώνεται επίσης ότι η ελληνική Βουλή το πιθανότερο είναι να μη συζητούσε, ούτε με τους σημερινούς όρους, για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, αν δεν υπήρχε η σχετική έρευνα της γερμανικής Δικαιοσύνης.

Η επίσπευση της διαδικασίας για τον Άκη Τσοχατζόπουλο είναι προφανές ότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Συντελείται μόλις λίγες μέρες πριν από την κατάθεση των νέων σκληρών μέτρων. Η κυβέρνηση ψάχνει για, έστω επικοινωνιακά, αποδιοπομπαίο τράγο και επιλέγει έναν "καμένο" πολιτικό, ώστε να ικανοποιηθεί, έστω επικοινωνιακά, η δικαιολογημένη λαϊκή απαίτηση να πληρώσουν οι ένοχοι για την επαπειλούμενη χρεωκοπία. Άραγε αρκεί η παραπομπή Τσοχατζόπουλου για να καθαγιαστεί το πάρτι που προγραμματίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ κ.λπ.;

Αναμφισβήτητα υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι υπουργοί, όπως ο κ. Τσοχατζόπουλος, πλούτισαν... καθ' υπερβολήν κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Αλλά το πρόβλημα της χρεωκοπίας δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με τις "μίζες του Άκη". Όλοι γνωρίζουν ότι τα εξοπλιστικά προγράμματα έχουν ενσωματώσει τις μίζες στο τίμημά τους. Απαγορεύεται να μην πάρει μίζες όποιος ανακατεύεται με τα όπλα! Χαλάει την πιάτσα! Το γνωρίζουμε από την περιβόητη "αγορά του αιώνα", κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όταν είχαν διαπιστωθεί ενδείξεις εμπλοκής του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου. Και το θέμα, τελικώς, έκλεισε!

Το μείζον, λοιπόν (χωρίς να παραγράφονται οι προσωπικές ευθύνες και να μην τιμωρούνται οι ιδιοτελείς συμπεριφορές), είναι η πολιτική επιλογή για τους υπερεξοπλισμούς, που αντιπροσωπεύουν περίπου τα 80 δισ. ευρώ, δηλαδή το 25% του συνολικού δημόσιου χρέους. Το ίδιο ισχύει με την πολιτική επιλογή να αναλάβει η Ελλάδα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που το κόστος τους υπολογίζεται στα 30 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 10% του συνολικού δημόσιου χρέους. Ο λογαριασμός έπεσε έξω εξαιτίας λανθασμένων και αδιέξοδων πολιτικών επιλογών, που πρέπει να εντοπιστούν ώστε οποιαδήποτε αναπτυξιακή προοπτική να μην ξαναπέσει στις ίδιες λακούβες. Οι λαμογιές αποτελούν ένα μέρος του γενικότερου πολιτικού προβλήματος - δεν είναι το όλον.

Η συζήτηση για τις καταχρήσεις που οδήγησαν στην έκρηξη του δημόσιου χρέους είναι αναγκαία για να εντοπιστεί το λεγόμενο "επαχθές και απεχθές" χρέος. Οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ για τις μίζες. Η πρόταση του Αλ. Τσίπρα να συγκροτηθεί ειδική επιτροπή της Βουλής που θα διερευνήσει το γκρίζο αυτό χρέος αποκτά επείγουσα σημασία, καθώς έχει ανοίξει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση, η οποία πρέπει να γίνει με βάση πραγματικά και όχι εικονικά στοιχεία. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και η πρωτοβουλία οικονομολόγων για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους.

Ο καταλογισμός ποινικών ευθυνών είναι αναγκαίος. Δεν μπορεί όμως να υποκαταστήσει την ανάγκη το μαχαίρι να μπει βαθιά στο απόστημα του δικομματικού συστήματος. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος η συζήτηση για την ποινικοποίηση να λειτουργήσει ως άλλοθι για να διασωθεί το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα, να λειτουργήσει ως στάχτη στα μάτια των πολιτών.