Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Έλληνα σκηνοθέτη. Το
37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της
Δικτατορίας 1967- 1974». ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό
υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις
δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών. « Σε αυτό το φιλμ
υπάρχει ό,τι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο » είπε ο σκηνοθέτης,
ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος
συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. «
Συμμετείχαν όλοι» είπε συγκινημένος. « O Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο
Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί
άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε». Σιγά σιγά άρχισε να
καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Φυλακές του Μπογιατίου,
κάποια στρατοδικεία... Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο
Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον
Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η
κινηματογράφηση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η
πορεία της Ειρήνης. « Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι
κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου », ανέφερε ο
σκηνοθέτης, « αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν
500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι
μια χώρα που δεν αντιδρά ». Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να
έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της
Αθήνας. « Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού
Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και
ανασφάλειας,αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο
υλικό.Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι ». Δεν
έλειψαν οι δυσκολίες και τα κυνηγητά. Αλλά αυτό δεν πείραζε γιατί
«καταγράψαμε σημαντικά πράγματα από ταράτσα σε ταράτσα, όπως τα γεγονότα
στη Νομική. Ίσως η ποιότητα να μην είναι πάρα πολύ καλή,όμως το γεγονός
που καταγράφεις είναι» συμπλήρωσε στο τέλος της παρουσίασης ο Νίκος
Καβουκίδης.
Μέσα από τη ματιά δέκα νέων συγγραφέων και την ερμηνεία δέκα νέων
ηθοποιών, η παράσταση «Unemployed», αφηγείται προσωπικές ιστορίες
ανθρώπων που βιώνουν τις συνέπειες της αμφιβολίας της εποχής και της
αβεβαιότητας για το μέλλον. Ιστορίες ανθρώπων που βρίσκονται άμεσα ή
έμμεσα αντιμέτωποι με την ανεργία. Η παράσταση βασίζεται στα κείμενα που
δημοσιεύτηκαν στις «Μητροπολίτικες Ιστορίες» (τεύχος 11, Φθινόπωρο
2011).
Κείμενα: Έλια Αλεξίου, Άθως Δημουλάς, Ειρήνη Μαργαρίτη, Χάρης
Μπόσινας, Χριστιάνα Μύγδαλη, Σπύρος Παπαδόπουλος, Γιώργος Πολυμενέας,
Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Κατερίνα Φωτιάδη.
Ερμηνεύουν: Σταμάτης Ζακολίκος, Σοφιάννα Θεοφάνους, Μάνος Κανναβός,
Δημήτρης Κερεστετζής, Mιχάλης Κοιλάκος, Μαίρη Λούση, Μαρία Μαμούρη,
Ειρήνη Μαργαρίτη, Απόστολος Φράγκος, Κατερίνα Φωτιάδη
Τραγούδι: Δήμητρα Κωτίδου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Σταμάτης Ζακολίκος, Ειρήνη Μαργαρίτη, Κατερίνα Φωτιάδη
Δημιουργία Video: Κύνθια Λιβανίου
Μονταζ: Μαριλένα Σοφοκλέους
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βίντεο έδωσε στη δημοσιότητα η NASA (...) Το βίντεο απεικονίζει την αυξητική τάση που παρουσιάζει η θερμοκρασία σε όλη τη Γη, από το 1880 έως σήμερα. 130 χρόνια μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Ενδεικτικό της ραγδαίας επιδείνωσης της κατάστασης είναι το γεγονός ότι οι εννέα από τις δέκα πιο θερμές χρονιές σε όλη αυτή τη χρονική περίοδο καταγράφονται μετά το 2000. “Γνωρίζουμε ότι η Γη απορροφά περισσότερη ενέργεια από εκείνη που εκπέμπει για αυτό και υπάρχει μια συνεχόμενη αυξητική τάση της θερμοκρασίας. Ακόμη και περίοδοι μειωμένης ηλιακής δραστηριότητας ή φαινόμενα όπως το La Nina που συμβάλουν στην μείωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη δεν καταφέρνουν να αντιστρέψουν την αυξητική τάση”, αναφέρει ο Τζέημς Χάνσεν, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών Goddard της NASA. (πηγή: http://milon-tis-eridos.blogspot.gr/2012/09/130-30.html)
Η αυτοκτονία δεν είναι λύση. Λύση είναι η ζωή. Η αυτοκτονία είναι διέξοδος για την απελπισία και οπωσδήποτε επιλογή άξια σεβασμού. Στο κάτω κάτω είναι η μοναδική επιλογή που βλάπτει αποκλειστικά το δράστη: η επιτομή της αυτοδιάθεσης, εν τέλει.
Οι αμέτρητες φλυαρίες στις οποίες όλοι θα επιδοθούν για την κοινωνία μας που πώς έχει γίνει έτσι, που οδηγεί τους ανθρώπους στην αυτοχειρία και την απελπισία. Οι κομμένες γέφυρες, οι αποκλεισμένοι δρόμοι, τα αδιέξοδα, θες οικονομικά, θες κοινωνικά, θες πνευματικά. Μπλα μπλα μπλα. Σα να ακούω ακόμα και την Σία ή την Όλγα να τα λένε. Κελ ορρέρ!
Εκτός λοιπόν από κοινοτυπίες, έχεις να πεις τίποτα άλλο; Έχεις να κάνεις κάτι; Κάτι, οτιδήποτε, έστω μικρό. Μη γελιέσαι, στο κάτω κάτω της γραφής, αυτή δεν ήταν η πρώτη αυτοκτονιά της κρίσης, ίσως και να το έχεις ακούσει. Εκατοντάδες οι αυτόχειρες τα τελευταία δυο χρόνια. Αυτή ήταν μάλλον η πιο θεαματική, αλλά νταξει, τα’χουμε αυτά τα θεατρικά εμείς στη Μεσόγειο. Είμαστε δραματικοί τύποι. Αυτό που σοκάρει είναι ακριβώς η επιλογή της «σκηνοθεσίας» αυτής της αυτοκτονίας. Άλλοι απλά έπεσαν από ένα μπαλκόνι ή έριξαν μια σφαίρα στον κρόταφο. Απλά, παστρικά, ήσυχα, χωρίς σκηνική παρουσία. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μια δραματικότητα, ένας συμβολισμός στον τόπο και τον τρόπο, κάτι που δε σε αφήνει να αποστρέψεις το βλέμμα και να καθησυχαστείς αντιμετωπίζοντας το σαν έναν ακόμη αριθμό. Έρχεται και στρογγυλοκάθεται μπροστά σου και σου λέει «κοίτα με, είμαι ένα πρόβλημα, είμαι ένα σοβαρό πρόβλημα, μάλλον είμαι το πρόβλημα, τι θα γίνει, θα κάνεις τίποτα;».
Κι απλά δεν μπορείς να σηκώσεις τα μάτια σου από κει, δεν μπορείς απλά να κουνήσεις το κεφάλι με αποτροπιασμό, τσκ τσκ τσκ, πού έχουμε φτάσει, ζούγκλα γίναμε, ποιος να τό’λεγε και τα τοιαύτοια, και μετά να συνεχίσεις να πλένεις τα πιάτα σου ή να συμπληρώνεις το εξελόφυλλο, λέωγωτώρα. Όχι. Θα στηλώσεις τα μάτια εκεί, στο κέντρο του προβλήματος, που είναι στο Σύνταγμα, που είναι το Σύνταγμα, είτε εννοείς την πλατεία, είτε εννοείς το θεσμό, κοίτα το, είναι εκεί και περιμένει να κάνεις κάτι. Να αποφασίσεις επιτέλους για τη ζωή σου, να αντιδράσεις, να δείξεις αλληλεγγύη, να σταθείς στα πόδια σου επιτέλους, και να βοηθήσεις και τους διπλανούς να σταθούν. Να σκοτώσεις ρε φίλε, τελικά, το σκυφτό ανθρωπάκι που ήσουν μέχρι χτες, γιατί απλά πλέον, αν μπορείς να συνεχίσεις να είσαι το ίδιο σκυφτό ανθρωπάκι, να το ξέρεις, κάποιος κάποτε θα γυρίσει να σε φτύσει: κι είναι πάρα πολύ πιθανό αυτός ο κάποιος να είναι το παιδί σου.
Μη με παρεξηγείς, δεν έχω καμία όρεξη να σου φορτώνω ενοχές, αυτά είναι ωραία σπορ για ελληνίδες μαμάδες, εγώ μαμά δεν είμαι, κι όσο για ελληνίδα, το κουβεντιάζουμε αν θες. Δεν με ενδιαφέρουν καν οι ενοχές, είναι μια μλκία κ μισή, ένας καλός τρόπος να πλουτίζουν οι φαρμακευτικές τελικά. Ούτε και δυσανάλογες για τα κυβικά σου ευθύνες δεν θέλω να σε φορτώσω. Δεν αναζητώ ήρωες. Δε με ενθουσίασαν ποτέ, εκτός ίσως από όταν ήμουν 15. Αναρωτιέμαι τι να έγιναν οι άνθρωποι, απλά. Κι ούτε καν, σβήστο. Δεν υπάρχουν άνθρωποι καν πλέον. Δεν είναι θέμα ανθρώπων, καλοσύνης, χριστιανικών αξιών και ανθρωπιστικών ευαισθησιών, να τελειώνουμε πλέον με αυτή την παραμύθα, πολύ κράτησε το αστείο. Υπάρχουν αυτοί κι εμείς. Τόσο απλά. Και το εμείς, πες το ταξικό, εγώ λέω να το πω έτσι, αλλά άμα σε χαλάει η «ξύλινη» ορολογία, πες το κοινωνικό, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.
Το ζήτημα είναι πως το τυπάκι πήγε και αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα, ενώ πιο πριν το Σύνταγμα είχε πολλάκις καεί, σοδομιστεί, ξεσκιστεί, τσαλαπατηθεί και εξευτελιστεί χειρότερα κι από τα μελαμψά κοριτσάκια που εκδίδονται στη Σωκράτους και στην Πατησίων –και που κάποιους τους ενοχλούν, που για κάποιους, αυτά τα κοριτσάκια είναι το πρόβλημα, ξεφεύγω, το ξέρω, είναι που είμαι κι εγώ υπό το ίδιο σοκ, όσο κι εσύ. Στο θέμα μας λοιπόν, το Σύνταγμα έχει βανδαλιστεί ανερυθρίαστα και ασυστόλως και εξακολουθώ να εννοώ και την πλατεία και τον θεσμό. Κι όμως, μοιάζει αυτό να μην αρκεί, γιατί –λένε κάποιοι- πρέπει να τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας: κάποτε για τιμή μας μάς πούλαγαν ένα όνομα (που το έχουμε ήδη ξεχάσει προφανώς). Τώρα για τιμή μας, ρε φίλε, μας πουλάνε ένα χρέος, που δεν είναι καν δικό μας. Κι ούτε κι αυτό μοιάζει να αρκεί. Ούτε η θεαματική αυτοκτονία μοιάζει να αρκεί. Πάλι,ας πούμε στην Πρωτομαγιά ή στην επόμενη απεργία, λέωγωτώρα, θα κατέβουν κάτω οι γνωστές χιλιάδες που είτε δεν είναι αρκετές, είτε δεν είναι αρκετά αποφασισμένες, είτε δεν έχουν πλάνο, είτε δεν τα βρίσκουν, πάντως μλκ μου, αυτός ο τραπεζίτης ακόμα σε κυβερνάει, αυτοί οι τραπεζίτες ακόμα σε λένε τζάνκ και αποφασίζουν τι θα ξεπουλήσεις, πώς και για πόσα, κι άμα δε σ’αρέσει άντε βρες άλλο ντήλερ.
Ίσως να είναι που ακόμα έχουμε να χάσουμε περισσότερα από τις αλυσίδες μας. Ίσως να είναι που τελικά αυτή η θεραπεία του σοκ είναι καλά μελετημένη και το σχέδιο καλά οργανωμένο. Μπορεί να πεις πως είναι και η ανθρώπινη φύση που αρέσκεται στο βόλεμα. Ναι, θα σου πω. Κι εμένα μου αρέσει το βόλεμα. Σε ποιον δεν αρέσει. Απλά έτσι κι αλλιώς θα ξεβολευτείς βίαια, αν δεν το έχεις πάθει ήδη.
Το θέμα μας λοιπόν είναι ανοίξουμε τα μάτια καλά και να εντοπίσουμε ποιος είναι ο αντίπαλος, να τον κοζάρουμε για να υπολογίσουμε τι δυνατότητες έχει (πολλές, στο λέω). Και να αποφασίσουμε, κυρίως, ποια ζωή θέλουμε να ζήσουμε. Και να καταστήσουμε σαφές σε αυτόν τον αντίπαλο, πως αυτή τη ζώη θα ζήσουμε, είτε του αρέσει, είτε όχι, όσοι κι αν αυτοκτονήσουν, όσα μάρμαρα κι αν σπάσουν, όσος χημικός πόλεμος κι αν εξαπολυθεί, όσες εκλογές κι αν δεν γίνουν, όσοι καραγκιόζηδες κι αν παρελάσουν από τις οθόνες εκτοξεύοντας συλλογικές ευθύνες και μέτρα, όσες προβοκάτσιες κι αν οργανωθούν. Όσα γραφτά κι αν θα κάψουν, όσες αλήθειες κι αν θάψουν.
Έχω ψιλοβαρεθεί να γράφω τα ίδια, παίζει να έχω γίνει και πολύ γραφική δηλαδή, αλλά η πραγματικότητα είναι μία και είναι αυτή, άλλη δεν έχει, και καιρός είναι να τα περάσουμε λίγο στο fast forward τα στάδια του πένθους, όχι άλλη άρνηση, όχι άλλη θλίψη. Και, αντιθέτως από τα αληθινά στάδια του πένθους, όχι άλλη αποδοχή.
Είναι που μιλάμε και για την Ελλάδα και οι αναγωγές στις κλασικές αναφορές είναι ψιλοαναπόφευκτες, όσο και τα βαρετά κλισέ. Αλλά σκέψου για λίγο το Σύνταγμα σαν σκηνικό θεάτρου, δείξε μου λίγο ποιος είναι ο Κρέων, ποιος είναι ο Αίμων, ποια η Ισμήνη και ποια η Αντιγόνη. Κι ας την αλλάξουμε την ιστορία του Σοφοκλή, λέωγωτώρα: να πεθάνει ο Κρέων, κι όχι η Αντιγόνη. Έτσι, γι’αλλαγή.
Απολαυστική η Χρύσα Ρώπα στην τηλεοπτική εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου. Σχολίασε με τον τρόπο της τα πολιτικά δρώμενα και στο βιντεάκι που επιλέξαμε να βάλουμε από την τηλεοπτική της παρουσία την ακούμε να αναφέρεται στις πρόσφατες παρελάσεις της 25ης Μάρτη, όπως και την στάση του προέδρου της δημοκρατίας.
Η ατάκα της «Κάτω η χούντα των σωτήρων», πιθανόν να γίνει σύνθημα σε τοίχους και διαδηλώσεις.
ΣΕΙΣΜΟΣ!!!
•Ομολογία Τρόικα: Σκοπός είναι οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα να φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας (150 ευρώ το μήνα).
•Απαντήσεις της Τρόικα σε Νίκο Χουντή.
Σήμερα στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Απασχόλησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι εκπρόσωποι της Τρόικα, (Όλι Ρέν, Γιοργκ Άσμουσεν και Πολ Τόμσεν, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, αφού ομολόγησαν την παταγώδη αποτυχία του Μνημονίου μέχρι σήμερα, παραδέχτηκαν ότι σκοπός του είναι οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα να φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας, δηλαδή στο επίπεδο των 150 ευρώ το μήνα.
Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην ομιλία του, αφού τόνισε ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, μέσω του Μνημονίου, έχει αποτύχει πλήρως και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και ελλειμμάτων, ζήτησε από τους εκπροσώπους της Τρόικα να δεσμευτούν κατηγορηματικά, και να καθησυχάσουν τον ελληνικό λαό, ότι δεν είναι σκοπός τους να φτάσουν οι μισθοί στην Ελλάδα, στο ίδιο επίπεδο με αυτό της Βουλγαρίας και την Ρουμανία.
Η απάντηση και των τριών εκπροσώπων της Τρόικα, ήταν κάθε άλλο παρά καθησυχαστική. Και οι τρεις (Ρέν, Άσμουσεν, Τόμσεν), όχι μόνο δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να υπάρξουν και νέες θυσίες του ελληνικού λαού και νέες περικοπές στους μισθούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά αναγνώρισαν με απόλυτη σαφήνεια ότι η στόχευσή τους είναι να προσεγγίσει η Ελλάδα το επίπεδο των μισθών που υπάρχει στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.
Και μόνο για αυτά τα 2 σημερινά πρωτοσέλιδα του “Ριζοσπάστη” και της “ΑΥΓΗΣ”, αξίζει να είναι κανείς αριστερός. Υπερασπίζονται ανθρώπους χωρίς δικαίωμα ψήφου σχεδόν 40 μέρες πρίν τις εκλογές, απευθύνονται σε ανθρώπους που η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν διαβάζει ελληνικά. Απλώς προασπίζονται δικαιώματα ανθρώπων, ανεξάρτητα από φυλή καταγωγή θρησκεία χρώμα, που το πολιτικό σύστημα τους θεωρεί σκουπίδια και θέλει να τους στοιβάξει σε γκέτο. Κόντρα στη προσπάθεια να μεταθέσουν το πρόβλημα απο τη καταστροφική τους μνημονιακή πολιτική, κόντρα στη προσπάθεια να στρέψουν φτωχούς εναντίον ακόμα φτωχότερων.
Αλλά και τελικά αποδεικνύει ότι τους αριστερούς τους ενώνουν περισσότερα από ότι τους χωρίζουν. Και ιδιαίτερα οι αρχές και οι αξίες της Αριστεράς
Β.Τ.
(πηγή)
"...Οι μεθοδεύσεις αυτές συνδέονται πολιτικά με μελανές περιόδους της νεότερης Ιστορίας της χώρας. Πρωτοφανής και εκτεταμένη ήταν η νοθεία σε πανελλήνια κλίμακα με κύριες κατευθύνσεις την παραβίαση της αρχής της μυστικότητας και την αλλοίωση του αποτελέσματος. Σε πολλά εκλογικά τμήματα δεν παρέχονταν λευκά ψηφοδέλτια. Το 2007 δίνονταν λευκά ψηφοδέλτια. Επίσης, δεν παρέχονταν φάκελοι γεγονός που συνιστά ευθεία παραβίαση της αρχής μυστικότητας -πολύ περισσότερο τώρα που μόνο το ένα εκ των δύο ψηφοδελτίων ήταν τυπωμένο- Το 2007 δίνονταν φάκελοι.
Δεν εδίδετο απόδειξη για τη συνδρομή και δεν τηρήθηκε ονομαστικός κατάλογος συνδρομών για να μπορεί να «φουσκωθεί», εκ των υστέρων το αποτέλεσμα. Το 2007 εδίδετο απόδειξη και τηρείτο ονομαστικός κατάλογος για την συνδρομή. Περιέφεραν ψηφοφόρους σε περιοχές της Αθήνας.
Μεθόδευση προκειμένου να προστεθούν ψηφοδέλτια ανεξέλεγκτα αποτέλεσε και η μη τήρηση ονομαστικών καταλόγων των ψηφισάντων. Το 2007 τηρούνταν ονομαστικοί κατάλογοι. ψηφισάντων. Συγκεκριμένα, έγκυρο θα πρέπει να είναι μόνο ένα αποτέλεσμα που θα περιλαμβάνει ονομαστικούς καταλόγους ψηφισάντων κατά Νομό και εκλογικό κέντρο. Σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρήθηκαν ονομαστικοί κατάλογοι, προκειμένου να «προστεθούν» εκ των υστέρων ψηφοφόροι «μαϊμού» στους υπολογιστές.
Το 2007 προσήλθαν στη ψηφοφορία 770 χιλιάδες. Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και στελέχη δεν συνέπραξαν σε αυτή την αντιδημοκρατική παρακμή, δεν παρακολουθήσαν αυτές τις μεθοδεύσεις και γύρισαν την πλάτη σε αυτές τις αντιδημοκρατικές πρακτικές. .
Τώρα τον αριθμό των ψηφισάντων θα τον προσδιορίσουν οι καλπονοθείες και οι μεθοδεύσεις μέσω των κομπιούτερ.
Αυτή δεν είναι πολιτική αρχών, είναι συνέχεια αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων. Αυτά δεν μπορούν να αποτελούν πολιτικές κατακτήσεις, όπως και η ανακήρυξη ενός υποψηφίου ως αρχηγού, γιατί περί αυτού πρόκειται.
(...)"
.-.-.-.
Η Μαρία Σταμάτη (αναπληρώτρια Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Νομού Κοζάνης) που ήταν η ίδια μέλος εφορευτικής επιτροπής, κάνει συγκεκριμένες καταγγελίες με επιστολή της στο KozaniMedia όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:
πιέσεις από τοπικούς παράγοντες του ΠΑΣΟΚ σε άτομα υπό εργασιακή ομηρία για να πάνε να ψηφίσουν,
ψηφοφόρους χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο ταυτοπροσωπίας
και -το κερασάκι στην τούρτα- μαγική αύξηση των ψηφοδελτίων μετά το τέλος της ψηφοφορίας!!!
Εντάξει, τραγικό να βλέπεις ακόμα συνταξιούχους να στηρίζουν την συμμορία, αλλά η κατρακύλα είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτη όπως κι αν τη μετρήσει κανείς.
Ας μιλήσουν οι αριθμοί
2004 εσωκομματικές εκλογές ΠΑΣΟΚ 1.000.000 ψηφοφόροι / εθνικές εκλογές 3.002.531, ποσοστό 40,5%
2007 εσωκομματικές εκλογές ΠΑΣΟΚ 763,674 ψηφοφόροι / εθνικές εκλογές 2.727.853, ποσοστό 38,10%
2012 εσωκομματικές εκλογές ΠΑΣΟΚ 236.151 ψηφοφόροι / εθνικές εκλογές 2012 ;;;
Το 2004 η σχέση όσων ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ και αυτών που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές ήταν 1 προς 3. Το 2007 ήταν 1 προς 3,5.
Με βάση τα παραπάνω μια απλή αναγωγή λέει πως το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012 πάει για 708.543 (150*3) έως (200*3,5) 826.528ψήφους.
Στις εκλογές του 2008 με τη μικρότερη συμμετοχή (70,9%) ψήφισαν 7.044.479 ψηφοφόροι! Κάτι που σημαίνει πως το ΠΑΣΟΚ πάει στις εθνικές εκλογές για 10,1% έως 11,73%
Εντάξει, τα παραπάνω είναι απλοϊκή (αλλά όχι αυθαίρετη) αναγωγή καθώς παίζουν κι άλλες, εντελώς άλλες πια, συνθήκες. Δίνουν όμως την έκταση της πανωλεθρίας που -όσο κι αν παλεύουν οι τηλεοπτικές ντουντούκες του Τσουκάτου- δεν μπορεί να κρυφτεί!
Ο γνωστός νεοφιλελεύθερος αρθρογράφος Τάκης Μίχας, ζηλώσας δόξαν Καρατζαφέρη, με άρθρο του στο Protagon.gr προτείνει, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, να επιτραπεί η γενικευμένη κατοχή όπλων και η εκπαίδευση των πολιτών στη χρήση... περιστρόφων! O Τάκης Μίχας δεν είναι ένας απλός δημοσιογράφος, είναι ο Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Δημοκρατικής Συμμαχίας της κυρίας Μπακογιάννη. Τις εξωφρενικές απόψεις του σχετικά με την οπλοκατοχή και οπλοχρησία δεν πρέπει να τις ξεπεράσουμε ως γραφικές, ασυλλόγιστες και επιπόλαιες. Εντάσσονται σε ένα γενικότερο κλίμα και αντανακλούν υπαρκτές τάσεις μέσα στους πιο σκληρούς και "ευαίσθητους" μηχανισμούς του κράτους. Είναι ενδεικτικό, από αυτή την άποψη, και πολύ ανησυχητικό ταυτόχρονα, ότι, σε συγκεκριμένους ιστοτόπους συνδεδεμένους με περιθωριακούς -προς το παρόν- κύκλους της ακροδεξιάς, αλλά και στα ηλεκτρονικά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για την ανάπτυξη ενός κινήματος ακροδεξιού ακτιβισμού με πολύ επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Πολύ πρόσφατα το "Έθνος" (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63628607) δημοσίευσε πληροφορίες για τη δημιουργία και την εκπαίδευση σε μυστικές εγκαταστάσεις (;) "ταγμάτων εφόδου" γράφοντας χαρακτηριστικά: «Τον νόμο στα χέρια τους επιχειρούν να πάρουν ομάδες αυτόκλητων πολιτοφυλάκων, η λειτουργία και ο σκοπός των οποίων θυμίζουν έντονα παραστρατιωτικές οργανώσεις. Οργανωμένες ομάδες που ρέπουν προς την ακροδεξιά στρατολογούν πολίτες και τους εκπαιδεύουν. Τα επικίνδυνα αυτά φαινόμενα εξαπλώνονται θυμίζοντας παλαιότερες εποχές. Με καθαρή ακροδεξιά ρητορική τα μέλη των ομάδων αυτών επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τα φαινόμενα εγκληματικότητας και να αναδείξουν τον δικό τους ρόλο ως 'συμπαραστάτη' στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις».
Οι προειδοποιήσεις υπήρξαν εδώ και καιρό. Όλοι θυμόμαστε τις εικόνες από το Κιλκίς, που έδειχναν την εκπαίδευση ειδικού σώματος των ενόπλων δυνάμεων στην καταστολή διαδηλώσεων. Επίσης, όλη αυτή την περίοδο υπήρξε το φαινόμενο έγκυροι ή λιγότερο έγκυροι δημοσιολογούντες να υποστηρίζουν ανοιχτά ή να φλερτάρουν με την ιδέα αυταρχικών και αντιδημοκρατικών λύσεων, βλέποντας ότι η κοινωνική ερήμωση που προκαλούν οι πολιτικές των Μνημονίων προκαλεί τον τεμαχισμό και την κατάρρευση του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος και πολιτικές μετατοπίσεις προς τα κόμματα της Αριστεράς. Mάλιστα, ήταν ο ίδιος ο κ. Μίχας ως εκπρόσωπος της ΔΗ.ΣΥΜ., που δημοσίευσε άρθρο στη "Wall Street Journal" στις 13 Απριλίου 2011 με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Η Αθήνα βυθίζεται στην αναρχία", στο οποίο οι αναγνώστες της εφημερίδας του αμερικανικού υπερσυντηρητισμού πληροφορούνταν ότι οι σταλινικοί του ΚΚΕ και οι αναρχοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος συναποτελείται από τις ομάδες Ρόζα, Οικοσοσιαλιστές και ΔΕΑ - αυτές έκρινε σκόπιμο να κατονομάσει ο κ. Μίχας) "καταλαμβάνουν χωριά", παρενοχλούν πολίτες και καταστρέφουν δημόσια περιουσία ατιμωρητί, ενώ ο ακροαριστερός όχλος (η "hard-left", σύμφωνα με τον αρθρογράφο) έκαψε εσκεμμένα τρεις εργαζόμενους της τράπεζας Marfin επειδή δεν απεργούσαν.
Συνεπώς, κατά τον κ. Μίχα, "αν η πολιτική ελίτ της Ελλάδας δεν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα των όσων συμβαίνουν και δεν δράσει τώρα για να αποκαταστήσει την κυριαρχία του δημοκρατικού νόμου, οι προσπάθειες να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας θα αποδειχθούν μάταιες". Όπως εύστοχα παρατήρησε τότε σε σχόλιό της η "Αυγή" στις 22/4/2011: "Με δεδομένο το εξωπραγματικό των όσων καταγγέλλει ο κ. Μίχας (και το οποίο πρέπει να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος), το όλο άρθρο μπορεί να εκληφθεί σαν πρόσκληση σε συνταγματική εκτροπή. Πίσω από τον πεφωτισμένο φιλελευθερισμό, ξεπροβάλλει η Μακρόνησος, ελάχιστα ανακαινισμένη".
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα προετοίμασαν το έδαφος και τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε να εξελίσσεται η επικίνδυνη στρατηγική της έντασης, να επιχειρείται μια συντονισμένη εκστρατεία κατατρομοκράτησης του λαού και να αναβιώνει με νέο περιτύλιγμα η αντικομμουνιστική και αντιαριστερή υστερία, με πρώτο και ευδιάκριτο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι οι όροφοι της μνημονιακής πολυκατοικίας, εν όψει πιθανών εκλογών τον Μάιο καλλιεργούν την αυταπάτη της ανάπτυξης μετά την «επιτυχία» του PSI και βάλλουν εναντίον του κόσμου της εργασίας, των κινημάτων που αντιστέκονται και της Αριστεράς που επιμένει. Τώρα που αποδείχτηκε ότι το Μνημόνιο έφερε και επισήμως τη χρεωκοπία, αποθρασύνονται. Μονάχα εάν η οικονομία της χώρας βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην ύφεση, η κοινωνία στην εξαθλίωση και η δημοκρατία αδειάσει από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο, τότε και μόνο τότε, μας λένε, θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για επενδύσεις και το άνοιγμα ενός νέου -«ενάρετου» αυτή τη φορά- αναπτυξιακού κύκλου. Ενώ, αναφορικά με το παρελθόν, Σαμαράς και Καρατζαφέρης, Βενιζέλος και Πάγκαλος, ΔΟΛ και ΣΚΑΪ προσπαθούν να μας υποβάλουν σε λοβοτομή και να μας πείσουν ότι την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά την κυβέρνησαν ο Κύρκος και ο Φλωράκης, ο Κωνσταντόπουλος κι ο Παπαγιαννάκης και τώρα τελευταία ο Κουβέλης, ο Τσίπρας και η Παπαρήγα. Πρόκειται για μια εντελώς νέα κατάσταση, που αλλάζει ριζικά τον τρόπο του πολιτικού ανταγωνισμού όπως τον είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Ο μπαμπούλας του κομμουνιστικού και του αριστερού κινδύνου ανασύρεται από τα αραχνιασμένα μπαούλα της παλιάς εθνικοφροσύνης, αναμειγνύεται με τις πρωτοφανείς πολιτικές παρεμβάσεις των υπερσυντηρητικών ευρωπαϊκών διευθυντηρίων, τους νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους, τον «μοντέρνο» σωτηριολογικό λόγο του δήθεν ουδέτερου τεχνοκρατισμού και του μισάνθρωπου ελιτισμού και όλο αυτό το αμάλγαμα αποτελεί το νέο ιδεολογικό ορμητήριο του ενιαίου κόμματος του Μνημονίου.
Τώρα, που Σαμαράς και Βενιζέλος θα μοιράζονται τα ίδια διαμερίσματα στο πλαίσιο του μεγάλου μνημονιακού συνασπισμού, έχουν ανάγκη όσο τίποτα άλλο από έναν αντίπαλο δέος που να δημιουργεί αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου, να συσπειρώνει τα υπολείμματα του δικομματισμού και να αποτελεί το φόβητρο για τη μικροαστική μάζα, που μπροστά στο φάσμα της ολοσχερούς οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής «απειθαρχεί» και τείνει να καταλύσει τις παραδοσιακές πολιτικές ταυτίσεις της με τα κόμματα του δικομματισμού όπως αυτές διαμορφώθηκαν τα χρόνια του πελατειακού κράτους, της συναλλαγής και της διαφθοράς. Η Αριστερά -έτσι νομίζουν τα επιτελεία του μνημονιακού μπλοκ- προσφέρεται γι' αυτόν τον ρόλο, ειδικά σήμερα, που, παρ' ό,τι δυναμώνει η επιρροή της, αδυνατεί να προσφέρει άμεση και πειστική εναλλακτική λύση εξαιτίας της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της.
Συνεπώς, ας μην έχουν αυταπάτες όσοι/ες νομίζουν ότι η Αριστερά σε όλες τις συνιστώσες της θα αφεθεί από την άρχουσα τάξη και τα πανίσχυρα στηρίγματά της εντός και εκτός της χώρας να κάνει εκλογικό περίπατο. Πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα: η Αριστερά, για πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας, επιχειρείται να απαξιωθεί κοινωνικά, να απονομιμοποιηθεί ιδεολογικά και πολιτικά και να τεθεί εκτός των δυνάμεων του "συνταγματικού τόξου" όπως αυτό αναδιαμορφώνεται υπό την πίεση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει επιβάλει το μνημονιακό πλαίσιο. Πρόκειται για εγχείρημα με πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, που θα προσλάβει πρωτοφανή έκταση την επόμενη περίοδο και θα γιγαντώνεται όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Ο κόσμος της Αριστεράς και όλοι οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες οφείλουν να αναλύσουν τα στοιχεία αυτής της νέας κατάστασης, ώστε να ορθώσουν με αποφασιστικό και αποτελεσματικό τρόπο την απάντηση που πρέπει να αντιστοιχεί στην ιστορικών διαστάσεων πρόκληση που αντιμετωπίζουμε.
Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι ηγεσίες όλων των κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς. Αυτόν τον παράγοντα, της διαρκούς και αυξανόμενης πίεσης πάνω στο σύνολο της αριστερής παράταξης, που μετά από πολλά χρόνια ονοματίζεται ως ο βασικός αντίπαλος και ο κεντρικός στόχος των δυνάμεων της συστημικής δικομματικής εναλλαγής, ας τον λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Ιδίως εκείνες οι ηγεσίες που επαναπαύονται στις δημοσκοπικές δάφνες ή εκείνες που με αδικαιολόγητη αλαζονεία, αμεριμνησία και διάφορα προσχήματα τάσσονται εναντίον του διαλόγου, της συντονισμένης κοινής δράσης και της διαμόρφωσης ενωτικής-εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Και ας αντιληφθούν ότι οι ευθύνες τους θα είναι ιστορικές αν -πραγματικά ή μεταφορικά- «μας πιάσουν πάλι με τις πιτζάμες».
Νουμεράκια με τραγωδίες από πίσω, αλλά τι; Δικαίωση για όσους, αλλά τι; Νουμεράκια λοιπόν κι ας αφήσουμε τα δρεπανηφόρα άρματα να θερίζουν ζωές... Άλλωστε μου το είπε κάποτε συναγωνιστής της απέναντι (...) όχθης. Αν συνεργαστούμε θα καταντήσουμε σαν το Ιταλικό και το Γαλλικό κόμμα, μη μου λες λοιπόν αυτά τα γλυκερά για τα παιδιά μας, εγώ δεν θέλω να παραδώσω στο παιδί μου το κόμμα με πιο χαμηλά ποσοστά... Νουμεράκια...
"Στο ιστορικό ρεκόρ του 21% σκαρφάλωσε η ανεργία τον Δεκέμβριο του 2011 από 14,8% που ήταν το Δεκέμβριο του 2010 και 20,9% το Νοέμβριο του 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε σήμερα η ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 299.862 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2010 (αύξηση 40,9%) και κατά 3.920 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2011 (αύξηση 0,38%), αγγίζοντας τα 1.033.507 άτομα.
Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, ανήλθε σε 4.424.562 άτομα, καθώς αυξήθηκαν κατά 71.414 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2010 (αύξηση 1,6%) και κατά 905 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2011 (αύξηση 0,02%).
Σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα -51,1%- διαμορφώνεται η ανεργία στους νέους ηλικίας 15-24 ετών, ενώ ακολουθούν τα άτομα 25-34 ετών (28,7%). Στις γυναίκες η ανεργία αυξήθηκε σε 25,3% από 18,7% που ήταν το Δεκέμβριο του 2010, ενώ στους άνδρες αυξήθηκε σε 17,7% από 11,9%.
Σε γεωγραφική βάση, η ανεργία στην Ήπειρο και Δυτ. Μακεδονία έφτασε στο 24,5% το Δεκέμβριο από 15,8% τον αντίστοιχο μήνα του 2010.
Μάλιστα, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 334.445 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2010 (μείωση 7,9%) και κατά 1.950 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2011 (μείωση 0,05%) και εκτιμάται ότι διαμορφώθηκαν σε 3.899.319 άτομα. " (από news247)
Πάμε...
10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, πρέπει να 'ναι εντάξει
λες να 'χω λάθος, ας τα ξαναδώ
10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, μάλλον είν' εντάξει
ώρα να πέσω και να κοιμηθώ
Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση θα 'ν' αργά
Λέγαμε λοιπόν πως -5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
10-5, 3 παρά 5
άστα και σπίτι, θα τα ξαναδώ
10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, όλα είν' εντάξει
ώρα να φάω και να κοιμηθώ
Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση θα 'ν' αργά
Έχουμε και λέμε -5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, σίγουρα είν' εντάξει
δεν έχω λάθος μ' ας τα ξαναδώ
10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
κι όμως κατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος | 2x
κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυο | 2x
.-.-.-.
στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Λουκιανός Κηλαηδόνης
δίσκος: "Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόυ" (1978)
Γιαννάκη μου κουρεύτηκες, σε πήρανε φαντάρο,
μ' αυτό το νέο σου το λουκ, είσαι μεγάλη τρέλα,
πολύ σου πάει το γουλί, Γιαννάκη σε γουστάρω,
αυτό μου έλεγε προχτές κι η Μέρκελ η Αγκέλα!
Γιαννάκη κάτσε φρόνιμα για να τους ξεχρεώσεις,
να σου κουρεύουν τη ζωή, τώρα με το ψαλίδι,
να σου πουλάνε μετρητοίς και να σου δίνουν δόσεις
και να σε κάνουν τελικά, σαν κουρεμένο γίδι!
Με γεια το κούρεμα, με γεια το κούρεμα
και το μεγάλο δούλεμα!
Με γεια το κούρεμα, με γεια!
Κι ας σε μουτζώνουν τα παιδιά!
Γιαννάκη πάει σύννεφο στο σβέρκο η σφαλιάρα,
με φόρους σου αρπάξανε και τα λεφτά που είχες,
αυτοί και τα κανάλια τους σε πήξαν στην παπάρα,
τα λόγια και τα έργα τους, ήτανε όλα τρίχες!
Με την ψιλή σου πήρανε τα όμορφα μαλλιά σου,
ήσουνα, λέει, άτακτος κι εσύ παλιοκαράφλα,
για αυτό σου πήραν το ψωμί, το σπίτι, τη δουλειά σου,
και σε διαπομπεύουνε στο γάιδαρο καβάλα!
Με γεια το κούρεμα, με γεια το κούρεμα
και το μεγάλο δούλεμα!
Με γεια το κούρεμα, με γεια!
Κι ας σε μουτζώνουν τα παιδιά!
Με γεια σας!
Γιάννη "μαζί τα φάγανε" και τώρα θα πληρώσεις!
Πόσες φορές σε έσωσε εκείνος ο καημένος,
που σου 'φερνε τα δάνεια, σε πούλαγε με δόσεις...
Μια μέρα πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος!
Με γεια!
Κουρέψαν τα ομόλογα, κουρέψαν και τη χώρα
και όλοι πια το ξέρουμε ότι δεν πάει άλλο!
θ' αρχίσω τα βρομόλογα, τώρα θα πάρω φόρα
και θα τους στείλω όλους τους, μια και καλή στο διάολο!
Με γεια το κούρεμα, με γεια το κούρεμα
και το μεγάλο δούλεμα!
Με γεια το κούρεμα, με γεια!
Κι ας σε μουτζώνουν τα παιδιά!
Γιάννη μου τα ομόλογα, τι τα 'χεις κουρεμένα;
Τα κούρεψε η τράπεζα, τα κούρεψε η Ευρώπη!
Με βάλαν στο Μνημόνιο, κουρέψανε κι εμένα
και με έχουν βάλει βάρδια, να πλένω την καλλιόπη!
Μα δεν αντέχω, μάνα μου, το χρέος και τους ξένους,
τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, τους έχω εγώ χεσμένους,
αυτοί που κλέψαν τα λεφτά να τα πληρώσουν μόνο,
δεν τα χρωστάω εγώ αυτά, ΔΕΝ ΕΧΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ!
Με γεια το κούρεμα, με γεια το κούρεμα
και το μεγάλο δούλεμα!
Με γεια το κούρεμα, με γεια!
Κι ας σε μουτζώνουν τα παιδιά!
.-.-.-.
στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου, Σάκης Μπουλάς, Γρηγόρης Ψαριανός, Αδερφοί Κατσάμπα, Βασίλης Καζούλλης, Λάκης Παπαδόπουλος, Μίλτιάδης Πασχαλίδης, Γιάννης Ζουγανέλης
cd: Με γεια το κούρεμα (2012)
(το cd κυκλοφόρησε με την Real News στις 26/2, εξαντλήθηκε και θα επανακυκλοφορήσει από την ΕΜΙ)
--- Γρηγόριε μάλλον πρέπει να αποκηρύξεις την συμμετοχή του στο τραγούδι! :P
στίχοι: Γεώργιος Σουρής (διασκευή από το ποίημα "Ανθολογία της Οικονομίας" γραμμένο γύρω στο 1890)
μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
ερμηνεία: Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Κούτρας, Γιάννης Ζουγανέλης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
cd: Με γεια το κούρεμα (2012)
(το cd κυκλοφόρησε με την Real News στις 26/2, εξαντλήθηκε και θα επανακυκλοφορήσει από την ΕΜΙ)
.-.-.-.
Γεωργίου Σουρή (1853-1919) "Ανθολογία της Οικονομίας" (~1890)
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.
Φάγανε κι ήπιανε, που λες, έναν σκασμό
και στείλανε σε μένα το λογαριασμό!
Δεν είχα να πληρώσω, με μπαγλαρώσανε,
αυτόφωρο με πάνε για τεντιμποϊσμό!
Με κουρέψανε γουλί,
αλί, αλί και τρισαλί,
όμως όπου νά 'ναι,
βγαίνει το καινούργιο το μαλλί
Κι άμα βγει το μαλλί,
κατσαρό και πολύ,
θα πονέσουνε πολλοί
και θα τρέχουν σαν τρελοί!
Κι άμα βγει το μαλλί και μαλλιάσω,
παίρνω φόρα και όποιονε πιάσω,
θα τους δείξω για μια και καλή,
τι σημαίνει καινούργιο μαλλί!
Κι άμα βγει το μαλλί
και σκληρό και πολύ,
θα μπουκάρω στη Βουλή,
να τα πω απ' την καλή!
Το καινούργιο μαλλί θα χτενίσω
κι όποιον βρω απ' αυτούς θα γαμ-
"μισεύω και τα μάτια μου
δακρύζουν λυπημένα
αχ πατρίδα μου γλυκιά
πόσο σ' αγαπώ βαθειά"
Μου κάνουνε και πλάκα πως τα 'φαγα εγώ,
μου πήρανε τα πάντα κι εγώ ακόμα ζω!
Μου στήσανε καρτέρι και μου την πέσανε
και βγάλαν τη ζωή μου σε πλειστηριασμό!
Κι άμα βγει το μαλλί,
κατσαρό και πολύ,
θα πονέσουνε πολλοί
και θα τρέχουν σαν τρελοί!
Κι άμα βγει το μαλλί και μαλλιάσω,
παίρνω φόρα και όποιονε πιάσω,
θα τους δείξω για μια και καλή,
τι σημαίνει καινούργιο μαλλί!
Κι άμα βγει το μαλλί
και σκληρό και πολύ,
θα μπουκάρω στη Βουλή,
να τα πω απ' την καλή!
Το καινούργιο μαλλί θα χτενίσω
κι όποιον βρω απ' αυτούς θα γαμ-
"μισεύω και τα μάτια μου
δακρύζουν λυπημένα
αχ πατρίδα μου γλυκιά
πόσο σ' αγαπώ βαθειά"
.-.-.-.
στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
ερμηνεία: Μπάμπης Τσέρτος
cd: Με γεια το κούρεμα (2012)
(το cd κυκλοφόρησε με την Real News στις 26/2, εξαντλήθηκε και θα επανακυκλοφορήσει από την ΕΜΙ)
«Η αριστερά θέλει να μας κάνει Αλβανία ή Μολδαβία» άστραψε και βρόντηξε ο πολύς κύριος Βενιζέλος. Ασφαλώς αυτή η επίθεση, που ανακαλεί μνήμες από τον αντικομουνισμό άλλων εποχών, δεν είναι τυχαία. Ούτε εκφράζει μονάχα την αχαλίνωτη φιλοδοξία ενός πολιτικού που επιδιώκει ηγετικό ρόλο στο μπλοκ των μνημονικών δυνάμεων. Η έξαλλη αυτή επίθεση συνδέεται με τον σχεδιασμό τροϊκανών και μνημονιακών δυνάμεων μπροστά στις επερχόμενες εκλογές να επιβάλλουν εκβιαστικά και φοβικά διαλείμματα. Είναι προφανές ότι αυτά θα συνοδεύονται από αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις και μέτρα για να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί από ένα πολιτικό σκηνικό που βρίσκεται σε κατάρρευση. Έτσι ο Σαμαράς ανοίγεται στον ακροδεξιό χώρο και βάζει δίπλα στην πυρσό της Ν.Δ. το τσεκούρι του Βορίδη. Τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παρακινούμενοι από το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης, προειδοποιούν για τους λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς που θα προκαλέσουν οι εκλογές! Και φυσικά όλοι μαζί συμφωνούν να σημαδέψουν τα χαρτιά ώστε με ή δίχως εκλογές να μην αλλάξει τίποτα ουσιαστικά.
Ακραία έκφραση αυτής της ολοένα και μεγαλύτερης μετατόπισης προς τα δεξιά αλλά και πολύ αποκαλυπτική είναι και η επίθεση Βενιζέλου. Και είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές καθώς και για τα πολιτικά πρότυπα του κυνικού και αλαζόνα πολιτικού. Ο Βενιζέλος ολοένα και πιο συχνά προσφεύγει στο γκαιμπελικό «πες, πες ψέματα, στο τέλος κάτι θα μείνει» και μάλιστα με τον φανφαρονισμό και το τουπέ του Μπενίτο Μουσολίνι. Συνάμα προκαλεί ανατριχίλα η πολιτική θρασύτητα του ανδρός καθώς αυτή αποτελεί τυπικό γνώρισμα κάθε ακροδεξιού ηγετίσκου. Χρειάζεται πραγματικά ιδιάζουσα πολιτική θρασύτητα να επιχειρείς να φορτώσεις στην αριστερά την ευθύνη για τη χρεωκοπία του λαού και της χώρας. Πολύ περισσότερο όταν είσαι ένας από τους βασικούς ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτής της χρεωκοπίας.
Να γιατί πηγαίνει ο νους στον κοκκινόκωλο πίθηκο. Αυτός, όπως είναι γνωστό, θεωρείται το θρασύτερο πλάσμα του ζωικού βασιλείου. Ε, λοιπόν, χρειάζεται θρασύτητα χιλίων κοκκινόκωλων πιθήκων να επιχειρείς μια τέτοια μετατόπιση ευθυνών. Ας μην τρέφουν όμως αυταπάτες ορισμένοι. Κανένας νόμος σαν κι αυτούς που έχει πατεντάρει ο κ. Βενιζέλος και παραγράφουν μεγάλα σκάνδαλα και εθνικά εγκλήματα και καμία φασιστικής έμπνευσης πολιτική προβοκάτσια δεν μπορεί να αποτρέψει την προσαγωγή τους στο δικαστήριο της Ιστορίας και όχι μόνο.
Αλλά τελικά ποιος ξέρει; Ίσως ένας τέτοιος ενδόμυχος φόβος να ερμηνεύσει τον διαρκή εκνευρισμό και τους τσαμπουκάδες του πληθωρικού συνταγματολόγου.
.-.-.-.
του Χάρρυ Κλυνν
από τη σελίδα του στο facebook
EY. BENΙΖΕΛΟΣ: «Μια ασύντακτη χρεωκοπία θα έφερνε την Ελλάδα στο βιοτικό επίπεδο της Αλβανίας και της Μολβαδίας»
Αδιόρθωτος είσαι ρε Βουβουζέλο, τι να σου πω, πάλι αδιάβαστο σε πιάνω. Οι Αλβανοί γείτονές μας έζησαν χρόνια κάτω από το απάνθρωπο ολοκληρωτικό καθεστώς του Χότζα, φύγανε οικονομικοί μετανάστες από την πατρίδα τους και δούλεψαν σκληρά κάτω από αντίξοες συνθήκες… Μάζεψαν με ιδρώτα και αίμα δυο δεκάρες για να τις χάσουνε με το γνωστό σκάνδαλο των πυραμίδων!
Βάλανε κάτω το κεφάλι και δουλέψανε σαν τα μαύρα σκυλιά, υποφέρανε, αλλά ρε χειρότερε της Ευρώπης (τον τίτλο δε μπορεί να σου τον φάει κανένας) δεν κάλεσαν, όπως, κάνατε εσείς το ΔΝΤ για να τους σώσει… Ούτε δώσανε κώλο στους τοκογλύφους και το κυριότερο δεν γίνανε το περίγελος και οι ξεφτίλες της Ευρώπης όπως γίναμε εμείς που χάσαμε και την πατρίδα μας και την αξιοπρέπειά μας… Άντε μπράβο, σαχλαμαροεξακοντιστή!
Το εξαιρετικό (και πολυβραβευμένο) ντοκυμαντέρ του Charles Ferguson με τίτλο «Inside Job» ξεσκεπάζει τους υπαίτιους της οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε από την Αμερική το 2008, εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο και κρατάει τη χώρα μας ακόμη δέσμια των δανειστών μας... Στο ντοκυμαντέρ αυτό που περιλαμβάνει συνεντεύξεις πολιτικών, δημοσιογράφων και ισχυρών οικονομικών στελεχών, σκιαγραφείται η παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος και η διαπλοκή των οικονομικών και πολιτικών παραγόντων.Το ντοκυμαντέρ αποκαλύπτει τους πραγματικούς υποκινητές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και την απληστία της Γουόλ Στριτ και των golden boys της Goldman suchs.
Σκηνοθεσία: Charles Ferguson
Παραγωγή: Η.Π.Α
Έτος: 2010
Αφηγητής: Matt Damon
Από την εκπομπή της ΝΕΤ "ΠΡΩΙΝΉ ΕΝΗΜΈΡΩΣΗ" Ηταν μια διαμαρτυρία για το χαράτσι της ΔΕΗ την Παρασκευή 17/2 το πρωί στο Ηράκλειο στην Κρήτη. Ηταν άνθρωποι μαζεμένοι. Η ΝΕΤ έκανε σύνδεση. Είπαν επιχειρήματα, απόψεις σωστές, λογικές από αυτά που έχουμε ακούσει κι άλλες φορές. Κάποια γυναίκα όμως ήθελε να μιλήσει, να πει κάτι. Από αυτούς που ποτέ δεν είχαν φωνή πουθενά. Ήθελε να τα πει, επέμενε και τελικά της δώσανε το μικρόφωνο. Ήτανε πια στον αέρα. "Με προσοχή" ακούστηκε να λέει ο Αρβανίτης. Κι εκείνη άρχισε να μιλάει...
"Να πιάσουνε ν'ακυρώσουνε το χαράτσι απ' τους φτωχούς. Να δώσουνε τα λεφτά που ανήκουνε στους φτωχούς από τη σύνταξη γιατί τη δουλέψανε, δεν τη κλέψανε. Εμείς δε χρωστούμε πουθενάαα... Αυτοί που χρωστούνε να τα δώσουνε. Δεν έχω να φάω σήμερα. Ποιός με ρωτά; Πήγα να πάρω τη σύνταξη σήμερα που την έχω δουλεμένη. 32 χρόνια δούλεψα. Βαρέα ανθυγιεινά και μου λένε δε στα βάλανε. Τρώνε, πίνουνε, καλοπερνούνε, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους αυτοί, κι εμάς, μας έχουνε, στην πείνα.
Λοιπόν, πείνασα σαν ήμουνα 14 χρονώ, τα 'ζησα αυτά... γιατί γεννήθηκα το '46 μετά τον πόλεμο. Λοιπόν. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΟΥΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ 'ΓΓΟΝΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΑ"
Φωνάζει πια και μπουκώνει ο ήχος παραμορφώνει. Ο Αρβανίτης παρακολουθεί άναυδος. Οποιος είναι στη ΝΕΤ εκείνη την ώρα, εννιάμιση το πρωί ανατριχιάζει, το ίδιο κι εγώ! Συνεχίζει...
"ΔΕ ΧΡΟΥΣΤΑΩ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΙΑΑΑ... Να τα δώσουνε αυτοί που χρωστούνε. Ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Τσοχατζόπουλος...Ειμαι άρρωστη ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ. ΑΚΟΥΤΕΕΕΕ;;; ΑΚΟΥΤΕΕΕΕ;;;..."
Μανώλης Γλέζος, Μίκης Θεοδωράκης και χθες στη διαδήλωση! Πάντα ΕΚΕΙ! Κι οι ένστολοι αλήτες του Παπουτσή ρίξανε πάλι δακρυγόνα στην Ιστορία μας. Χωρίς ντροπή για την Ύβρη, αφού οι δικοί τους ήρωες ήταν και είναι οι δωσίλογοι!
Γλέζος και Μίκης μπήκαν μετά στη Βουλή. Να κοιτάνε έναν-έναν στα μάτια όταν θα ψήφιζαν τον θάνατο της Ελλάδας. Μπας και την ύστατη ώρα τους έλεγαν με τα μάτια τους τι πήγαιναν να κάνουν... Μα τί να δούνε στα μάτια τέτοιων περήφανων οι Τσολάκογλου;
Κάποιοι αλητοπασόκοι βουλευτές,μόλις τους είδαν να μπαίνουν στη Βουλή, φώναξαν ειρωνικά στην Αμανατίδου του ΣΥΡΙΖΑ "ποιος κάνει τη σκηνοθεσία, ο Μπιρσίμ;"... Ίδιες θαρρείς φωνές, με αυτές που φώναζαν κάποτε στον Σάκη Καράγιωργα "κάτσε κάτω ρε κουλοχέρη"... "Πνεύμα αλήτικο, ελλαδίτικο..."
Ο Μπένι από το βήμα, χαιρέτησε την παρουσία τους, την παρουσία δύο συμβόλων, όπως είπε... Και χειροκρότησαν οι άθλιοι Πασόκοι τον "σεβασμό" του συνταγματάρχη τους...
Οργίστηκα! Και μετά βούρκωσα, βλέποντας στο βλέμμα των δυο αγωνιστών την Ελλάδα που αγαπάμε, να προσβάλλεται από το χειροκρότημα των βιαστών της...
Μικρούλα από το Ηράκλειο, έχε το νου σου! Μη σε μολύνουν κορίτσι μου οι "ναι σε όλα" χειροκροτητές. Άταφοι νεκροί μες στη φορμόλη, περιμένουν την ταφή τους. Μη σε γελάσουν και σε πάρουν μαζί τους, στα σκοτάδια τους. Τα δυο υπέροχα γερόντια να κοιτάς! Σ' αυτούς τους νιούς το δικό σου φωτεινό βλέμμα! Τα δικά τους "Όχι!" να ακούς, που είναι "ναι στη ζωή που αξίζει να ζεις"...
