"Άσε να μιλήσουνε οι ειδικοί για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Κάτι θα ξέρουνε. Άσε και την κούραση κατά μέρος. Παραμέρισέ την όπως μια κουρτίνα το απόγευμα που την τραβάς για να δεις τον ήλιο να δύει, ή να υποπτευθείς τον ήλιο να δύει, ή να θυμηθείς πως όλες οι γυναίκες που αγάπησες έφυγαν μέρα μεσημέρι. Όποια ώρα του εικοσιτετράωρου κι αν ήταν, ήτανε μέρα μεσημέρι. Άσε λοιπόν να μιλήσουνε οι ειδικοί. Αυτοί που ξέρουν. Κι αυτοί που δεν ξέρουν αλλ' όμως εμβαθύνουν και βρίσκουν στον βυθό (εκεί όπου βρίσκεται η αλήθεια) το αίτιο και το αιτιατό μαζί με το νόμισμα το ακριβές του συμπεράσματος. Ασ' τους. Έτσι κι αλλιώς η διαδικασία της νίκης είναι πολύπλοκη, όπως ακριβώς (ίσως και περισσότερο) και η διαδικασία της ήττας.
Και να μην ξεχνάμε ότι η ήττα είναι περισσότερο απολαυστική από τη νίκη για όσους βεβαίως διαχειρίζονται τα αισθηματικά της αποτελέσματα λίγο πιο πριν απ' την κακότητα ή την παραίτηση. Ας τους αφήσουμε λοιπόν να έχουν νικήσει ή να έχουν ηττηθεί. Ξέρουν αυτοί. Θα συνεννοηθούν μεταξύ τους. Ακόμη και οι πιο ειλικρινείς θα συνεννοηθούν μεταξύ τους χωρίς να υποπτεύονται (έστω οι αθώοι) πως οι εξηγήσεις και τα συμπεράσματα προκύπτουν από ό,τι εννοείται ως ζωή μέσα σε έναν κλειστό κύκλο εξουσίας. Εκεί όπου η νίκη και η ήττα έχουν διαφορετικό νόημα. Μπορεί και νόημα ακατανόητο για τους αδαήμονες. Πού να ξέρεις; Εδώ δεν ξέρεις την ίδια σου τη λύπη. Κι όχι μόνο δεν ξέρεις.
Έρχονται στιγμές που δεν θέλεις να μάθεις. Δεν θέλεις να μάθεις για το πώς γερνάει η λύπη σου, για το πώς γίνεται διαφορετική απ' ό,τι πριν. Κι έρχεται ο άλλος να σου την εξηγήσει και καλά. Να σου δείξει πώς είναι η λύπη σου. Να σου πει ότι η λύπη σου είναι άσχημη και πως τώρα τα πράγματα αλλάξανε κι είναι αλλιώς η λύπη τώρα. Δεν μας χέζεις ρε μεγάλε!! Που θα μου πεις ότι η λύπη πρέπει να ανταποκρίνεται στα γεγονότα και ότι τα γεγονότα επιβάλλουν την απουσία λύπης..."
"...Αν δεις το πρόσωπο, του ψεύτη και του κλέφτη, του βλάκα και του στυγνού, του αδίστακτου και του κομπορρήμονα, του διψασμένου για εξουσία (και στον ΣΥΡΙΖΑ... και στον ΣΥΡΙΖΑ), και του αξεδίψαστου για εξουσία, αν δεις το πρόσωπο του μισθοφόρου και τον σφογγοκωλάριου, του ξεδιάντροπου και του ακαμάτη, αν δεις όλα αυτά τα πρόσωπα, τότε ξέρεις ότι τα συμπεράσματα θα βγούνε. Κι ούτε που θα το καταλάβεις ότι θα βγούνε ξεριζώνοντας τα σπλάχνα μας.
Το αναισθητικό είναι πανίσχυρο: δημοκρατία. Ούτε που θα το καταλάβεις ότι συμπεραίνουν τις νίκες και τις ήττες ξεριζώνοντας τα σπλάχνα σου, μαζί με τις γυναίκες που αγάπησες, μαζί με τα δάκρυα που έκλαψες, μαζί με τα ποιήματα που διάβασες που έγραψες, που έπραξες, μαζί με τις ημέρες που ξενύχτησες και με τα βράδια που ξημέρωσες. Όλα θα τα ξεριζώσουν, όλα τα ξεριζώνουν για να μπορέσουν να συμπεραίνουν ένα τίποτα αισχρό στη φιλοσοφική του βάση..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου