Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922 (Smyrna, the destruction of a cosmopolitan city 1900-1922)

Η σκηνοθέτις Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός σύμβουλος Αλέξανδρος Κιτροέφ, μετά από τέσσερα χρόνια έρευνας, παρουσιάζουν ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για τη Σμύρνη, με άγνωστο οπτικό υλικό από αμερικανικά και ευρωπαϊκά αρχεία.

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει με νέα ματιά τα ιστορικά γεγονότα, κρατώντας αποστάσεις τόσο από μια υπέρμετρα εθνικιστική αφήγηση, όσο και από νεώτερες απόπειρες που αποσιωπούν τα τραγικά γεγονότα της καταστροφής, παραμορφώνοντας την αλήθεια.  Το ιστορικό ντοκιμαντέρ και η παράλληλη έκθεση στο μουσείο Μπενάκη είναι μεγάλης σημασίας όχι μόνο γιατί το ελληνικό κοινό θα δει άγνωστες εικόνες από τη Σμύρνη αλλά και γιατί συγχρόνως οι δύο συνεργάτες φέρνουν μια νέα ματιά στον τρόπο με τον οποίο διηγούνται την ιστορία. Ενενήντα χρόνια μετά την καταστροφή, οι δυο συνεργάτες θέλουν να τιμήσουν τον κόσμο που χάθηκε το 1922 αλλά και συγχρόνως την επιστήμη της ιστορίας.

Ιστορικοί από την Αμερική και την Ευρώπη μιλούν για την κοσμοπολίτικη μητρόπολη της Μ. Ασίας, ενώ Σμυρνιοί – πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς – αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες. Μάλιστα,  τρεις από αυτούς, ξετυλίγουν οικογενειακές μικροϊστορίες από την Ελληνική, την Αρμενική και την Τουρκική πλευρά, σχετικές με τα γεγονότα.

Στην ταινία μιλούν ο Giles Milton (συγγραφέας του βιβλίου «Χαμένος Παράδεισος»), ο Αλέξανδρος Κιτροέφ (Haverford College), ο Θάνος Βερέμης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), η Βικτώρια Σολομωνίδου (Fellow, Kings College), η Ελένη Mπαστέα (New Mexico University, η Leyla Neyzi (Sabanci University) και ο γεννημένος στη Σμύρνη Jack Nalbantian.

Το ντοκιμαντέρ και η ομώνυμη φωτογραφική έκθεση τεκμηριώνονται με σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που σταχυολογήθηκε από αρχεία της Αμερικής και της Ευρώπης. Για πρώτη φορά δημοσιεύονται άγνωστες εικόνες της Σμύρνης από ιδιωτικές συλλογές, όπως αυτή του Pierre De Gigord, και από τα αρχεία της Library of Congress, του Πανεπιστημίου του Princeton και του Harvard, του Near East Relief, του Imperial War Museum, της Pathe, του Albert Kahn Fondation και άλλων ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Για την ηχητική επένδυση της ταινίας η μοντέρ Αλίκη Παναγή χρησιμοποίησε ήχους εποχής προκειμένου να ζωντανέψουν τα γεγονότα, ενώ ο μουσικός Νίκος Πλατύραχος, βασίστηκε σε τραγούδια από τη Σμύρνη και επιτυχίες της εποχής για να συνθέσει την πρωτότυπη μουσική του.

Το ντοκιμαντέρ και η φωτογραφική έκθεση βασίζονται στην ιδέα ότι η Σμύρνη παρ' όλο που καταστράφηκε με τραγικό τρόπο κατά κάποιο τρόπο εξακολουθεί να υπάρχει. Εξακολουθεί να είναι μια ιδέα, ένας τρόπος ζωής, που έχει να κάνει με τον κοσμοπολιτισμό, τη Σμύρνη της χαράς της ζωής αλλά και των θρήνων. Τη Σμύρνη μπορεί να την έχει κανείς πάντα μαζί του.

Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται στο πλαίσιο της ομότιτλης έκθεσης που φιλοξενεί το Μουσείο Μπενάκη μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου 2012.

Σκηνοθέτης: Μαρία Ηλιού
Επιμέλεια: Μαρία Ηλιού
Ιστορικός Σύμβουλος: Αλέξανδρος Κιτροέφ
Μουσική: Νίκος Πλατύραχος
Μοντάζ: Αλίκη Παναγή
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Allen Moore
Παραγωγή: Ελληνική - ΠΡΩΤΕΑΣ 













(Tο ντοκιμαντέρ ανέβασε στο youtube ο krasodad.  Ευχαριστούμε τον αρχικό uploader Froulis)

- Ένα σημείο από την ταινία...

Οι Σμυρνιοί θεωρούσαν ως την τελευταία στιγμή πως δεν θα γινόταν το αδιανόητο. 'Άνοιγαν βλέπεις τα παράθυρά τους κι έβλεπαν 21 πολεμικά πλοία των συμμάχων και ελληνικά στο λιμάνι. Αυτό τους έδινε σιγουριά...
Την υπόλοιπη φρίκη την κατέγραψε η ιστορία και προσπάθησε με πρωτοπροβαλόμενες εικόνες και μαρτυρίες και το ντοκιμαντέρ. Ιστορική παρουσία 3000 χρόνων έσβησε μέσα σε λίγες μέρες.

Άραγε μόνο εγώ έκανα κάποιους παραλληλισμούς με την σημερινή μη συνειδητοποίηση του κινδύνου;


.-.-.-.


"The Great Fire of Smyrna is the name commonly given to the fire that ravaged Izmir/Smyrna from 13 to 17 September 1922. Turkish armed forces systematically burned the city and killed Greek and Armenian inhabitants. This is based on extensive eyewitness evidence from Western troops sent to Smyrna during the evacuation, foreign diplomats/relief workers based at Smyrna and Turkish sources." - www.Wikipedia.org

Robert Davidian's grandfather, George Magarian, born in 1895, educated at the American College at Konya, Turkey and, later, director of the Konya YMCA, filmed Smyrna, Turkey, immediately after it's genocidal destruction.

The resulting 35mm edited nitrate film was hidden in my grandmother's apartment in NYC for 60 years. I was lucky to transfer it to digital before it completely disintegrates. -Robert Davidian 5 March 2008

Three years ago, I met with Fulbrighter, film maker Maria Iliou, in Washington DC to restore the film and transfer it to HD video at Colorlab. This was an initiative by Iliou & PROTEAS, funded by PROTEAS, a Greek not for profit company, that has been saving archival materials about SMYRNA and THE EXCHANGE all around the world the last 3 years. I gave them permission to include this material in their two projects, SMYRNA and EXCHANGE, that will be opening at the BENAKI MUSEUM in December 15th 2011 (SMYRNA) and February 12th 2012 (EXCHANGE) a first presentation of those images in Greece to be done by my agreement.  It is a Maria's Iliou and PROTEAS initiative, funded by BODOSSAKIS FOUNDATION, JF COSTOPOULOS FOUNDATION, ARGYROS FOUNDATION, NICHOLAS BOURAS FOUNDATION, JIM CHANOS, ROY & DIANE VAGELOS FOUNDATION. - Robert Davidian 19 April 2011



- Ράνια, ευχαριστώ!

"Τα νέα μέτρα είναι στο τραπέζι"

‎"Τα νέα μέτρα είναι στο τραπέζι" είπε το ομιλόν ATM στην, μέσα στη μαύρη νύχτα, συνέντευξή του...

σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη από το Cartoonmovement

Το atm είπε πως ανακτήσαμε την ανταγωνιστικότητά μας τα τελευταία δύο χρόνια και θα την... ανακτήσουμε κι άλλο με τα νέα μέτρα που είναι στο τραπέζι. Να το πούμε στο 1.000.000 ανέργους να χαρούν που θα βρούν άλλο ένα εκατομμύριο συναδέλφους προσεχώς... Έτοιμη και η νέα σημαία!

σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη από το Cartoonmovement

στίχοι: Νίκος Γκάτσος / μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος / ερμηνεία: Νίκος Δημητράτος

Θ. Αγγελόπουλος: "Αυτά που συμβαίνουν, κάποτε θα είχαν προκαλέσει εξεγέρσεις..."

Αποχαιρετισμός στον ποιητή του Χρόνου και της Ιστορίας...

Ο επικήδειος αποχαιρετισμός που είπε η Ελένη Γερασιμίδου εκ μέρους του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, στην κηδεία του Θόδωρου Αγγελόπουλου:

«Αποχαιρετούμε τον ποιητή του Χρόνου και της Ιστορίας, τον ραψωδό της ερημωμένης πατρίδας, της πατρίδας που διαρκώς εξεγείρεται. Αποχαιρετούμε τον διαλεκτικό της επανάστασης και της ήττας, της εξορίας και της επιστροφής, του διωγμού, της προσφυγιάς και της αναζήτησης, της ενσωμάτωσης και της σύγκρουσης. Αποχαιρετούμε τον τραγικό του τέλους του 20ού αιώνα, τον επικό των σπαραγμένων Βαλκανίων, τον λυρικό των ξεριζωμένων λαών. Αποχαιρετούμε τον οραματιστή που ξαναέδειξε γυμνή την Ελλάδα, τον ανατόμο της ιστορικής επιλογής. Αποχαιρετούμε το καθαρό βλέμμα του ριζοσπάστη αισθητικού. Το σώμα του έσβησε εκεί όπου ετάχθη. Η σκέψη και οι εικόνες του ανήκουν στη μνήμη του λαού μας»

Κι ο Αλ. Λαμπρίδης από το συνεργείο της «Άλλης θάλασσας»:

«Την Τρίτη το πρόγραμμα έλεγε "αυτοκινητόδρομος". Σήμερα, Παρασκευή, "συμβολική κηδεία". Δε θέλουμε να ακούσουμε το rap» 

(σ.σ. τέλος γυρίσματος)

Για την κουβέντα του Βασίλη Κολοβού "Είναι μεγάλη απώλεια. Είναι εθνική απώλεια. Κανονικά έπρεπε να κηρυχθεί εθνικό πένθος...", τον σπαραγμό του Αρβανίτη, τα λόγια του Σμαραγδή και του Γλέζου, κρατάω κι αυτό το βιντεάκι παρά την ελαφρότητα της εκφώνησης ...



Αντίο. Κι ευχαριστώ.

Δεν είναι ώρα τώρα για απόδοση ευθυνών...

σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη (πηγή)

"Αυτό το θλιβερό και χρεωκοπημένο κράτος στην κατρακύλα του μπορεί να συμπαρασύρει ακόμη και τους μύθους του..."

"Το ταξίδι, τα σύνορα, η εξορία.Η ανθρώπινη μοίρα.Η αιώνια επιστροφή.Κι όχι μόνο.
Όλες μου οι εμμονές μπαίνουν και βγαίνουν στις ταινίες μου, όπως μπαίνουν και βγαίνουν, όπως σωπαίνουν για να ξαναεμφανιστούν αργότερα, τα όργανα μιας ορχήστρας."
"O Όμηρος και οι αρχαίοι τραγικοί, εδώ, στην Ελλάδα, αποτελούσαν στην εποχή μου μέρος της σχολικής μας παιδείας. Oι αρχαίοι μύθοι μάς κατοικούν και τους κατοικούμε.
Ζούμε σ' έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες και σπασμένα αγάλματα.
Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης.
Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου, θα ήταν αδύνατον να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά.
Όπως λέει ο ποιητής, «έβγαιναν απ' το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει». (από συνέντευξή του  στην Στάθη Ειρήνη http://www.theoangelopoulos.gr)

Στο βίντεο εδώ παρουσιάζονται ( δεν περιλαμβάνεται εδώ η Αναπαράσταση και οι Μέρες 36) με χρονολογική σειρά ( εξαιρείται ο Μονόλογος του Θανάση Βέγγου καθώς και το τέλος του βίντεο με τον Χάρβευ Κειτέλ που ανήκουν στο Βλέμα του Οδυσσέα) οι ταινίες:

1975 Θίασος ( The Travelling Players)
1977 Οι Κυνηγοί (The Hunters)
1980 Μεγαλέξανδρος ( Alexander the Great )
1984 Ταξίδι στα Κύθηρα ( Voyage to Cythera )
1986 Ο Μελισσοκόμος ( The Beekeeper )
1988 Τοπίο στην ομίχλη ( Landscape in the Mist )
1991 Το Μετέωρο βήμα του πελαργού ( The Suspended Step of the Stork )
1995 Το βλέμμα του Οδυσσέα ( Ulysses' Gaze )
1998 Μια αιωνιότητα και μια μέρα ( Eternity and a Day )
2004 Το Λιβάδι που δακρύζει ( Weeping Meadow )
2008 Η σκόνη του χρόνου ( Dust of Time )

Για τις ανάγκες Χρησιμοποιήθηκε η μουσική της Ελενης Καραίνδρου

Και ποιό συγκεκριμένα κατά σειρά :
Το Κονσέρτο (απο την ταινία Ταξίδι στα Κυθηρα)
Το βαλς του γάμου ( απο την ταινία Μελισσοκόμος)
The weeping Meadow ( απο την ταινία Το λιβλαδι που δακρύζει)

Κάποιος είχε πει ότι ο καθένας κρίνεται από το μέγεθος του αντιπάλου που επιλέγει. Και από το μέγεθος των συμμάχων του θα συμπλήρωνα. Ο Αγγελόπουλος έχει αντίπαλο όλα εκείνα που οδηγούν την Ιστορία στη σιωπή και τον άνθρωπο σε αναλώσιμο της αγοράς. Έχει σύμμαχο την ποίηση και την ουτοπία. Και η Ιστορία έχει ανάγκη από τους ποιητές της Ουτοπίας. (πηγή: Αιμιλία Καραλή: Η πολιτική διάσταση της αισθητικής του Θ. Αγγελόπουλου)

H σημερινή μέρα ξεκίνησε με την κυνική ομολογία ενός ελάχιστου (δηλαδή του Χρυσοχοίδη, που δήλωσε ότι ψήφισε το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει) κι εκλεισε με την ξαφνική απώλεια ενός Μέγιστου (πηγή: Νίκος Ανδρίτσος στο twitter)

- Δεν είναι πως θα μπορούσε να σωθεί. Η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Μα είναι τόσο συμβολικά όλα... Κοντά μια ώρα στην άσφαλτο να αιμορραγεί αβοήθητος ένας από τους ελάχιστους λόγους που είχε να καμαρώνει ο νεοέλληνας. Χάλασε λέει το ασθενοφόρο με τα 600.000 χλμ στις ρόδες του... Το ένα από τα δύο, μόλις, που έτρεχαν χτες στην τσιμεντούπολη των 5 εκατομμυρίων... Γιατί, δεν φτάνουν τα χρήματα! Δεν βγαίνουν οι τράπεζες, που έλεγε κι ο Κατρούλας κάποτε... Κι είχε ζητήσει από την τροχαία μέτρα ασφαλείας για το γύρισμα...

Και την επομένη κιόλας βγήκαν κάτι, αναλυτές της eurovision Δανίκες, κάτι, σταματήστε τις απεργίες για να ψωνίσουμε Δαμιανίδηδες, να τον μειώσουν... Απ' τον ΔΟΛ και το protagon βεβαίως πια, ο Ριζοσπάστης κι η Αυγή από όπου τον υμνούσαν κάποτε, είναι χρόνια πίσω... Χαμηλώστε παιδιά ό,τι φωτίζει. Να μακρύνουν οι ίσκιοι σας να δείχνετε καμπόσοι στις νανουπόλεις σας... Και μου έφεραν στο νου αυτό που είχε γράψει ο φίλος στο "Ανεμογκάστρι" πριν δυο χρόνια, όταν είδαμε τον Μανώλη Γλέζο να πέφτει στο πεζοδρόμιο μετά την επίθεση των "φρουρών":

"Ένα μυθικό σύμβολο αντίστασης του ελληνικού λαού, ο Μανώλης Γλέζος, ο άνθρωπος που στις 30 Μαΐου 1941, μαζί με τον Λάκη Σάντα, κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη, κείτεται χτυπημένος από τις δυνάμεις της «τάξης» του Χρυσοχοΐδη. Ένας από τους ανθρώπους που συμβόλισαν την έννοια της Αντίστασης, ο οποίος πρόσφερε στην πατρίδα του αδιάκοπα επί δεκαετίες, βρέθηκε σωριασμένος από χέρι βέβηλο, ώστε να αναδειχθεί ένας νέος ισχυρότατος συμβολισμός:

Ότι αυτό το θλιβερό και χρεωκοπημένο κράτος στην κατρακύλα του μπορεί να συμπαρασύρει ακόμη και τους μύθους του..."

Δεν διάβασε...

Ένα τίποτα. Ένα μηδέν. Ένα τσογλάνι*, από τα πολλά τσογλάνια της συμμορίας, που βγαίνει και φτύνει στα μούτρα μας. Και τον κοιτάμε! Και τους κοιτάμε!

Aνάλογα με το αν προκαλούν την αίσθηση τού γέλιου ή τού γελοίου, οι λέξεις που δηλώνουν κοροϊδία διακρίνονται χονδρικά σε δύο ομάδες: σ’ αυτές που ενέχουν το γέλιο, έμμεσα ή άμεσα (κοροϊδία – ειρωνεία – σάτιρα – διακωμώδηση – γελοιοποίηση – περιγέλασμα – σκώμμα) και σ’ αυτές που δεν συνδέονται με την έννοια τού γέλιου ή τού γελοίου (σαρκασμός – χλεύη/χλευασμός – εμπαιγμός). H ειρωνεία διαφέρει των άλλων, είναι έμμεσος τρόπος κοροϊδίας, όπου το νόημα κρύβεται κάτω από τα λόγια, δεν παύει όμως να είναι κατανοητό για τον ακροατή. H σάτιρα έχει άμεσο χαρακτήρα και δημόσιο, κατά κανόνα, βήμα (θέατρο, M.M.E.), κοροϊδεύει πρόσωπα και πράγματα, προκαλώντας γέλιο, με σκοπό συνήθ. να διορθώσει τα κακώς κείμενα. H διακωμώδηση πλησιάζει πολύ στη σημ. τής σάτιρας, έχοντας άμεσο χαρακτήρα και δημόσια, συνήθως, εκφορά. H γελοιοποίηση έχει γενικότερο χαρακτήρα, προκαλεί δυσμενή εντύπωση για κάποιον που φθάνει τα όρια τού γελοίου. Tο ίδιο και το περιγέλασμα, που χρησιμοποιείται σε απλούστερο λόγο ή στη λογοτεχνία. Tο σκώμμα είναι το κοροϊδευτικό πείραγμα που αποσκοπεί κι αυτό στην πρόκληση δυσμενών εντυπώσεων εις βάρος κάποιου προσώπου. H άλλη σειρά των κοροϊδευτικών λέξεων δεν συνδέεται με γέλιο, αλλά με έντονη επίκριση κάποιου, που στην οξύτερη μορφή της φθάνει στον σαρκασμό (κυριολ. σημ. «ξέσχισμα», το σκίσιμο τής σάρκας), την έντονα επιθετική και σκληρή επίκριση κάποιου. H χλεύη και ο χλευασμός ενέχουν επίκριση με έντονο τον χαρακτήρα τής περιφρόνησης και τής μείωσης, ενώ στον εμπαιγμό η επίκριση έχει έντονα προσβλητικό χαρακτήρα. H λέξη κοροϊδία (από το κορόιδο < *κουρό-γιδο «κουρεμένο γίδι») είναι η γενική νεότερη λ. που δηλώνει, στον προφορικό ιδίως λόγο, όλο το φάσμα τής επίκρισης και τής πρόκλησης δυσμενών εντυπώσεων, με ή χωρίς γέλιο.(από το diabasame.gr λέξη της εβδομάδας, κοροϊδία, συνώνημα)

(πηγή)

(πηγή)

σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη (πηγή)

(πηγή)

*από το τούρκικο iç oğlanι άνδρας στην υπηρεσία του παλατιού

.-.-.-.

Και κλέβοντας τον Νϊκο Μπογιόπουλο από τον χθεσινό Ριζοσπάστη κλείνω το θέμα με τον κλόουν:

"Εν κατακλείδι:
Αυτός, ο Χρυσοχοΐδης,
ο ίδιος που ψήφισε το μνημόνιο,
ο ίδιος που εφάρμοσε το μνημόνιο,
ο ίδιος που ελεεινολογούσε εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητούσε το μνημόνιο,
ο ίδιος που μετά το... άλλαξε το τροπάρι και έλεγε ότι «γίναμε αποικία» (!) με το μνημόνιο,
ο ίδιος που τώρα μας δηλώνει (...συντετριμμένος για το «λάθος» του!) ότι «δεν διάβασε το μνημόνιο» (!!!),
αξίζει (σ.σ.: δεν είναι σχήμα λόγου - ναι, αξίζει!) όλη μας την ευγνωμοσύνη! Αξίζει όλη μας τη συμπάθεια! Αξίζει όλα τα «ευχαριστώ» από τα βάθη της καρδιάς του ελληνικού λαού!
*
Είναι απλό:
Η περίπτωση «Χρυσοχοΐδη» είναι μια περίπτωση που υπερβαίνει κατά πολύ το συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο. Οι δηλώσεις του δεν έχει σημασία αν προσδιορίζουν τον άνθρωπο - αν ήταν έτσι δε θα ασχολούμασταν - αλλά ότι προσδιορίζουν ένα ολόκληρο σύστημα. Τα λεγόμενά του ξεπερνούν την όποια «ατομική σφραγίδα» και συνιστούν μια ανεπανάληπτη προσφορά που προέρχεται εν συνόλω από την πολιτική τάξη που εκπροσωπεί ο Χρυσοχοΐδης:
Εν ολίγοις:
Ο Χρυσοχοΐδης με μια του μόνο κουβέντα κατάφερε να αποτυπώσει ό,τι άλλοι (και μεις μαζί τους) πασχίζουν να καταδείξουν για μια ολόκληρη ζωή και πάλι δεν τα καταφέρνουν:
Κατάφερε - με τρόπο ανεπανάληπτο, λιτό, αψεγάδιαστο - να δείξει και να αποδείξει
το «πώς» μας κυβερνούν και
το «ποιοι» είναι αυτοί που μας κυβερνούν!
Κατάφερε, δηλαδή, να ακτινογραφήσει όλους τους λόγους για τους οποίους ο ελληνικός λαός έχει μια μόνο επιλογή: Να απαλλαγεί από το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς των πράσινων, γαλάζιων και μαύρων «Χρυσοχοΐδηδων» που ορίζουν τις τύχες μας, που καθορίζουν το «είναι» μας και ρημάζουν τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας!"

Το κουδούνι

Το powerlineblog διοργάνωσε έναν διαγωνισμό με βραβείο 100.000 δολαρίων για οποιονδήποτε μπορέσει να παρουσιάσει με τον πιο αποτελεσματικό και δημιουργικό τρόπο την σημασία και το δράμα της οικονομικής κρίσης. Αυτό είναι το βίντεο που κέρδισε τον διαγωνισμό.

Όχι!

Φωτογραφία του Ιάκωβου Χατζησταύρου από το ρεπορτάζ της Κυριακάτικης Αυγής με τίτλο
"Πάνω από 20.000 άστεγοι σε όλη τη χώρα: Θα κοιμηθώ το βράδυ, θα ξυπνήσω το πρωί;"

του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη
από τον Δρόμο της Αριστεράς

Η μαζική επανεμφάνιση στο καθαρό πολιτικό οδόστρωμα ενός θυελλώδους πλήθους από τα έγκατα της τηλεοπτικής νωθρότητας, από τα σπλάχνα της καταναλωτικής ηλιθιότητας, αυτό ήταν το πιο σημαντικό γεγονός της σκοτεινής χρονιάς. Αντιφατικές, απειθάρχητες, φλογερές συγκεντρώσεις, πορείες, καπνογόνες μάχες. Χωρίς πούλμαν και συγκεντρωσιάρχες, χωρίς τηλέφωνα από τον κομματάρχη, μόνο με το σκληρό τρόπο του δίκιου και της συλλογικής απελπισίας.

Κι όμως, ξαφνικά σιωπή. Μια άμπωτη, το απότομο τράβηγμα των νερών πίσω, η λάσπη του βυθού. Το 85% σταθήκαμε στις ουρές περιμένοντας να αδειάσει το γκισέ από την αργή γραία, για να πληρώσουμε τον φόρο, να πραΰνουμε την επιφορολόγηση, την αναφορολόγηση, την τιμωρία, την συστημική εκδίκηση. Οι ίδιοι που χθες, προχθές ήμασταν μαζί, περιπατητές μιας μεγάλης πολιτικής και συντροφικής διαύγειας στη Λεωφόρο Αμαλίας, σήμερα είμαστε πάλι μαζί, στο διάδρομο των ταμείων της ΔΕΗ. Σιωπή. Σα μια κανονική μέρα όχι του τέλους του 2011 αλλά του 2001: «Άνοδος στις πωλήσεις αυτοκινήτων», «καλός καιρός, 17⁰C τα Χριστούγεννα», τα «Ολυμπιακά έργα προχωρούν αργά», «ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης μίλησε για την ιστορική κατάκτηση του ευρώ, καταθέτοντας τον Προϋπολογισμό του 2002». Κάτι τέτοιο. Κανονικό, τηλεοπτικό, εύρωστο, ελπιδοφόρο, παχύ. Μια συνηθισμένη μέρα, μια κοινή ουρά.

Κι όμως, η πειθήνια ουρά στη ΔΕΗ, τρέχει δίπλα σε μια απειθάρχητη κόλαση. Άνθρωποι κοιμούνται σε πιλοτές, σε εισόδους πολυκατοικιών, σε σαράβαλα αυτοκίνητα γεμάτα νάιλον σακούλες με ρούχα και παλιές φωτογραφίες. Παλιοί συμμαθητές, άστεγοι, που διασταυρώνονται στην Ακαδημίας και δεν μιλούν - ντρέπονται ο ένας τον άλλον. Παιδιά ενός νέου υποσιτισμού, μιας νέας ένδειας, μιας νέας μεταμαρξιστικής ταξικής κλίμακας: παιδιά του τίποτα, του πουθενά, του καθόλου.

Αύξηση των ανέργων, των συσσιτίων, των εκκλήσεων, της φιλανθρωπικής βίας και των ΜΚΟ. Παρ’ όλα αυτά. Σιωπή και νομιμοφροσύνη. Πάνω στα αποκαΐδια της μικροαστικής βαναυσότητας τόσων χρόνων, φύεται ο πιο κανίβαλος ανθρωπισμός μεικτός με πολιτική ορθοφροσύνη: Να συμπονάς, να φοβάσαι, να μην αποφασίζεις. Αυτή είναι η εντολή στο πλάι της ΔΕΗ. Να είσαι φιλάνθρωπα παραχωρητικός, μετρημένα οργισμένος - ένας «Occupy Wall Street», υπάκουος και χορτοφάγος. Πάνω στο μιαρό μιμητισμό και την αλαλία, χτίζεται ο νέος συντηρητικός πολίτης της ευπρέπειας και του χαρτοκιβώτιου της Κλαυθμώνος. Ένας ακτιβιστής της τύψης, ένας εξεγερμένος της μικρόνοιας.
 
Η Σιωπή είναι η πιο ισχυρή βεβαίωση ότι το δίκιο είναι διπρόσωπο. Γεννιέται και στην πειθήνια αξιοπρέπεια των πολιτών της ουράς, του αγόγγυστου προστίμου και στη λερή, αδιαμαρτύρητη και άστεγη κουβέρτα της Κάνιγγος και της Κλαυθμώνος

Το δίκιο είναι διπλό και πολλαπλό. Η σκεπτόμενη πράξη, όμως, μπορεί να είναι ενιαία, σύνθετη και απλή: Όχι.


* O Δημήτρης Α. Σεβαστάκης είναι ζωγράφος

Για τη σωτηρία της πάρτης τους!

Επαναστατικός σοσιαλισμός και ξερό ψωμί!

Μετά τον συγκινητικό Κουτρουμάνη (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση να δακρύσεις), τον διωκόμενο αντιστασιακό Κουλούρη (βλέπε κανάλια να γελάσεις) και τον αρχηγό των πραιτώρων και υπερασπιστή της... ίσης αντιμετώπισης των πολιτών από τους κεφαλοθραύστες του, Σάμινα-Παπουστή (βλέπε κανάλια να ξεράσεις), ευτυχώς είδα τον Τσε-Άκη σε παλιές καλές στιγμές σοσιαλιστικής έξαρσης στο συνέδριο που παραλίγο θα τον έκανε πρωθυπουργό μιξαρισμένο με λόγο του από τη Βουλή! (δείτε το βιντεάκι, πέρα από την πλάκα θα εκτιμήσετε το "αλάνθαστο κριτήριο του λαού" χαχαχαχαχαχαχα)

Η συμμορία ετοιμάζει πάλι να αμολύσει μελάνι με το σύνθημα "εμπρός και πάλι πράσινοι αλήτες, πλιάτσικα τρελά μας περιμένουν!"

Κάτι αγχόνες που ακούγονται να φτιάχνονται τις νύχτες, μην σας ανησυχούν, ταινία γυρίζουν...

Συγκινητικός σοσιαλισμός και ξερό ψωμί!

Ποιοι "κορυφαίοι" ρε ξεφτίλες;

Φαρδύς-πλατύς ο τίτλος στο mega κάτω από τον ομιλούντa γυμνοσάλιαγκα Χασαπόπουλο: "ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" !!!

Ποιοί "κορυφαίοι" ρε ξεφτιλισμένοι πλιατσικολόγοι; Ποιοι "κορυφαίοι"; Λέμε για τα περιεχόμενα ενός βόθρου "τα κορυφαία" σκατά; Λέμε για μια χωματερή "τα κορυφαία" σκουπίδια; Λέμε για ένα εσμό αλητών "τα κορυφαία" κωλόπαιδα; Ποιοι "κορυφαίοι" ρε μαλάκες;

Προσέχετε τι λέτε ρε γυμνοσάλιαγκες γιατί ο χρόνος σας τελειώνει. Μπορεί οι όμοιοί σας επί κατοχής και επί χούντας να την βγάλανε καθαρή, αλλά τίποτα δεν σας εξασφαλίζει πως δεν θα θερίσετε αυτό που σπέρνετε χρόνια τώρα. Και τότε, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας, ρε ξεφτίλες...

Πες τα βρε Zaz εσύ καλύτερα γιατί εγώ μόνο μπινελίκια θα ρίχνω...

Μόνος στο ΠΑΣΟΚ (video)

"Φύτεμα" ενοχοποιητικών στοιχείων από άνδρες της ομάδας Δέλτα (video)

Καλή χρονιά να έχουμε κι όσοι προσκυνάνε "του διαβόλου το κιτάπι να τους βγει το μάτι!"

Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις
στο πιο δύσκολο καιρό,
μάνα πού ζω...
Το βαρκάκι που με φέρνει,
εμπατάρησε και γέρνει,
πες μου πού να κρατηθώ,
πού να σταθώ...

Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη,
στου διαβόλου το κιτάπι,
να του βγει το μάτι!

Ένα τέτοιο χαρακτήρα,
μάνα μου από ποιον τον πήρα,
σε ποιον έμοιασα να ξέρω
που υποφέρω...
Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν,
με πληγώνει ό,τι δω,
μάνα πού ζω...

Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη,
στου διαβόλου το κιτάπι,
να του βγει το μάτι!

Το παιχνίδι τους στημένο,
για τα γούστα τους φτιαγμένο,
βόλτα φέρνει και γυρίζει
και μας ορίζει...
Παίρνω και αφήνω δρόμους
και με τους δικούς μου νόμους
κι ένα ξεχασμένο αστέρι
που έχω ταίρι....

Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη,
στου διαβόλου το κιτάπι,
να του βγει το μάτι!

.-.-.-.

στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Βαγγέλης Κορακάκης
cd: Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα (2007)
α' ηχογράφηση από τον Δημήτρη Μητροπάνο στον δίσκο "Του έρωτα και της φυγής" (1998) όπου όμως -για λόγους που ποτέ δεν κατάλαβα, είχε αφαιρεθεί το τρίτο -εξαιρετικό- κουπλέ.