Ο νόμος, η taxis και ο Παπαδημούλης...

Σκίτσο του Στάθη (Ελευθεροτυπία, 25.09.2010) (πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την ΑΥΓΗ

Αυτή ακριβώς τη στιγμή που μιλάμε, η κυβέρνηση δίνει μάχη σε δύο μέτωπα ταυτοχρόνως. Στο ένα φοράει τη στολή του χωροφύλακα, επικαλείται τον νόμο και την τάξη και σπεύδει να πατάξει την εξέγερση των φορτηγατζήδων που δεν εννοούν να φορέσουν τα φανταρίστικα αν και επιστρατευμένοι με το στανιό. Για τον λόγο αυτό γίνονται έκτακτες συσκέψεις των χωροφυλάκων του Μνημονίου, εκτοξεύονται ανατριχιαστικές απειλές εναντίον των παρανόμων και εισάγονται στη Βουλή δρακόντειες διατάξεις-εξπρές για τη φυλάκιση, την οικονομική εξόντωση, την κοινωνική εξολόθρευση όσων ιδιοκτητών φορτηγών επιμένουν στο ρέμπελο.

Μια χώρα χωρίς ταυτότητα...

Παλιά διαφημιστική αφίσα του ΕΟΤ
έργο του Φρέντυ Kάραμποτ

του Δημήτρη Χρήστου

από την ΑΥΓΗ

Ποιου είδους ανάπτυξη ταιριάζει στη χώρα μας; Ποια είναι τα μεγάλα πλεονεκτήματα που διαθέτει και τι κάνει για να τα αξιοποιήσει; Ποιοι έχουν δουλέψει, έχουν μελετήσει, έχουν σχεδιάσει και αξιολογήσει τις νέες κατευθύνσεις που έχουμε άμεση ανάγκη ώστε να βγούμε το ταχύτερο δυνατόν από αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό του Μνημονίου που σκοτώνει ανθρώπους; Απάντηση; Κανείς! Λόγια, ατάκες, σλόγκαν, πολιτική για το φαίνεσθαι, για να παραπλανάται ο ελληνικός λαός.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία πως ο Τουρισμός είναι και μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερη βιομηχανία εσόδων, όπως αρέσει να χαρακτηρίζουν αυτόν τον τομέα υπηρεσιών. Ποιος Τουρισμός όμως; Μια ομπρέλα, μια ξαπλώστρα και μια μπύρα; Αυτό πρέπει να αναζητεί κάποιος που επιλέγει για προορισμό αναψυχής και χαλάρωσης την Ελλάδα; Ο τόπος με έναν από τους σημαντικότερους, αν όχι τον σημαντικότερο πολιτισμό στον κόσμο, με εξαίσια ιστορικά δείγματα που σώζονται ακόμα, αυτά έχει να προσφέρει; Μας άφησαν, εκείνοι που πατούσαν στα ίδια με μας χώματα αμύθητη προίκα. Μας έχει προικίσει η φύση με καταπληκτικά μέρη και τοπία. Και εμείς τι επιλέγουμε και πώς αξιοποιούμε όλα αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχουμε;

Γλυκιά ζωή στο νησί των σκανδάλων...

από Deutsche Welle

επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
 

Η Μύκονος είναι το καμάρι της αιγαιοπελαγίτικης ομορφιάς και το νησί των ζάπλουτων τουριστών. Γερμανικό δημοσίευμα μας αποκαλύπτει και την άλλη πλευρά: της διαφθοράς, της υπεξαίρεσης, των ναρκωτικών και της κλεψιάς.

«Γλυκιά ζωή στο νησί των σκανδάλων», είναι ο τίτλος ολοσέλιδου, εκτενέστατου ρεπορτάζ του Γκερντ Χέλερ στη γερμανική εφημερίδα Kölner Stadtanzeiger για τα κυκλώματα και τη διαφθορά στη Μύκονο: «Η ελληνική high society που κυκλοφορεί στη Μύκονο έχει τους δικούς της ρυθμούς. Εδώ συνωστίζονται κάθε καλοκαίρι οι εκπρόσωποι του διεθνούς τζετ σετ και της ελληνικής πλουτοκρατίας.

«Κατίνα..σαλαμάκι!»

Γράφει η Κουκίδα 
από το Ποντίκι

Την ταινία την θυμόμαστε όλοι. Ο Κώστας Βουτσάς- που το έπαιζε πλούσιος για να παντρευτεί ενώ ήταν μπατίρης - όταν πιεζόταν γιατί δεν του «έβγαινε» το ψέμα, έπεφτε στον καναπέ και φώναζε: «Κάτινααα.σαλαμάκι». Τότε το σαλάμι ήταν ένδειξη πλούτου.

Ποιός μας το έλεγε ότι εν έτη 2011, το αλλαντικό θα θεωρηθεί είδος πολυτελείας και ως τέτοιο μελετάται η μετάταξη του στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ του 23%. Η Κουκίς δεν σας εμπαίζει. Όντως το υπουργείο οικονομικών θα βαφτίσει διάφορα προιόντα είδη πολυτελείας, ώστε να αυξήσει την φορολογία και να κλείσει κάποιες τρύπες.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεσμεύθηκε εξ αμερικανικού εδάφους, ότι αποκλείεται η μαζική μετάταξη προιόντων στο 23%. Έλα όμως που δεν βγαίνουν τα νούμερα ούτε με την περαίωση και η τρόικα πιέζει για μέτρα; Έτσι, παράλληλα με την αύξηση του συντελεστή 11% στο 13%, μια ομάδα προιόντων με την ετικέτα «είδη πολυτελείας» θα εκτοξευθούν από το 11 στο 23% και θα είναι πλεον απαγορευτικά για τα νοικοκυριά.

Απλά μια υπόθεση: αν ο Άρης Βελουχιώτης...

"Οι πρωτοκαπεταναίοι στα Γιάννινα"
(Κώστας Μπαλάφας, "Το αντάρτικο στην Ήπειρο")

του Γιώργου Ανδρέου

από ως3

Απλά μια υπόθεση... Αν ο Βελουχιώτης φυλάκιζε όλη την ομάδα Σιάντου (και ακολουθούσε ένα μοντέλο Τίτο, «σπάζοντας» τα με το Στάλιν, τις μοιρασιές στη Γιάλτα κλπ), δεν υπέγραφε Καζέρτα, Λίβανο, δεν άφηνε τους Άγγλους να αποβιβαστούν στην Αττική, δεν υπέγραφε (φυσικά) ούτε τη Βάρκιζα κι η Ελλάδα εξελισσόταν σε λαϊκή δημοκρατία γιουγκοσλαβικού τύπου:

• Δεν θα συνέβαιναν τα Δεκεμβριανά, ούτε ο Εμφύλιος.

• Θα τιμωρούνταν οι συνεργάτες των Γερμανών (και δεν θα κυριαρχούσαν οι Γερμανοτσολιάδες, οι Χίτες κι οι Λαδοβούλγαροι ιδεολογικά και οικονομικά, όπως δυστυχώς συνέβη στο μετεμφυλιακό κράτος των διώξεων και της Μακρονήσου).

• Δεν θα επέστρεφε η βασιλεία.

• Δεν θα συνέβαινε η φρίκη της Χούντας κι η Κυπριακή τραγωδία.

• Δεν θα χτιζόταν (γκρεμιζόταν δηλαδή) η Ελλάδα με το άθλιο σύστημα αντιπαροχής.  Θα επιβίωνε η νεοκλασική Αθήνα, η πολυσυλλεκτική παλιά Θεσσαλονίκη, όλες οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πόλεις (πχ.  Νάουσα, Γιάννενα, Χανιά, Ηράκλειο) και δεν θα καταστρέφονταν το φυσικό κι αρχιτεκτονικό κάλλος των νησιών του Αιγαίου.

Η πλατεία είναι (;) γεμάτη

του Στρατή Μπουρνάζου

από τα Ενθέματα

της Κυριακάτικης ΑΥΓΗΣ 26/9

Δεν ξέρω αν η πλατεία, η πλατεία Κλαυθμώνος για μας τους Αθηναίους, κι άλλες πλατείες σ’ όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη θα είναι γεμάτες το απόγευμα της Τετάρτης. Φοβάμαι πως όχι, δεν θα πλημμυρίσουν με πλήθη, απεργούς και διαδηλωτές όλων των χωρών και των γλωσσών της ηπείρου. Η πρώτη απόπειρα πανευρωπαϊκής κινητοποίησης και απεργίας συνιστά, ως σύλληψη, μεγάλη πολιτική επιτυχία και ταυτόχρονα κινδυνεύει, ως πραγμάτωση, να είναι μια, επίσης μεγάλη, αποτυχία. Εξηγούμαι αμέσως.

Η μπούρδα της χρονιάς!

Μετά από μια μικρή εισαγωγή με τις απαραίτητες συστάσεις, ακολουθεί ο σοβαρός και εμπεριστατωμένος λόγος του ινδάλματος Πάγκαλου και Παπουτσή... (Φορέστε κράνος!)

Ή δεν το ξέρετε;

Για εμάς...

(πηγή)

του Βαγγέλη Καραμανωλάκη 

από τα "ενθέματα" της ΑΥΓΗΣ
 

Είναι σαν να μην μπορούμε να πούμε μια πειστική κουβέντα. Και δεν είναι ότι δεν πονέσαμε ή δεν τα αγαπήσαμε όλα αυτά, με μια αγάπη και ένα πείσμα που κανείς από τους σχολιαστές των life style περιοδικών, τους όψιμους τιμητές της δικής τους ανοησίας, δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ. Έφηβοι τραγουδήσαμε τα ίδια τραγούδια στις ταβέρνες και στα φεστιβάλ, μπλέκοντας τα λαϊκά με τα αντάρτικα, μιμούμενοι τα μεγάλα μας αδέλφια τυλιγμένα με το μύθο της δικής τους εξέγερσης. Μεγαλώσαμε έπειτα δίχως να στερηθούμε τα περισσότερα, όχι με ευκολία οικονομική αλλά και χωρίς ανυπέρβλητα εμπόδια. Καταραστήκαμε τον «ψεύτη κι άδικο ντουνιά», υπερασπιστές κάθε αδικημένου, μειοψηφίες μιας γενιάς που πιστεύαμε ότι μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο. Μόνο που ο κόσμος άλλαζε όπως δεν είχαμε δει ούτε στα χειρότερα όνειρά μας, πιο σύνθετος και όλο και πιο δύσκολος: από μια Αριστερά που βγάζοντας τα παραπετάσματα έδειξε το πιο απεχθές της πρόσωπο, από έναν αδικημένο κόσμο που περιθωριοποιούνταν συνέχεια, πολύχρωμος τώρα, πολύγλωσσος, πολυεθνικός στοιβαγμένος στο Γκάζι και στον Άγιο Παντελεήμονα, εκεί που έμπλεξε ο φόβος και ο θυμός των κατοίκων με την ακροδεξιά. Εκεί που μπορούσαμε να τον παρακολουθούμε αμήχανοι μες στις μεγαλόπνοες αναλύσεις μας, αμέτοχοι μέσα στην ασφάλεια της καταγγελίας μας. Παρακολουθώντας τον κόσμο, σιωπηροί απέναντι στο βίαιο ξέσπασμα εκείνων που εξορκίσαμε ή κολακέψαμε, χωρίς να καταλάβουμε γρι από τη δική τους αγωνία.

Και τώρα που η ώρα της κρίσης ήλθε, μοιάζει όλο και πιο πολύ να βουλιάζουμε σ’ αυτή τη σιωπή, είτε ψελλίζοντας φληναφήματα για τη νέα Μεταπολίτευση είτε μιλώντας στο όνομα ενός κόσμου που δεν μπορούμε κατ’ ουσίαν να νιώσουμε τη δική του απελπισία, είτε ευαγγελιζόμενοι νέα επαναστατικά μέτωπα, ενώ έχουμε πειστεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Νιώθοντας για πρώτη φορά τόσο κοντά σε μας την απελπισία της απόλυσης, της περικοπής των δικαιωμάτων, της περιστολής των ονείρων. Έχοντας πάντα στο νου μας αυτόν τον κόσμο των 2/3 που μας περιβάλλει, τιμητές για τις μικροκομπίνες εκείνων που αγωνίζονται για την επιβίωση, την ώρα που το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματα χρόνων καταργούνται, όχι με μια κανονιά αλλά ούτε καν με ένα μικρό βρόντο.

Κάπου ανάμεσα στα 40 και στα 50 τώρα, αμήχανοι ίσως και ενοχικοί. Για τις αυταπάτες που διαλύθηκαν, για αυτά που μοιάζει να μην μπορούμε να υπερασπιστούμε, έτσι καθώς το είπαν οι αριθμοί και οι στατιστικές, για εμάς τους ίδιους που δεν μπορούμε να καμωνόμαστε πια τους αθώους, ούτε τους ανεύθυνους.

Carrot Cherry! Το πιο καμμένο βίντεο που έχω δει!

Αντί για Πρετεντέρη, προτείνω να δείτε και να ξαναδείτε το Carrot Cherry. Βίντεο πιο καμμένο κι από το μυαλό του Λοβέρδου (αν γίνεται!!!). Τουλάχιστον με αυτό γελάς!

 
από calypsolarah

Νομίζω πως το Carrot Cherry ξεπερνά σε κάψιμο το θρυλικό "το κρασάκι του Τσου"!


από psoniastointernet

Θρασύτατοι πολιτικοί απατεώνες

του Γιώργου Δελαστίκ

από το ΠΡΙΝ

Αηδιαστική αλλά και διαρκώς θρασύτερη γίνεται η κυβέρνηση Παπανδρέου με την πάροδο του χρόνου. Αποχαλινωμένη λόγω της έλλειψης ισχυρών και αποτελεσματικών αντιδράσεων στα πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει, υιοθετεί αφενός όλο και πιο επιθετική και αρπακτική πολιτική και αφετέρου όλο και πιο προκλητική ρητορική. Φτάσαμε έτσι στο σημείο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος, υπόδειγμα πολιτικού αμοραλισμού και αδίστακτος σαλταδόρος της πολιτικής κωλοτούμπας, να ισχυριστεί ότι... ο κοσμάκης που ζητούσε δουλειά στο Δημόσιο είναι υπεύθυνος για την οικονομική κρίση!

«Μαζί τα φάγαμε τα λεφτά, σας διορίζαμε για χρόνια, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος!» δήλωσε με απύθμενη θρασύτητα ο Θ. Πάγκαλος. Προφανώς για το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν δημόσιο το χρήμα που έπαιρνε η Ζίμενς με τις κρατικές παραγγελίες που σίγουρα δεν είχαν καμιά σχέση με τις μίζες και τα λαδώματα σε... 130(!) βουλευτές που κόμπαζε ο Χριστοφοράκος ότι είχε δώσει. Ούτε έπαιξαν ρόλο στα χάλια της ελληνικής οικονομίας τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έφαγαν τα λαμόγια της ΝΔ με τα δομημένα ομόλογα, φουντάροντας τα ασφαλιστικά ταμεία. Κι εκείνα τα κωλοχώραφα και ακίνητα του Δημοσίου που ξεκοκκάλισαν οι άνθρωποι του Καραμανλή στην υπόθεση Βατοπεδίου, σιγά την αξία που είχαν. Όσο για τα δισεκατομμύρια ευρώ που έφαγαν τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη με το στημένο κόλπο του χρηματιστηρίου, όταν ακόμη και οι ΕΥΠατζήδες στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου είχαν παρατήσει τις τηλεφωνικές υποκλοπές και έβγαζαν εκατομμύρια δραχμές τζογάροντας στα σίγουρα ΠΑΣΟΚικά εταιρικά χαρτιά, τρώγοντας και τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων που τους «έσπρωχναν» οι διορισμένες από το ΠΑΣΟΚ διοικήσεις, πάλι ευθύνη της απληστίας του λαουτζίκου ήταν!

Για την επανάσταση του αυτονόητου...

(πηγή)

του Νικόλα Σεβαστάκη

από την ΑΥΓΗ

Ενθέματα 19/9

Αν έχω καταλάβει καλά διανύουμε επαναστατική περίοδο. Η «επανάσταση του αυτονόητου» προορίζεται να σαρώσει με το σπαθί του Μνημονίου όλες τις αγκυλώσεις, όλους τους αναχρονισμούς και τις νοσηρές καταστάσεις που στραγγίζουν τους χυμούς της χώρας και τη δημιουργική ενέργεια των κατοίκων της.

Αστειεύομαι, φυσικά. Αλλά πάλι δεν είναι καθόλου αστείο αν σκεφτούμε το χάος και τα απωθητικά πόκερ της καθ’ ημάς Αριστεράς. Τι είναι όμως, στα σοβαρά τώρα, το αυτονόητο; Που βρίσκεται άραγε αυτή η νέα ήπειρος της κοινής λογικής που τώρα τελευταία φαίνεται να συνεπαίρνει ως και αριστερούς δημοκράτες οι οποίοι ανακαλύπτουν τη «δημόσια ορθολογικότητα» ως μοναδικό αξιόπιστο κριτήριο αριστερής υπευθυνότητας;

Αυτονόητο είναι ας πούμε ότι δεν θέλουμε την αρρώστια, την ένδεια, την αναξιοπρεπή και ταπεινωτική μεταχείριση. Είναι η αναζήτηση της ομορφιάς, η απαίτηση να μην μας περιφρονούν, η επιθυμία όλων για μια εργασία που δεν συνθλίβει και αφήνει περιθώρια σε μια πληρέστερη ζωή. Αυτονόητη είναι η ενόχληση και η πικρία από χίλιες δυο λεπτομέρειες της καθημερινότητας, από εμπειρίες απογοητευτικές ή πράξεις που εξοργίζουν.

Ή πληρώνεις ή... δεν πληρώνεις!

σκίτσο του Soloup

του Δημήτρη Καζάκη

από το Ποντίκι 

Ο λογαριασμός του μνημονίου δεν βγαίνει. Το ομολογούν πια ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του. «Κάτι άλλο πρέπει να γίνει» λένε οι πιο... ταγμένοι απολογητές της τρόικας.

● Άλλοι προτείνουν ανοιχτά την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας, εντός φυσικά του ευρώ.

● Άλλοι ανακάλυψαν την... «ανάταξη του χρέους», που υποτίθεται ότι είναι κάτι διαφορετικό από την αναδιάρθρωση, έστω κι αν στην πραγματικότητα οι αγορές χρησιμοποιούν την έννοια αυτή για να αποδώσουν το ίδιο ακριβώς πράγμα.

● Άλλοι πάλι ανέσυραν την ιστορία του ευρωομολόγου. Όλα αυτά βέβαια έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή: την ελεγχόμενη ή συντεταγμένη πτώχευση της χώρας.

Οι δυστυχέστεροι όμως όλων είναι όσοι διεξάγουν «αντιμνημονιακό» αγώνα χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να μας πουν τι θα κάνουν με το δημόσιο χρέος.

Βαλτός, δοτός ή κουτός;

από iskra

Ένας Έλληνας στη Νέα Υόρκη 

του Στάθη
από Αριστερό βήμα 

(αναδημοσίευση από Ελευθεροτυπία)

Στο βιβλίο των επισκεπτών στη Wall Street ο κ. Παπανδρέου έγραψε ότι «προσβλέπει στη συνεχή συνεργασία μας (σ.σ. ποιων; της Wall Street με τη Σοσιαλιστική Διεθνή;) για να κάνουμε αυτόν τον κόσμο πιο δίκαιο και πιο ισότιμο»!
 

Όντως, άλλη έννοια η Wall Street δεν έχει, πάρεξ να κάνει τον κόσμο πιο δίκαιον και πιο ισότιμο!...
 
Για άλλη μια φορά ο κ. Παπανδρέου δεν είναι αδυσώπητος μόνον με τις λέξεις, αλλά με τις ίδιες τις έννοιες...

Σκόρπια...

Η νεαρά δημοσιογράφος μιλάει στο τηλεπαράθυρο της πρωινής εκπομπής των Λυριτζή - Οικονόμου στον ΣΚΑΪ

-2200 παιδιά μένουν εκτός παιδικών σταθμών στον Δήμο της Αθήνας λόγω του ότι δεν έγιναν φέτος προσλήψεις, απολύθηκαν οι συμβασιούχοι, φύγανε πολλοί σε συντάξεις... 

Σκέφτομαι πως 2200 οικογένειες μείνανε ξεκρέμαστες ξαφνικά φέτος και σε οικογενειακό αδιέξοδο και ισως τώρα αυτοί οι άνθρωποι αρχίσουν να καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις στην ζωή τους και στη ζωή των παιδιών τους της πολιτικής του Μνημονίου... Αλλά -φευ- οι φύλακες είναι σε εγρήγορση: 

Λυριτζής & Οικονόμου: Και μετά μιλάνε κάποιοι για το Μνημόνιο. Μα τους πολίτες δεν τους απασχολεί το Μνημόνιο, έχουν τα προβλήματα της καθημερινότητας να τους απασχολούν, όχι το Μνημόνιο!

Σωστά κύριε Λυριτζή μου! Δεν έχει καμμιά σχέση το Μνημόνιο με αυτά τα προβλήματα! "Σωστά!". Και θλιβερά.... Τι κρίμα!

Ούτε τώρα θα αντιδράσει η κοινωνία;

Χωρίς να γνωρίζει κανείς τι και πως εκτός της συμμορίας της αυλής του ΓΑΠ, αποφάσισε η πράσινη μαφία να δώσει δημόσια γη για να γίνει ένα διεθνές μπουρδέλο, ένα αραβικό Λας Βέγκας. Συμβολισμός; Το πρώτο τμήμα της ελληνικής γης που ξεπουλάει η συμμορία λέγεται "Ελληνικό"...

Ο χώρος που είχε εγκαινιασθεί από την συμμορία Σημίτη - Λαλιώτη ως το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο της Ευρώπης, θυμάστε;

Ο χώρος που έχει χαρακτηρισθεί ως η τελευταία ελπίδα για τη δημιουργία πνεύμονα για την τερατούπολη και τον μισό Ελληνικό πληθυσμό που την κατοικεί.

Την ελπίδα να αναπνεύσουν λίγο καθαρότερο αέρα τα παιδιά μας την μετατρέπουν οι αλήτες του ΠΑΣΟΚ σε διεθνές μπουρδέλο. Για να εξηγηθούν έτσι και τα καλοκαιρινά δημοσιεύματα Βήματος Καθημερινής και λοιπών αλητήριων κατά του αγωνιστή δημάρχου του Ελληνικού Κορτζίδη... 

Οι γονείς δεν θα αντιδράσουν; Τα νέα παιδιά δεν θα αντιδράσουν; Η κοινωνία δεν θα αντιδράσει; Ο πνευματικός κόσμος δεν θα αντιδράσει στον -και- πολιτιστικό εκμαυλισμό; Η Μπιρμπίλη δεν θα αντιδράσει; Τέως σύντροφοι της "Δ. Α." θα δώσετε έστω και έναν ψήφο σε υποψήφιο της ΠΑΣΟΚικής συμμορίας, οπουδήποτε; Θα δώσετε την ευκαιρία με την δική σας ψήφο να βγει το βράδυ των εκλογών ο αλήτης ΓΑΠ και να μιλήσει για δικαίωση και λαϊκή στήριξη των καταστροφικών επιλογών του;

Ούτε τώρα θα αντιδράσει κανείς; Τώρα που μετά τις τσέπες η συμμορία βάζει χέρι και κλέβει και ζωές;

Η πτώχευση της πολιτικής...

του Σταύρου Χριστακόπουλου

από topontiki.gr

Εθνικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 270 δισ. ευρώ (τόσα τα υπολογίζει) έβγαλε στο σφυρί αυτοπροσώπως ο... πρωθυπουργός (!) επισκεπτόμενος τον ναό του αεριτζίδικου χρήματος στην καρδιά της ισχυρότερης χώρας του κόσμου: τη Γουόλ Στριτ. Τόσο είναι το δημόσιο χρέος, λέει ψευδώς ο ίδιος, συνεπώς για να ρεφάρουμε ξεπουλάμε τα πάντα. Όχι τα ασημικά, όπως λέγαμε παλαιότερα, αλλά το ίδιο το σπίτι.

Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση ενεργοποίησε τη – γνωστή από χούντες και τριτοκοσμικές Μπανανίες – διαδικασία του fast track. Ώστε να μην ορθώνονται αχρείαστα νομικά, περιβαλλοντικά και άλλα εμπόδια. Δημόσια γη, διαχείριση υδάτων, περιοχές για τουριστική αξιοποίηση, ενέργεια (πράσινη ή όχι), υποδομές, μεταφορές και Κύριος οίδε τι άλλο θα πάρουν τον δρόμο προς πώληση ή εκμετάλλευση.

Η Όλγα του δελτίου αποβλάκωσης...

-Μα είναι δυνατόν να φωνάζετε το σύνθημα "να καεί, να καεί, τρεις τελείες, το μπουρδέλο η Βουλή";

Έτσι ακριβώς το είπε το ζώον το τετράποδο! Και λίγο μετά, είπε και ξαναείπε πως οι διαδηλωτές που φωνάζανε αυτό το σύνθημα βάλανε κουκούλες και πήγαν και κάψανε τους εργαζόμενους στη MARFIN!

Καλά, ολόκληρο παρακράτος έχει στήσει η ΠΑΣΟΚική συμμορία, δεν μπορεί να βρει έναν/μία παπαγάλο με στοιχειώδη ευφυΐα;  

Όσο για την συνήθη πολιτική αλητεία του "όλοι φταίμε" που επανέλαβε στη βουλή ο χυδαίος Πάγκαλος,  δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο σε αυτό που έγραψα τον Απρίλη: Όλοι μαζί;

Δυστυχώς το αίτημα κι η αγωνία για κοινή απάντηση με ό,τι ενώνει που διατύπωνα εκεί, έμεινε μια ακόμα χαμένη ευκαιρία...

Στόχος της κυβέρνησης η λεηλασία μισθών και συντάξεων με άλλοθι το μνημόνιο

σκίτσο Carlos Latuff από τον Δρόμο

Το Μνημόνιο είχε άλλους στόχους 

του Γιώργου Δελαστίκ 

από το ΕΘΝΟΣ

Ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν επιβεβαίωσε, μιλώντας σε θεσμικούς επενδυτές στο Λονδίνο, την υποψία που είχε ο ελληνικός λαός - ότι δηλαδή η Κομισιόν, η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΔΝΤ εξαπάτησαν με το περιβόητο Μνημόνιο τους Ελληνες προτάσσοντας ως πρόσχημα τρομοκράτησης του πληθυσμού το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του προϋπολογισμού προκειμένου να πετύχουν άλλους στόχους, τους οποίους δεν τολμούσαν να ομολογήσουν δημόσια! «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Δανός αξιωματούχος του ΔΝΤ που προίσταται της ομάδας των ξένων οικονομικών επικυρίαρχων της πατρίδας μας, ο οποίος περιέφερε τον Γ. Παπακωνσταντίνου στο Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη και το Παρίσι, «αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας».

Οι μπαρουτοκαπνισμένοι...

Στην ανάπαυλα των σκληρών αγώνων των Ελλήνων διανοουμένων κατά της λεηλασίας του κόσμου της εργασίας και του εθνικού κινδύνου που λέγεται μνημόνιο, βρήκαν ευκαιρία για να συγκεντρωθούν στον Ιανό και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην τσιγαροαπαγόρευση!!! 

από arsenelumpen

Kαμίνης. Η πιο όμορφη ιστορία…

από AntistaChef

Δεν μου είναι ευχάριστο να τα χώνω στο Καμίνη, μόνο και μόνο για τον γενικά θετικό ρόλο του συνήγορου του πολίτη. Αλλά από τη στιγμή που αποφάσισε να γίνει συνήγορος του διαβόλου δεν υπάρχει κανένα έλεος. Γιατί όταν εκμεταλλεύεσαι το κύρος που απέκτησες υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των πολιτών, για να ξεπλύνεις μια κυβέρνηση που ποδοπατά και τα πιο στοιχειώδη, τότε είσαι για φτύσιμο. Και είναι ακόμα πιο απατεώνας ο Καμίνης ακριβώς γιατί ξέρει ότι αποδεχόμενος το πλαίσιο του Μνημονίου και του Καλλικράτη δεν θα έχει τα στοιχειώδη που είχαν προηγούμενες δημοτικές αρχές για να κάνει το οτιδήποτε. Γιατί δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να εξοντώνει τους πολίτες και ταυτοχρόνως να φυτεύει δέντρα, ή να κάνει έργα υπέρ της ποιότητας ζωής!!!. Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη.

Ο Καμίνης θέλει απλώς, να γίνει Δήμαρχος. Το είπε καθαρά. Θα κατέβω μόνο αν με στηρίξει το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή θα κατέβω μόνο αν είναι πιθανό να βγω. Αλλιώς δεν τον ενδιαφέρει η Αθήνα; Δηλαδή ότι έκανε και η προηγούμενη παράταξη του Σκανδαλίδη. Αφου δεν πήρε το δήμο δεν πάταγαν καν στο δημοτικό συμβούλιο για να κάνουν αντιπολίτευση, εκτός 1-2 προσωπικών εξαιρέσεων. Και αντιθέτως όποτε ο Κακλαμάνης χρειαζόταν ενισχυμένη πλειοψηφία, την είχε από το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί θα σώσουν το Δήμο; Μην τρελαθούμε…

Ο Πονηρίδης θα ψηφίσει ΓΑΠ…

(πηγή)

του Θάνου Παναγόπουλου

από την ΑΥΓΗ

Ο κ. Πονηρίδης και ο κ. Καλόπιστος είναι έμποροι. Και ανταγωνιστές. Διατηρούν καταστήματα στον ίδιο εμπορικό δρόμο, σε απόσταση 50 μέτρων μεταξύ τους.

Ο κ. Καλόπιστος τελευταία δεν πηγαίνει καλά. Έχει να ανανεώσει τη βιτρίνα του εδώ και μήνες, σε αντίθεση με τον κ. Πονηρίδη, ο οποίος ανά μήνα κάνει και μια μικρή ανακαίνιση. Βιτρίνα, προσωπικό, εμπόρευμα, πινακίδες, όλα μαρτυρούν πως ο κ. Πονηρίδης σε λίγο καιρό θα πετάξει εκτός αγοράς τον ανταγωνιστή του, καθώς προσελκύει μεγαλύτερη πελατεία. Και όμως, όσοι τους γνωρίζουν στην πιάτσα, θεωρούν πως ο κ. Καλόπιστος είναι καλύτερος έμπορος και αδυνατούν να εξηγήσουν πώς ο ανταγωνιστής του πάει καλύτερα.

Δύο για κλάμματα και ένα για γέλια...

- Άγριος ξυλοδαρμός μετανάστη στον Άγιο Παντελεήμονα που μάζευε στοιχεία για τους ξυλοδαρμούς Αφγανών προσφύγων από ακροδεξιές ομάδες (φωτό από megatv.com)

- Στο ALTER σε μεσημεριανή εκπομπή κάτοικοι της περιοχής Αγίου Νικολάου βγήκαν λαύροι κατά των μεταναστών που... οδηγούν με μεγάλη ταχύτητα και απειλούν την ζωή τους!

- Σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή στο κανάλι 10 εκπρόσωπος της Δ.Α. (δεν θυμάμαι το όνομά του) δήλωσε πως "εμείς στη Δ.Α. είμαστε κατά του μνημονίου αλλά δεν το δαιμονοποιούμε", και "η  Δ. Α. δεν είναι η αριστερά που βγαίνει στα κεραμίδια, είναι η αριστερά που διεκδικεί το μερίδιο που της αντιστοιχεί στη διακυβέρνηση της χώρας"

Τώρα που τα έγραψα σκέφτομαι πως μπορεί και να είναι λάθος ο τίτλος...

Μοιραίο...

The End is Over,  Michael James Maxwell
(πηγή)

του Κώστα Καναβούρη 

από την ΑΥΓΗ

Αυτό που λέμε μοίρα και που πολλοί επαφίενται σ' αυτήν καθώς και πολλές θεάσεις του κόσμου (του έσω και του έξω) της θρησκευτικής θέασης εξόχως, προκειμένου να αιτιολογηθούν τα ανεξήγητα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό που μας ανήκει μέσα στην πολύπλοκη μοιρασιά του χρόνου και εξακολουθητικώς βέβαια του τόπου. Η μοίρα είναι το μεράδι μας που λέγανε και οι παλιοί. Κι αυτό που μας ανήκει, είναι απλώς η νόμιμη μοίρα μας. Σε μια ιδανική μάλιστα τάξη πραγμάτων αυτό που μας ανήκει είναι αυτό που μας αξίζει. Δηλαδή, το σημείο όπου η δικαιοσύνη γίνεται υπαρξιακή γιατί συναντά ακριβώς τη νομιμότητα της ύπαρξης. Την αναγκαιότητα της μοίρας με άλλα λόγια, το μοιραίο.

Άρα είναι δικαίωμα και υποχρέωση να αναρωτηθούμε περί του μοιραίου (μας) σε όσα συμβαίνουν επικαθορίζοντας τα όλα και τα όσα και τα ύφαλα και έξαλα μέχρι την ίσαλο γραμμή της ζωής μας. Της μοναδικής ζωής που μας δόθηκε και που δεν θα σταματήσει σ' εμάς, επομένως ούτε καν η μοίρα ανήκει μόνο σ' εμάς, αλλά ανήκει εξίσου στους συνδαιτημόνες της δικής μας ύπαρξης και της δικής μας ανυπαρξίας: στους προηγούμενους και στους επόμενους. Στους άπειρους προηγούμενους και στους άπειρους επόμενους.

Αηδία!

σκίτσο του Στάθη από Ελευθεροτυπία

Παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης και των ερωταπαντήσεων του ΓΑΠ.

Ανάμεσα στις δεκάδες ερωτήσεις-πάσες των "δημοσιογράφων" υπήρξαν και κάποιες ελάχιστες που είχαν ενδιαφέρον, χωρίς να θυμάμαι ποιοι/ες τις έκαναν.

• Στην πρώτη ένας νεαρός δημοσιογράφος τον ρώτησε αν η σοσιαλιστική ιδεολογία είναι α λα καρτ, αφού δηλώνει σοσιαλιστής, είναι πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς και εφαρμόζει ακραία νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα "Εκτός κι αν η σοσιαλιστική ιδεολογία και πολιτική είναι μόνο για ισχυρές οικονομίες" κατέληξε με ειρωνία ο δημοσιογράφος. 

Και εις χειρότερα...

(πηγή)

Ένα παπούτσι που αστόχησε παρά την προπόνηση ενώπιον καμερών, ο Μίχαλος να τρέχει για να μη φάει το ξύλο που του πρέπει και τα ανθρωπάκια του ΜΕΓΑ να τραβάνε τα βυζιά τους από αγανάκτηση... Αυτάαα!!!

Ο εσμός που λυμαίνεται τη χώρα 30 χρόνια, κάνει πάρτυ μπροστά στο τεράστιο... λαϊκό κίνημα που γνωρίζει μέρες δόξας υπό την λαμπρή πολιτική καθοδήγηση της πεφωτισμένης "αριστεράς" που κρεμάει πανουδάκια, βγαίνει περιπάτους  και -με στρατηγό εξ αποστάσεως παρακαλώ- σχεδιάζει κυκλωτικές κινήσεις!

Και εις χειρότερα...  Τα αξίζουμε!

Η θλιβερή "αριστερά"...

(πηγή)

Κάποιος να τους πει για τη θηλιά που σφίγγει στο λαιμό...

Σκιές του εαυτού μας...

από MonPetitLudo

Calogero & Passi - Face a la mer 
στίχοι: Alana Filippi, Passi

μουσική: Calogero & Gioacchino

από το cd του Calogero: Calog3ro (2004)

απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος

από GGGOREKI

Καλό κουράγιο σ' όσους έχουν ακόμα...