Η υποκρισία και η λιγούρα για το 85%

σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή από την Ελευθεροτυπία

του Δημήτρη Χρήστου

από την  

Κυριακάτικη Αυγή

Ω της θλίψης ήταν αυτή η εβδομάδα. Τα μεγάλα μαζικά μέσα ενημέρωσης και όλες οι πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΣΥΡΙΖΑ, των Οικολόγων - Πρασίνων και με καθυστέρηση του ΚΚΕ, όρμησαν για το 85% της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης, που στις δημοσκοπήσεις τάσσεται κατά των μεταναστών. Βεβαίως το υπόλοιπο 15% δεν είναι υπέρ της ασύδοτης μετανάστευσης. Πρόκειται για πολίτες που επιμένουν να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στης γης τους κολασμένους. Η επιλογή της Νομικής Σχολής ώς τόπου εκδήλωσης της άπελπις προσπάθειας, της απεργίας πείνας ώς τον θάνατο, προκειμένου να πείσουν τις ελληνικές αρχές να νομιμοποιήσουν την πολύχρονη παρουσία τους στη χώρα μας, δημιούργησε ένα δεύτερο, επίσης σοβαρό θέμα, περί του πανεπιστημιακού ασύλου.

Οι Σκύθες οι Ζηλωτές και η κατάργηση του ασύλου

(πηγή)

του Γιώργου Ρούσση

από την Ελευθεροτυπία

Με αφορμή την κατάληψη της Νομικής από απελπισμένους μετανάστες, το μπλοκ της εξουσίας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ και οι ιδεολογικοί και τηλεοπτικοί του εκπρόσωποι βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να θέσουν άμεσα ή έμμεσα υπό αμφισβήτηση το πανεπιστημιακό άσυλο. Μάλιστα η υφυπουργός Παιδείας, κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου, μέσω ενός φαινομενικά παντελώς ανορθολογικού σκεπτικού, που ελπίζω στο τέλος τούτου του σχολίου να έχει αποκαλυφθεί, επεδίωξε να εκμεταλλευθεί την κατάληψη, για να υποστηρίξει την αναγκαιότητα της βαθύτατα συντηρητικής διοικητικής μεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση στα ΑΕΙ.

Νομική Σχολή (for white people only)

των Άγγελου Τσέκερη, Γιώργου Κυρίτση

από τη στήλη "Κακοήθειες"

στην Κυριακάτικη Αυγή

Έληξε ομαλά η κατάληψη της Νομικής Σχολής από 300 εισβολείς λαθρομετανάστες.

Αντικειμενική περιγραφή. Θυμίζει τρομοκρατική ενέργεια στην Οσετία.

Και, όπως πολύ σωστά είπε και ο Πρετεντέρης, το ελληνικό κράτος είναι ανύπαρκτο. Το Ισραήλ θα είχε ήδη ισοπεδώσει τη Γάζα.

Και θα βομβάρδιζε και τον μουσουλμανικό τομέα της Βηρυττού.

Ενώ εδώ είναι σκορποχώρι. Ο ένας καταλαμβάνει τη Νομική, ο άλλος κλείνει τους δρόμους, ο τρίτος δεν θέλει να πληρώσει διόδια.

Και δεν το λέει ο άνθρωπος επειδή στα διόδια είναι οι ίδιοι μέτοχοι με το κανάλι που δουλεύει. Αντικειμενικά μιλάει.

Η υποκρισία που γράφει «νομιμότητα» στο κούτελο...

(πηγή)

του Διονύση Ελευθεράτου

από SportDay

Ω, ναι. Το αφομοιώσαμε το παραμύθι: υποτίθεται ότι η ελληνική κυβέρνηση ενδιαφέρεται απλώς για «την τήρηση της νομιμότητας» στο θέμα των μεταναστών -θέμα σύνθετο και τεράστιο, εξ αντικειμένου αδύνατον να «στριμωχτεί» σε ένα πανεπιστημιακό κτίριο ή να συζητηθεί με κραυγές. Για σκέψου! Κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «νομιμότητα» εκείνοι που με το Μνημόνιο έκαναν χαρτί υγείας κοτζάμ Σύνταγμα (ναι, ντε, αυτό στο όνομα του οποίου κατά τα άλλα ορκίζονται και ξελαρυγγιάζονται), αλλά όχι, δεν θα λοξοδρομήσω. Είναι σαν να ακούω τη γαλαρία να φωνάζει «επί του θέματος, παρακαλώ!» και επανέρχομαι.

Θέμα: η υποκρισία της καθεστωτικής «νομιμοφροσύνης» στο κεφάλαιο των μεταναστών-πλάι σε καμιά πενηνταριά κεφάλαια ακόμη... «Γιατί η κυβέρνηση δεν διευκολύνει όσους μετανάστες -και είναι πάρα πολλοί- θέλουν να μεταβούν σε άλλες χώρες;»

Δεν τέλειωσε. Τώρα αρχίζει...

του Γιώργου Κυρίτση

από την Αυγή
 

Η εγκατάσταση των απεργών πείνας μεταναστών εργατών σε χώρους της Νομικής και όσα ακολούθησαν προσφέρονται για κάποιες πρώτες εκτιμήσεις. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μπορούμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
 

Μισογεμάτο, καθώς το θέμα πήρε τη δημοσιότητα που ήθελαν οι απεργοί, αποφεύχθηκε η επέμβαση της αστυνομίας, τονώθηκε η αυτοπεποίθηση των αγωνιζόμενων μεταναστών μέσα κι έξω από τη Νομική και αποδείχθηκε ότι ο χώρος διατηρεί ανακλαστικά ενότητας και κινητοποίησης, αν κρίνουμε από τις αρκετές χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν γύρω από τη Νομική τις κρίσιμες ώρες της Πέμπτης.
 

Μισοάδειο, καθώς το άσυλο άρθηκε και δόθηκε η δυνατότητα στις δυνάμεις του συστήματος να συνδέσουν δύο προνομιακά για τη ρητορική τους θέματα, το άσυλο και το μεταναστευτικό.

Οι "ικέτες" της Αθήνας και του Παρισιού

23/8/96 σύλληψη απεργών πείνας στην εκκλησία του Αγίου Βερνάρδου
(πηγή)

του Δημήτρη Ψαρρά

από τον Ιό

Στις 28 Ιουνίου 1996 τριακόσιοι μετανάστες χωρίς χαρτιά από την Αφρική (κυρίως από το Mάλι και τη Σενεγάλη) εισέβαλαν στην εκκλησία του Παρισιού Σεν Μπερνάρ και ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση της παρουσίας τους στη Γαλλία. Είχε προηγηθεί η προσπάθειά τους να εγκατασταθούν στο άσυλο μιας άλλης εκκλησίας, της Σεν Αμπρουάζ, τρεις μήνες νωρίτερα. Από κει εκδιώχτηκαν με επέμβαση της αστυνομίας, στην οποία παρέδωσε τα κλειδιά της εκκλησίας ο ιερέας της με την εντολή του καρδινάλιου Λούστιγκερ. Στη συνέχεια, οι 300 μετανάστες κατέφυγαν σε άλλα σημεία του Παρισιού (ένα γυμνάσιο και δυο εγκαταλειμμένες αποθήκες), αλλά και από κει τους έδιωξε η αστυνομία. Η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και εκδηλώθηκε μαζικό κύμα συμπαράστασης. Ετσι η εγκατάστασή τους στην εκκλησία Σεν Μπερνάρ αντιμετώπισε την ανοχή των αρχών.

Θεατές ή πρωταγωνιστές;

από την  
Κυριακάτικη Αυγή

 

Αυτή την εβδομάδα τα κανάλια έπαιξαν το ίδιο σίριαλ, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Στα δελτία των 8, εκεί όπου κάθε βράδυ επιχειρείται η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, οι ίδιοι σκηνοθέτες - εισαγγελείς έβαλαν στο εδώλιο τους μετανάστες και το πανεπιστημιακό άσυλο. Τους προηγούμενους μήνες είχαν δικάσει και καταδικάσει πολλές κοινωνικές κατηγορίες που αντιστάθηκαν στη λαίλαπα του Μνημονίου.

Άσυλο και ρατσισμός

σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος

του Γιώργου Χουρμουζιάδη

από το  
Δρόμο της Αριστεράς

πηγή: ISKRA

Το "Άσυλο" είναι κατάκτηση. Ο αρχικός του σκοπός ήτανε να εμποδίσει την εισβολή των αστυνομικών γκλομπς και των στρατιωτικών τανκς στους χώρους όπου η έρευνα γεννάει καινούργιες Ιδέες, κι αυτές, με τη σειρά ους, γεννούν τον καινούργιο Κόσμο. Ήρθε, όμως, ο καιρός και τα γκλομπς ξαναγύρισαν στις θήκες τους (έστω και δομικαστικά) και τα τανκς πάρκαραν οριστικά(;) στους στρατώνες. Το "Άσυλο", όμως, παρέμεινε. Ως Σύμβολο όμως και όχι ως συρματόπλεγμα του Έβρου. Κι αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί κανείς να το ξεριζώσει εκεί όπου το εγκατέστησαν, εμπνευσμένοι από τον έμφυτο Πολιτισμό τους, οι αγώνες ενός λαού που εδώ και καιρό μπορεί να κουράστηκε, μπορεί και να φοβάται. Και ίσως έπαψε να υποψιάζεται πως τα γκλομπς είναι εύκολο να βγουν από τις θήκες τους και τα τανκς να βγουν από τους στρατώνες. Ίσως ξέχασε πως τα σύμβολα που γεννούν οι Πολιτισμοί δεν ξεριζώνονται με τίποτε. Και όποτε χρειαστεί κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο. Γίνονται γροθιές, κραυγές, φωτιά και καπνός.

Η Νομική ήταν μόνο μια προειδοποίηση

σκίτσο του Oliver Schopf

του Θανάση Καρτερού

από την 

Κυριακάτικη Αυγή

ΕΠΡΕΠΕ ή δεν έπρεπε να καταφύγουν οι 300 στη Νομική για την απεργίας πείνας; Έπρεπε ή δεν έπρεπε να αυτοπυρποληθεί ο Τυνήσιος άνεργος; Έπρεπε ή δεν έπρεπε να φουντάρει με το κεφάλι από τα θεωρεία της Βουλής ο σακατεμένος από τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας του Ρουμάνος; Έπρεπε ή δεν έπρεπε;

Βγήκε ξανά σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο...

(πηγή)

"Με χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ έγινε η απόβαση" λέει ο φαρδύς-πλατύς τίτλος της εφημερίδας του Μπόμπολα. (Έθνος)

Και αρχίζει η περιγραφή της "απόβασης" (!!!) που στόχο είχε "την πολιτικοποίηση των αιτημάτων τους. Να «πάρουν χαρτιά» όλοι οι μετανάστες εντός της Ελλάδας!" (!!!) κατά τον κύριο Κώστα Νικολαΐδη που υπογράφει το άρθρο! Και μετά αρχίζει η παράθεση "στοιχείων" κατά τον γνωστό ασφαλίτικο τρόπο, που υποτίθεται τεκμηριώνει τον κραυγαλέο τίτλο: 

Καζάνι που βράζει;

(πηγή)

της Φιλιώς Τσουκαλά  

απο τις "Συναντήσεις"

στην Αυγή 27/1

 

Η οικονομική και κοινωνική κρίση έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ανθρώπων. Οι απώλειες και η αβεβαιότητα αυξάνουν την κατάθλιψη, τις κρίσεις πανικού, το άγχος, τις καταχρήσεις. Η συζήτηση γύρω από αυτή τη συσχέτιση είναι μεγάλη και ενδιαφέρουσα.
 

Ταυτόχρονα παρατηρούμε ένα ακόμα φαινόμενο με κοινωνική αλλά και ψυχολογική εξήγηση, λιγότερο εύκολο να ονομαστεί. Από τη μία απορούμε με την παθητικότητα των πολιτών μπροστά στη ραγδαία μείωση του εισοδήματος, των δικαιωμάτων του και κάθε προοπτικής για το μέλλον. Κι αυτό συμβαίνει σε έναν λαό υπερπολιτικοποιημένο, που το σύστημα ανέκαθεν κατηγορεί ότι κάνει διαδηλώσεις για «ψύλλου πήδημα».

Οι μετανάστες, το άσυλο, η Αριστερά

(πηγή)

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

από Αριστερό Βήμα

Τα πρόσφατα γεγονότα στη Νομική επιβάλλουν σε όλες τις αριστερές δυνάμεις μια σοβαρή συζήτηση για το μεταναστευτικό και για τις πολιτικές μεθοδεύσεις των κυρίαρχων κύκλων που υφαίνονται γύρω από αυτό το υπαρκτό, ολοένα και δυσκολότερο, στις συνθήκες της κρίσης, κοινωνικό πρόβλημα.

Παρά την προσωρινή εκτόνωση, με τη λύση που δόθηκε στην υπόθεση της Νομικής, τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, το θέμα είναι πάντα ανοιχτό, τόσο από τη σκοπιά των δίκαιων αιτημάτων των απεργών πείνας που δεν έχουν βρει απάντηση, όσο και από τη σκοπιά των πολιτικών συνεπειών. Αποτελεί πάντως θετικό γεγονός ότι απετράπη η παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου, προς την οποία προσανατολιζόταν η κυβέρνηση (αλλιώς η υπουργός Παιδείας δεν θα είχε επιβάλει στην πρυτανεία τη σχετική απόφαση) και μια εκφοβιστική επίδειξη δύναμης του αστυνομικού κράτους σε κλίμα δαιμονοποίησης των οικονομικών μεταναστών.

Ο φράχτης

του Δημήτρη Βουζουναρά

από την Αυγή

Ο φράχτης στον Έβρο δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από ταξικός. Είναι υποκριτής όποιος υποστηρίζει ότι ο φράχτης χτίζεται για άλλους λόγους, όπως για την προστασία της Τάξης, του Έθνους ή της Χριστιανοσύνης.

Όλα αυτά είναι φούμαρα για να καλύπτονται οι πραγματικές προθέσεις.

Όλοι εκείνοι που λένε ότι θέλουν να προστατέψουν την Ελλάδα από τους ξένους, στην πραγματικότητα εννοούν από τους φτωχούς ξένους. Γιατί, για τους πλούσιους ξένους, είναι ικανοί να κουνάνε και τα βρακιά τους στην υποδοχή των κρουαζιερόπλοιων.

Όλοι εκείνοι που λένε ότι θέλουν να προστατέψουν την Ελλάδα από το Ισλάμ, στην πραγματικότητα εννοούν από τους φτωχούς Μουσουλμάνους. Γιατί στους πλούσιους Μουσουλμάνους είναι ικανοί να παραδώσουν, όχι μόνο το Ελληνικό, αλλά και την Ακρόπολη για να γίνει «αξιοποίηση».

Ο Ρουσώ, οι μετανάστες και το μίσος για τη δημοκρατία

της Φωτεινής Βάκη
από Αριστερό Βήμα

Τρεις αιώνες περίπου αργότερα στις 25 Γενάρη 2011 ένας ομοεθνής και ομότεχνος του Ρουσώ, ο Ζακ Ρανσιέρ μιλούσε για την εποχή μας ως εποχή του «μίσους για τη δημοκρατία». Διότι τι άλλο είναι η δημοκρατία, γράφει, παρά μια έλλειψη διάκρισης, η εξουσία (οξύμωρον) μιας συνέλευσης ίσων. Μια διακυβέρνηση άναρχη η οποία δεν θεμελιώνεται σε τίποτε άλλο εκτός από την απουσία κάθε τίτλου διακυβέρνησης. Την ίδια ώρα τριακόσιοι μετανάστες είχαν καταλάβει την Νομική Σχολή και διεκδικούσαν να πάψουν να είναι άνθρωποι-σκιές καταφεύγοντας στο ύστατο μέσο: την απεργία πείνας. «Η μετατροπή του Πανεπιστημίου σε καταυλισμό μεταναστών υπερβαίνει τα όρια της ανοχής», δήλωσε οργισμένη η Υπουργός Παιδείας.

Για ένα κτήριο αδειανό...

(πηγή)

του Νάσου Ηλιόπουλου

από την Αυγή

Τις τελευταίες μέρες από τα ΜΜΕ, τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και τους παρατρεχάμενους τους μύρισε Δεκέμβρης του 2008. Αφορμή η φιλοξενία 300 απεργών πείνας στο άδειο, παλιό κτήριο της Νομικής που βρίσκεται υπό ανακαίνιση και δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για κάτι περισσότερο από ένα μήνα. Η συγκεκριμένη φιλοξενία δεν δημιουργούσε κανένα πρόβλημα στη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής λειτουργίας της σχολής, η οποία έκλεισε μετά από lock out της κοσμητείας. Απαραίτητο στοιχείο προφανώς και η λυσσασμένη επίθεση απέναντι στη ριζοσπαστική αριστερά και για άλλη μια φορά στη νεολαία συνασπισμού. Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά.

Εξ αποστάσεως ...κοινή δράση

(πηγή)

του Παναγιώτη Φρατζή 
από Αριστερό Βήμα 

Ενός κακού μύρια έπονται και χθες η κυβέρνηση απέφυγε τα χειρότερα, με την αναίμακτη εκκένωση της Νομικής υπό τη σοβαρή απειλή της αστυνομικής εφόδου. Οι απεργοί πείνας μετανάστες δέχτηκαν τελικά την πρόταση εξόδου μετά από ώρες διαπραγματεύσεων και έτσι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη πήγε για ύπνο ανακουφισμένος ότι δεν θα σπιλωθεί το όνομά του από μια αδικαιολόγητη και εντελώς αυθαίρετη άρση του ασύλου – ενδεχόμενο στο οποίο έσπρωχναν μανιωδώς η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και η υπεραντιδραστική πτέρυγα του κυβερνητικού κόμματος μαζί με τον συρφετό των ΜΜΕ και των λοιπών αντιπολιτευόμενων «δημοκρατικών δυνάμεων».

Υποκινητές και εμπόριο ελπίδας

(πηγή)

του Πέτρου Δράτσα
από REDNotebook
 

«Κάποιοι εκμεταλλεύονται και υποκινούν την κατάληψη για εκλογικά οφέλη » «Κάποιοι τους έβαλαν μέσα και τους πουλάν ψεύτικες ελπίδες» «Tους εκθέτουν περισσότερο στις απειλές αντιδραστικών κομμάτων και μηχανισμών»

Τα παραπάνω μηνύματα είναι ενδεικτικά της κυρίαρχης προπαγάνδας που αναπαράγει συντριπτική μερίδα των ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα, αναφερόμενα στην κατάληψη της Νομικής όπου διεξάγόταν μέχρι πρότινος η απεργία πείνας εκατοντάδων μεταναστών, φωτογραφίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ και τη Νεολαία Συνασπισμού ως υποκινητές. Ακούγοντας όλες αυτές τις κατηγορίες, η αλήθεια είναι ότι γεννιούνται απορίες και εύλογα ερωτήματα.

Ο φόβος της εξέγερσης των μεταναστών

(πηγή)

από την Αυγή

Όσοι μεθόδευαν την εκδίωξη των απεργών πείνας μεταναστών από τη Νομική και προωθούσαν την αστυνομική βία ως λύση (ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, με τη γνωστή προτροπή "να εφαρμοστεί ο νόμος"), αποδεικνύονται, εκτός των άλλων, επικίνδυνοι για την ασφάλεια της χώρας, για την οποία υποτίθεται ότι κόπτονται με το αντιμεταναστευτικό παραλήρημά τους.

Στην Ελλάδα ζουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, ανάμεσά τους πολλοί Άραβες, και ειδικότερα προερχόμενοι από τις χώρες του Μαγκρέμπ, όπου άλλωστε ανήκει η πλειοψηφία των 300 απεργών πείνας. Ποιο μήνυμα θα έστελνε στους άλλους μετανάστες, αλλά και στις χώρες καταγωγής τους, η άγρια κρατική καταστολή εις βάρος μεταναστών οι οποίοι διεκδικούσαν με ειρηνικό τρόπο τη νομιμοποίησή τους; Ποιο συνεχές συγκρούσεων θα ενεργοποιούσε η αστυνομική βαναυσότητα, αν μάλιστα προκαλούσε θύματα, σε μια περίοδο που οι αραβικές χώρες καταγωγής συγκλονίζονται από πρωτοφανείς εξεγέρσεις;

Εξεγέρσεις πεινασμένων

(πηγή)

του Γιώργου Δελαστίκ

από το Έθνος

Ευθεία σύγκρουση της γαλλικής κυβέρνησης με τους γραφειοκράτες της Κομισιόν γύρω από το θέμα των επιπτώσεων της κερδοσκοπίας στις τιμές των αγροτικών προϊόντων, που αποτελούν τη βάση της διατροφής δισεκατομμυρίων ανθρώπων, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη αυτήν την εβδομάδα. Το Παρίσι υποχρέωσε απροκάλυπτα την Κομισιόν να πάρει πίσω μια σχετική έκθεση που είχε ετοιμάσει και στην οποία υποστήριζε τη θέση ότι η κερδοσκοπία των αγορών... δεν έχει καμιά επίπτωση στις τιμές των τροφίμων!

Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί χλεύασε τα συμπεράσματα σκοπιμότητας των μανδαρίνων των Βρυξελλών: «Δεδομένου ότι η μελέτη δείχνει πως η κερδοσκοπία δεν οδηγεί στην αύξηση της τιμής των πρώτων υλών σε παγκόσμιο επίπεδο, εγώ έχω να προτείνω ότι πρέπει να δημοσιευτεί την Πρωταπριλιά!», δήλωσε τη Δευτέρα στους δημοσιογράφους.

Τα... ανήλικα της Νομικής

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Κάτι άσχημο αναδύθηκε στον τρόπο που όλοι μας σχεδόν, εχθροί, φίλοι και «φίλοι», αντιμετωπίσαμε τους απελπισμένους της Νομικής. Μια σχεδόν προσβλητική συγκατάβαση, μια ανέξοδη καλοσύνη, μια επίδειξη καλών αισθημάτων, που μας ώθησαν να φορτώσουμε τη δική τους απόφαση, τη δική τους επιλογή, τη δική τους αποφασιστικότητα σε άλλους, σε γνωστούς άγνωστους, σε μηδενιστές εχθρούς της πατρίδας, σε εκμεταλλευτές της δυστυχίας τους, σε συμπαραστάτες καλών προθέσεων μεν, κακής τακτικής δε. Διαλέγετε και παίρνετε…

Χάσαμε πολλά, ας μην χάσουμε και την ανθρωπιά μας...

(πηγή)

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ!

των Μάρω Δούκα 

και Ιωάννας Καρυστιάνη

από ISKRA

Τελικά μόνο ένα άσυλο λειτουργεί τέλεια στον τόπο μας, το Κοινοβούλιο, και μόνο για παρανομήσαντες βουλευτές που δεν αίρεται η ασυλία τους, και παρανομήσαντες υπουργούς που προστατεύονται από τον κατάπτυστο και κραταιό νόμο τους.

Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών παντού. Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει ευρύτερο νόημα, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πλήττονται βάναυσα και, ιδίως στις μέρες μας, αποδεκατίζονται ραγδαία, σε βάρος όλων, Ελλήνων και μεταναστών, ηλικιωμένων και νέων. Ίσως οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και φοιτητές στο σύνολό τους θα έπρεπε να σκεφτούν ότι η κοινωνία στρέφεται προς αυτούς προσδοκώντας πιο γενναία υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και του ρόλου των πανεπιστημίων στις ταραγμένες δύσκολες εποχές.

Αισχρή δήλωση της Άννας Νταλάρα!

Η κυρία Άννα Νταλάρα, εξαδέλφη του υπουργού εσωτερικών κ. Ραγκούση και σύζυγος του κ. Νταλάρα ("με τραγούδια για την φτώχεια και την ξενιτιά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά"), βρέθηκε από το πουθενά βουλευτής και μετά με υπουργείο! Υφυπουργός Εργασίας, υπεύθυνη για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής, παρακαλώ! Και τι δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash; Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω και δεν το πιστεύω! 

"Διαφωνώ απόλυτα με την άποψη νομιμοποίηση εδώ και τώρα. Εκτός του ότι δε γίνεται να γίνει, είναι και μία πολύ εύκολη και επιπόλαιη τακτική αντιμετώπισης σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κουλτούρα, είναι διαφορετικοί..." 

Και είναι ακόμα στη θέση της; Είναι ακόμα στην κυβέρνηση; Είναι ακόμα "υπεύθυνη για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής";

Μα τι ρωτάω; Ξεχάστηκα. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΓΑΠ δεν έχουμε; Τι πιο φυσικό η μαντάμ με την τσάντα των 6.000 ευρώ (το δικό τους ΒΗΜΑ το έγραψε, όχι κανένα βρωμοαριστερό έντυπο) να είναι υπεύθυνη για τους φτωχοδιάβολους. Ταιριάζει! 

Υπόνομος...

 

Για τις μύγες που λιώνουν στο παμπρίζ της προόδου...

 

Το εκ-πλη-κτι-κό σκίτσο είναι του Σπύρου Δερβενιώτη από το ιστολόγιό του Εκτός Καρέ

Παρακαλώ διαβάστε την ανάρτησή του με τίτλο Ο Ιάσων κι η Εργολαβτική εκστρατεία  Φωτίζει την αθέατη πλευρά του κυνικού και χυδαίου παιχνιδιού που στήνεται εις βάρος ΟΛΩΝ μας, με τις σκόπιμες υποβαθμίσεις-"γκετοποιήσεις" περιοχών...  Δεν την μεταφέρω εδώ, γιατί αξίζουν να διαβαστούν και τα σχόλια. Αντιγράφω μόνο τα παρακάτω, που δίνουν στίγμα: 

Η δύσκολη αλήθεια για το μεταναστευτικό

"Διωγμός", της Άννας Κινδύνη

του Βασίλη Πριμικήρη

από την Αυγή

Το μεταναστευτικό δεν έχει εύκολη λύση. Η έλλειψη οργανωμένης αντιμετώπισης της ανθρώπινης μετανάστευσης, που δεν έχει προορισμό την Ελλάδα αλλά τη Δυτική Ευρώπη, άφησε τους μετανάστες ανυπεράσπιστους στην κακομεταχείριση και την πιο άγρια εκμετάλλευση, παράλληλα όμως άφησε ανυπεράσπιστη και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Τώρα μάλιστα που εξέλιπαν και οι ευκαιρίες απασχόλησης, χάθηκαν και τα "μαύρα" μεροκάματα, τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ.

Η Ε.Ε. με τη συνθήκη του Δουβλίνου II θέλει να κάνει την Ελλάδα έναν απέραντο φράχτη για να σταματήσει τα τεράστια μεταναστευτικά ανθρώπινα ρεύματα, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό είναι εκτός πραγματικότητας. Στην Ελλάδα απλά μεταφέρεται η πείνα και η ελπίδα χιλιάδων ανθρώπων μακριά από την πηγή της. Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό ζήτημα, είναι πάνω απ' όλα θέμα της Ε.Ε. και όλων των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών που το δημιούργησαν.

Ιδού τα διαπραγματευτικά μας ατού

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

συνέντευξη του  

Κώστα Λαπαβίτσα

στο tvxs

Την πεποίθηση ότι το ελληνικό ομολογιακό χρέος των τραπεζών (και της ΕΚΤ) αποτελεί «το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί» της Αθήνας απέναντι στους πιστωτές της εκφράζει στο tvxs.gr ο κ. Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Σε αυτό το πλαίσιο, προκρίνει την αθέτηση των πληρωμών που αντιστοιχούν σε μέρος του χρέους με έλλειμμα νομιμοποίησης. Από την ίδια αφετηρία, άλλωστε, στηλιτεύει την -ορατή- προοπτική ενίσχυσης του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης με απώτερο στόχο την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων από την κυβέρνηση. Διαβάστε επίσης: Τα σενάρια για το χρέος με φόντο την αναδιάρθρωση

Παρατηρήσεις στενόμυαλου συμπαραστάτη

από AntistaChef

του Novalis

από την Αυγή
 

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η κυβέρνηση διολίσθησε στον τελευταίο αναβαθμό του πιο ανάλγητου και αφασικού δεξιού λαϊκισμού. Τη συνόδευσαν όλες οι δυνάμεις της ετερόκλητης συμμαχίας που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υποβοηθούν το πολιτικό της σχέδιο. Από τις πιο νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές έως τις- υποτίθεται- πιο μετριοπαθείς. 

 

Μέσα στον καταιονισμό αμετροέπειας και ανοηταίνουσας κακοβουλίας, επιλέχθηκε η επίκληση του ασύλου ως αιχμή, για να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά των μικροαστικών νοικοκυρεμάτων και των μεγαλοαστικών συγκαλύψεων. Άλλωστε, μ' ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Για να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, λίγο το τοπίο από την καρβουνόσκονη της φαιάς προπαγάνδας, η οποία "διηθείται και σταλάζει μέσα στην καρδιά μας", κατά τον λόγο του ποιητή, ας ανατρέξουμε σε μια από τις εμβληματικότερες μορφές του συνταγματικού δικαίου στην Ελλάδα, τον Αριστόβουλο Μάνεση. 

Από τότε που βγήκε το "πολιτικώς ορθό" χάθηκε το φιλότιμο...

της Τζένης Κ.  
από το Ποντίκι

Η πολυτέλεια της μονάδας…, του μεμονωμένου ατόμου, ή ακόμα και των μικρό-παρεών… είναι ότι μπορούν, ανά πάσα στιγμή, να ανατινάξουν τη λογική τους, να κάνουν μια επιλογή εντελώς αζύγιστη και να υπακούσουν πρωτότυπα στο σύστημα της συναισθηματικής τους καθοδήγησης, με μεγαλειώδη ή θλιβερά αποτελέσματα. Η λογοτεχνία, η ιστορία ακόμα και οι αναμνήσεις του καθενός μας, (όλο και λιγότερο βέβαια όσο μαθαίνουμε να φοβόμαστε), είναι γεμάτες από πρόσωπα που η δράση τους εκτροχιάστηκε, κυλίστηκε άθλια πάνω στο μιλιμετρέ χαρτί… καθιστώντας τις συντεταγμένες της κατάστασης στην οποία ενεπλάκησαν, άχρηστες παλιογραμμές, χαλασμένους υαλοκαθαριστήρες…

Συμβολισμοί και πραγματικότητα

από την Αυγή

Έχει μεγάλη σημασία ότι τελικώς αποφεύχθηκε η αστυνομική επέμβαση στη Νομική. Η προσβολή του πανεπιστημιακού ασύλου και η αστυνομική επιχείρηση εναντίον φτωχών και ανυπεράσπιστων εργαζομένων που δεν παρανομούν αλλά διεκδικούν τη νομιμοποίησή τους θα είχε επιπτώσεις σε ολόκληρη την κοινωνία. Θα σηματοδοτούσε την ασύδοτη εφαρμογή του δικαίου των ισχυρών, την καταπάτηση κι άλλων θεσμών του κράτους δικαίου - και μάλιστα με κατασκευασμένη ψευδή κοινωνική συνείδηση.

Ως πότε η Πίστη στους Άθλιους;

από mitsosyn

Τι να σχολιάσω; Τον ψευδολόγο Οικονόμου που ξέρει καλύτερα (ΠΑΝΤΑ για τα ΠΑΝΤΑ) από τον πρόεδρο της Συνόδου Πρυτάνεων Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, ή τον ξεμωραμένο Μάνο που αφού δεν του βγαίνει η κινδυνολογία του στο τέλος αυτογελοιοποιείται;

Και τι λέει ο κ. Θ. Παπαθεοδώρου; Ότι δεν υπήρξε κατάληψη και ότι δεν εμποδίστηκε η λειτουργία της σχολής αφού η φιλοξενία γινόταν σε χώρο που δεν χρησιμοποιείται.

Αυτά που λέγαμε τόσες μέρες δηλαδή, αλλά οι εθελουσίως λοβοτομημένοι (ακόμα και "αριστεροί") από άθλιους σαν τους "αγανακτισμένους" Οικονόμου και Λυριτζή, μας πουλάγανε την αποβλάκωση ως πραγματικότητα.

Αναρωτιέμαι μόνο πως αντέχει να αυτοεξευτελίζεται τόσος κόσμος. Συνεχώς αποδεικνύεται ότι όλοι αυτοί οι τηλεαστέρες είναι επαγγελματίες απατεώνες κι όμως ΘΕΛΟΥΝ και τους πιστεύουν μυριάδες. Ούτε τόσος δα αυτοσεβασμός; Ούτε τόση δα δόση αξιοπρέπειας; Ούτε τόση δα προσπάθεια ανάρρωσης από την αυτοάνοσο νόσο της καταστροφής των εγκεφαλικών τους κυττάρων; Ανίατοι, πάει και τελείωσε; 

Ως πότε θα αφήνουν αυτούς τους άθλιους να τους καθοδηγούν; Ως πότε; 

Καλή Σας χώνεψη, κύριε πρωθυπουργέ

σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Διά μακρών ασχολήθηκε με την αριστερά ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του. Γιατί του χρειάζεται ένα τέτοιο μέτωπο τέτοιες στιγμές; Πιθανότατα γιατί η αριστερά έχει παραγίνει ενοχλητική. Γιατί φοβάται τη συνένωση της κοινωνικής διαμαρτυρίας με την πολιτική της. Γιατί θέλει να προφυλάξει τους βουλευτές του από επικίνδυνες επιρροές. Αλλά και γιατί βολεύεται στην παλιά καλή συνταγή: Όσο πιο δεξιά πας, τόσο πιο πολύ δείχνε την κακιά αριστερά.

Αυτή η συνταγή έκανε κατά καιρούς τη δουλειά της -με όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα. Όσο παλιά καραβάνα κι αν είναι όμως ο συνταγογραφών, έχουν αλλάξει οι καιροί. Και όταν αναρωτιέται φωναχτά αν είναι αριστερή πολιτική να κληρονομείς χρέη στα παιδιά σου, ή να νομοθετείς απαράδεκτες φοροαπαλλαγές, ή να μην κόβεις αποδείξεις, ή να υπηρετεί το κράτος πελατειακά συμφέροντα, ένα είναι το ερωτηματικό που γεννιέται, σ’ όποιον έχει καεί στο γάλα του ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον: Πόσο Παπανδρέου θα αποδειχτεί ακόμα ότι είναι ο άνθρωπος;

Η Νομική (σχολή) ενώπιον του νόμου και της Δικαιοσύνης

(πηγή)

του Κώστα Δουζίνα

από REDNotebook

Ποιος είναι ο ρόλος της νομικής παιδείας, τι σημαίνει το να μαθαίνει κανείς τον νόμο; Το πρώτιστο καθήκον των δασκάλων του νόμου είναι να κατανοούν και να διδάσκουν τη γλώσσα της δικαιοσύνης, την αναπνοή, το πνεύμα και την ψυχή που θα έπρεπε να κινεί το σώμα του νόμου. Νόμος χωρίς δικαιοσύνη είναι κενό γράμμα, σώμα δίχως ψυχή - υπολείμματα απλώς και ερείπια μιας έντιμης παράδοσης. Ένας δικηγόρος που θέλει να είναι άξιος του ονόματός της, νέμει και κατανέμει. Θέτει τις απαιτήσεις της απούσας δικαιοσύνης και της ιδανικής ισότητας ενώπιον της, ενάντια στα αιτήματα της εξουσίας και στις καταχρήσεις του πλούτου. Η δικαιοσύνη εκλείπει όχι μόνο όταν δεν πληρούνται τα κριτήρια, που ο ίδιος ο νόμος έχει θέσει στον εαυτό του, αλλά πολύ περισσότερο όταν το σύνολο του Δικαίου (και η διδασκαλία του) δεν λογοδοτεί, η ίδια, στον βωμό της δικαιοσύνης. Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να το θυμίσω αυτό στα παιδιά της Αντιγόνης.

Η κοινωνική πυραμίδα κατά τα δελτία των 8!

εικόνα και κείμενο από Ξύλα Πέτρες

Είδατε που τόσο καιρό τα είχαμε μπερδέψει; Και πιστεύαμε άλλ' αντ' άλλων;

Οι μετανάστες είναι πιο έξυπνοι

από τον Πιτσιρίκο

Στην υπόθεση της κατάληψης των μεταναστών στη Νομική Σχολή της Αθήνας, συνέβη κάτι το οποίο πέρασε εντελώς απαρατήρητο και αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως οι Έλληνες έχουν λαλήσει κανονικά και δεν ξέρουν τι τους γίνεται.  

Για τους μετανάστες της Νομικής μίλησαν όλοι. Ο Παπανδρέου, οι υπουργοί, η Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πρύτανης, ο αντιπρύτανης, ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ο Χατζηνικολάου, η Μπακογιάννη, ο Κουβέλης, η Βίκυ Καγιά, εσείς, εγώ – όλοι είχαμε μια πολύ τεκμηριωμένη άποψη για το τι πρέπει να γίνει με τους μετανάστες. Μέσα στο γενικό χαμό, κανείς δεν παρατήρησε πως οι μόνοι που δεν μίλησαν ήταν οι μετανάστες.

Τραγική ειρωνία ή κυνισμός;... (Και τώρα τα δύσκολα...)

Άντε να δούμε τι θα λένε απ' αύριο οι κατήγοροι... Θα ασχοληθούν με το τι οδήγησε τους εργάτες απεργούς πείνας να διεκδικούν με τη ζωή τους τα αυτονόητα (όχι για όλους δυστυχώς όπως φάνηκε αυτές τις μέρες) ή θα τους ξεχάσουν πάλι; Καθόλου απίθανο βέβαια να υπάρξουν και πάλι φωνές για... βεβήλωση χώρου (!) καθώς οι αιτούντες  το δικαίωμα στη ζωή φτωχοδιάβολοι οδηγήθηκαν για τη συνέχιση της απεργίας πείνας σε ένα υπερπολυτελές κτήριο (ΥΠΑΤΙΑ) που χρησιμοποιούν οι ελίτ... 

Ο ορισμός της τραγικής ειρωνίας... Ή μήπως του ΚΥΝΙΣΜΟΥ; 

Πάντως, όπως μεταφέρει το Βαθύ Κόκκινο οι μετανάστες με την αποφασιστική στάση τους  πέτυχαν να γίνουν δεκτοί κάποιοι όροι τους προκειμένου να αποχωρήσουν από την Νομική:

• Να μπορούν να δέχονται ελεύθερα όλους όσους τους συμπαραστέκονται στον αγώνα τους. 

• Να μην καταγράφονται από τους μπάτσους τα στοιχεία όσων επισκέπτονται τους απεργούς πείνας. 

• Οι μπάτσοι δεν θα έχουν εμφανή παρουσία στο κτήριο. 

• Η παραμονή των μεταναστών στο κτήριο που πήγαν δεν θα είναι για ορισμένο διάστημα όπως αρχικά είχε προταθεί.

Και τώρα τα δύσκολα...(με όχι τυχαία επιλογή χρώματος) 

 Τώρα που το άλλοθι του ασύλου έφυγε από τη μέση, θα βρεθεί κανένα εργατικό σωματείο, ομοσπονδία, συνδικάτο να συμπαρασταθεί στην απεργία πείνας ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ και τα ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ; Εκείνη η ρημάδα η ταξική συνείδηση που έχει ξεχαστεί; 

 

Ανάξιοι επίγονοι

του Λωτοφάγου

από τη  

Χώρα της Λήθης

Άσυλο (το): τόπος απαραβίαστος λόγω του ιερού του χαρακτήρα, καταφύγιο των καταδιωκομένων. [Λεξικό Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη]

Ικέτης (ο): στην αρχαία Ελλάδα, αυτός που ζητούσε προστασία ή εξαγνισμό, καταφεύγοντας σε ιερό τόπο. [στο ίδιο Λεξικό]

Ωραία. Τώρα που δώσαμε τους ορισμούς, ας προχωρήσουμε στην είδηση: από προχθές, 300 μετανάστες κάνουν απεργία πείνας σε αίθουσα της Νομικής Αθηνών, ζητώντας να γίνουν νόμιμοι.

Ας την κάνουμε φύλλο και φτερό:

Solidarite avec les sans-papiers!

(πηγή)

της Δανάης Κολτσίδα

από την Αυγή

(Σύνθημα υπέρ των μεταναστών

χωρίς χαρτιά από τις κινητοποιήσεις

των Γάλλων εργαζομένων)

Και ξαφνικά... ως να μην συνέβαινε τίποτα στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας, σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων βρέθηκαν να ασχολούνται με την «κατάληψη» της Νομικής από τους 300 περίπου μετανάστες που έφτασαν στην Αθήνα από την Κρήτη και ξεκινούν απεργία πείνας ζητώντας τη νομιμοποίησή τους. Ζητάνε δηλαδή το αυτονόητο δικαίωμα του να είναι «υπαρκτοί», «ορατοί» για το κράτος, να μην τους κυνηγάνε, να μπορούν να ζήσουν και να δουλέψουν χωρίς φόβο.

Πανεπιστήμιο της αλληλεγγύης και όχι του ρατσισμού

(πηγή)

του Παναγιώτη Σωτήρη

από alfavita

Ένας από τους δρόμους της Πράγας ονομάζεται οδός 17 Νοέμβρη. Δεν παραπέμπει στη δική μας εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά στην εισβολή των ναζιστικών δυνάμεων στο Πανεπιστήμιο της Πράγας στις 17/11/1939, τη σύλληψη 1200 φοιτητών και την εκτέλεση 9 από αυτούς ως «πρωτεργατών». Για τους εκπροσώπους του φασισμού και της κρατικής τρομοκρατίας το Πανεπιστήμιο ήταν πάντοτε ένας εχθρός.

Γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι σε όλη την ιστορία του το Πανεπιστήμιο δεν έπαψε να «πολιτεύεται». Ποτέ τα Πανεπιστήμια δεν ήταν χώροι μόνο διδασκαλίας και έρευνας. Υπήρξαν πάντοτε χώροι πολιτικής διαμαρτυρίας, ριζοσπαστικής αναζήτησης, αμφισβήτησης της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων. Λειτούργησαν ως σημεία αναφοράς για τους οραματισμούς ολόκληρων κοινωνιών.