Μας αφορούν όλους...

(πηγή)

του Γιάννη Παντελάκη

από την Ελευθεροτυπία

Ο «κοινωνικός αυτοματισμός» που προωθεί η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από μεγάλο αριθμό μέσων ενημέρωσης, έχει φέρει τους απεργούς των μεταφορών απέναντι σε σεβαστό κομμάτι της κοινωνίας.

Αυτό που χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα μεταφοράς και εδώ και αρκετό χρόνο δυσκολεύεται να εξυπηρετηθεί. Ωστόσο, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, τα συμφέροντα των δύο πλευρών δεν είναι συγκρουόμενα, το αντίθετο.

Οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Οχι με την έννοια των επιπτώσεων που έχουν σε αυτήν, αλλά επειδή τα δικαιώματα που χάνονται για τους συγκεκριμένους εργαζόμενους, αποτελούν προοίμιο εκείνων που θα χαθούν από το σύνολο των εργαζομένων. Οσων, τουλάχιστον, δεν έχουν χαθεί ακόμα.

Αυτό που συμβαίνει στις δημόσιες μεταφορές, αποτελεί στην κυριολεξία μια επιστροφή σε μεσαιωνικού τύπου σχέσεις εργασίας. Μ' έναν νόμο η κυβέρνηση καταργεί συλλογικές συμβάσεις και γενικούς κανονισμούς προσωπικού, που ήταν αποτέλεσμα πολύχρονων διεκδικήσεων. Ερχεται μια γενικευμένη ισοπέδωση, απορρυθμίζεται το σύνολο των εργασιακών δεδομένων. Περικόπτονται αμοιβές, ελαστικοποιείται ο χρόνος απασχόλησης, αίρεται η εργασιακή ασφάλεια.

Και όλα αυτά στο όνομα μιας ανυπόληπτης εξυγίανσης των δημόσιων μέσων, τα οποία στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης παίζουν κοινωνικό ρόλο και είναι επιδοτούμενα. Κυβερνητικοί παράγοντες και παραφυάδες τους μετακυλίουν το κόστος πολύχρονης κακοδιαχείρισης των οργανισμών στους εργαζομένους. Οσοι διοίκησαν τους δημόσιους φορείς και όσοι τους διόρισαν παρακολουθούν τον σφαγιασμό από μακριά, επαναπαυόμενοι στο καθεστώς ατιμωρησίας.

Η υπόθεση μας αφορά όλους. Σήμερα οι εργαζόμενοι στις μεταφορές, αύριο εμείς... 

(πηγή)