Σχέδια για αναστήλωση του δικομματισμού

σκίτσο του Π. Τ. Τσιολάκη από το Ποντίκι

από την Αυγή

Κάποτε έλεγαν ότι οι "μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές" που έχει ανάγκη ο τόπος απαιτούν τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, ικανής να τις προωθήσει. Άλλοι πίσω από τη "μεγάλη πλειοψηφία" έβλεπαν συνεργασία πολιτικών, προοδευτικών κατά βάση, δυνάμεων. Άλλοι, όπως το ΠΑΣΟΚ, ευνοούσαν τη συγκρότηση ενός πλειοψηφικού ρεύματος γύρω από ένα κόμμα. Σε καμία περίπτωση, πάντως, κανένας δεν διενοείτο ότι η προώθηση "μεγάλων μεταρρυθμίσεων" θα ήταν αποκλειστικά θέμα ενός ανδρός, όπως φαίνεται να εξελίσσεται τώρα. Ακόμη κι όταν αρχηγός ήταν ο Α. Παπανδρέου.

Στην τελευταία δημοσκόπηση για το 2010 της Κάπα Research, για το "Βήμα της Κυριακής", στην πρόθεση ψήφου το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει μόλις το 22,2% και η Ν.Δ. ακολουθεί με 20,2%. Αθροιστικά τα δύο "μεγάλα κόμματα" δεν συγκεντρώνουν το ποσοστό ανάδειξης του ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση. Πώς, λοιπόν, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλει τις "μεγάλες αλλαγές" που συνταγογραφεί η τρόικα και διακηρύσσει μέρα παρά μέρα ο πρωθυπουργός;

Αν αποκρυπτογραφούμε κατά τον καλύτερο τρόπο τα μηνύματα που εκπέμπει το Μαξίμου, τις αλλαγές θα τις εκτελέσει πλέον μόνος του ο Γ. Παπανδρέου, με ορισμένους συνεργάτες. Το δικαίωμά του αυτό απορρέει από το γεγονός ότι ακόμη και τώρα, που όλα κατεδαφίζονται και το ΠΑΣΟΚ αγγίζει το ποσοστό ανυποληψίας του 2005, το 20%, ο Γ. Παπανδρέου προηγείται του Α. Σαμαρά στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία κατά 5 μονάδες, με 38,2%, έναντι 33,3%. Στο Μαξίμου όμως γνωρίζουν ότι αυτά μπορεί να αποτελούν τροφή για την τρέχουσα δημοσιογραφία, αλλά, ευτυχώς, ακόμη δεν αρκούν ούτε για να περάσουν οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές του ΔΝΤ.

Με την αγωνία της 4ης δόσης να την έχει κυριεύσει, θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση το προσεχές διάστημα να επικεντρωθεί μόνο στα αναγκαία για τον δανεισμό της τρόικας μέτρα. Κι όμως, όπως προμηνύουν οι κ. Πάγκαλος και Βενιζέλος με τη δημόσια διαφωνία τους για τον σταυρό και τη λίστα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει και το νομοσχέδιο για το εκλογικό σύστημα με διττό στόχο: Με τις μονοεδρικές περιφέρειες να ενισχυθούν τα ανταγωνιζόμενα για την έδρα κόμματα και με τη λίστα να επιβληθεί η ισχύς του αρχηγού. Επιπλέον, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου αποτελεί προϋπόθεση για να μπορεί η κυβέρνηση ανά πάσα στιγμή να απειλήσει με εκλογές, ώστε, σε περίπτωση που οι πρώτες δεν εξασφαλίζουν βιώσιμη κυβέρνηση, να μπορούν να επαναληφθούν με το νέο σύστημα.