Αν η κρίση φτάσει στην Κίνα ...

(πηγή)

του Γιάννη Βαρουφάκη

από την Κυριακάτικη Αυγή

Το 2011 θα 'παιχτεί', σε μεγάλο βαθμό, σε δύο χώρες - κλειδιά. Η μία θα είναι η χώρα-κλειδί για την Ευρώπη και το ευρώ, ενώ η άλλη για τον κόσμο ολόκληρο.

Η Ισπανία θα αποτελέσει τον κόμπο που, όταν φτάσει στο χτένι της τρόικας, θα την εξαναγκάσει να πάρει τη μεγάλη της απόφαση: Είτε να αφήσει το ευρώ να μας αφήσει χρόνους πριν το τέλος του 2011 είτε να αλλάξει στρατηγική υιοθετώντας τον κοινό νου που επιβάλλει τρία πράγματα: (α) κούρεμα των ομολόγων που κρατούν οι τράπεζες τις οποίες κρατά εν ζωή το ευρωπαϊκό Δημόσιο, (β) ευρωομόλογο και (γ) ένα νέο επενδυτικό Σχέδιο Μάρσαλ για την Ε.Ε.

Πέραν των Ουραλίων, το δεύτερο μεγάλο αίνιγμα είναι η Κίνα. Έχω μια κακή προαίσθηση: Ότι η αγορά ακινήτων της Σαγκάης, της Σεν-Ζεν και άλλων μεγα-πόλεων θα υποστεί καθίζηση αντίστοιχη με εκείνη της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ το 2007-8. Ότι αυτό θα είναι το πρώτο ντόμινο. Σειρά θα έχουν η κατάρρευση κινεζικών τραπεζών, οι χώρες που βασίζονται στις εξαγωγές πρώτων υλών στην Κίνα (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αργεντινή και Βραζιλία), οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που παράγουν κεφαλαιουχικά αγαθά και αγαθά πολυτελείας για την κινεζική αγορά κ.λπ.

Δεδομένης της καχεκτικής αμερικανικής οικονομίας, και της αδυναμίας της Ευρώπης να συντονιστεί σε μια οικονομική κοινή πολιτική, μια τέτοια δυσμενής εξέλιξη στην Κίνα θα σύρει την οικουμένη όλη σε μια περιπέτεια που ούτε να φανταστώ δεν τολμώ. Γι' αυτό θα επιμείνω να πιστεύω ότι οι προαισθήσεις μου είναι εκτός τόπου και χρόνου (τουλάχιστον για... του χρόνου).



- Ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών