Καλημέρα... με ένα ανατολίτικο μαντήλι...

Αφού προχθές έπιασα τις Μικρές Περιπλανήσεις, αδύνατον να μην βάλω κι αυτό:

από MsTsip

Μικρές περιπλανήσεις - Ανατολίτικο μαντήλι

ερμηνεία: Ελένη Κολετζάκη και όλοι...

στίχοι: Στέργιος Παπαποστόλου
μουσική: Νίκος Αρμπιλιάς, Χρήστος Γαμβρέλης, Λεωνίδας Κουλίτσης
από τον δίσκο: Μικρές Περιπλανήσεις (1992)


Ανατολίτικο μαντήλι από τ' Αλγέρι, απ' το Σινά,
άπιαστο μακρινό μου δείλι, τις νύχτες μάγεψες ξανά.

Παλιό καράβι εκεί με φέρνει, σαν το τραγούδι το πιοτό,
όλο το φως θαρρείς μου παίρνει, κι άλλο μου δίνει να σε βρω.

Μιά μουσική μες στον αγέρα, τις θύμησές μου σεργιανά,
και τη χαμένη μου τη μέρα, μες στη φωνή σου αναζητά...

Με δυό λόγια όλα κι όλα, που απ' τις νύχτες τα' κλεψες,
μπήκες στα τραγούδια τώρα, μα κι αυτά τα πλάνεψες...

Τραγουδάνε και παίζουν: Νίκος Αρμπιλιάς (Αρμπελιάς στον δίσκο, μπουζούκι, μαντολίνο), Μάνθος Αρμπελιάς (κιθάρα, κρουστά), Χρήστος Γαμβρέλης (ακορντεόν), Λεωνίδας Κουλίτσης (κιθάρα, μπαγλαμά), Ελένη Κολετζάκη (κρουστά), Σταυρούλα Παπαηλία.  

Τα τραγούδια των Μικρών Περιπλανήσεων μας ήρθαν σαν αιγαιοπελαγίτικο αεράκι-δώρο από την Κω. Εκεί τους άκουσε ο Νίκος Παπάζογλου και κατέβασε το φορητό στούντιο, τους ηχογράφησε με τον παλιό όμορφο τρόπο (όλα τα όργανα κι οι φωνές μαζί) κι έτσι βγήκε ένας από τους καλύτερους -για μένα- ελληνικούς δίσκους... 

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο το σημείωμα του Νίκου Παπάζογλου: 

"Η ηχογράφηση αυτή έγινε στην Κω, στο πνευματικό κέντρο της Ι. Μητροπόλεως που τόσο ευγενώς μας παραχώρησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώων Αιμιλιανός. 

Σ' αυτόν τον χώρο, γεμάτο από δέματα τροφίμων και ρούχων που περίμεναν την αποστολή τους στην Αλβανία, για τρία συνεχόμενα απογεύματα στήθηκε το ευμετάφερτο "ηλιακό" στούντιο μέσ' την καρδιά του χειμώνα και αποτυπώθηκε η δημιουργική ενασχόληση αυτής της παρέας με το τραγούδι, καρπός χαρούμενης συναναστροφής και άσκησης στη μουσική. Τα επαγγέλματά τους διάφορα: μαρμαράδες, δάσκαλοι, δημοτικοί υπάλληλοι. Η αγάπη τους όμως για το τραγούδι, πιο δυνατή από τις διαφορές τους, τους ενώνει σε μια ομάδα που όταν πιάσει τα όργανα προβάλλει το όραμα της αρμονίας που ονειρεύεται, όπως άλλωστε αναρίθμητες παρέες από άκρη σε άκρη της Ελλάδος. 

Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τους ενθαρύνω. 

Πέστε τα παιδιά, πέστε τα!..."

Και ευτυχώς συνέχισαν να "τα λένε"! Η δισκογραφία τους, που περιλαμβάνει 5 δικούς τους δίσκους και συμμετοχές σε άλλους 8, υπάρχει εδώ (και στην Λύρα ένα "βιογραφικό" σημείωμα του συγκροτήματος)...

-Γιατί, όποτε ακούω αυτό το τραγούδι, μου έρχεται στο μυαλό το κρασί της ορεινής Νάξου και το λιόγερμα στο Φανάρι, δεν μπορώ να το εξηγήσω... Όχι πως θέλω, δηλαδή...