Καλημέρα... με μικρές περιπλανήσεις...

από nekand30

Μικρές περιπλανήσεις - Μικρές περιπλανήσεις

ερμηνεία: Νίκος Αρμπιλιάς και όλοι...

στίχοι: Στέργιος Παπαποστόλου
μουσική: Νίκος Αρμπιλιάς
από τον δίσκο: Μικρές Περιπλανήσεις (1992)

Μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν...
Στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις, θα χαθείς...

Ψεύτικα σαν στολίδια, τα λόγια σου λυγάνε,

πώς να σωθείς;

Της πρώτης μου αγάπης 

τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω;

Κοντά μου πάντα θα' ναι, 

στο δρόμο, στο λιμάνι, 

στο σταθμό.

Στο παγωμένο χέρι, στον αποχωρισμό,
στα θλιμμένα τα βράδια, 

στον καφέ τον πρωινό...

Φθαρμένες παραστάσεις... Ένας αγέρας λέει,
σχεδία η ζωή, δεν θα προφτάσεις αλλού να πας...

Στο κρύο άδειοι οι δρόμοι, η πόλη κρυφά γελάει...

Να μ' αγαπάς...

Τραγουδάνε και παίζουν: Νίκος Αρμπιλιάς (Αρμπελιάς στον δίσκο, μπουζούκι, μαντολίνο), Μάνθος Αρμπελιάς (κιθάρα, κρουστά), Χρήστος Γαμβρέλης (ακορντεόν), Λεωνίδας Κουλίτσης (κιθάρα, μπαγλαμά), Ελένη Κολετζάκη (κρουστά), Σταυρούλα Παπαηλία.  

Τα τραγούδια των Μικρών Περιπλανήσεων μας ήρθαν σαν αιγαιοπελαγίτικο αεράκι-δώρο από την Κω. Εκεί τους άκουσε ο Νίκος Παπάζογλου και κατέβασε το φορητό στούντιο, τους ηχογράφησε με τον παλιό όμορφο τρόπο (όλα τα όργανα κι οι φωνές μαζί) κι έτσι βγήκε ένας από τους καλύτερους -για μένα- ελληνικούς δίσκους... 

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο το σημείωμα του Νίκου Παπάζογλου: 

"Η ηχογράφηση αυτή έγινε στην Κω, στο πνευματικό κέντρο της Ι. Μητροπόλεως που τόσο ευγενώς μας παραχώρησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώων Αιμιλιανός. 

Σ' αυτόν τον χώρο, γεμάτο από δέματα τροφίμων και ρούχων που περίμεναν την αποστολή τους στην Αλβανία, για τρία συνεχόμενα απογεύματα στήθηκε το ευμετάφερτο "ηλιακό" στούντιο μέσ' την καρδιά του χειμώνα και αποτυπώθηκε η δημιουργική ενασχόληση αυτής της παρέας με το τραγούδι, καρπός χαρούμενης συναναστροφής και άσκησης στη μουσική. Τα επαγγέλματά τους διάφορα: μαρμαράδες, δάσκαλοι, δημοτικοί υπάλληλοι. Η αγάπη τους όμως για το τραγούδι, πιο δυνατή από τις διαφορές τους, τους ενώνει σε μια ομάδα που όταν πιάσει τα όργανα προβάλλει το όραμα της αρμονίας που ονειρεύεται, όπως άλλωστε αναρίθμητες παρέες από άκρη σε άκρη της Ελλάδος. 

Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τους ενθαρύνω. 

Πέστε τα παιδιά, πέστε τα!..."

Και ευτυχώς συνέχισαν να "τα λένε"! Η δισκογραφία τους, που περιλαμβάνει 5 δικούς τους δίσκους και συμμετοχές σε άλλους 8, υπάρχει εδώ (και στην Λύρα ένα "βιογραφικό" σημείωμα του συγκροτήματος)...

-Οδηγούσα -μοίραζα βιβλία σε βιβλιοπωλεία τότε- όταν το πρωτάκουσα... Στο τέλος της πρώτης στροφής έκανα στην άκρη θαμπωμένος, στο τέλος του τραγουδιού με είχε πνίξει ο στίχος και η μουσική... Κατέβηκα, πήγα στο περίπτερο, τηλέφωνο στον 902,  "από που είναι αυτό το διαμάντι;"...