Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Χάθηκε

Χάθηκε το βράδυ της Τετάρτης, 21 Ιουλίου 2010, από την περιοχή του Ωρωπού, το ηλικίας 13 μηνών αρσενικό ασπρόμαυρο pointer της φωτογραφίας. Φορούσε μαύρο κολάρο και λευκό Scalibor.
Eίναι σκυλί συντροφιάς και ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ.
Δίνεται ΑΜΟΙΒΗ σε όποιον βοηθήσει στην ανεύρεσή του.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6996851051

Τσίου!...

Καλημέρα... με ένα ανατολίτικο μαντήλι...

Αφού προχθές έπιασα τις Μικρές Περιπλανήσεις, αδύνατον να μην βάλω κι αυτό:

από MsTsip

Μικρές περιπλανήσεις - Ανατολίτικο μαντήλι
ερμηνεία: Ελένη Κολετζάκη και όλοι...
στίχοι: Στέργιος Παπαποστόλου
μουσική: Νίκος Αρμπιλιάς,
Χρήστος Γαμβρέλης, Λεωνίδας Κουλίτσης
από τον δίσκο: Μικρές Περιπλανήσεις (1992)



Ανατολίτικο μαντήλι από τ' Αλγέρι, απ' το Σινά,
άπιαστο μακρινό μου δείλι, τις νύχτες μάγεψες ξανά.

Παλιό καράβι εκεί με φέρνει, σαν το τραγούδι το πιοτό,
όλο το φως θαρρείς μου παίρνει, κι άλλο μου δίνει να σε βρω.

Μιά μουσική μες στον αγέρα, τις θύμησές μου σεργιανά,
και τη χαμένη μου τη μέρα, μες στη φωνή σου αναζητά...

Με δυό λόγια όλα κι όλα, που απ' τις νύχτες τα' κλεψες,
μπήκες στα τραγούδια τώρα, μα κι αυτά τα πλάνεψες...

Τραγουδάνε και παίζουν: Νίκος Αρμπιλιάς (Αρμπελιάς στον δίσκο, μπουζούκι, μαντολίνο), Μάνθος Αρμπελιάς (κιθάρα, κρουστά), Χρήστος Γαμβρέλης (ακορντεόν), Λεωνίδας Κουλίτσης (κιθάρα, μπαγλαμά), Ελένη Κολετζάκη (κρουστά), Σταυρούλα Παπαηλία.  

Τα τραγούδια των Μικρών Περιπλανήσεων μας ήρθαν σαν αιγαιοπελαγίτικο αεράκι-δώρο από την Κω. Εκεί τους άκουσε ο Νίκος Παπάζογλου και κατέβασε το φορητό στούντιο, τους ηχογράφησε με τον παλιό όμορφο τρόπο (όλα τα όργανα κι οι φωνές μαζί) κι έτσι βγήκε ένας από τους καλύτερους -για μένα- ελληνικούς δίσκους... 

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο το σημείωμα του Νίκου Παπάζογλου: 
"Η ηχογράφηση αυτή έγινε στην Κω, στο πνευματικό κέντρο της Ι. Μητροπόλεως που τόσο ευγενώς μας παραχώρησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώων Αιμιλιανός. 
Σ' αυτόν τον χώρο, γεμάτο από δέματα τροφίμων και ρούχων που περίμεναν την αποστολή τους στην Αλβανία, για τρία συνεχόμενα απογεύματα στήθηκε το ευμετάφερτο "ηλιακό" στούντιο μέσ' την καρδιά του χειμώνα και αποτυπώθηκε η δημιουργική ενασχόληση αυτής της παρέας με το τραγούδι, καρπός χαρούμενης συναναστροφής και άσκησης στη μουσική. Τα επαγγέλματά τους διάφορα: μαρμαράδες, δάσκαλοι, δημοτικοί υπάλληλοι. Η αγάπη τους όμως για το τραγούδι, πιο δυνατή από τις διαφορές τους, τους ενώνει σε μια ομάδα που όταν πιάσει τα όργανα προβάλλει το όραμα της αρμονίας που ονειρεύεται, όπως άλλωστε αναρίθμητες παρέες από άκρη σε άκρη της Ελλάδος. 
Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τους ενθαρύνω. 
Πέστε τα παιδιά, πέστε τα!..."
Και ευτυχώς συνέχισαν να "τα λένε"! Η δισκογραφία τους, που περιλαμβάνει 5 δικούς τους δίσκους και συμμετοχές σε άλλους 8, υπάρχει εδώ (και στην Λύρα ένα "βιογραφικό" σημείωμα του συγκροτήματος)...

-Γιατί, όποτε ακούω αυτό το τραγούδι, μου έρχεται στο μυαλό το κρασί της ορεινής Νάξου και το λιόγερμα στο Φανάρι, δεν μπορώ να το εξηγήσω... Όχι πως θέλω, δηλαδή...

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Δεν πουλάμε, ρε! Νοικιάζουμε...

(πηγή)
του Θανάση Καρτερού 
από την ΑΥΓΗ
Για να κανακέψει την τρόικα η κυρία Μπιρμπίλη δηλώνει ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Για να ηρεμήσει τους εργαζόμενους και την κοινωνία δηλώνει ότι η ΔΕΗ δεν πωλείται. Ως εκ τούτου ψάχνουν τώρα τη λύση στο αίνιγμα: να απελευθερώσουν την ενέργεια, αλλά να μην πουλήσουν ιμάτια της ΔΕΗ, το 40% που απαιτούν οι εκπρόσωποι των δανειστών.

Mια πολύ επιλεκτική χρονιά της ερήμου

(πηγή)
του Θανάση Σκαμνάκη 
από το ΠΡΙΝ (30/7/10)

Η κρίση προκαλεί τους καλλιτέχνες και τη δημιουργία. Ως μια ασυνήθιστη κατάσταση βγάζει τις σκέψεις τους από την καθημερινότητα, την αγωνία των μοντερνιστικών εφευρέσεων και σχημάτων, την αναζήτηση του εκκεντρικού και την ενδοσκόπηση και προτάσσει κοινωνικές διεργασίες, εντάσεις, ανατροπές. Δεν ξέρω τι καλλιτεχνικά έργα θα γεννήσει η ελληνική κρίση, πάντως η κρίση της Αργεντινής στις αρχές της δεκαετίας προκάλεσε τη δημιουργία αρκετών έργων, που σε κάθε περίπτωση εμείς σήμερα τα παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. 

Ο Καραγκιόζης μας και οι άλλοι, που ντρέπονται για ό,τι Ελληνικό!

(πηγή)
«Ο Τσαρούχης έκανε θυσίες για τον Καραγκιόζη. Τον αγαπούσε πολύ, όπως και όλα τα αυθεντικά λαϊκά. Είχε μέσα του αυτή τη φλόγα που τον τραβούσε προς το λαϊκό πολιτισμό» (Ευγένιος Σπαθάρης)

«Σωστά ευαίσθητος, υγιής, κάτω από τη διδασκαλία των φίλων και των δασκάλων, μαζί με όλα τα άλλα αρνήθηκα τη «σοβαρή» μας μουσική, που η μισή ντυμένη με κουρέλια παρίστανε την Ευρώπη και η άλλη μισή με φουστανέλες την «αθάνατη Ελλάδα» μέσα από επαρχιακούς στρατώνες» (Μάνος Χατζιδάκις)

"Μακάριος όποιος αντικρύζει με την σοβαρότητα που της οφείλεται την τέχνη του Θεάτρου σκιών του Σωτήρη Σπαθάρη. (...) Μέσα από αυτήν την τέχνη, ξεδιπλώνεται η δύναμη του Έλληνα να ξεπερνά τα ανάποδα, ανεβαίνοντας από τα σκαλιά της εξυπνάδας, ως τα σκαλιά του ηρωισμού. Κι αυτό με μια ανθρωπιά κι έναν ανώτερο πολιτισμό που έχουν ταίρι του, μονάχα στην αληθινά μεγάλη τέχνη" (Άγγελος Σικελιανός)
Κι όταν ο λόγος του Σικελιανού απειλείται να χαθεί μέσα στον ευρωπαϊκό μεγαλοϊδεατισμό της δεκαετίας του 90, έρχεται ένας άλλος μεγάλος δημιουργός να στηρίξει τον Καραγκιόζη. Ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε πως έμαθε πολλά από τον Καραγκιόζη: Του επέτρεψε να δώσει μια εξήγηση για την κάθε Ρωμέικη φάτσα, αλλά και σε κάθε τι που έχει σχέση με την πραγματικότητα εδώ. Του επέτρεψε να μην είναι ένας επανελθών από το Παρίσι. Ο Καραγκιόζης, έλεγε, με τα αναρχικά και χοντρά του αστεία, του έδωσε τη δύναμη να αντιταχθεί στους εχθρούς του κάθε καλλιτέχνη: την διανόηση, τη φιλολογία, τον καθωσπρεπισμό" (από την εκπομπή του Άρη Χατζηστεφάνου 17/5/2009). 

"Ο Γιάννης Τσαρούχης διαµορφώνει µια προσωπική εκδοχή της έννοιας της ελληνικότητας, την οποία προσεγγίζει µέσα από τη λαϊκή παράδοση, τον Καραγκιόζη και τον Θεόφιλο, τη βυζαντινή τέχνη και τα διδάγµατα του Κόντογλου, αλλά και την αισθητική και τις αρχές της αρχαίας ελληνικής ζωγραφικής, των τοιχογραφιών της Ποµπηίας, των πορτραίτων του Φαγιούµ." (Οδυσσέας Ελύτης


Νέα, υπέρ του δημοσίου, πρόταση αποκρατικοποιήσεων!

του Ανδρέα Πετρουλάκη
(το ευφυέστατο σκίτσο μάλλον δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή με την πρόταση Σάλλα,
αλλά εγώ το είδα σήμερα στη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων)

Όλοι έχουμε κάποια πληγή. Αλλά δεν είμαστε νεκροί, ούτε θα σιωπήσουμε

(πηγή)
Η παθογένεια και το χρονικό της κρίσης
του Μπάμπη Δρακόπουλου
από την ΑΥΓΗ

Λένε πως η "οργή" είναι ίδιον όσων εκνευρίζονται υπέρ το δέον και μάλιστα ότι από ένα σημείο και ύστερα γίνεται "μπούμεραγκ". Λάθος! Η οργή είναι το αγνότερο των συναισθημάτων. Η οργή είναι το μόνο, ίσως, συναίσθημα που οι άνθρωποι του δίνουν ενίοτε και "μεταφυσικές" διαστάσεις: "Φωνή λαού... οργή Θεού"!, λέει ο λαός μας... Ποιος άραγε μπορεί να αμφιβάλλει πως η οργή είναι το "πρελούντιο" πριν να καταρρεύσουν Βαστίλλες...

Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Πρέπει επιτέλους να πούμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη!

Διανύουμε την τέταρτη δεκαετία από την κατάρρευση της χούντας των εθνοπροδοτών και το δικομματικό πολιτικό σκηνικό που απεργάστηκαν και επέβαλαν ερήμην του ελληνικού λαού οι αλήστου μνήμης Κωνσταντίνος Καραμανλής - Ανδρέας Παπανδρέου και τα ποικιλώνυμα ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας πνέει τα λοίσθια... Αιτία, οι παθογένειες του συστήματος και του δικομματισμού.

Καλημέρα... για αυτά τα μάτια σου...


από Gladiator23111

Νίκος Πορτοκάλογλου, Μελίνα Κανά - Κλείσε τα μάτια σου 
στίχοι, μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου 
από την ταινία: Ακροπόλ (1995)
σκηνοθεσία, σενάριο: Παντελής Βούλγαρης

Σαν μοναχός χωρίς το ράσο,
σαν προσφυγάκι δίχως πάσο, 
έτσι κι εγώ, το δρόμο έχασα κι αργούσα,
γιατί χωρίς ελπίδα αγαπούσα...

Σαν την αυγή μετά τη νύχτα,
σαν το φιλί μετά την πίκρα.
έτσι κι εσύ, ήρθες στη μαύρη μοναξιά μου,
φωτιά να βάλεις στα όνειρά μου.

Κλείσε τα μάτια σου, να φύγω, να χαθώ.
Γι΄ αυτά τα μάτια σου, θα ξαναρθώ...
Γι΄ αυτά τα μάτια σου, πεθαίνω, ξεψυχώ,
κλείσε
τα μάτια σου, ν΄ αναστηθώ...

Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δύο δίσκους το 1996, στο soundtrack της ταινίας "Ακροπόλ" και στον δίσκο του Νίκου Πορτοκάλογλου "Άσωτος υιός". Επειδή το παραπάνω έχει μεν καλό ήχο αλλά δεν είναι το κανονικό κλιπάκι, να και το επίσημο που έχει χειρότερο ήχο μεν αλλά περισσότερο Πορτοκάλογλου και Κανά  απ' τα... χρόνια του 60!
από trod80

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Οι επικίνδυνοι απεργοί φταίνε!

σκίτσο του Πάνου από το blog του (δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι)

Την Τρίτη είχα κάνει μια ανάρτηση με απόσπασμα από την Deutsche Welle που διέψευδε τους τηλεπαπαγάλους που μιλάνε για μαζικές ακυρώσεις και καταστροφή του τουρισμού από τους... απεργούς:
"Τέλος στην ιστοσελίδα του τηλεοπτικού σταθμού n-tv οι γερμανικοί τουριστικοί όμιλοι διαβεβαιώνουν ότι η απεργία των ιδιοκτητών και οδηγών βυτιοφόρων καυσίμων δεν έπληξε τα οργανωμένα ταξίδια, αλλά μόνον τους τουρίστες που ταξιδεύουν μόνοι τους. Συγκεκριμένα οι εκπρόσωποι της TUI, της Thomas Cook, της  Alltours Rewe και της Touristik IST δεν έχουν μέχρι στιγμής ούτε μια ακύρωση από τους πελάτες τους που κάνουν τώρα διακοπές στην Ελλάδα."
Την επόμενη ημέρα πάλι στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle υπήρχε νέο κείμενο για το θέμα, αυτή την φορά από τους γερμανόφωνους Financial Times. 

Πληττ’ς; Π’λατ’ς…

του ΚΙΜΠΙ
από τον Δρόμο

Ρουμελιώτισσες «κονσοματρίς» κάθονται στο μπαρ, άδειο από πελατεία, ζεσταίνονται, βαριούνται και σιγοκουβεντιάζουν, με τη γνώριμη απέχθειά τους στα φωνήεντα, από την οποία προκύπτει ο γνωστός κανόνας: δεν υπάρχει λέξη με πάνω από ένα φωνήεν και μεγαλύτερη από μονοσύλλαβη. «Πλήττ’ς;» ρωτάει η μία. «Σσσς… π’λάτ’ς», την κόβει η άλλη. Να νοστάλγησαν τη θάλασσα; Όχι, τετριμμένα πράγματα λένε, της δουλειάς και της αναδουλειάς, η κρίση πλήττει και την «κονσομασιόν». 

Οι φον φούφουτοι κι οι ξεσκούφωτοι

του Δημήτρη Χαντζόπουλου από ΤΑ ΝΕΑ
(από PUNK-alos)
του Κλέαρχου Τσαουσίδη
από ΑΥΓΗ

Όταν στα μικράτα μας πέφταμε πάνω σε κάνα «φλώρο», ήμασταν πάντα στην τσίτα για να μη μας τη βγει με εξυπνάδες. Στα χρόνια του Δημοτικού, οι «φλούφληδες» μάς πλησίαζαν με ανοησίες που τους μάθαιναν στο Κατηχητικό («τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχανε πατέρα» κ.ο.κ.) και, για να γλιτώσουν τη σφαλιάρα, το παίζανε μετά μάγκες με ελευθέριο λόγο του τύπου «να κι ο φούφουτος» και αν κάποιος αγνοούσε τη συνέχεια και ρωτούσε «ποιος φούφουτος», λάμβανε την απαξιωτική απάντηση για το ξεσκούφωτο του αδρανούς ακόμη μορίου του.

Κατοχικές εφημερίδες έχετε διαβάσει;

Οι φούφουτοι του ΔΝΤ... 
του Παύλου Παπαδόπουλου
από το ΒΗΜΑ

Η αντίσταση στο ΔΝΤ δεν πραγματοποιήθηκε, δεν ξέσπασαν ταραχές στην Αθήνα και ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν εγκατέλειψε το Μέγαρο Μαξίμου με ελικόπτερο όπως έκανε ο αργεντινός πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα το 2001. Αντίθετα το Ασφαλιστικό που επέβαλε η τρόικα πέρασε με λιγότερες αντιδράσεις ακόμη και από το νομοσχέδιο για τη... φορολόγηση των offshore. Το μοντέλο διακυβέρνησης του Πρωθυπουργού με βάση το οποίο οι αποφάσεις πρέπει να διαμορφώνονται από τα γεγονότα δικαιώθηκε από τις εξελίξεις. Ως το χειμώνα η κυβέρνηση μετέδιδε ότι «ο λαός δεν είναι έτοιμος για μέτρα». Εξίσου ανέτοιμη ήταν και η ίδια, γι΄ αυτό και άργησε να συλλάβει τη θανάσιμη διασύνδεση του υπερβολικού χρέους με τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συνθήκες. Η ολιγωρία κόστισε στη χώρα, αλλά μια δραστήρια κυβέρνηση ίσως να προκαλούσε μεγαλύτερη (!) ζημιά. Μια κυβέρνηση που θα έπαιρνε δραστικά μέτρα για να αποτρέψει τα χειρότερα ίσως πυροδοτούσε την αντίδραση του «ανέτοιμου λαού». Αφήνοντας το πρόβλημα να γιγαντωθεί ο κόσμος τρόμαξε τόσο πολύ που τώρα αποδέχεται αιματηρές περικοπές χωρίς καμία διαμαρτυρία.

Λέτε να μας δουλεύουν;

του Δημήτρη Χαντζόπουλου (από ΤΑ ΝΕΑ)
από τον Δρόμο

Η κυρία Δρέττα δηλώνει, δημόσια, πως δυσκολεύεται να κοιμηθεί τα βράδια.
 
Όχι γιατί ως μέλος της κυβέρνησης βοήθησε κι αυτή να πάμε έναν αιώνα πίσω, ούτε γιατί με τη πολιτική τους πέτυχαν «να ματώσει η Ελλάδα», όπως λέει η ίδια.
 
Ο λόγος της αϋπνίας της είναι ότι θα συναντηθεί πάλι με την τρόικα και δεν μπορεί να αντέξει την απαξιωτική συμπεριφορά τους.
 

«Να σκεφτείτε ότι τους παραδώσαμε το τελικό κείμενο του Ασφαλιστικού μεταφρασμένο στα αγγλικά από το υπουργείο Εξωτερικών και μας το ζήτησαν και στα ελληνικά για να το μεταφράσουν οι ίδιοι. Καμία εμπιστοσύνη...».
 
Έχει δίκιο το πρώην στέλεχος της ΕΑΡ. Τι άλλο, πια, να κάνουν οι έρμοι οι σοσιαλιστές για να τους πείσουν;

Δουλειές, κίνητρα και χρέος

(πηγή)
του Μαρκ Βάισμπροτ
από την ΑΥΓΗ 3/8/2010

Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρώπης, διεξάγεται ένας διάλογος για το αν η πρώτη ευθύνη της κυβέρνησης είναι να μειώσει την ανεργία ή τα κρατικά ελλείμματα. Πολλά από τα επιχειρήματα για τη μείωση των ελλειμμάτων είναι αφελή και βασίζονται είτε στην άγνοια είτε σε ιδεολογικούς παράγοντες. Αξίζει όμως να εξετάσουμε και τα οικονομικά επιχειρήματα.

Ο Κένεθ Ρόγκοφ είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ. Την προηγούμενη εβδομάδα συμμετείχε και αυτός στον προαναφερόμενο διάλογο. "Ορισμένοι παρουσιάζουν την Ιαπωνία με το εξωτερικό χρέος του 200% σαν υπόδειγμα για τις υπερχρεωμένες χώρες. Φυσικά η 'επιτυχία' της Ιαπωνίας είχε μεγάλη σχέση με την ικανότητα της κυβέρνησής της να πουλήσει μέρος του χρέους στο εσωτερικό” σημείωσε.

Καλημέρα... με μικρές περιπλανήσεις...


από nekand30

Μικρές περιπλανήσεις - Μικρές περιπλανήσεις
ερμηνεία: Νίκος Αρμπιλιάς και όλοι...
στίχοι: Στέργιος Παπαποστόλου
μουσική: Νίκος Αρμπιλιάς
από τον δίσκο: Μικρές Περιπλανήσεις (1992)

Μικρές περιπλανήσεις μ' εκείνους που δεν ήρθαν...
Στις άδειες ώρες θ' ακουμπήσεις, θα χαθείς...
Ψεύτικα σαν στολίδια, τα λόγια σου λυγάνε,
πώς να σωθείς;

Της πρώτης μου αγάπης 
τις ωραίες τις στιγμές
πού να τις βρω;
Κοντά μου πάντα θα' ναι, 
στο δρόμο, στο λιμάνι, 
στο σταθμό.
Στο παγωμένο χέρι, στον αποχωρισμό,
στα θλιμμένα τα βράδια, 
στον καφέ τον πρωινό...

Φθαρμένες παραστάσεις... Ένας αγέρας λέει,
σχεδία η ζωή, δεν θα προφτάσεις αλλού να πας...
Στο κρύο άδειοι οι δρόμοι, η πόλη κρυφά γελάει...
Να μ' αγαπάς...

Τραγουδάνε και παίζουν: Νίκος Αρμπιλιάς (Αρμπελιάς στον δίσκο, μπουζούκι, μαντολίνο), Μάνθος Αρμπελιάς (κιθάρα, κρουστά), Χρήστος Γαμβρέλης (ακορντεόν), Λεωνίδας Κουλίτσης (κιθάρα, μπαγλαμά), Ελένη Κολετζάκη (κρουστά), Σταυρούλα Παπαηλία.  

Τα τραγούδια των Μικρών Περιπλανήσεων μας ήρθαν σαν αιγαιοπελαγίτικο αεράκι-δώρο από την Κω. Εκεί τους άκουσε ο Νίκος Παπάζογλου και κατέβασε το φορητό στούντιο, τους ηχογράφησε με τον παλιό όμορφο τρόπο (όλα τα όργανα κι οι φωνές μαζί) κι έτσι βγήκε ένας από τους καλύτερους -για μένα- ελληνικούς δίσκους... 

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο το σημείωμα του Νίκου Παπάζογλου: 
"Η ηχογράφηση αυτή έγινε στην Κω, στο πνευματικό κέντρο της Ι. Μητροπόλεως που τόσο ευγενώς μας παραχώρησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώων Αιμιλιανός. 
Σ' αυτόν τον χώρο, γεμάτο από δέματα τροφίμων και ρούχων που περίμεναν την αποστολή τους στην Αλβανία, για τρία συνεχόμενα απογεύματα στήθηκε το ευμετάφερτο "ηλιακό" στούντιο μέσ' την καρδιά του χειμώνα και αποτυπώθηκε η δημιουργική ενασχόληση αυτής της παρέας με το τραγούδι, καρπός χαρούμενης συναναστροφής και άσκησης στη μουσική. Τα επαγγέλματά τους διάφορα: μαρμαράδες, δάσκαλοι, δημοτικοί υπάλληλοι. Η αγάπη τους όμως για το τραγούδι, πιο δυνατή από τις διαφορές τους, τους ενώνει σε μια ομάδα που όταν πιάσει τα όργανα προβάλλει το όραμα της αρμονίας που ονειρεύεται, όπως άλλωστε αναρίθμητες παρέες από άκρη σε άκρη της Ελλάδος. 
Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τους ενθαρύνω. 
Πέστε τα παιδιά, πέστε τα!..."
Και ευτυχώς συνέχισαν να "τα λένε"! Η δισκογραφία τους, που περιλαμβάνει 5 δικούς τους δίσκους και συμμετοχές σε άλλους 8, υπάρχει εδώ (και στην Λύρα ένα "βιογραφικό" σημείωμα του συγκροτήματος)...


-Οδηγούσα -μοίραζα βιβλία σε βιβλιοπωλεία τότε- όταν το πρωτάκουσα... Στο τέλος της πρώτης στροφής έκανα στην άκρη θαμπωμένος, στο τέλος του τραγουδιού με είχε πνίξει ο στίχος και η μουσική... Κατέβηκα, πήγα στο περίπτερο, τηλέφωνο στον 902,  "από που είναι αυτό το διαμάντι;"...

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Κυβέρνηση κοτσαμπάσηδων!



Μανώλης Μητσιάς - Μια φορά κι έναν καιρό 
στίχοι: Μήτσος Ευθυμιάδης
μουσική: Χρήστος Λεοντής
από τον δίσκο: Παραστάσεις (1975)

Μια φορά κι έναν καιρό στον τόπο τούτο το μικρό
ζούσαν κάτι φουκαράδες, οι ραγιάδες
Κοτσαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες
κυβερνούσανε τη χώρα... Καλή ώρα...

Τη "δεκάτη" ο τσιφλικάς, δως του κόψιμο ο πασάς
κι υπαγόρευε το ράσο, σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω
Κοτσαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες
κυβερνούσανε τη χώρα... Καλή ώρα...

Έτσι τρεις από κοινού πίναν το αίμα του λαού
αφού τότε τσιφλικάδες ήσανε οι μπουρζουάδες
Κοτσαμπάσηδες πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες
κυβερνούσανε τη χώρα... Καλή ώρα...


Καλή ώρα... Οποιοσδήποτε συνειρμός με τους κυβερνώντες, δεν είναι τυχαίος!!!

από ΤΟ ΒΗΜΑ (26/3/2000)
"Ο όρος κοτσάμπασης στο πλαίσιο του οθωμανικού συστήματος της κατάκτησης παραπέμπει σε ένα σύνολο κοινωνικών θέσεων και πολιτικών ρόλων που μεσολαβούν, οργανώνουν και ρυθμίζουν τις σχέσεις των ραγιάδων με την οθωμανική διοίκηση σε τοπική και περιφερειακή κλίμακα. Πρόκειται για σχέσεις που αφορούν τον τρόπο με τον οποίο κατανέμεται το φορολογικό βάρος στους κατακτημένους χριστιανούς και διασφαλίζεται η οθωμανική τάξη. Οργανώνονται έτσι οι θεσμοί και οι ιεραρχίες των ραγιάδων, οι κοινότητες και οι ηγεσίες τους, οι κοτσαμπάσηδες. Παρά το γεγονός ότι τα ιστορικά αντικρίσματα αυτού του τρόπου άσκησης της εξουσίας ποικίλλουν ανάλογα με τον χρόνο και τον τόπο, ο τύπος του κοτσάμπαση παραπέμπει στις «κεφαλές» των χριστιανικών κοινοτήτων: στους ανθρώπους που έχουν τον «πρώτο λόγο» στην κοινότητα, που είναι υπεύθυνοι για τον τόπο και το ανθρώπινο δυναμικό του και άρα υπόλογοι απέναντι στην οθωμανική εξουσία (θέτουν δηλαδή το κεφάλι τους εγγύηση) για την τήρηση των όρων της υποταγής. Οι κοινοτικοί θεσμοί και οι ιεραρχίες τους συνδέονται ασφαλώς με τη λειτουργία και την αναπαραγωγή του συστήματος της κατάκτησης."

"Οι κοτσαμπάσηδες γενικά, δεν συμπαθούσαν τους ξεσηκωμούς, ήταν ευχαριστημένοι με την κατάσταση που επικρατούσε, καθώς κατόρθωναν, στο συμβιβασμό τους με την οθωμανική εξουσία, να έχουν προνόμια (διοικητικά, οικονομικά, κοινωνικά) και να διάγουν βίο άνετο. Έβλεπαν με περιφρόνηση το λαό, εκμεταλλεύονταν τη φτώχεια, την αμορφωσιά του και φρόντιζαν με κάθε τρόπο να μεγαλώνουν την περιουσία τους. Συχνά η συμπεριφορά τους προς το λαό ήταν σκληρότερη κι από τη συμπεριφορά των Τούρκων..."

από Ελεύθερη έρευνα:



Χριστιανός προύχων (κοτσάμπασης). Σύμφωνα με τον υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Φωτάκο, η ταύτισή τους με τους Οθωμανούς δεν περιοριζόταν μόνο σε ενδυματολογικά ζητήματα, όπως φαίνεται σε αυτό το σκίτσο της εποχής, αλλά επεκτεινόταν και στον τρόπο ζωής και στη νοοτροπία, πράγμα που φανερώνει και τον μεγάλο βαθμό εκτουρκισμού τους.



Κι όσοι περιμένουν τώρα αντίδραση από στελέχη των κομμάτων των κοτσαμπάσηδων, αυτοπαραμυθιάζονται! Συγγνώμη, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μετά από  μεγάλη και συνεχή λαϊκή κινητοποίηση, όπως και το 1821 που οι κοτσαμπάσηδες άλλαξαν ρότα μόνο υπό την πίεση του γενικού ξεσηκωμού: «…εις τας Νήσους και την Ρούμελην τουναντίον ο λαός και οι καπιτάνοι επαναστατήσαντες υπεχρέωσαν τους προεστώτας να συγκατανεύσωσιν» (Εμμανουήλ Ξάνθου, Απομνημονεύματα περί της Φιλικής Εταιρίας, σ. 55)

Απόλυτα κατανοητό άλλωστε αφού,
"...οι κοτσαμπάσηδες που πρωταγωνιστούν στην επανάσταση ηγούνται μιας κίνησης που αναιρεί τελικά τους ίδιους τους όρους της κυριαρχίας τους ως «κεφαλών» των ραγιάδων. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως έχει πει και ο Σπύρος Ασδραχάς, βάλθηκαν να ανατρέψουν τον μοναδικό κόσμο στον οποίο θα μπορούσαν να υπάρξουν και αυτό σημαίνει τη μεγάλη επανάσταση στις συνειδήσεις που προκάλεσε ο πόλεμος του 1821." (από ΤΟ ΒΗΜΑ)

Βλέπετε στα σοβαρά τώρα κάποιον στο ΠαΣοΚιστάν που να θέλει να ανατρέψει τον μοναδικό κόσμο στον οποίο θα μπορούσε να υπάρξει; Εδώ διαβάσαμε την κυρία Αθηνά Δρέττα να λέει πως, δεν κοιμάται τα βράδυα από το άγχος της μην και δεν την πιστέψουν οι δραγουμάνοι της Πύλης... Τόσο ΞΕΦΤΙΛΕΣ!

Η μεγάλη ευκαιρία του Πλουτιστάν!

Ενδιαφέρον! Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών,
δεν είναι τόσο μεγάλο όσο νομίζαμε! (πηγή)
του Ρούσσου Βρανά 
από ΤΑ ΝΕΑ 

Η οµαλότητα δεν είναι πια αυτό που γνωρίζαµε άλλοτε. Σε οµαλές συνθήκες, κάθε εργαζόµενος θεωρούσε δεδοµένο πως η κυβέρνηση της χώρας του θα έκανε τα πάντα για να του εξασφαλίζει µια δουλειά και µια αξιοπρεπή ζωή. Τώρα, µε όσα συµβαίνουν στην Ευρώπη και την Αµερική, καλούµαστε να συνηθίσουµε σε µια νέα «οµαλότητα».

Κι αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί τον οικονοµολόγο Πολ Κρούγκµαν. «Αρχίζει να µε πιάνει ένα δυσάρεστο συναίσθηµα για τις προοπτικές των αµερικανών εργαζοµένων», έγραφε τις προάλλες στους «Τάιµς της Νέας Υόρκης». «Οµως όχι τόσο για αυτό που ίσως νοµίζετε. Ναι, η ανάπτυξη επιβραδύνεται και πιθανότατα η ανεργία δεν θα µειωθεί αλλά θα αυξηθεί. Οµως, το χειρότερο από όλα είναι πως η κυβέρνησή µας δεν ενδιαφέρεται και πως η οικονοµική απόγνωση έχει γίνει η νέα οµαλότητα».

Την ενοχή του Επαμεινώνδα Κορκονέα, δίχως ελαφρυντικά ζήτησε ο εισαγγελέας

thumb 
από το Ποντίκι

Την ενοχή του Επαμεινώνδα Κορκονέα για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο και του Βασίλη Σαραλιώτη για συνέργια στη πράξη του συναδέλφου του πρότεινε στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας, όπου εκδικάζεται η υπόθεση της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγοροπουλου, ο εισαγγελέας έδρας Χαράλαμπος Λακαφώσης.

Ο εισαγγελέας μάλιστα, ζήτησε να μην αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό στον Επαμεινώνδα Κορκονέα, πρόταση που αν γίνει δεκτή από το δικαστήριο η προβλεπόμενη ποινή για τον κατηγορούμενο είναι η ισόβια κάθειρξη.

"Πάπα" έχουμε! Δημοκρατία;

Habemus Papam! του Milco van Klingeren (πηγή)

Δεν ξέρω τι συνδέει την εκλογή του Πάπα με την παραπάνω φωτογραφία και γιατί ο φωτογράφος
την ονόμασε έτσι (habemus Papam=έχουμε Πάπα, φράση που αναγγέλει την εκλογή νέου Πάπα). Ίσως είχε... μαντικές ικανότητες και προφητικά συνδύασε την "εκλογή" του δικού μας "Πάπα"
και τον ύπνο (ή μήπως θάνατο;) της Ελληνικής Δημοκρατίας...



Greek Emirate!

George Grosz, "Eclipse of Sun" (1926) (πηγή)
Ακινδύνως Επικίνδυνα
του Γιάννη Πανούση
από την Ελευθεροτυπία 
2/8/2010

Η Ελλάδα ως εμιράτον;  
Του χρόνου καβαλάρης  
του φόβου αρνητής  
και των κακών καιρών  
μαστιγωτής  
Παναγ. Κρητικός, 
«Πού τελειώνει το ταξίδι σου;»

Το παλιό, κλασικό και πάντοτε επίκαιρο ερώτημα «Ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα;» μπορεί ν' απαντηθεί με τουλάχιστον τρεις τρόπους. Η αυτ-ανόητη πρώτη εκδοχή είναι ότι κυβερνάει ο λαός μέσω των εκλεγμένων εκπροσώπων του. Αυτό δεν το πιστεύουν πλέον ούτε και οι αγαθότεροι των Ελλήνων. Η δεύτερη τρέχουσα, ίσως και βολική, εκδοχή είναι ότι τη χώρα διοικούν η τρόικα και οι «εντολοδόχοι» υπουργοί. Αυτή η άποψη έχει βάση ως προς τις οργανωτικές ή και λειτουργικές (συγκυριακές;) εξουσίες και παρεμβάσεις του ΔΝΤ και των λοιπών εταίρων αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει την ιστορικότητα, το βάθος της διαρκούς διακυβέρνησης. Η τρίτη εκδοχή έρχεται να προσεγγίσει τη διαχρονική αλλά κυρίως τη σημερινή κρυφή εξουσία με διαφορετικό τρόπο.

Ο νέος εσωτερικός εχθρός

Η Ληστοκρατία καλά κρατεί και με θράσος φωνασκεί!
Κι όποιος αντιδρά λιανίζεται από τα περίστροφα των οκτώμισι...
(η εικόνα από antistachef)
κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ

Αυστηρές προειδοποιήσεις απηύθυναν ανώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες προς όσους συνδικαλιστικούς φορείς έχουν διαμηνύσει ότι θα αντισταθούν στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της ενέργειας κι άλλων δημόσιων αγαθών.

Αφορμή υπήρξε το sms του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ προς τους συντρόφους βουλευτές, ότι "θα ματώσουμε αν πουληθεί η ΔΕΗ". Τις κυβερνητικές προειδοποιήσεις μετέτρεψαν σε απροκάλυπτες απειλές τα παπαγαλάκια στα δελτία των οκτώμισι. Με γενικεύσεις του στυλ "εκβιαστές συνδικαλιστές" προσπαθούν να προκαλέσουν εχθρικό κλίμα συνολικά προς τον συνδικαλισμό.

Σε μια δύσκολη περίοδο, που η χώρα δέχεται πιέσεις από τους δανειστές για να υφαρπάξουν στρατηγικούς τομείς, κυβέρνηση και ΜΜΕ επιτίθενται στους εργαζόμενους αντί να αξιοποιήσουν την στάση τους για να διαπραγματευτούν. Είναι προφανές ότι και πάλι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να διαπραγματευτεί.

Σκυλοπνίχτες

(από Ναυτιλία)
από τον Δρόμο

Κοντά στα μισά από τα πλοία που αυτή τη στιγμή ταξιδεύουν σε Αιγαίο και Ιόνιο, χαρακτηρίζονται «υπερήλικα». Κι όμως· ταξιδεύουν ακόμη, έπειτα από υπουργικές αποφάσεις.

Για να το κάνουμε πιο λιανά:

Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, σε σύνολο πλοίων 939 που αυτή τη περίοδο εξυπηρετούν τις ακτοπλοϊκές ανάγκες της χώρας, τα 392 έχουν ηλικία πάνω από 35 χρόνια.

Ενώ οι διεθνείς συμβάσεις προβλέπουν πως μόλις τα πλοία τριανταρίσουν πρέπει να αποσύρονται, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. φρόντισαν να «βοηθήσουν» τους πλοιοκτήτες, αδιαφορώντας για τον κόσμο. Τελικά, την 1η Οκτώβρη του 2010, ο μισός και πάνω ακτοπλοϊκός στόλος της χώρας πρέπει να αποσυρθεί.

Αυτό το χάλι δεν βλάπτει την εικόνα του τουρισμού μας, ούτε φρενάρει την παραγωγικότητα;  Ωφελεί, όμως, τις τσέπες των εφοπλιστών.

Ανασχηματισμός!

Η πρώτη σελίδα του Ποντικιού που κυκλοφορεί σήμερα... Από τα θέματά του, πέρα από το ψαλίδισμα μισθών. τις απολύσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας γης και το μέτωπο με τους μπλόγκερς που ανοίγει ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης, ξεχωρίζει η συνέντευξη της Φωτεινής Τσαλίκογλου στο πολιτιστικό ένθετο «Ποντίκι Art»: 

«Η κρίση ξεκίνησε σαν οικονομική αλλά εξελίσσεται σε μία γιγαντιαία ψυχική κρίση. Ένας στους δύο ανέργους υποφέρει από στρες, άγχος, κατάθλιψη. Αλλά το σύνδρομο της ανεργίας δεν αφορά μόνον τους ανέργους, πλήττει πλέον και τους εργαζόμενους που ζουν υπό τον φόβο της απόλυσης».

Κινητοποιήσεις σήμερα ενάντια στη συγκάλυψη της δολοφονίας του Αλέξη

από KINHMATA ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
 
Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Δράσης καλεί σε κινητοποιήσεις στην Άμφισσα και σε όλη τη χώρα σήμερα, Πέμπτη 5 Αυγούστου, ημέρα της επανέναρξης της δίκης.

Η ΑΝΟΧΗ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Δράσης ενάντια στη Συγκάλυψη της Κρατικής Δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δημιουργήθηκε, προκειμένου να εμποδίσει τη συγκάλυψη της συγκεκριμένης υπόθεσης που συγκλόνισε όχι μόνο την ελληνική αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Καταγγέλλουμε τις κρατικές αρχές ότι διευκόλυναν την τακτική κωλυσιεργίας του δικηγόρου Αλέξη Κούγια. Χωρίς την ανοχή τους, χωρίς τη μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα για να προστατέψουν τον υπάλληλό τους αστυνομικό από τη λαϊκή οργή και να απαλλαχθούν από τις «εντάσεις» μιας υπόθεσης ενοχλητικής για την «κοινωνική ειρήνη» που θέλουν να επιβάλλουν, δεν θα είχαν περάσει 20 μήνες χωρίς να έχει εκδοθεί η απόφαση.

Καλημέρα... Σχεδόν σχετικοί...


από maloupagias

Ομάδα Κόραξ - Σχεδόν σχετικοί με τον έρωτα
ερμηνεία: Μαρία Ιωακειμίδου  
στίχοι: Γεώργιος Γυπαράκης  
μουσική: Ίων Πανόπουλος  
από τον δίσκο: Η διάπλασις των παίδων (1993)  

Καλυμένοι, όταν κάνουν νυχτέρι  
στο μεθύσι δεν χωράει αγκαλιά. 
Τυλιγμένοι μέσα στης τσίκνας τα μέρη,  
συζητάνε μα δεν βγάζουν μιλιά. 

Στριμωγμένοι, μέσα στα αμάξια των φίλων,  
χαϊδεμένοι του μπαμπούλα μπαμπά. 
Ντροπιασμένοι: Να γδυθούνε δεν πρέπει,  
το κορμί τους το κρύβουν σωστά.  

Σχεδόν σχετικοί με τον έρωτα,  
καρδιές που φοβούνται να κλάψουν. 
Σχεδόν σχετικοί με τον έρωτα,  
φωτιές που φοβούνται να ανάψουν

Άλλο ένα αγαπημένο τραγούδι από δίσκο που δεν βγήκε ποτέ σε cd! Στην Ομάδα Κόραξ ήταν οι: Ίων Πανόπουλος (τραγούδι, συνθεσάιζερ, μπουζούκι), Μαρία Ιωακειμίδου (τραγούδι) Ασημάκης Σταυρόπουλος (κιθάρα), Alexander Spitzing (Γερμανός παρακαλώ που έπαιζε ταμπουρά και μπαγλαμά!), Αλέκος Σταματόπουλος (κρουστά), Γεράσιμος Αναστασόπουλος (κοντραμπάσο), Γιώργος Μαρινάκης (βιολί). Κυκλοφόρησαν δύο δίσκους, την "Διάπλαση των παίδων" (lp σε παραγωγή Δημήτρη Τσακαλία το 1993) και "Τα ανήσυχα χρόνια" (cd, 1997), και τους δύο με την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του Μωυσή Ασέρ, "Καθρέφτης". Στον πρώτο δίσκο τους τραγούδησαν και οι Δημήτρης Κοντογιάννης, , Βασίλης Πριγγούρης, ούτι έπαιξε ο μεγάλος Νίκος Σαραγούδας, ακορντεόν ο Βασίλης Δρογκάρης  και μπαγλαμά ο Γεώργιος Σίνος, ενώ στο οπισθόφυλλο του δίσκου υπάρχουν ευχαριστίες και προς τον Νίκο Γράψα "δια την ανεκτίμητον βοήθεια την οποία προσέφερε εις την πρώτη μας πτήσιν"

-Μωυσή, θέλουμε cd! :) 

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Εθνική απειλή η κυβέρνηση!

Έρμαιο στα χέρια των κερδοσκόπων η δημόσια κτήση

του Γιώργου Βότση
από την Ελευθεροτυπία 2/8/10

Παραζαλισμένοι από τις κατραπακιές της «τρόικας», που πέφτουνε βροχή, κινδυνεύουμε να μην παίρνουμε καν χαμπάρι τα χειρότερα.

Στα μουλωχτά, χωρίς ενστάσεις, εντάσεις και σοβαρές αντιδράσεις, πέρασε από την κατατονική Βουλή, της πλήρους υποταγής και της θερινής ραστώνης, και παντελώς απαρατήρητη από τα ΜΜΕ της επιλεκτικής ευαισθησίας, μια νομοθετική ρύθμιση που, σε άλλες συνθήκες και εποχές, θα προκαλούσε σάλο:

Μια απλή τροπολογία (!) σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών οπλίζει με απεριόριστες εξουσίες τη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων να βγάζει κυριολεκτικά «στο σφυρί», με συνοπτικές διαδικασίες και ανέλεγκτα, όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου - επιχειρήσεις και ακίνητα.

Η νέα γενιά εξτρεμιστών!

Γιώργο, ελΠΗΔΑ ΜΑΣ!
σκίτσο και λεζάντα του Πάνου από το blog του
από τον Δρόμο

Γέμισε ο τόπος εξτρεμιστές. Οι φορτηγατζήδες την πέσανε κανονικά στους μπάτσους έξω από το υπουργείο. Και οι ναυτικοί κατεβαίνουν με τα ματσούκια στο λιμάνι και σταματούν τα καράβια. Οι περισσότεροι δεξιοί, οι πρώτοι, οι περισσότεροι ΚΚΕ, οι δεύτεροι. Αμφότεροι κατά της βίας των διαδηλώσεων, αλλά τώρα κάνουνε τσαμπουκάδες. Το μαχαίρι τούς πονάει και εκτρέπονται. Και πού είσαι ακόμα! Οι εξτρεμιστές θα πολλαπλασιάζονται και δεν θα φοράνε ούτε μαύρα πουκάμισα ούτε σκουλαρίκια. 

Βέβαια, το ξέρουνε αυτό οι χρυσοχέρηδες της Goldman Sacks, του ΔΝΤ και των Βρυξελλών. Το έχουνε προβλέψει και έχουνε δασκαλέψει τον Χρυσοχοΐδη από τότε που τον κερνάγανε χάμπουργκερ στο FBI.

Εξασφάλισε την κάλυψη της Τρέμη, του Καψή, του Στραβελάκη, του Παπαδάκη και των άλλων μετρ της κρατικής προπαγάνδας, και βάρα τους αντιεξουσιαστές για παραπλάνηση και προπόνηση, τον ορμήνεψαν. Χρησιμοποιώντας τους για σάκο του μποξ εξασκείς τις δυνάμεις σου για τις μεγάλες συγκρούσεις που θα ξεσπάσουν όταν οι φορτηγατζήδες, ναυτικοί, ταξιτζήδες, συμβασιούχοι, αγρότες και λοιποί ψηφοφόροι αρχίζουν να νιώθουν ότι τους χώνετε το δάχτυλο πέραν του ανεκτού βαθιά. Ότι τους τα παίρνετε όλα και τους υποβιβάζετε σε κατηγορία.

Κάθε τρεις μήνες και νέο μνημόνιο!

σκίτσο του Πάνου από το blog του
Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά! 

του Α. Π. Θάνου 
από την ΕΠΟΧΗ

Οι πράξεις συνιστούν λόγο. Και η κυβέρνηση, πέρα από τα μεγάλα λόγια, οδηγεί σταθερά την ελληνική κοινωνία σε κραχ. Οι ενέργειές της, από την πρώτη στιγμή που εκλέχθηκε, αποβλέπουν, στο όνομα της οικονομικής κρίσης –που ουδείς αμφισβητεί-, στην παράδοση της χώρας σε ιδιώτες ακόμα και μέσα από αντιδημοκρατική και επικίνδυνη λειτουργία (επιστράτευση ιδιοκτητών βυτιοφόρων, ο στρατός θα χρησιμοποιηθεί ως απεργοσπαστικός μηχανισμός). Υιοθετώντας πλήρως τη ρητή εντολή της τρόικας «πουλήστε ό,τι αξίζει και κλείστε τα υπόλοιπα» επισπεύδει κατά, τουλάχιστον, έξι μήνες την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου ενώ, σιωπηλά, προετοιμάζει το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες «ανατροπές» στη ζωής μας.