 |
| (πηγή) |
του Στάθη Στασινού
Το τελευταίο δίμηνο τα γνωστά παπαγαλάκια των καναλιών προπαγανδίζουν, με συνωμοτικό ύφος και κλείσιμο του ματιού στους τηλεθεατές, πως υπάρχουν κάποια τεράστια και μυστικά αποθέματα πετρελαίου στο Αιγαίο που θα λύσουν όλα μας τα οικονομικά προβλήματα.
Αυτό στην επικοινωνία και τη ζαχαροπλαστική το ονομάζουμε στρώσιμο φύλλου. Η κυβέρνηση/νοικοκυρά απλώνει το φύλλο με τα γνωστά παπαγαλάκια, προκειμένου να μπορέσει μετά να βάλει τη γέμιση, που είναι στην ουσία ο κύριος πολιτικός της στόχος. Αυτή η γέμιση ήρθε με τη μορφή: Σχέδιο Νόμου «Σύσταση φορέα για την Έρευνα και Εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων». Σε αυτή, το ΥΠΕΚΑ μας ενημερώνει πως υπάρχει κάποιο “πετρελαϊκό δυναμικό” στον ελλαδικό χώρο το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να καλύπτει “το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας”. Οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας σε πετρέλαιο, είναι περίπου 120 εκατ. βαρέλια τον χρόνο. Το 1/3 αυτών, είναι 40 εκατ. βαρέλια τον χρόνο. Άρα όλα τα πανηγύρια γίνονται για 40 εκατ. βαρέλια τον χρόνο. Να δούμε τι σημαίνει αυτό;
40 εκατ. βαρέλια με τιμή πώλησης γύρω στα 70 δολάρια το βαρέλι σημαίνει τζίρο 2,1 δισ. ευρώ τον χρόνο. Προσέξτε όχι κέρδη, τζίρο. Από αυτά το κράτος δεν θα εισπράξει ούτε τα μισά, καθώς η “έρευνα κι εκμετάλλευση” των κοιτασμάτων θα γίνει από ξένες εταιρείες και το ελληνικό κράτος θα εισπράττει ένα ποσοστό, είδος συμφωνίας που δεν δέχθηκαν ούτε οι ιρακινοί με τις κάννες των αμερικάνικων όπλων στα μούτρα τους.
Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν, σε 5-7 χρόνια από σήμερα, το ελληνικό κράτος θα εισπράττει βαριά 1δισ. το χρόνο, εάν τα πράγματα είναι όπως μας τα λέει το ΥΠΕΚΑ. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης για το 2010 κλείνει πάνω από τα 22 δισ. ευρώ. Άρα με λίγα λόγια, το 1 δισ. δεν αντιπροσωπεύει ούτε το 5% αυτού του ετήσιου ελλείμματος. Πιο πολλά χρήματα θα εξοικονομήσει η κυβέρνηση εάν απολύσει κάτι καραγκιόζηδες που θέλουν να φτιάξουν hitech φράχτες στον Έβρο ή κάτι άλλους που παραλαμβάνουν υποβρύχια που γέρνουν.
Αυτό στην επικοινωνία και τη ζαχαροπλαστική το ονομάζουμε στρώσιμο φύλλου. Η κυβέρνηση/νοικοκυρά απλώνει το φύλλο με τα γνωστά παπαγαλάκια, προκειμένου να μπορέσει μετά να βάλει τη γέμιση, που είναι στην ουσία ο κύριος πολιτικός της στόχος. Αυτή η γέμιση ήρθε με τη μορφή: Σχέδιο Νόμου «Σύσταση φορέα για την Έρευνα και Εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων». Σε αυτή, το ΥΠΕΚΑ μας ενημερώνει πως υπάρχει κάποιο “πετρελαϊκό δυναμικό” στον ελλαδικό χώρο το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να καλύπτει “το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας”. Οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας σε πετρέλαιο, είναι περίπου 120 εκατ. βαρέλια τον χρόνο. Το 1/3 αυτών, είναι 40 εκατ. βαρέλια τον χρόνο. Άρα όλα τα πανηγύρια γίνονται για 40 εκατ. βαρέλια τον χρόνο. Να δούμε τι σημαίνει αυτό;
40 εκατ. βαρέλια με τιμή πώλησης γύρω στα 70 δολάρια το βαρέλι σημαίνει τζίρο 2,1 δισ. ευρώ τον χρόνο. Προσέξτε όχι κέρδη, τζίρο. Από αυτά το κράτος δεν θα εισπράξει ούτε τα μισά, καθώς η “έρευνα κι εκμετάλλευση” των κοιτασμάτων θα γίνει από ξένες εταιρείες και το ελληνικό κράτος θα εισπράττει ένα ποσοστό, είδος συμφωνίας που δεν δέχθηκαν ούτε οι ιρακινοί με τις κάννες των αμερικάνικων όπλων στα μούτρα τους.
Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν, σε 5-7 χρόνια από σήμερα, το ελληνικό κράτος θα εισπράττει βαριά 1δισ. το χρόνο, εάν τα πράγματα είναι όπως μας τα λέει το ΥΠΕΚΑ. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης για το 2010 κλείνει πάνω από τα 22 δισ. ευρώ. Άρα με λίγα λόγια, το 1 δισ. δεν αντιπροσωπεύει ούτε το 5% αυτού του ετήσιου ελλείμματος. Πιο πολλά χρήματα θα εξοικονομήσει η κυβέρνηση εάν απολύσει κάτι καραγκιόζηδες που θέλουν να φτιάξουν hitech φράχτες στον Έβρο ή κάτι άλλους που παραλαμβάνουν υποβρύχια που γέρνουν.
Τι κρύβεται από πίσω
Με λίγα λόγια, τα οικονομικά νούμερα δεν βγαίνουν. Κάτι που μας κάνει να σκεφτόμαστε πως για να υπάρχει τέτοια πρεμούρα, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης δεν είναι μια ψιλικατζήδικη μπίζνα που στην καλύτερη περίπτωση μετά από 5-7 χρόνια θα έχει 2 δισ. τζίρο τον χρόνο. Άρα:
Με λίγα λόγια, τα οικονομικά νούμερα δεν βγαίνουν. Κάτι που μας κάνει να σκεφτόμαστε πως για να υπάρχει τέτοια πρεμούρα, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης δεν είναι μια ψιλικατζήδικη μπίζνα που στην καλύτερη περίπτωση μετά από 5-7 χρόνια θα έχει 2 δισ. τζίρο τον χρόνο. Άρα:
- Εάν πράγματι το πετρέλαιο που διαθέτει το Αιγαίο, είναι περίπου αυτό που υπολογίζει το ΥΠΕΚΑ, τότε όλο το επικοινωνιακό πανηγύρι μπορεί να γίνεται προκειμένου να πουλήσουν στο κοινό μια κάποια συμφωνία με την Τουρκία. Η επικοινωνιακή λογική του Γεωργίου Αλ Καστρί (του Β) είναι “βρε εδώ θα πνιγούμε στο πετρέλαιο και θα γίνουμε σεΐχηδες, κι εσείς ασχολείστε με το πώς θα μοιράσουμε τα ψάρια του Αιγαίου;”.
- Υπάρχει η περίπτωση τα νούμερα που υπολογίζει το ΥΠΕΚΑ να είναι πολύ μικρότερα από αυτά που υπολογίζουν οι εταιρείες που θα αναλάβουν την “έρευνα και εκμετάλλευση”. Αυτό είναι μια κλασική περίπτωση Αργεντινής. Όταν η κυβέρνηση Μένεμ θέλησε να ιδιωτικοποιήσει την εκεί εταιρεία πετρελαίου (και μαζί και τα αποθέματα της χώρας), έβαλαν μια εταιρία φούφουτο να τα υπο-εκτιμήσει τόσο πολύ, που στο τέλος η εταιρία πουλήθηκε σ' ένα κλάσμα της πραγματικής αξίας της. Τυπικά νεοφιλελεύθερα κόλπα δηλαδή.
Σε αυτή τη δεύτερη υπόθεση, ταιριάζει γάντι και η δημιουργία του “Εθνικού Φορέα Υδρογονανθράκων” που προτείνει το σχέδιο νόμου. Σε αυτόν τον φορέα που θα αποτελείται από 20-30 άτομα θα μεταφερθούν όλα τα δικαιώματα έρευνας κι εκμετάλλευσης πετρελαίου στην Ελλάδα. Οι υπάλληλοι λοιπόν αυτού του φορέα στην ουσία, θα είναι -εν δυνάμει- οι πιο πλούσιοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Διότι θα μπορούν να επιλέγουν (σύμφωνα με αυτά που προτείνει το σχέδιο νόμου) ποια εταιρεία θα εκμεταλλεύεται το κάθε πιθανό κοίτασμα, σε τι τιμή και με ποιο αντάλλαγμα.
Όπως συμβαίνει λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γιοι και κόρες και λοιποί συγγενείς αυτών των ανθρώπων θα βρεθούν με το σπαθί τους στη δούλεψη των ενδιαφερόμενων εταιρειών κι έτσι “σεμνά και ταπεινά” και κυρίως αδιάφθορα και με διαφάνεια θα μοιραστούν τα πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου. Κι όποιος με θεωρεί κακεντρεχή δεν έχει παρά να κοιτάξει γύρω του όλα εκείνα τα καρτέλ που υπάρχουν στη χώρα και τις διάφορες “αρχές” που σφυρίζουν αδιάφορα. Όπως ας πούμε η κινητή τηλεφωνία, που αποτελεί ξεδιάντροπο καρτέλ τουλάχιστον από το 2006, κι ενώ οι αποδείξεις είναι αδιάσειστες, η ΕΕΤΤ κάνει την πάπια:)
Συμπέρασμα για να κάνουμε λογαριασμό και ταληράκια: Εάν η φασαρία γίνεται για τις ποσότητες που λέει επισήμως το ΥΠΕΚΑ, δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης. Τα χρήματα είναι ψίχουλα, και θα πρέπει να κάτσουμε να το ψάξουμε ψύχραιμα. Και γιατί όχι, να αναθέσουμε στο ΤΕΕ και στους καλούς μηχανικούς που βγάζει η χώρα μας, να αποκτήσουν εμπειρία επί των πετρελαϊκών, πριν κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση. Τότε θα υπάρξει πραγματική υπεραξία από τα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας και η εκμετάλλευση τους δεν θα γίνει με αποικιακούς όρους, αλλά με όρους ανεξάρτητου κράτους, όπως σε όλες τις χώρες που θεωρούν πως διαθέτουν αξιόλογο “πετρελαϊκό δυναμικό”. Με λίγα λόγια ο τζίρος των 2 δισ. ευρώ που λέγαμε παραπάνω θα πηγαίνει ολόκληρος στο ελληνικό κράτος που θα τον εκμεταλλεύεται.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να εκτιμήσουμε τους πιθανούς κινδύνους μιας τέτοιας επένδυσης. Εάν κάποια αποθέματα βρίσκονται σε μεγάλο θαλάσσιο βάθος, ίσως να μην συμφέρει καν να τα εκμεταλλευθούμε. Διότι οι γεωτρήσεις σε μεγάλα θαλάσσια βάθη είναι σχετικά καινούργιο παιχνίδι και υπάρχουν πολλά προβλήματα. Και σε περίπτωση που με πείτε τεχνοφοβικό, να θυμίσω πως η καλοκαιρινή καταστροφή της BP έγινε σε μια τέτοια γεώτρηση μεγάλου βάθους. Και σκεφτείτε τι θα σημαίνει για τον τουρισμό της χώρας, εάν συμβεί αυτό που συνέβη στον κόλπο του Μεξικού. Κι αφήνω στην άκρη τις επιπτώσεις στην υγεία, η ποιότητα ζωής είναι μια άγνωστη λέξη σε αυτή την κυβέρνηση. Όμως ο ετήσιος τζίρος του τουρισμού στα νησιά του Αιγαίου είναι υπερδεκαπλάσιος του υπολογιζόμενου “πετρελαϊκού δυναμικού”.
Εάν από την άλλη, το “πετρελαϊκό δυναμικό” που υποστηρίζει το ΥΠΕΚΑ είναι πολλαπλάσιο αυτού που μας πληροφορεί, τότε πρόκειται για μια τυπική περίπτωση εξαπάτησης εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και οι συμβάσεις παραχώρησης θα είναι εντελώς απαράδεκτες και αδικαιολόγητες. Αλλά θα μου πείτε τώρα, ποια από τις προβλεπόμενες “επενδύσεις” που έχει προωθήσει η κυβέρνηση έχει επαρκώς δικαιολογηθεί μέχρι σήμερα. Τα φύκια του Αστακού, ή τα καζίνο του Ελληνικού;
Με τη φόρα που έχει πάρει αυτή η κυβέρνηση, σε λίγο καιρό οι περιπέτειες των ιπποτών της λίμνης Βιστωνίδας θα ακούγονται σαν παιδικό ανάγνωσμα.
Όπως συμβαίνει λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γιοι και κόρες και λοιποί συγγενείς αυτών των ανθρώπων θα βρεθούν με το σπαθί τους στη δούλεψη των ενδιαφερόμενων εταιρειών κι έτσι “σεμνά και ταπεινά” και κυρίως αδιάφθορα και με διαφάνεια θα μοιραστούν τα πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου. Κι όποιος με θεωρεί κακεντρεχή δεν έχει παρά να κοιτάξει γύρω του όλα εκείνα τα καρτέλ που υπάρχουν στη χώρα και τις διάφορες “αρχές” που σφυρίζουν αδιάφορα. Όπως ας πούμε η κινητή τηλεφωνία, που αποτελεί ξεδιάντροπο καρτέλ τουλάχιστον από το 2006, κι ενώ οι αποδείξεις είναι αδιάσειστες, η ΕΕΤΤ κάνει την πάπια:)
Συμπέρασμα για να κάνουμε λογαριασμό και ταληράκια: Εάν η φασαρία γίνεται για τις ποσότητες που λέει επισήμως το ΥΠΕΚΑ, δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης. Τα χρήματα είναι ψίχουλα, και θα πρέπει να κάτσουμε να το ψάξουμε ψύχραιμα. Και γιατί όχι, να αναθέσουμε στο ΤΕΕ και στους καλούς μηχανικούς που βγάζει η χώρα μας, να αποκτήσουν εμπειρία επί των πετρελαϊκών, πριν κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση. Τότε θα υπάρξει πραγματική υπεραξία από τα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας και η εκμετάλλευση τους δεν θα γίνει με αποικιακούς όρους, αλλά με όρους ανεξάρτητου κράτους, όπως σε όλες τις χώρες που θεωρούν πως διαθέτουν αξιόλογο “πετρελαϊκό δυναμικό”. Με λίγα λόγια ο τζίρος των 2 δισ. ευρώ που λέγαμε παραπάνω θα πηγαίνει ολόκληρος στο ελληνικό κράτος που θα τον εκμεταλλεύεται.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να εκτιμήσουμε τους πιθανούς κινδύνους μιας τέτοιας επένδυσης. Εάν κάποια αποθέματα βρίσκονται σε μεγάλο θαλάσσιο βάθος, ίσως να μην συμφέρει καν να τα εκμεταλλευθούμε. Διότι οι γεωτρήσεις σε μεγάλα θαλάσσια βάθη είναι σχετικά καινούργιο παιχνίδι και υπάρχουν πολλά προβλήματα. Και σε περίπτωση που με πείτε τεχνοφοβικό, να θυμίσω πως η καλοκαιρινή καταστροφή της BP έγινε σε μια τέτοια γεώτρηση μεγάλου βάθους. Και σκεφτείτε τι θα σημαίνει για τον τουρισμό της χώρας, εάν συμβεί αυτό που συνέβη στον κόλπο του Μεξικού. Κι αφήνω στην άκρη τις επιπτώσεις στην υγεία, η ποιότητα ζωής είναι μια άγνωστη λέξη σε αυτή την κυβέρνηση. Όμως ο ετήσιος τζίρος του τουρισμού στα νησιά του Αιγαίου είναι υπερδεκαπλάσιος του υπολογιζόμενου “πετρελαϊκού δυναμικού”.
Εάν από την άλλη, το “πετρελαϊκό δυναμικό” που υποστηρίζει το ΥΠΕΚΑ είναι πολλαπλάσιο αυτού που μας πληροφορεί, τότε πρόκειται για μια τυπική περίπτωση εξαπάτησης εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και οι συμβάσεις παραχώρησης θα είναι εντελώς απαράδεκτες και αδικαιολόγητες. Αλλά θα μου πείτε τώρα, ποια από τις προβλεπόμενες “επενδύσεις” που έχει προωθήσει η κυβέρνηση έχει επαρκώς δικαιολογηθεί μέχρι σήμερα. Τα φύκια του Αστακού, ή τα καζίνο του Ελληνικού;
Με τη φόρα που έχει πάρει αυτή η κυβέρνηση, σε λίγο καιρό οι περιπέτειες των ιπποτών της λίμνης Βιστωνίδας θα ακούγονται σαν παιδικό ανάγνωσμα.
Πολύ καλό άρθρο...ευγε!
ΑπάντησηΔιαγραφή