Καιρός να δεις!

"Να πας να δεις αυτή την ταινία" του είπε ο μεγάλος αδελφός του. Κι ο 13χρονος πιτσιρικάς έτρεξε. Ήταν πρωταγωνιστής άλλωστε ο αγαπημένος του Θου Βου, τι άλλο ήθελε;! Μα, αυτή η ταινία δεν ήταν σαν τις άλλες. Δεν γέλασε σε αυτή. Μεγάλωσε σε αυτή. Ρούφηξε το πρώτο μέρος της με τη δικτατορία του Μεταξά,  δάκρυσε με τον δολοφονημένο μουγκό "αρκούδο" και την αυτοθυσία του κλόουν, χαμογέλασε με τα παθήματα του Θανάση από την χούντα, κι έκλαψε, έκλαψε πολύ με την σκηνή στην εκκλησιά... Γυρνώντας σπίτι, κέρδισε ένα αναπάντεχο χάδι επιβράβευσης από τον αδελφό, σαν του 'πε πως του άρεσε περισσότερο το πρώτο δραματικό μέρος παρά το δεύτερο κωμικό. Παράσημο το πήρε εκείνο το χάδι και την κουβέντα του, "επαναστάτης ο μικρός", προς την αδερφή τους...

36 χρόνια αργότερα χαμογελά και πάλι με κείνη την υπερβολή του αδερφού. Και έχει ακριβώς την ίδια αντίδραση ξαναβλέποντας την πιο συγκλονιστική σκηνή του Θανάση Βέγγου... Τη σκηνή που, στο άκουσμα των κρωγμών του δικτάτορα, ξυπνά η εικόνα της κατοχής, να τραβά το καρότσι με τους νεκρούς στην ανηφόρα... το ύφος του, το βουβό κλάμα κρατώντας στα χέρια το νεκρό παιδί μπροστά στην εκκλησιά, το βλέμμα του...  "Καιρός να δεις"...   Αυτός ο βουβός θρήνος, θρήνος σπαραχτικός μα όχι παραλυτικός για αυτό και σφίγγει τα δόντια για το μετά... Αυτό το βλέμμα... δρόμος-ζωής.

   

Από την σπονδυλωτή ταινία "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας" (1975)  
α' μέρος: "Γιατί χαίρεται ο κόσμος" του Ντίνου Κατσουρίδη  
β' μέρος: "7 χρόνια γύψος" των Πάνου Γλυκοφρύδη, Λ. Αντωνάκου

Σου είπαν ψέματα  - Μαρία Φαραντούρη, Αντώνης Καλογιάννης
στίχοι, μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
α' εκτέλεση στο δίσκο: "Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη νο2" 1971, 1974
("Romancero Gitan", "Τα τραγούδια του Αντρέα", "Μυθιστόρημα Μυθολογία") 

Σου είπαν ψέμματα πολλά,
Ψέμματα σήμερα σου λένε ξανά
κι αύριο ψέμματα ξανά θα σου πουν

Ψέμματα σου λένε οι εχθροί σου
μα κι οι φίλοι σου, σου κρύβουν την αλήθεια.

Ψεύτικη δόξα σου τάζουν οι ψεύτες
μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν...

Πού πας με ψεύτικα όνειρα;

Καιρός να σταματήσεις!

Καιρός να τραγουδήσεις!

Καιρός να κλάψεις και να πονέσεις...

Καιρός να δεις!

- Σήμερα η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον καλό της άνθρωπο στην ίδια περιοχή και εκκλησία (αυτός το θέλησε) που γυρίστηκε η παραπάνω σκηνή (σε κάποιο μπαλκόνι μάλιστα κάποιοι κρέμασαν μια κόκκινη κουβέρτα σαν κι αυτή που κρέμαγε κι ο Θανάσης στη ταινία)  Και το "η Ελλάδα αποχαιρέτησε" δεν είναι υπερβολή από αυτές που λέγονται για να λέγονται. Χθες -είπαν σ' ένα δελτίο- στο twitter με τα 190.000.000 χρήστες, βρέθηκε για ώρες ως νούμερο ένα  θέμα όχι η δολοφονία του Λάντεν, αλλά ο θάνατος του Θανάση Βέγγου. Σε σημείο, που χρήστες από όλο τον κόσμο να ρωτούν ποιος είναι αυτός για τον οποίο μιλάνε όλοι οι Έλληνες...   

Μια απόπειρα απάντησης από τα χθες, ήταν τα παραπάνω. Και ξανα-ξαναβλέποντας τη σκηνή, "μέσα στο θάμπος το θαμπό" που έλεγε κι ο "ποιητής", την είδα πρώτη φορά αλλιώς... Είδα την Ελλάδα -αυτή που κράτησε την αξιοπρέπειά της, αντιστάθηκε, ηττήθηκε απ' τις αγέλες, μα επιμένει- να κρατά στα χέρια τον νεκρό Θανάση της'  κι οι στίχοι του τραγουδιού, γινήκανε η διαθήκη του σε όλους μας...  

... 


Ουφ... Φορτίστηκα... Ζόρικο να αποχαιρετάς κομμάτια σου...

Πάμε αλλιώς. Με ύφος Θανάση... με "το τραγούδι του Θανάση"... απ' το "μεγάλο κανόνι" του κατά των χρυσαυγοπιθήκων της κάθε εποχής...


Όρθιος για να τραγουδήσει την ομορφότερη πατρική ευχή "να ζήσουν να αγωνίζονται για την ελευθερία"!!!

Ευχαριστώ Θανάση!...

Ευχαριστώ αδερφέ! 

.-.-.-.-.-.-.-.-.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Μετρήστε το δίκιο αυτής εδώ της εξαρχής επιθετικής στάσης μου απέναντι στα τηλεκοράκια: "Όλο αυτό το σύστημα που ξεφτίλισε την Ελλάδα, όλος αυτός ο συρφετός που ζει και κινείται μακριά από κάθε τι Ελληνικό στον κόσμο αυτό, όλος αυτός ο εσμός που ο Θανάσης Βέγγος δεν άφησε ούτε για μια στιγμή να τον λερώσει, όλο αυτό το κοπάδι από ύαινες θα πέσει τώρα πάνω του για να πάρει ένα κομμάτι μας. Μην τους αφήσετε. Ο Θανάσης ήταν, είναι, η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει! Δεν είναι από τον κόσμο τους, δεν θέλησε να είναι στον κόσμο τους! Τώρα θα σκυλεύσουν τη μνήμη του με χιλιάδες αφιερώματα του κάθε χυδαίου και χυδαίας που θα παριστάνει πως ο Βέγγος τον αφορά"

Τα χειρουργεία της λοβοτομής γέμισαν το πρόγραμμά τους με χιλιάδες εικόνες από ταινίες του. Κι όπως σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς εξαφάνισαν ό,τι δικό του ενοχλεί. Κρατήσαν μόνο τον χαβαλέ, το τρέξιμο και την... "ανεξήγητη" για αυτούς καλοσύνη!

{"μα πως κρατήθηκε έτσι αγνός;" ξανά και ξανά σε δεκάδες ηλίθιες παραλλαγές και τάχα μου αναστεναγμοί για "την αθωότητα που χάσαμε". Και καπάκι το απίστευτο "με χαρά υποδέχομαι τον φίλο του Θανάση Βέγγου, Δημήτρη Πιατά, κύριε Πιατά είμαστε πολύ χαρούμενοι που είσαστε εδώ να μας μιλήσετε για τον Θανάση Βέγγο. Τι άνθρωπος ήταν;" (Τσαπανίδου)... Είναι ανθρώπινη φράση αυτή ή μαγνητοταινία ρέπλικας; Είναι δυνατόν να υποδέχεσαι φίλο που έχασε τον φίλο έτσι;}  

Καμιά αναφορά σε αυτά εδώ, απειροελάχιστες σκηνές -και προς θεού όχι με πολιτικά μηνύματα- σε ταινίες του κατά του ναζισμού, κατά του φασισμού, κατά του μικροαστισμού, κατά της καταλήστευσης του κράτους από το πελατειακό σύστημα, κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, κατά της δικτατορίας του Μεταξά, κατά της χούντας, κατά του βιασμού της φύσης, κατά των τραπεζών, για την ανύπαρχτη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, για το τι οδήγησε στο όργιο των αυθαιρέτων, το κοινωνικό περιθώριο, την μετανάστευση, την βιομηχανία αποχαύνωσης της τηλεόρασης και της διαφήμισης, την κοινωνική αλληλεγγύη. 

Αναλογιστείτε πόσες σκηνές είδατε από τα "Θανάση πάρε τ' όπλο σου", "Ψηλά τα χέρια Χίτλερ", "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση", "Το μεγάλο κανόνι", "Μαγική πόλη", "Από που πάνε για τη χαβούζα", "Ο τσαρλατάνος", "Ο παλαβός κόσμος του Θανάση", "Διακοπές στο Βιετνάμ", "Το τυχερό πανταλόνι", "Δοσατζήδες", "Οι φτωχοδιάβολοι", "Δικτάτωρ καλεί Θανάση", "Δούλεψε για να φας", "Πάρε κόσμε", "Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης", "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας", "Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι", "Ο φαλακρός μαθητής", "Ο Θανάσης στη χώρα του "ΘΑ"", "Όλα είναι δρόμος" κ.α... Για την τηλεαφασία αυτές οι ταινίες δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνο η καρτουνίστικη φιγούρα. 

Μόνη αναφορά πολιτικής σκηνής, η σκηνή από το "Ψυχή βαθιά" κι αυτή υπό τον παραμορφωτικό φακό τους. Άκουσα την απογευματινή τηλεχαζοβιόλα του ΣΚΑΪ μετά το "δεν είναι πόλεμος αυτός, Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες" να λέει "πόσο απίστευτα επίκαιρη είναι αυτή η φράση" (!!!) και πως "πρέπει να τη σκεφτούμε γιατί όλοι μαζί τώρα... και όλοι μαζί..." και μπλα-μπλα-μπλα όλοι το ίδιο είμαστε...  και νααα στην οθόνη η βολική "συναινετική" σούπα της τηλεπροπαγάνδας... 

Η στάση των τηλεκοράκων απέναντι στον Θανάση Βέγγο, φάνηκε από την αρχή. Μέχρι να μιλήσει ο Νίκος Κούνδουρος, όλα τα τηλε-βιογραφικά λέγανε "γνώρισε / συνάντησε" τον Νίκο Κούνδουρο "κατά την παραμονή του", "κατά την θητεία του", "κατά την διάρκεια που ήταν" -ακόμα και που "βρέθηκε" στη Μακρόνησο ακούσαμε... Έτσι! Κάπου, κάπως, κάποτε, μπορεί και σε διακοπές, ποιος ξέρει -αν δεν ξέρει! Ο πατέρας στο ΕΑΜ; Απαπαπαπα εμείς δεν λέμε τέτοια πράγματα... 

Ίσως όμως όλα αυτά που έγραψα στο υστερόγραφο να είναι περιττά. Όλα μα όλα περικλείονται σε αυτή τη μνημειώδη στιγμή που η -σκεφτείτε πως αυτή θεωρείτε  σοβαρή- Μπίλιω Τσουκαλά έχει απέναντί της τον Νίκο Κούνδουρο και προσπαθεί να αναφερθεί στην Μακρόνησο... καλλωπίζοντάς την!  Το έφερνε από εδώ, το έφερνε από εκεί, κάπως-πως να το πει χωρίς ακμές, χωρίς αναφορές...

- "Άσε θα τα πω εγώ γιατί εσύ ψευδίζεις" την έκοψε ο γερο-Κούνδουρος...