Η Αλίκη στη χώρα του Μνημονίου

σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη

του Θανάση Καρτερού

από την Κυριακάτικη Αυγή

ΠΡΕΠΕΙ να ομολογήσουμε ότι με την κυβέρνηση Παπανδρέου έχουμε ένα δείγμα φαντασίας στην εξουσία. Κι αν στον γαλλικό Μάη κάπως αλλιώς τη φαντάζονταν και τη φαντασία και την εξουσία της, αυτό δεν μειώνει καθόλου τον ρόλο του Έλληνα πρωθυπουργού στο συγκεκριμένο επίτευγμα. Διότι μπορεί η οικονομία της χώρας να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, η εθνική κυριαρχία να βολοδέρνει μεταξύ Βρυξελλών και Ερζερούμ, το καθεστώς ΝΕΟΓΑΛ να απλώνεται πάνω από την εργατική τάξη του ιδιωτικού τομέα και το καθεστώς του κοπρίτη πάνω από τα αδέλφια της του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, αλλά όλα κι όλα: Από φαντασία ο Παπανδρέου και οι υπουργοί του είναι πρωταθλητές. Στην Ευρώπη, για να μην πούμε και στον κόσμο ολόκληρο, όπου ίσως μόνο ο Μουγκάμπε τους ξεπερνάει.

 ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ αμφιβάλλει δεν έχει παρά να ανατρέξει έστω επιδερμικά στην τεράστια προσπάθεια του πρωθυπουργού για τα ευρωομόλογα και στο σχετικό μπούγιο. Το φαντασιακό εδώ ξεπερνάει κάθε φαντασία. Όπως το παιδάκι που παίζει με το αυτοκινητάκι του και φαντάζεται ότι οδηγεί, ότι κάνει τολμηρές προσπεράσεις και ελιγμούς σπάνιας επιδεξιότητας, έτσι και ο δικός μας παίζει βδομάδες τώρα με το παιχνιδάκι που του έδωσαν οι Ευρωπαίοι γονείς του: Μάζεψε εσύ Γιωργάκη ένα εκατομμύριο υπογραφές κι εμείς θα το δούμε το θέμα. Κι έτσι μας πήρε τα αφτιά με το βουμ-βουμ ο ευφάνταστος. Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί βουμ-βουμ τα ευρωομόλογα. Βρε καλέ μου, τα μεταξωτά βρακιά κ.λπ. Βρε, τα ευρωομόλογα απαιτούν μεγάλα βήματα στην οικονομική διακυβέρνηση, άλλη στρατηγική της Ευρώπης, άλλα μυαλά των ηγετών της. Τίποτε αυτός: βουμ-βουμ.

ΣΑΜΠΩΣ πρώτη φορά είναι; Δεν αμφισβητείται η σχεδόν παιδική φαντασία του Γιώργου. Τον θυμάστε τότε που κάποιος του έδωσε ένα όπλο και έπαιζε μ’ αυτό; Και απειλούσε τις αγορές με το πιστολάκι του ακουμπισμένο στο τραπέζι; Θα σας κάνουμε και θα σας δείξουμε τώρα με το όπλο; Και μετά άρχισαν τα μπαμ και μπουμ κι οι κουμπουριές της τρόικας και των άλλων γουέστερν τύπων των αγορών, οι οποίοι όχι μόνο οπλοφορούν αλλά και πυροβολούν στο ψαχνό. Ευτυχώς που δεν πυροβόλησαν τον πρωθυπουργό μας -παιδί είναι, παίζει, σκέφτηκαν-, αλλά έβαλαν στο σημάδι όλους εμάς. Εισοδήματα, συντάξεις, δουλειές, για να μη μιλήσουμε για τα προνόμια της κυρά-Μαριδούλας που εργάζεται ως καθαρίστρια στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και ήθελε και δεκατέσσερις μισθούς τον χρόνο, τρομάρα της.

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

ΕΚΕΙ όμως έλαμψε η φαντασία του δικού μας και πάλι. Χαλί γίναμε να μας πατήσουν, αλλά αυτός βλέπει τιτάνια εθνική προσπάθεια. Μας πήραν και τα σώβρακα και έπεται συνέχεια, αλλά αυτός βλέπει εθνικό έπος. Σκοτείνιασε ο τόπος, αλλά αυτός βλέπει να ξημερώνει η νέα Ελλάδα. Μας πήραν στο ψιλό, ή στον οίκτο που είναι ακόμα χειρότερο, αλλά αυτός βλέπει τη χώρα του Περικλή να επανέρχεται στα παλιά της κλέη. Με τον Παπανδρέου η διεθνής εικόνα της Ελλάδας περιφέρεται πλέον, σαν την εικόνα της Παναγίας, και προσκυνείται παγκοσμίως! Βουμ-βουμ και κοίτα μαμά τι καλά που οδηγώ…

(πηγή)

ΑΛΛΑ και οι υπουργοί του έχουν μπει στο νόημα. Βουμ-βουμ κι αυτοί. Ο Χρυσοχοΐδης φαντάζεται ότι μειώνει τις τιμές, ενώ η ΔΕΗ κόβει κεφάλια, το λεωφορείο και το μετρό γίνονται είδη πολυτελείας, τα σούπερ μάρκετ κατάντησαν τρομοκρατικές οργανώσεις και συμφέρει καλύτερα να καις εικοσάρικα, παρά πετρέλαιο και βενζίνη. Η Διαμαντοπούλου παίζει με τη μακέτα του νέου Πανεπιστημίου - μεταξύ Χάρβαρντ και Τιράνων. Βουμ-βουμ κι αυτή. Και ο Παπουτσής, αχ ο Παπουτσής! Αν ο Παπανδρέου και οι άλλοι εκπροσωπούν τη φαντασία στην εξουσία, αυτός εκπροσωπεί τη φαντασία στην αστυνομία. Σούπερμαν εναντίον Ντάρκσαϊντ. Φράχτες, σκοπιές, πλοία-στρατόπεδα, στρατόπεδα-στρατόπεδα και πάσης φύσεως κόλπα γιατί το κακό παραμονεύει και τη χώρα υπονομεύει. Μακάρι να είχε και τον Πάγκαλο αναπληρωτή υπουργό στην Κατεχάκη, που ξέρει να μιλάει στους πάσης φύσεως κακοποιούς στη γλώσσα τους!

σκίτσο του Πέτρου Τσιολάκη (δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι)

ΚΙ ΕΤΣΙ βαδίζουμε ως Ελλάδα του Μνημονίου ανάμεσα στο κοριτσάκι με τα σπίρτα και την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Να φαντάζονται άραγε οι πιο εξασκημένοι πώς τελειώνει αυτό το παραμύθι;  

Και τι σημαίνει το απειλητικό βουμ-βουμ που ακούγεται στο βάθος;