Ακριβά εισιτήρια και φτηνές απειλές

Ψιλοάσχετη εικονογράφηση για λόγους εντοπιότητας (πηγή)

Αν. Σεβ.
από την Αυγή

Την τακτική του τηλεοπτικού διαγγέλματος, κατά τη διάρκεια του βραδινού τηλεοπτικού δελτίου, επέλεξε ο υπουργός Υποδομών Δ. Ρέππας για να προειδοποιήσει τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες να μη συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους. Είπε πολλά ο κ. Ρέππας, ξέχασε, ωστόσο, να αναφερθεί στους υπεύθυνους για τη δημιουργία των τεράστιων ελλειμμάτων στις συγκοινωνίες, στις πελατειακές σχέσεις των κυβερνήσεων του δικομματισμού και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ και, στη συνέχεια, στην αποχώρηση του κράτους από την υποχρέωσή του να καλύπτει τα ελλείμματα των συγκοινωνιακών φορέων. Πράξεις και παραλείψεις που είχαν ως αποτέλεσμα την υπερχρέωσή τους.

Επίσης ο κ. Ρέππας ξέχασε να αναφερθεί στην εκτίναξη των τιμών των εισιτηρίων κατά 40%. Αυτή η εξέλιξη διαψεύδει τη δημαγωγική αποστροφή του υπουργικού διαγγέλματος ότι "τα ελλείμματα θα τα πληρώσει ο φορολογούμενος πολίτης, αν δεν υπάρξει εξυγίανση". Διότι, ακριβώς, είναι ο πολίτης που πληρώνει σε όλες τις περιπτώσεις! Αν δεχτούμε ότι το κράτος πρέπει να χρησιμοποιεί τις συγκοινωνίες, διότι με αυτές υλοποιείται το κοινωνικό δικαίωμα της μετακίνησης, και μάλιστα για τους λιγότερο προνομιούχους πολίτες, τότε με την αύξηση των εισιτηρίων η υποχρέωση αυτή μετακυλίεται από τον κρατικό προϋπολογισμό στον ίδιο τον πολίτη. Δηλαδή οι λιγότερο εύποροι επωμίζονται μεγαλύτερα βάρη.

Το πρόβλημα των συγκοινωνιών έχει μια εξόχως κοινωνική διάσταση, καθώς, εκτός των άλλων, αποτελεί περίπτωση κοινωνικής αναδιανομής. Και, όπως συμβαίνει σήμερα παντού, η κοινωνική αναδιανομή αποκτά αντίστροφη φορά - εις βάρος των πιο αδύναμων οικονομικά πολιτών.

Ο υπουργός Υποδομών διατύπωσε συγκαλυμμένες απειλές, παίζοντας το παιχνίδι της εξώθησης πολιτών εναντίον πολιτών. Άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει θέμα απολύσεων και ισχυρίστηκε ότι όσοι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες στερούν τη δουλειά από τους ανέργους. Συνεπώς είναι "προνομιούχοι", οι οποίοι θίγουν το δικαίωμα στη δουλειά άλλων συμπολιτών τους. Πρόκειται για εισαγωγή στα μαθήματα κοινωνικού αυτοματισμού, όπου με φροντιστηριακή επάρκεια ειδικεύεται η παρούσα κυβέρνηση των τροϊκανών.

Αντίβαρο σ' αυτή την πολιτική, που μετατρέπει το κοινωνικό δικαίωμα στη μετακίνηση ολοένα και περισσότερο σε προνόμιο, μπορεί να αποδειχθεί η αγωνιστική στάση των εργαζομένων, με μορφές κινητοποιήσεων που θα διευκολύνουν τους πολίτες να αντιληφθούν ότι η πραγματική γραμμή αντιπαράθεσης είναι ανάμεσα στην πολιτική του Μνημονίου και τις λαϊκές ανάγκες. Η άτυπη μορφή κινητοποιήσεων, όπως αυτή με την ακινητοποίηση των μηχανημάτων ακύρωσης εισιτηρίων το πρωί, ώστε ελεύθερα οι πολίτες να χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ, δίνει άλλη διάσταση στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Αυτή η διάσταση, που μπορεί να διαμορφώσει συνθήκες κοινωνικού μετώπου, είναι φυσικό να θορυβεί την κυβέρνηση και να ενεργοποιεί τα αυταρχικά αντανακλαστικά του νεοφιλελεύθερου συνταξιούχου πολιτικού κ. Μάνου, ο οποίος εισηγείται ως απάντηση τις απολύσεις των "απείθαρχων" εργαζομένων. Ας το τολμήσουν...