Πάνω απ΄ όλα πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους...

από την ταινία "Παράδεισος στη Δύση" (πηγή)

από Το Βήμα

«Είναι περίεργη η εποχή μας» λέει ο κ. Κώστας Γαβράς που παρακολούθησε το ρεπορτάζ των συρματοπλεγμάτων του Εβρου στη γαλλική τηλεόραση το βράδυ της περασμένης Δευτέρας.  

«Ανθρωπιστικά μιλώντας γίνονται απίστευτα πράγματα. Παλιά το Τείχος του Βερολίνου το αποκαλούσαμε “Τείχος της ντροπής”. Σήμερα τα τείχη τα αποδέχονται όλοι, γι΄ αυτό και βλέπουμε να φτιάχνονται παντού. Στην Αμερική, στα σύνορα με το Μεξικό, έχουν φτιάξει ένα τεράστιο. Στο Ισραήλ και στην Ισπανία το ίδιο. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω, αλλά δεν νομίζω ότι μια τέτοια ενέργεια μπορεί να δώσει τη λύση στο πρόβλημα. Ενδεχομένως να μειωθεί λίγο η διείσδυση μεταναστών στην Ελλάδα, αλλά ένας φράχτης δεν είναι μια πραγματική λύση».

Ο κ. Γαβράς είναι επιφυλακτικός στην κριτική του για την απόφαση της κυβέρνησης να περιφράξει τα χιλιόμετρα γης στον Εβρο. «Οταν μια κυβέρνηση θεωρεί απαραίτητο να μειωθεί η διείσδυση των λαθρομεταναστών σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που είναι πολύ ανοιχτή, ξέρει καλύτερα από εμάς που δεν έχουμε τις πληροφορίες. Δεν μπορούμε έτσι εύκολα να πούμε τι πρέπει και τι όχι να γίνει, γιατί οι Αρχές γνωρίζουν πόσοι περνούν από τον Εβρο και έχω ακούσει για μεγάλο αριθμό μεταναστών». Από την άλλη πλευρά, βέβαια, «όταν οι άνθρωποι θέλουν να περάσουν κάπου, μπορούν πάντα να το κάνουν. Θα περιοριστεί μεν λίγο η ροή, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει πάντοτε η θάλασσα». 

Ο σκηνοθέτης μνημονεύει την εποχή όπου βρισκόταν σε κάποιο νησί του Αιγαίου και ο πρόεδρος της κοινότητας του έδειχνε τα μικρά καράβια στο λιμάνι με τα οποία όλοι γνώριζαν ότι έρχονταν οι μετανάστες. «Συρματοπλέγματα δεν μπορείς να βάλεις στο νερό» λέει. «Η δική μου ματιά, κάτι που προσπάθησα να πω και με την ταινία μου (σ.σ.: «Παράδεισος στη Δύση»), είναι ότι πάνω απ΄ όλα πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους. Κάτι που απ΄ όσο έχω καταλάβει δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, ούτε όμως συμβαίνει και εδώ στη Γαλλία. Βλέπουμε τους ξένους σαν εχθρούς, σαν εγκληματίες,και αυτό είναι το χειρότερο απ΄ όλα. Βλέποντας κανείς πώς ζουν στη Γαλλία ή στην Ελλάδα -όπως έχω δει στην Ομόνοια- θα δει ότι συμβαίνουν πράγματα απαράδεκτα στις κοινωνίες μας. Σκέφτομαι ιδίως τα παιδάκια που είναι αναγκασμένα να κάνουν πορνεία. Πόσω μάλλον όταν ξέρουμε ότι η Εκκλησία με τα τεράστια πλούτη της μπορεί να βοηθήσει» καταλήγει.