Καλημέρα... τη χάσαμε τη Σκιά πατριώτηηηηη!

της Τζένης Κ.

από το Ποντίκι

Μετά από εισήγηση του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, η  αρμόδια επιτροπή της UNESCO απεφάνθη: Ο Καραγκιόζης είναι Τούρκος. Μπορεί στην Ελλάδα να τιμήθηκε ιδιαιτέρως, μπορεί να γράφτηκαν ποικίλες καραγκιοζοκεντρικές λαϊκές επιθεωρήσεις και να έλαβαν μπρος στο μπερντέ, ανάλαφρα, το θεατρικό τους χρίσμα γενιές και γενιές πιτσιρίκων, όμως ο δισδιάστατος μυταράς ήρωας ήτανε δανεικός…

Ως χώρα δε μείναμε αδρανείς. Διεκδικήσαμε το «πρωτότυπο» των ηρώων του θεάτρου σκιών προ ολίγων μηνών, αλλά οι αντισυμβαλλόμενοι… μας ρούμπωσαν εύκολα με επιχειρήματα. Ετυμολογία, γλωσσάρι, ιστορικές καταβολές, 400 χρόνια Κατοχής και πολιτισμικής όσμωσης μεταξύ των δυο λαών… κλπ. Τελικά, ο Παύλος Γερουλάνος της Τουρκίας, τον κατοχύρωσε τον Καραγκιόζη. Από προσπάππου κι από παππού Türkçe… σου λένε… Τη χάσαμε τη σκιά μας πατριώτηηηη!

Και μένει το παιδικό παράπονο. Όλη αυτή η χιουμοριστική αντιπολίτευση που έκανε ο Καραγκιοζάκος στον Πασά, τι ήταν; Κατασκοπία; Για ξεκάρφωμα «την έλεγε» και «την έκανε» κάθε τόσο στους Τούρκους αξιωματούχους της γειτονιάς του; Θόλωνε τα νερά σαν τα μοντέλα εκ Ρωσίας που δρούσαν στην Αμερική και πρόσφατα συνελήφθησαν κι εστάλησαν πακέτο στον Πούτιν;

Κι εκείνος ο «όσα έρθουν κι όσα πάνε», ο λαμογίζων και τεμπελχαχανίζων…  χαρακτήρας που έμοιαζε απ’ τα κόκκαλα βγαλμένος των Ελλήνων τα ιερά; Η ξυπόλητη οικογένεια που γίνεται πάλι επίκαιρη; Η φασουλάδα και το κρεμμύδι; Η φιλία με το Μεγαλέξανδρο και η συμβολή στη θανάτωση του κατηραμένου όφη; … Όλα αυτά; Δε φτάνουν για να του δώσουμε με το στανιό την ιθαγένεια;

Φτάνουν και περισσεύουν. Τα καραγκιοζικά  Άπαντα… παραμένουν βαθύτατα ελληνικά. Αλλά, όπως καθετί ελληνικό στις μέρες μας, θα μείνουν κι αυτά ακατοχύρωτα. Θα μας ανήκουν, αλλά θα το ξέρουμε μόνο εμείς στο πλαίσιο αυτής της σιωπηρής συμφωνίας που μας κάνει όλους πιο καραγκιόζηδες από ποτέ… Δε θα δηλώνουμε παραέξω τι νομίζουμε πως έχουμε και κατέχουμε, γιατί οι διεθνείς Οργανισμοί δεν αστειεύονται. Θα κρύβουμε την καμπούρα μας και το ένα μας χέρι που είναι πιο μακρύ… γιατί οι ακρωτηριασμοί… πρυτανεύουν.

από attatsis

Διονύσης Σαββόπουλος- Σαν τον Καραγκιόζη
στίχοι, μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

από τον δίσκο: Δέκα χρόνια κομμάτια (1975)

Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη 

φίλους και εχθρούς στις μικρές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποια αγάπη τάχα μας φυσάει 

βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει απόψε που να πάει, που να πάει

Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ, κάτι περισσεύει
Τρύπια είν' η αγάπη μας και δε μας προστατεύει

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
κόκκινο αυγό ή καρναβάλια
Μέσα από την κάλπη, τη στατιστική
μάς κοιτάει ο Χάρος και του τρέχουνε τα σάλια

Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες
κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες
Κι αν δεν ντρέπεσαι να καθίσεις πίσω
έλα στην παράσταση να σε γιουχαΐσω

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει απόψε πού να πάει, πού να πάει

Από τη συναυλία των Διονύση Σαββόπουλου και Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Πρέβεζα 21/07/2008