Καλημέρα... με τις Νεράιδες...

από THEORODOS1

Δημήτρης Ζερβουδάκης - Νεράιδες 

στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Γιάννης Μήτσης

μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης

από το δίσκο: Έχε το νου σου (1994)

Τριγύρω μου χορεύουνε ολόλευκες νιφάδες
τον ύπνο μου επισκέπτονται παράξενες κυράδες
Νεράιδες του λευκού χιονιού, παλιές μου αγαπημένες
μα όταν στα μάτια τις κοιτώ, φαντάζουν Θεέ μου ξένες

Αναρωτιέται το μυαλό και την καρδιά ρωτάει
πώς γίνεται και η ζωή το όνειρο απατάει
Χιόνιζε κάποτε παλιά, πάντα στα παραμύθια
μα γλίστρησε απ' τα χέρια μας και χάθηκε η αλήθεια

Χίλια φιλιά και μιαν αρχή
μες στην υγρή ματιά σου
μες στη σιωπή, γλυκιά πνοή
τα τόσα μυστικά σου

Τριγύρω μου χορεύουνε τα βήματα του κόσμου
κι απ' των ματιών σου τις πηγές, ήρθα να κλέψω φως μου
Νεράιδες κλέψτε μας κι εμάς, κλέψτε μας τα καμένα
σηκώστε μας σ' ένα χορό με τα φτερά ανοιγμένα

Αναρωτιέμαι πια κι εγώ κι εσένανε ρωτάω
νύχτες πώς ξελογιάζομαι, στ' όνειρο σεργιανάω
Νόμιζα πως στο πουθενά φωλιάζει η αλήθεια
μα χιόνισε, κι αρχίσανε ξανά τα παραμύθια

 .-.

Από το εξαιρετικό αυτό τραγούδι πάντα μου μένει η "υπογράμμιση" του βιολιού. Πως σε ένα κείμενο, όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση σε κάποιες λέξεις τις υπογραμμίζουμε; Έτσι κι εδώ τo βιολί μπαίνει, πρώτα χαμηλά και μελαγχολικά στο στίχο "αναρωτιέται το μυαλό και την καρδιά ρωτάει" και μετά, στο δίπλωμα του ρεφρέν, "φωνάζοντας" στα ψηλά για να "υπογραμμίσει" την ανάσα "Χίλια φιλιά και μιαν αρχή, μες στην υγρή ματιά σου, μες στη σιωπή, γλυκιά πνοή, τα τόσα μυστικά σου"...