Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Δημοσιογραφία και κέρατα

του Θανάση Καρτερού 
από την ΑΥΓΗ (22/7/10)
 
Η δημοσιογραφία, οι δημοσιογράφοι, το σύστημα, η προσέγγιση της αλήθειας από τα ΜΜΕ. Όλα μπαίνουν κατά κάποιο τρόπο πάλι στο τραπέζι με αφορμή την πολιτική των σκληρών μέτρων, αλλά και τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Οι ασθένειες επισημαίνονται για χιλιοστή φορά, οι δραστικές θεραπείες θυμίζουν το νερό του Καματερού και η συζήτηση ανακυκλώνεται χωρίς να βγαίνουν και πολλά πράγματα.

Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση: Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα έχει προβλήματα. Εντάξει, αλλά ώς εδώ. Από 'δώ και πέρα μόνον εκ του πονηρού στριμώχνονται όλοι στον ίδιο παρονομαστή. Γιατί και η δημοσιογραφία έχει τις φυλές της. Άλλο οι παπαγάλοι του αφεντικού κι άλλο οι δημοσιογράφοι που προσπαθούν εντίμως να βρουν και να γράψουν την αλήθεια τους. Άλλη η φυλή της κατασκευής, της συκοφαντίας και του κιτρινισμού και άλλη η φυλή που αντιλαμβάνεται τη σημασία της σχέσης της με την πραγματικότητα, από οποιαδήποτε σκοπιά κι αν τη βλέπει.


Δημοσιογράφοι είναι όλοι, βέβαια, αλλά ο καθένας, αναγνώστης ή γραφιάς, κάνει και τις επιλογές του. Ο ένας κραυγάζει, ο άλλος το συζητάει. Ο ένας έχει άποψη και θέλει να πείσει, μαχητικά έστω και με πάθος, ο άλλος θέλει σώνει και καλά να διασύρει όχι μόνο απόψεις, αλλά και υποστηριχτές απόψεων. Με αποτέλεσμα να πλημμυρίζουμε πουλημένους, προσκυνημένους, κομματόσκυλα, αλήτες, ρουφιάνους και να χάνει η μάνα το παιδί.

Φυσικά και υπάρχει αλητεία, καταστροφική και για την αλήθεια και για ανθρώπους. Έχει τη θέση της στο πολυφυλετικό δημοσιογραφικό σύστημα, παίζει τον ρόλο της, υποστηρίζεται από σπόνσορες παντός είδους. Διακινεί τα λύματά της, στρατολογεί κοινό, το εθίζει να τα απολαμβάνει. Υπάρχει όμως πάντα ως περιθώριο, είτε πρόκειται για την ανεπίσημη, διαδικτυακή της έκφραση είτε για την άλλη, την επίσημη, των Δικτύων.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που εγκρίνουν το Σύστημα, κατακρίνουν αντίπαλες ιδέες, επικρίνουν αγώνες, πολιτικές, πρόσωπα. Και οι απόψεις τους είναι κυρίαρχες, πράγμα που κάποτε τους κάνει εξοργιστικά αλαζόνες. Εκεί σοφή στους σοφούς είναι η στάση. Από τη μια το δύσκολο μέτωπο, η αντιπαράθεση με απόψεις, η αποκάλυψη πού οδηγούν και ποιον εξυπηρετούν. Από την άλλη η ταξική ηθικολογία, το εύκολο μέτωπο, στολισμένο με κέρατα -το δικό τους μέτωπο με αντιλαϊκά, συστημικά, καπιταλιστικά κέρατα, εννοείται. Διαλέγετε και παίρνετε...


-πηγή φωτογραφίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου