 |
| σκίτσο του Πάνου από το blog του |
του Δημήτρη Χρήστου
από ΑΥΓΗ
Οι μεταμορφώσεις του κ. πρωθυπουργού και των περισσοτέρων υπουργών της κυβέρνησης, στους ρόλους τους οποίους ανέλαβαν, είναι και με θεατρικά κριτήρια μοναδικές. Στον ρόλο του πρωθυπουργού ένας μετανάστης που έχει εργαστεί ως κηπουρός, υλοτόμος, σερβιτόρος, καθαριστής και που μοναδική αποστολή του είναι να σώσει και να εκσυγχρονίσει την πατρίδα του. Με άλλους τρόπους ορκιζόταν πως θα την έσωνε πριν τις εκλογές, με άλλους τρόπους πάει να την σώσει τώρα. Ένας υπουργός εργασίας που ξεκίνησε παίζοντας τον Νίκο Ξανθόπουλο, μεταμορφώνεται ραγδαία σε κάτι ανάμεσα σε Ανέστη Βλάχο και Σπύρο Καλογήρου. Καθηγητής στη Νομική ο περί ου ο λόγος κύριος, έκανε μια συγκλονιστική ανακάλυψη.
Αφού -λέει- η ΓΣΣΕ συμφώνησε σε μηδενικές αυξήσεις, κανείς στον ιδιωτικό τομέα δεν δικαιούται σεντ παραπάνω! Αυτός δεν είχε ακούσει ποτέ του πως η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, συνταγματικά κατοχυρωμένη, ορίζει τα κατώτατα όρια των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα. Πως από εκεί και πέρα, κάθε κλάδος ή κάθε επιχείρηση είχε το δικαίωμα να συμφωνήσει τις αυξήσεις που έκρινε πως είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών. Πες, αγαπητέ μου, αυτό που ξέρουμε όλοι. Η χώρα, πατριώτες, δεν είναι πλέον ελεύθερη και ανεξάρτητη. Το σύνταγμα και οι νόμοι μπορούν να λειτουργούν όσο και όπου το επιτρέπει το Μνημόνιο. Έχω φιλήσει κατουρημένες ποδιές και έχω πάρει εκατοντάδες κωλοτούμπες γι' αυτήν την καρέκλα, την οποία δεν σκοπεύω -με τίποτα- να αφήσω.
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ το Μνημόνιο δεν επιτρέπει αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα; Ποντάρουν οι δανειστές μας και κυρίως οι ανεπτυγμένες οικονομίες στο χαμηλό παραγωγικό κόστος, το οποίο μάλιστα περιμένουν να συρρικνωθεί τόσο πολύ, σε σημείο που οι επενδύσεις εντάσεως εργασίας αντί να πηγαίνουν στις χώρες της Ασίας θα έρχονται εδώ; Έτσι θα γίνουμε Δανία του Νότου όπως οραματιζόταν προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου; Γιατί όμως οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όπου αυτό είναι εφικτό, να μην πάρουν αυτές τις ουσιαστικά συμβολικές αυξήσεις; Τέσσερις ανατιμήσεις στα ναύλα μεταφοράς έκαναν οι ακτοπλόοι τα τελευταία χρόνια, λόγω των ανατιμήσεων στα καύσιμα, πως θα αρνηθούν αυτό το συμβολικό ουσιαστικά 2% στους ναυτεργάτες; Περισσότερους φόρους θα πληρώσουν, περισσότερα εισαγόμενα προϊόντα θα αγοράσουν και θα συμβάλουν να διατηρηθεί στη ζωή η αγορά. Τι τέλος πάντων θέλουν από την Ελλάδα; Θέλουν τα λεφτά τους πίσω και μάλιστα με τους πλουσιοπάροχους τόκους που δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά παραδόθηκε αμαχητί.
ΞΕΡΟΥΝ όμως πολύ καλά πως αυτό το οικονομικό προτεκτοράτο δεν είναι σε θέση να σηκώσει το βάρος που του φόρτωσαν. Πού το πάνε λοιπόν; Θα το χρεωκοπήσουν και θα ρευστοποιήσουν την ακίνητη περιουσία του; Έχουν εισηγήσεις από ειδικούς αναλυτές πως αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι πράγματι ρεαλιστικό, υλοποιήσιμο; Δεν ανησυχούν από τη διαρκώς αυξανόμενη οργή της ελληνικής κοινωνίας όπως την καταγράφουν οι έρευνες της κοινής γνώμης; Μήπως το πείραμα που εξελίσσεται εδώ, σε τούτη τη χώρα, είναι τόσο σημαντικό που αξίζει τα πολιτικά και οικονομικά ρίσκα που αναλαμβάνουν; Εμπιστεύονται την ικανότητα ή μήπως τελικά ποντάρουν στην ανικανότητα αυτών που ανέλαβαν τη διαχείριση της χώρας;
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δυσκολεύομαι να απαντήσω. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα έχει εξαφανίσει όλα τα προσόντα και πλεονεκτήματα των Ελλήνων, της πλειονότητάς τους τουλάχιστον. Αντί της φιλοτιμίας, της εργατικότητας, της ευστροφίας, της δημιουργικότητας, έμαθε και συνήθισε να ζει με ρουσφέτια, με λούφα, με συναλλαγή κάτω από το τραπέζι, παρασιτικά, με κομπιναδόρικα κέρδη στις πλάτες του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί να αντιδράσει και σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αυτό το πλήθος των εξαρτημένων από την πολιτική εξουσία; Δεν έχω απάντηση, αλλά και δεν θα εκπλαγώ, αν αυτή η απάντηση έρθει νωρίτερα του αναμενομένου.
ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ σαφέστερο πως εδώ δεν πρόκειται πλέον για τη σωτηρία της πατρίδας μας, όπως μονότονα και ψεύτικα αυτό ακούγεται από τον ταξιδευτή πρωθυπουργό, τόσο θα συσσωρεύεται η κοινωνική οργή. Εδώ πράγματι κρίνεται το μέλλον αυτής της χώρας. Θα σκύψουμε το κεφάλι, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς δουλειά και αξιοπρέπεια, υποταγμένοι σκλάβοι των δανειστών για πολλά χρόνια; Οι πολίτες πράγματι δυσκολεύονται να βρουν τις πολιτικές απαντήσεις από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα. Όσοι καταφέρουν να αφουγκραστούν τα πραγματικά αιτήματα της κοινωνίας και είναι σε θέση να τα εκφράσουν, θα κληθούν να πρωταγωνιστήσουν. Διαφορετικά, το παλαιό πολιτικό σύστημα θα εκδιωχθεί βιαίως, χωρίς το κενό να τρομάζει κανέναν. Τόση θα είναι η οργή.
Αφού -λέει- η ΓΣΣΕ συμφώνησε σε μηδενικές αυξήσεις, κανείς στον ιδιωτικό τομέα δεν δικαιούται σεντ παραπάνω! Αυτός δεν είχε ακούσει ποτέ του πως η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, συνταγματικά κατοχυρωμένη, ορίζει τα κατώτατα όρια των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα. Πως από εκεί και πέρα, κάθε κλάδος ή κάθε επιχείρηση είχε το δικαίωμα να συμφωνήσει τις αυξήσεις που έκρινε πως είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών. Πες, αγαπητέ μου, αυτό που ξέρουμε όλοι. Η χώρα, πατριώτες, δεν είναι πλέον ελεύθερη και ανεξάρτητη. Το σύνταγμα και οι νόμοι μπορούν να λειτουργούν όσο και όπου το επιτρέπει το Μνημόνιο. Έχω φιλήσει κατουρημένες ποδιές και έχω πάρει εκατοντάδες κωλοτούμπες γι' αυτήν την καρέκλα, την οποία δεν σκοπεύω -με τίποτα- να αφήσω.
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ το Μνημόνιο δεν επιτρέπει αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα; Ποντάρουν οι δανειστές μας και κυρίως οι ανεπτυγμένες οικονομίες στο χαμηλό παραγωγικό κόστος, το οποίο μάλιστα περιμένουν να συρρικνωθεί τόσο πολύ, σε σημείο που οι επενδύσεις εντάσεως εργασίας αντί να πηγαίνουν στις χώρες της Ασίας θα έρχονται εδώ; Έτσι θα γίνουμε Δανία του Νότου όπως οραματιζόταν προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου; Γιατί όμως οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όπου αυτό είναι εφικτό, να μην πάρουν αυτές τις ουσιαστικά συμβολικές αυξήσεις; Τέσσερις ανατιμήσεις στα ναύλα μεταφοράς έκαναν οι ακτοπλόοι τα τελευταία χρόνια, λόγω των ανατιμήσεων στα καύσιμα, πως θα αρνηθούν αυτό το συμβολικό ουσιαστικά 2% στους ναυτεργάτες; Περισσότερους φόρους θα πληρώσουν, περισσότερα εισαγόμενα προϊόντα θα αγοράσουν και θα συμβάλουν να διατηρηθεί στη ζωή η αγορά. Τι τέλος πάντων θέλουν από την Ελλάδα; Θέλουν τα λεφτά τους πίσω και μάλιστα με τους πλουσιοπάροχους τόκους που δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά παραδόθηκε αμαχητί.
ΞΕΡΟΥΝ όμως πολύ καλά πως αυτό το οικονομικό προτεκτοράτο δεν είναι σε θέση να σηκώσει το βάρος που του φόρτωσαν. Πού το πάνε λοιπόν; Θα το χρεωκοπήσουν και θα ρευστοποιήσουν την ακίνητη περιουσία του; Έχουν εισηγήσεις από ειδικούς αναλυτές πως αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι πράγματι ρεαλιστικό, υλοποιήσιμο; Δεν ανησυχούν από τη διαρκώς αυξανόμενη οργή της ελληνικής κοινωνίας όπως την καταγράφουν οι έρευνες της κοινής γνώμης; Μήπως το πείραμα που εξελίσσεται εδώ, σε τούτη τη χώρα, είναι τόσο σημαντικό που αξίζει τα πολιτικά και οικονομικά ρίσκα που αναλαμβάνουν; Εμπιστεύονται την ικανότητα ή μήπως τελικά ποντάρουν στην ανικανότητα αυτών που ανέλαβαν τη διαχείριση της χώρας;
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δυσκολεύομαι να απαντήσω. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα έχει εξαφανίσει όλα τα προσόντα και πλεονεκτήματα των Ελλήνων, της πλειονότητάς τους τουλάχιστον. Αντί της φιλοτιμίας, της εργατικότητας, της ευστροφίας, της δημιουργικότητας, έμαθε και συνήθισε να ζει με ρουσφέτια, με λούφα, με συναλλαγή κάτω από το τραπέζι, παρασιτικά, με κομπιναδόρικα κέρδη στις πλάτες του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί να αντιδράσει και σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αυτό το πλήθος των εξαρτημένων από την πολιτική εξουσία; Δεν έχω απάντηση, αλλά και δεν θα εκπλαγώ, αν αυτή η απάντηση έρθει νωρίτερα του αναμενομένου.
ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ σαφέστερο πως εδώ δεν πρόκειται πλέον για τη σωτηρία της πατρίδας μας, όπως μονότονα και ψεύτικα αυτό ακούγεται από τον ταξιδευτή πρωθυπουργό, τόσο θα συσσωρεύεται η κοινωνική οργή. Εδώ πράγματι κρίνεται το μέλλον αυτής της χώρας. Θα σκύψουμε το κεφάλι, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς δουλειά και αξιοπρέπεια, υποταγμένοι σκλάβοι των δανειστών για πολλά χρόνια; Οι πολίτες πράγματι δυσκολεύονται να βρουν τις πολιτικές απαντήσεις από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα. Όσοι καταφέρουν να αφουγκραστούν τα πραγματικά αιτήματα της κοινωνίας και είναι σε θέση να τα εκφράσουν, θα κληθούν να πρωταγωνιστήσουν. Διαφορετικά, το παλαιό πολιτικό σύστημα θα εκδιωχθεί βιαίως, χωρίς το κενό να τρομάζει κανέναν. Τόση θα είναι η οργή.
d.xristou@avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου