του Θανάση Καρτερού
από την ΑΥΓΗ
(29/7/10)
Μετά την εκτέλεση της εσχάτης των ποινών, δόθηκε από τη Σέχτα και το σκεπτικό της απόφασης για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Και ενημερωθήκαμε ότι δεν είχαν προσωπικά μαζί του. Με τη θέση του στο σύστημα εξουσίας τα είχαν. Άσχετα αν τελικά δεν σκότωσαν τη θέση του, την οποία θα πάρει φυσικά κάποιος άλλος, αλλά τον ίδιο. Ούτε βέβαια με την οικογένειά του τα είχαν - πήραν μάλιστα μέτρα για να την προστατεύσουν. Άσχετα αν την αφάνισαν, αφήνοντας στη θέση της μια χήρα με ένα ορφανό στην αγκαλιά κι ένα στην κοιλιά.
Αν έχει όμως κάτι εντυπωσιακό η προκήρυξη, δεν είναι η βιαιότητα των εκφράσεων, οι απειλές, η φαιά έπαρση που φτάνει στον μαύρο ναρκισσισμό. Είναι η αυταρχική, εξουσιαστική νοοτροπία που αποπνέει. Ανακατεύουν στη χύτρα τους την ποίηση της επανάστασης με σάλια και αίματα, για να αναδείξουν σε απόλυτη εξουσία, απόλυτους δικαστές, απόλυτους δημίους, απόλυτους εξουσιαστές τελικώς, τους εαυτούς τους. Δηλώνουν αυτόνομοι, δηλώνουν επαναστάτες, δηλώνουν συνειδητά άεργοι, δηλώνουν ελεύθεροι κι ωραίοι, αλλά ηδονίζονται όπως κάθε εξουσιαστής με την εξουσία που ασκούν. Με όπλα και φόβο, όπως και η εξουσία που καταγγέλλουν.
Διαβάστε πιο προσεκτικά από την άποψη αυτή την προκήρυξη. Καταγράφει την απόλαυσή τους με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Απολαμβάνουν ό,τι ακριβώς λένε ότι μισούν. Τον ρόλο του μπάτσου που παρακολουθεί και φακελώνει. Τον ρόλο του παρακρατικού που τη στήνει στο ανυποψίαστο θύμα. Τον ρόλο του φασίστα που μισεί τη δειλή, άψυχη κοινωνία. Τον ρόλο του δικαστή, του δήμιου, του εξολοθρευτή σωμάτων και ψυχών. Ακόμα και τον ρόλο του κίτρινου δημοσιογράφου απολαμβάνουν, αφού συγκεντρώνουν και δίνουν στη δημοσιότητα τα «βρόμικα μυστικά» του θύματός τους και άλλων.
Κατά τα άλλα αναγγέλλουν ότι μόνο μέσα από τα χαλάσματα και τα ερείπια των σύγχρονων αστικών κέντρων μπορεί να ανθίσει ένας νέος τρόπος ζωής. Οι επαναστατικές οργανώσεις είναι οι μικρές προεικονίσεις ενός τέτοιου μέλλοντος… Αν όμως προεικόνιση του θαυμαστού καινούργιου κόσμου αποτελούν τα έργα της Σέχτας, τα λόγια της Σέχτας και η οσμή αίματος και απόλυτης εξουσίας που αποπνέουν, τότε προτιμότερο από το αυτόνομο tun nichts της προκήρυξης είναι το αντιφασιστικό NEIN DANKE. Για όσους τουλάχιστον δεν διαθέτουν τα «κιλά» αποφασιστικότητας των ταγμάτων εφόδου…
Προσέγγιση δυναμίτης που δεν την διάβασα πουθενά αλλού... Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφή