Τα χειρότερα είναι δυστυχώς μπροστά!

του Θανάση Καρτερού

από ΑΥΓΗ

Μπορεί να μας συμβεί τίποτε χειρότερο από αυτό που μας συμβαίνει σήμερα; Από την ερήμωση της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, που βλέπουν το εισόδημα, τη σύνταξη, τα δικαιώματά τους να κατεδαφίζονται, για να ανοικοδομηθεί με τα μπάζα (έτσι λέει ο Παπανδρέου) η ελληνική οικονομία; Μπορεί, δυστυχώς. Και όχι μόνο μπορεί, αλλά και σχεδιάζεται. Προετοιμάζεται. Έρχεται.

Δεν πιάσαμε ακόμα πάτο, όχι. Μας περιμένουν ακόμα πιο σκοτεινές μέρες κι ας λένε ό,τι θέλουν οι παπαγάλοι της μπαρούφας. Πάνω από 60.000 επιχειρήσεις θα κλείσουν μέχρι το τέλος του χρόνου, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα στους μικρομεσαίους. Πάνω από 100.000 άνθρωποι, πραγματικοί άνθρωποι, με οικογένειες, παιδιά, νοίκια, δάνεια και λογαριασμούς της ΔΕΗ, θα προστεθούν στις λεγεώνες της ανεργίας. Ο πληθωρισμός που έβγαλε δόντια μασάει κομμάτια από τα κομμάτια των μισθών και των συντάξεων που έχουν απομείνει μετά το Μνημόνιο. Ο ΛΑΦΚΑ επελαύνει από την πρώτη μέρα του Αυγούστου. Και το οικονομικό επιτελείο του Παπανδρέου ετοιμάζεται να προαγάγει στην πιο ψηλή βαθμίδα του ΦΠΑ εκατοντάδες είδη πρώτης ανάγκης - ακόμα και το ρεύμα και το φυσικό αέριο σκέφτονται να φουσκώσουν οι αθεόφοβοι. Αυτό δεν είναι πια λιτότητα, είναι κανονική ανθρωποφαγία.

Ίσως το χειρότερο, το πιο διαλυτικό, το πιο καταστροφικό με όλα αυτά, να μην είναι οι επιπτώσεις τους στα ήδη μισοκατεστραμμένα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά. Ίσως το χειρότερο να είναι η οριστική και πλήρης κατεδάφιση της ήδη μισοκατεστραμμένης ελπίδας, της ελπίδας ότι αύριο μπορεί κάτι να γίνει, κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο, να γυρίσει ο τροχός. Ε, δεν πρόκειται να γυρίσει κανένας τροχός κι αυτό δεν το λένε οι κατηγορούμενοι ως κήρυκες της συμφοράς, αλλά οι τρελαμένοι από τα λουκέτα μικρομεσαίοι, οι τρελαμένοι από την ύφεση αριθμοί, οι τρελαμένοι από την εξουσία τους τοποτηρητές. Ενώ ο Παπανδρέου αρμενίζει στα κύματα της πράσινης ανάπτυξης.

Ό,τι ήταν φάρσα, τώρα γίνεται τραγωδία: οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι αφανίζονται. Έτσι που όποιος έχει δυο γραμμάρια μυαλό τρέμει για τα τέρατα που θα γεννήσει το σκοτεινό αύριο και η πανδημία απελπισίας. Κι εύχεται κι επιδιώκει να υπάρξει ένας οργανωμένος, γενικός ξεσηκωμός, που να αποτρέψει τουλάχιστον τα χειρότερα στην οικονομία, αλλά και το χειρότερο στην κοινωνία: έναν ανοργάνωτο, τυφλό ξεσηκωμό των απελπισμένων…

-Το σκίτσο του Πάνου δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι  15 Απριλίου 2010