Τι να πούμε στα παιδιά;

του Κώστα Σκηνιώτη

μέλους της Εταιρείας 

Ελλήνων Λογοτεχνών

από την ΑΥΓΗ (23/7/10)
 

Ζούμε, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, ιστορικές στιγμές για την Παγκόσμια κοινωνία. Προωθούνται και επιχειρούνται ανατροπές εκ βάθρων, οι οποίες έχουν την αφετηρία τους στη βαθιά δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Όλο και περισσότερο ακούς από τους γονείς να εκπέμπουν ένα δραματικό σήμα αγωνίας για τα χρόνια που έρχονται για τα παιδιά τους. Σ' ένα δημοτικό σχολείο της Ηλιούπολης η δασκάλα κάλεσε τους γονείς και τους ενημέρωσε ότι η συμπεριφορά των παιδιών έχει αλλάξει δραματικά και αναπτύσσονται μεταξύ τους συζητήσεις για τα προβλήματα που υπάρχουν στα σπίτια τους. Τέτοια φαινόμενα ακούς όλο και πιο συχνά. Σε κάθε συζήτηση κάθε μέρα ακούς το ερώτημα «τι θα γίνει με τα παιδιά μας». Όλο και περισσότερο ακούς γονείς να λένε ότι δεν θα καταφέρουν να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές αν αυτά περάσουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Κάθε μέρα ακούς μια περίπτωση οικογένειας η οποία πλέον δυσκολεύεται να στείλει το παιδί της να μάθει μια ξένη γλώσσα.


Η εικόνα αυτή αποτυπώνει τις ταχύτατες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που συντελούνται, και προδιαγράφει αυτές που έρχονται εάν και εφόσον δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση. Μπήκαμε στον 21ο αιώνα με την ελπίδα ότι ο κόσμος θ' αλλάξει προς το καλύτερο για εμάς τους ίδιους, αλλά κυρίως για τις επερχόμενες γενιές των παιδιών. Αντ’ αυτού: 

• Πάνω από 20 εκατ. παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από έλλειψη των βασικών αναγκών σε τρόφιμα, νερό, συνθήκες υγιεινής.
• Εκατομμύρια παιδιά, εργάζονται σε συνθήκες βάρβαρης ουσιαστικά καταναγκαστικής και παράνομης εργασίας.
• Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά πέφτουν θύματα δουλεμπόρων αλλά και κυκλωμάτων, τα οποία τα εξαφανίζουν για να χρησιμοποιήσουν ζωτικά τους όργανα.
• Εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη εξακολουθούν να παραμένουν αναλφάβητα, αφού δεν υπάρχει γι’ αυτά πρόσβαση στο αγαθό της μόρφωσης και της εκπαίδευσης.
• Χιλιάδες παιδιά πέφτουν θύματα ή μένουν για όλη τους τη ζωή ανάπηρα εξαιτίας πολεμικών συγκρούσεων και συρράξεων που συμβαίνουν σε διάφορες γωνιές του κόσμου. Μόνο στην πρόσφατη καταστροφή στη Μιανμάρ υπολογίζεται ότι χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες παιδιά, ενώ στις τηλεοράσεις ο κόσμος παρακολούθησε πρόσφατα το δράμα ανάπηρων παιδιών στη Γάζα από «αδέσποτες» βόμβες που έπεφταν σε σπίτια και σχολεία.
• Μόλις τελείωσε στην Ν. Αφρική το Παγκόσμιο κύπελλο το οποίο απέφερε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Δίπλα από τη φιέστα παιδιά ζουν στην εξαθλίωση. Το ίδιο και οι γονείς τους. Φτάσαμε στο απίστευτο σημείο παιδιά - ποδοσφαιρικά ταλέντα να πέφτουν θύματα απαγωγής και να οδηγούνται στην ένταξή τους σε ομάδες του «πολιτισμένου κόσμου» για να βγάλουν εκατομμύρια μεσάζοντες και μάνατζερ.  

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια τραγική εικόνα για το παρόν και το μέλλον του κόσμου. Σ' αυτή πρέπει να συμπληρώσει κανείς τα 25 εκατ. των ανέργων της Ευρώπης, τα 18 εκατ. αστέγων και φτωχών που τριγυρνάνε ψάχνοντας σκουπίδια στους δρόμους της Μητρόπολης του καπιταλισμού δηλαδή της Αμερικής, τα εκατομμύρια των ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται υποτυπωδώς λίγες ώρες την εβδομάδα.

Είμαστε μπροστά σε μια από τις πιο βαθιές κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι φανερό ότι το σύστημα, δέσμιο των αντιθέσεων και αντιφάσεών του, που δεν του επιτρέπουν να δώσει ουσιαστικές λύσεις και να προωθήσει συνολικά την κοινωνία προς τα εμπρός, επιχειρεί με τρόπο βίαιο να γυρίσει το ρολόι της Ιστορίας πίσω. Επιχειρεί να αφαιρέσει δημοκρατικές, οικονομικές, θεσμικές, κοινωνικές κατακτήσεις των λαών σε όλο τον κόσμο, ώστε με αυτόν τον τρόπο να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση του πλούτου σε λίγα χέρια. Επιχειρεί να γυρίσει το ρολόι της Ιστορίας πίσω, θέλοντας μ' αυτόν τον τρόπο να λύσει τα ιστορικά αδιέξοδά του. Την ίδια ώρα επιδιώκει και θα συνεχίσει να επιδιώκει πολεμικές εντάσεις και συρράξεις και πιθανόν θα επιχειρήσει να ανοίξει μέτωπα σε διάφορα σημεία. Την ίδια ώρα ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη καθώς και οι μηχανισμοί που έχουν συσταθεί απ' αυτούς (Σόρος, Ρογκφέρελ, Μόργκαν Στάνλεϊ, Γκόλμαν Σαξ κ.λπ.) έχουν στα προσωπικά τους συρτάρια και τα χέρια τους, την παγκόσμια υπεραξία που δημιουργεί ο μόχθος και η εργασία των λαών.

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειάζεται να υπάρξει σε παγκόσμιο επίπεδο η ολοκληρωμένη και πειστική πρόταση της αριστεράς για το μέλλον του κόσμου. Η πρόταση αυτή έχει και πάντα πρέπει να έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, το πανανθρώπινο δικαίωμα της εργασίας για όλους, τη μόρφωση και την εκπαίδευση όλων και κυρίως των παιδιών, τη δημόσια και δωρεάν υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου της Γης, την ειρήνη τον αφοπλισμό και τον πολιτισμό.

Όσο κι αν τα οράματα πληγώθηκαν στο παρελθόν, στη συνείδηση του κόσμου παραμένουν ζωντανά. Είναι η ώρα παγκόσμιας εγρήγορσης και αφύπνισης για την διαμόρφωση μιας ενιαίας στάσης και δράσης απέναντι στα όσα βάρβαρα απεργάζονται οι κρατούντες του κόσμου. Στο ερώτημα που ιστορικά τίθεται και τέθηκε πολλές φορές, δηλαδή στο ερώτημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, η απάντηση ήταν και είναι πάντα μια: «όχι στη βαρβαρότητα».

-οι φωτογραφίες είναι από την ΑΥΓΗ