Καπιταλιστική κτηνωδία και οι Ερινύες ενός ρεπόρτερ...

από τη στήλη "Όσα θάφτηκαν"

τυμβωρυχεί ο Σωκράτης

από τον ΔΡΟΜΟ

Πριν από λίγα χρόνια, χωρίς λόγο και προφανή αιτία, οι τιμές βασικών γεωργικών προϊόντων άρχισαν ξαφνικά να αυξάνουν ραγδαία. Μέσα σε ένα χρόνο, η τιμή του σιταριού είχε αυξηθεί κατά 80%, το καλαμπόκι κατά 90%, ενώ η τιμή του ρυζιού ανέβηκε κατά 320%. Αποτέλεσμα, η πείνα για εκατομμύρια ανθρώπους των υποανάπτυκτων περιοχών του πλανήτη, η εξαθλίωση και ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων για τους οποίους τα προϊόντα αυτά ήταν η βασική τους τροφή, εφόσον κι αυτή την εξασφάλιζαν. Περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι -κυρίως παιδιά- μη μπορώντας να αντέξουν οικονομικά την αγορά των τροφίμων βυθίσθηκαν σε υποσιτισμό ή ασιτία. Ακολούθησαν αναταραχές και εξεγέρσεις σε 30 χώρες, ενώ τουλάχιστον μία κυβέρνηση ανετράπη.
 

Τα ΜΜΕ και οι «επίσημοι φορείς», επεδίωξαν να δώσουν ποικίλες εξηγήσεις για το γεγονός: 

• Οι προμήθειες μειώθηκαν: Το Διεθνές Συμβούλιο Grain δηλώνει ότι η παγκόσμια παραγωγή σιταριού και των άλλων δημητριακών, αυξήθηκε σημαντικά κατά την περίοδο εκείνη.

• Αυξήθηκε η ζήτηση: Ο καθηγητής Jayati Ghosh του Κέντρου Οικονομικών Σπουδών στο Νέο Δελχί έχει αποδείξει ότι η ζήτηση στην πραγματικότητα μειώθηκε κατά 3% εκείνη την περίοδο.

• Η άνοδος των βιοκαυσίμων και η αύξηση της τιμής του πετρελαίου δεν μπορεί να συνέβαλαν στην έκρηξη της παγκόσμιας πείνας, λένε μελέτες και ειδικοί και δεν είναι αρκετά από μόνα τους για να εξηγήσουν μια τέτοια βίαιη αλλαγή.

Την άνοιξη του 2008, οι τιμές όπως μυστηριωδώς εκτοξεύθηκαν, έτσι και επανήλθαν στα κανονικά τους επίπεδα. Η αληθινή αιτία κρύφτηκε καλά για καιρό, ώσπου να περάσει η «μπόρα».
 

Για πάνω από έναν αιώνα, οι αγρότες συμφωνούσαν με τον επιχειρηματία την τιμή για να πουλήσουν τη σοδειά τους, και το σύστημα αυτό λειτουργούσε όταν συμμετείχαν μόνον επιχειρήσεις που είχαν άμεσο ενδιαφέρον για τον τομέα της αγροτικής παραγωγής.
 

Μερικά «αρπακτικά» της αγοράς, σκέφτηκαν πως μπορούν να κερδοσκοπήσουν με την πείνα των λαών. Μετέτρεψαν, λοιπόν, τις παραδοσιακές συμφωνίες σε «παράγωγα» που θα μπορούσαν να αγοράζονται και να πωλούνται στους εμπόρους οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τη γεωργία.
 

Αποτέλεσμα; Η γέννηση μιας αγοράς τροφίμων που βασιζόταν σε «φούσκες», κάτι σαν τα δικά μας κρατικά ομόλογα και φυσικά ο θάνατος και η εξαθλίωση για ολόκληρους λαούς.
 

Αυτή τη μαζική δολοφονία χιλιάδων εξαθλιωμένων σ’ όλο τον κόσμο, την ανέλαβαν, εξ ονόματος καπιταλιστών και «ομίλων», στελέχη της Goldman Sachs, της Deutsche Bank, επιχειρηματίες της Merrill Lynch και άλλοι αντίστοιχοι «παράγοντες της αγοράς».
 

Ο Jean Ziegler, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στα τρόφιμα, ονόμασε το γεγονός αυτό «μαζική δολοφονία της σιωπής». Εξαιρετικά αφιερωμένο σ’ όσους, δογματικά, υποστηρίζουν έναν καλύτερο καπιταλισμό. 

 

 

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

 

H φωτογραφία που έβαλα για το άρθρο του Δρόμου, έχει τη δική της ιστορία: είναι από το Σουδάν το 1993 (wikipedia). Ο φωτογράφος Κέβιν Κάρτερ περίμενε επί ώρα μήπως και ο γύπας ανοίξει τα φτερά του για να τραβήξει πιο εντυπωσιακό πλάνο!!! Όπως σωστά σχολίασαν οι Times της Florida, ο φωτογράφος αδιαφόρησε για το παιδί και ασχολήθηκε με το σωστό καδράρισμα του Πόνου... Σκηνή με ένα πεινασμένο παιδί και δύο γύπες δηλαδή... 

 

Ο Κάρτερ πούλησε τη φωτογραφία στους New York Times που, όταν την δημοσίευσαν, δέχτηκαν χιλιάδες τηλεφωνήματα για την τύχη του μικρού κοριτσιού. Κανείς δεν ήξερε τι απέγινε... Ο Κάρτερ πήρε το βραβείο Πούλιτζερ (ειδησεοφωτογραφίας) και λίγους μήνες αργότερα αυτοκτόνησε (στα 33 του) αφήνοντας ένα σημείωμα που έλεγε πως τον έχουν στοιχειώσει οι ζωντανές μνήμες των δολοφονιών και των πτωμάτων, ο πόνος και ο τρόμος των πεινασμένων ή τραυματισμένων παιδιών... 

 

Αναφέρω την ιστορία γιατί πέρα από το "απρόσωπο" σύστημα, υπάρχει και η  εντελώς προσωπική στάση ζωής και οι ευθύνες που αναλαμβάνει ή όχι κάποιος με τις ΠΡΑΞΕΙΣ του... 

Τουλάχιστον αυτός είχε τύψεις...