Τα μοντέλα του τηλεφασισμού

του Δημήτρη Σκαμνάκη

από το ΠΡΙΝ

Στη δίκη για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ο συνήγορος υπεράσπισης των κατηγορουμένων άρχισε να μιλά για την προσωπικότητα του δολοφονημένου απ’ αφορμή τα ορθογραφικά λάθη της έκθεσής του.

Δεν έγραφε σωστά ελληνικά άρα περίπλοκη και παραβατική προσωπικότητα. Άρα ένα ακόμη ελαφρυντικό για τους δολοφόνους. Ενδιαφέρουσα αντιστροφή των πραγμάτων. Ανάλογη με όσα συμβαίνουν γύρω μας χρόνια τώρα. Ανάλογη με τον τρόπο με τον οποίο ιεραρχεί τη ζωή μας το λάιφ στάιλ που ορίζει τις προτεραιότητες και της αξίες, σύμφωνα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα οποία έκαναν καθημερινούς και οικείους, αλλά και αξιέπαινους, σύμβολα κοινωνικής επιτυχίας, όλους αυτούς τους τύπους που αν πέρναγαν άλλοτε από τις γειτονιές οι γιαγιάδες μας θα έφτυναν στον κόρφο τους και τα παιδιά ή θα έστριβαν γωνία ή θα τους έπαιρναν με τα γιούχα. Οι γονείς απλώς θα έστρεφαν το πρόσωπό τους και θα μας συμβούλευαν να μην τους μοιάσουμε. Κι αν μια κακή τύχη το ’φερνε να μένει κάποιος στο διπλανό σπίτι, θα έμενε ερμητικά σφαλισμένο το παράθυρο μας που βλέπει προς τα ’κει.

Αλλά ο εν λόγω συνήγορος δεν είναι αντικείμενο αποδοκιμασίας και χλεύης, άμα τη εμφανίσει του, αλλά ευυπόληπτος καλεσμένος των τηλεοπτικών εκπομπών, όχι μόνο των κουτσομπολίστικων. Καλείται να αποφανθεί περί κοινωνικών, μηδέ και πολιτικών ζητημάτων, να αξιολογήσει συμπεριφορές και καταστάσεις, να μεταφέρει στο καθιστικό μας τις απόψεις του για το τι είναι πρέπον και τι άπρεπον. Άπρεπος ο ίδιος τι θα αποφανθεί για μας;

Κι αν τόση συζήτηση γίνεται για ένα πρόσωπο που βρίσκεται στα όρια του γελοίου, ανάξιο, θα πείτε, να του χαριστεί λίγο από το μελάνι μας, γίνεται γιατί δεν είναι ο μόνος. Το μοντέλο έχει πολλαπλασιαστεί. Τα αντίγραφα είναι πολλά και αναπαράγονται, σε όλες τις εκδόσεις. Γεμάτο κάθε μέρα το καθιστικό. Ο πολιτικός που βρίζει κομμουνιστές και μετανάστες, ο ακροδεξιός αρχηγός που δεν λείπει από κανένα κανάλι, ο δικηγόρος που μπαινοβγαίνει στη φυλακή, ο παρουσιαστής που ισοπεδώνει το σύμπαν. Κι έτσι όπως έχουν εγκατασταθεί μέσα στο σπίτι μας και στο μυαλό μας πώς να τους πάρεις με τα κουδούνια όταν περνούν στη γειτονιά; Άσε που κάποιες μανάδες τους δείχνουν στα παιδιά τους και ζητάνε να γίνουν σαν αυτούς, επιτυχημένοι.

Μέσα σε αυτόν το χυλό ζούμε και προσπαθούμε να στήσουμε ζωές. Μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Είναι πιο εύκολο να βγεις στο δρόμο για τα μνημόνια και για το ΔΝΤ, παρά να βρεις τρόπους να αντισταθείς στον επελαύνοντα τηλεφασισμό, ο οποίος σιγά-σιγά σε κάνει απρόθυμο και εν τέλει ανίκανο να βγεις στο δρόμο για οποιαδήποτε αιτία, ακόμα και για να υπερασπιστείς τη ζωή σου.