από theovaf1
Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Λία Τζιαμπάζη - Γαμήλιο προσκλητήριο 1985
στίχοι: Αντώνης Παπαϊωάννου
μουσική: Θανάσης Γκαϊφύλλιας
από τον δίσκο: Φύλλο πορείας (1985)
Θα βάλω Κυριακάτικο κουστούμι
και δούλος του Θεού θα στολιστώ
θα πιω ένα ουίσκι ένα ρούμι
να πάρω θάρρος και να ζαλιστώ...
Κι αφού θα ζαλιστώ και πάρω θάρρος
θα σφίξω το παπιόν μου στο λαιμό
μπροστά στο δημαρχείο σα φαντάρος
που νούμερο φυλάει θα σταθώ
κι αντίστροφα το χρόνο θα μετρώ
Και σαν η ώρα λίγο θα περάσει
η Λία μέσα στ άσπρα θα φανεί
επίσημα κι αργά θα πλησιάσει
θα φιληθούμε θα μου «Θανάση!»
με μια γλυκιά τρεμάμενη φωνή
Θ' αρχίσει το μυστήριο και θα 'ναι
μυστήριο πως έφτασα ως εδώ!
Οι φίλοι γύρω θα κρυφογελάνε
μα εγώ δε θα γυρίζω να τους δω!
Ο γάμος είναι πράγμα σοβαρό!
Οι φωτογράφοι θα φωτογραφίζουν
οι συγγενείς θα κλαιν από χαρά
κουφέτα στον αέρα θα σφυρίζουν
κι εγώ τη Λία θα κρατώ γερά
να μη χαθούμε έτσι ξαφνικά
Η πρώτη μας η νύχτα θα περάσει
με χάδια μ' αγκαλιές και με φιλιά
η Λία θα μου λέει γλυκά «Θανάση!»
πουλιά θα κελαηδούνε μες στην πλάση
και τ' άστρα θα χορεύουνε τρελά
Κι αφού λίγος καιρός θα 'χει περάσει
και θα γυρίζω πτώμα απ τη δουλειά
η Λία θα μου λέει «Βρε Θανάση,
οι βρύσες στο λουτρό έχουν χαλάσει
Δε κάθεσαι να ρίξεις μια ματιά;»
Κι αν έζησα σε δίσεκτο αιώνα
που τρώγαν το κασέρι με ψωμί
κι αν η βροχή με δέρνει το χειμώνα
θα πιάνω από νωρίς την πολυθρόνα
να σκέφτομαι μια ατέλειωτη εκδρομή
και η... συνέχεια :)
από theovaf1
Θανάσης Γκαϊφύλλιας και Λία Τζιαμπάζη - Παλιοκατάσταση
στίχοι, μουσική: Θανάσης Γκαϊφύλλιας
από τον δίσκο: Φύλλο πορείας (1985)
-Ολημερίς με το ταβάνι, πιάνεις κουβέντα μυστική
και δε γυρνάς να με κοιτάξεις και νιώθω τόσο μοναχή
Στο χρόνο μια φορά ταβέρνα, δε πάμε ούτε σινεμά
βαρέθηκα να ζω εδώ μέσα, πότε θ αλλάξουν όλα αυτά;
-Αρκεί να βρούμε ένα στίχο, που να 'χει λέξεις μαγικές
και θα γκρεμίσουμε τον τοίχο, με τις καινούριες μουσικές...
Αρκεί να φτιάξουμε ένα χρόνο, να 'χει τριακόσιες Κυριακές
και το κρεβάτι μας καράβι, να σε πηγαίνω όπου θες...
-Αυτά που λες είναι σπουδαία, ιππότη μου, παλικαρά!
Κατέβα τώρα απ τ' άλογο σου και προσγειώσου ομαλά!
Μέσα στο νέφος και στη ζάλη, ξεχάσαμε πολλά
μα δες τριγύρω αυτό το χάλι κι έχε τα μάτια σου ανοιχτά...
-Πως όλα αυτά είναι παραμύθια το ξέρουμε κι οι δυο
μα το δικό σου χόμπι είναι, να μου γκρεμίζεις τ' όνειρο...
Σου το 'χω πει πως μας μπερδεύουν, με τιμολόγια κι αριθμούς
μα εγώ παλεύω και το σκάω, με τους δικούς μου τους ρυθμούς...
-Η τέχνη τρώει τα παιδιά της κι ας λένε πως τα αγαπά,
θέλει κορμιά βασανισμένα, θέλει ψυχές για να πουλά!
Γι αυτό μην κάνεις το κορόιδο και σκέψου λίγο σοβαρά
τα νιάτα έρχονται και φεύγουν κι άιντε να βρεις καμιά δουλειά!
:):):)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου