Χθες βράδυ άκουσα μετά από πολλά χρόνια το "Κούρεμα", τον δίσκο του Νιόνου από το 1989 με αφορμή το "Καλοκαίρι" που έβαλα χθες. Η αλήθεια είναι πως εκτός από αυτό και τα "Εμείς του 60", "Κωλοέλληνες" τα άλλα τα είχα ξεχάσει. Ξαφνιάστηκα ακόμα και με τον τίτλο του τρίτου τραγουδιού που είδα στο εξώφυλλο: "η αποτυχία της αριστεράς" -δεν το θυμόμουνα καθόλου! Φυσικά κι άκουσα πρώτο αυτό! :) Και μπορεί να λέει "σύμπασα" στη αρχή, μα τελικά μιλάει για το ΠΑΣΟΚ. Του τότε και του τώρα!
Τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, λοιπόν και για σήμερα, γραμμένο το 1988. Τότε που ακόμα κάποιοι πιστεύανε πως το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερό κόμμα... Ο Νιόνιος, ξυρίζει τα μούσια, κουρεύεται και μπροστά στη λαίλαπα της πράσινης απάτης, φτάνει να προτείνει τον... Μητσοτάκ για να λυτρωθούμε! Μετά το μετάνοιωσε, ξανάφησε τα μούσια και -επί Σημίτη- δήλωνε ανακουφισμένος πως "δεν υπάρχει πια κανένας λόγος να μην ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ"!!! Ας είναι...
Το τραγούδι του κρατώ, που είναι απίστευτα επίκαιρο. Το τελευταίο κουπλέ το αφιερώνω στους φίλους που ασχολούνται αποκλειστικά με το τι μας χωρίζει και επιτρέπουν στο θηρίο (30 χρονών πια κι όχι επτά που λέει το άσμα) να κατασπαράζει τα πάντα... Καλημέρα!
Με ποιους να πάμε,
μη ρωτάτε κι ούτε είναι το θέμα εκεί
Χούντα περνάμε,
πολεμάτε κι είναι πιο μαυριδερή!
Στον ξευτιλισμό, στην κοροϊδία,
μας κρατούν συναυτουργούς
Μόνο επτά χρονών κι είναι θηρία...
από kyrpap1981
Έχει αποτύχει, ας το πάρει σύμπασα η αριστερά
έξαλλα πλήθη, το ποτάμι το "εγώ" του Πασοκά
Ήθελε αλλαγή πάντων των άλλων, δίχως να αλλάξει αυτός
κι ήρθε η πληρωμή, πέτρες σκανδάλων, σήψη πάντων προπαντός
Παιδιά και που 'ν' τα, άιντε φίλοι απ' τα παλιά
όπως στη χούντα που χορεύαμε μπροστά
αίμα και αίσθημα ενός κόσμου αυθεντικού
είμαστε το αίνιγμα του εκδημοκρατισμού
Βάλαν κουστούμια, έγια-μόλα, τράπεζες χτυπήσανε
σκάψαν λαγούμια στα έντυπα όλα και τον Τόμπρα λύσανε
για ένα ποσοστό, όπλα αρπάξαν σ΄ένα εμπόριο άδικο
ό,τι αυθεντικό, πως το πετάξαν μέσα στο σκυλάδικο
Παιδιά και που 'ν' τα, άιντε φίλοι απ' τα παλιά
όπως στη χούντα που χορεύαμε μπροστά
αίμα και αίσθημα ενός κόσμου αυθεντικού
είμαστε το αίνιγμα του εκδημοκρατισμού
Με ποιους να πάμε, μη ρωτάτε κι ούτε είναι το θέμα εκεί
χούντα περνάμε, πολεμάτε κι είναι πιο μαυριδερή
Στον ξευτιλισμό, στην κοροϊδία, μας κρατούν συναυτουργούς
μόνο επτά χρονών κι είναι θηρία... Πως τελειώνουμε μ' αυτούς;
Παιδιά και που 'ν' τα, άιντε φίλοι απ' τα παλιά
όπως στη χούντα που χορεύαμε μπροστά
αίμα και αίσθημα ενός κόσμου αυθεντικού
είμαστε το αίνιγμα του εκδημοκρατισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου