Σκοτώνουν τα ΓΑΠ όταν γεράσουν...

σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου

από την Αυγή

Όλες οι ενδείξεις αναφέρουν ότι η χύτρα του πολιτικού συστήματος ανεβάζει απότομα πίεση. Δεν είναι περίεργο. Τις επόμενες μέρες και με ορίζοντα τη Σύνοδο της Ε.Ε. στις 15 Ιουνίου η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να λάβει μέτρα που μπροστά τους το Μνημόνιο δεν είναι παρά ένα απαλό πρελούδιο και -ευτυχώς- απ' ό,τι φαίνεται δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί.

Το περίεργο είναι πως, ενώ ο λαϊκός παράγοντας, υπό το κράτος του σοκ διαρκείας και της αναπηρίας των οργανωμένων εκφράσεών του, δεν αντιδρά, αλλά διοχετεύει υπόγεια την απελπισία του και την απόρριψη του πολιτικού συστήματος, οι παίκτες του συστήματος φαίνεται να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από τον ΓΑΠ.

Πιέζουν ή εκτιμούν ίσως ότι δεν είναι σε θέση να προασπίσει αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους, όχι μόνον το γενικό συμφέρον του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία (εκεί δεν τα έχει πάει άσχημα ο ΓΑΠ), αλλά και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των εργολαβεκδοτών τώρα που δεν μπορούν πλέον να κάνουν τζάμπα μπίζνες με κρατικά λεφτά, αλλά μετατρέπονται σε υπεργολάβους των Γερμανών. Η προβολή της οποίας τυγχάνει ο Μητσοτάκης και η πρότασή του για κυβέρνηση ενότητας του αστικού κόσμου από το "Έθνος", ενώ η ταύτιση του Μπομπολαίικου με τη γραμμή Αλαφούζου είναι ενδεικτική.

Η "εκτέλεση" του ΓΑΠ με τη μετάδοση από την εκπομπή Λαζόπουλου στον Alpha τού αποσπάσματος της συνέντευξης Στρος Καν, που δεν είχε μεταδοθεί ούτε στη γαλλική τηλεόραση, είναι επίσης εντυπωσιακή. Ό,τι και να γίνει, και να αντικαταστήσουν ή να "εμπλουτίσουν" δηλαδή τα αφεντικά τους ΓΑΠ και Σία από ένα σχήμα "τεχνοκρατών που δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος", η λύση που θα επιδιωχθεί θα είναι υπέρ των δικών τους συμφερόντων και εναντίον των συμφερόντων του κόσμου της δουλειάς.

Η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Να φύγει, αλλά όχι για να επιστρέψει η ίδια πολιτική σε παρεμφερή συσκευασία, με ή χωρίς τον Παπανδρέου.

Ραντεβού στις 11 Μαΐου.

Γ.Κ.