Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Σπασμένη κούκλα

(πηγή)

Αν το λιπόθυμο κοριτσάκι πίσω από τον Hondo ήταν σκύλος ή γάτος θα μπορούσα να το βοηθήσω. Τα ζώα δέχονται με μεγάλη χαρά βοήθεια και αγάπη. Οι άνθρωποι κρύβουν τον πόνο τους, κρύβουν τα προβλήματά τους τα οποία πολλές φορές με μεγάλη δυσκολία παραδέχονται ότι αντιμετωπίζουν. Με τα ζώα δεν είναι τόσο πολύπλοκα τα πράγματα. Η αγάπη είναι αρκετή τις περισσότερες φορές, όχι όμως για τους ανθρώπους.
 
Αυτές τις σκέψεις έκανα στη θέα του λιπόθυμου κοριτσιού που μου τράβηξε την προσοχή, κάτι που σπάνια πια μου συμβαίνει. Έχω συνηθίσει στη θέα των λιπόθυμων ναρκομανών κάθε πρωί.
 
Τούτη τη φορά όμως ήταν διαφορετικά.  
 
Ένα όμορφο κοριτσάκι, γύρω στα 15, με μακρυά καστανόξανθα μαλλιά, καλοντυμένο στα χρώματα της άνοιξης, ένα παιδί. Είχα καιρό να δω λιπόθυμο παιδί και σε συνδυασμό με την εμφάνισή της σοκαρίστηκα. Προφανώς είναι πρωτόβγαλτη στο "χώρο".
 
Θα έπρεπε να ετοιμάζεται για το σχολείο και όχι να σέρνεται στα πεζοδρόμια της Ομόνοιας.
Τώρα που είναι η αρχή χρειάζεται βοήθεια, ένα χέρι να μην την αφήσει να συρθεί περισσότερο. Θα υπάρχει δεν μπορεί. Θα το ζητήσει ή δεν θα την βρει η επόμενη άνοιξη;


Έμοιαζε με σπασμένη κούκλα που την πέταξαν βιαστικά στα σκουπίδια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου