Δυστυχισμένε δήμαρχε!

Απαγόρευση της θεατρικής παράστασης «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie» 

από tvxs
 
Σε μια πρωτοφανή απόπειρα λογοκρισίας προχωρά ο δήμαρχος Ηλιούπολης. Ο κ. Γιάννης Αναγνώστου απαγορεύει την παρουσίαση της παράστασης «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie» στο δημοτικό θέατρο Ηλιούπολης για πολιτικούς λόγους, διότι, όπως ο ίδιος δήλωσε, θεωρεί το ανέβασμα της συγκεκριμένης παράστασης «πολιτική κίνηση».

Η δημοτική παράταξη «Ηλίου – πόλις» σε συνεργασία με το επίσημο πολιτιστικό κέντρο του δήμου ενδιαφέρθηκαν για το ανέβασμα της παράστασης στο δήμο Ηλιούπολης. Η παράσταση είχε προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου 2010. Ενώ, όμως, είχαν συμφωνηθεί όλα τα διαδικαστικά, είχαν οριστεί οι ημερομηνίες των τεχνικών προβών και διευθετούνταν τα επιμέρους τεχνικά ζητήματα, ο κ. Αναγνώστου αποφάσισε να ακυρώσει την παράσταση.

Ε, όχι και Μεσαίωνας!...

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη από το blog του

Τι αίτημα είναι η άρνηση του χρέους;

Ένα αποκαλυπτικό «ταξίδι» από το 18ο αιώνα μέχρι τη θηλιά ΔΝΤ-Ε.Ε.

Του Δημήτρη Καζάκη 
(από τον Δρόμο)

Ο κ. Παπακωνσταντίνου κάλεσε σε τηλεοπτική συνέντευξή του όλους τους δημοσιογράφους και τους σώφρονες πολιτικούς όλων των κομμάτων να «εξηγήσουν» στον αφελή λαό τι καταστροφή θα ήταν αν τολμούσε η Ελλάδα να αρνηθεί το χρέος και να φύγει από το ευρώ. Κάποιοι στην Αριστερά φάνηκαν ιδιαιτέρως πρόθυμοι να αναλάβουν τη δουλειά: Η άρνηση του χρέους και η έξοδος από το ευρώ αν δεν είναι «διαχειριστικά αιτήματα», προϋποθέτουν τουλάχιστον επανάσταση για να επιβληθούν. Γι’ αυτό κι ο λαός μπορεί ελεύθερα να εξεγείρεται, να κάνει πόλεμο, να κατεβαίνει στους δρόμους και να οργίζεται γι’ αυτό που του επιβάλουν, αρκεί να μην θέτει αιτήματα που ενοχλούν το σύστημα.

Ολόκληρος ο μικροαστισμός της γραφειοκρατίας των κομμάτων της Αριστεράς επί σκηνής. Αυτά τα αιτήματα, λένε, είναι πολύ επαναστατικά για την υγεία του λαού και της εργατικής τάξης. Λείπουν οι συνθήκες, δεν είναι έτοιμος ο λαός. Και τέλος πάντων, αφήστε πρώτα να έρθει η δευτέρα παρουσία μιας πανευρωπαϊκής αναγέννησης, ή έστω κάποιο είδος σοσιαλισμού και ύστερα βλέπουμε.

Οι νέοι φιλελεύθεροι

του Νικόλα Σεβαστάκη  

από την Ελευθεροτυπία


Το πολυθρύλητο πια τέλος της μεταπολίτευσης, πριν πλησιάσει ως πραγματικότητα, έχει υπάρξει αντικείμενο πόθου από πολλές πλευρές.

Αυτοί τους οποίους αποκαλώ εδώ νέους φιλελεύθερους, είναι από τους πιο ένθερμους θιασώτες της μετάβασης σε αυτό που ζωγραφίζουν ως μια Ελλάδα «κανονική», cool, μεταδογματική, ευπρεπισμένη. Αναφέρομαι εδώ σ' έναν χώρο που τελευταία δείχνει να διευρύνει την επιρροή του κυρίως στο δημόσιο σχολιασμό του πολιτισμού και των κοινωνικών συμπεριφορών· σε μια ευαισθησία η οποία ελκύει ιδιαίτερα τους ανθρώπους του λογοτεχνικού σιναφιού και του πολιτισμικού πεδίου, συγγραφείς, καλλιτέχνες και δημοσιογράφους γνώμης. Από το Athens Review of books μέχρι το ΕΚΕΒΙ, από την «Καθημερινή» μέχρι το Protagon.gr, από τη φιλελεύθερη Αριστερά μέχρι το «φωτισμένο» συντηρητισμό διαμορφώνονται πλέον αξιοσημείωτες συγκλίσεις. Ο δρόμος χαράχτηκε ουσιαστικά ήδη από τη δεκαετία του '90 μέσα από το μετα-lifestyle έντυπο που μετεξελίχτηκε στη συνέχεια σε free press.

Καλημέρα... με το βαλς των χαμένων ονείρων...

a
από devotedsub

Το "βάλς των χαμένων ονείρων" γράφτηκε για την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου "Χαμένα όνειρα" (1961), με πρωταγωνιστές την Αντιγόνη Βαλάκου και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.Το soundtrack της ταινίας με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, κυκλοφόρησε το 1972 από την εταιρεία "Ιλισός". Το 1994 επανακυκλοφόρησε από την "Philips", στο cd "Ο Μάνος Χατζιδάκις στον Ελληνικό κινηματογράφο Νο3" που περιέχει και τις μουσικές και τα τραγούδια από την ταινία "Ραντεβού στην Κέρκυρα" (1960)
 
από outis27

Aντίκρυ στη θάλασσα έπρεπε... δες καθαρά...

Τα ήθελα για καλημέρα... Μα ακούγονται μόνο δυνατά, με παράθυρα ανοικτά και χωρίς φως έξω. Για να μπορώ να "βλέπω" θάλασσα...

από MonPetitLudo

Calogero & Passi - Face a la mer 
στίχοι: Alana Filippi, Passi

μουσική: Calogero & Gioacchino

από το cd του Calogero: Calog3ro (2004)

απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος

από GGGOREKI

Και η ελληνική διασκευή με την Ανδριάνα Μπάμπαλη... Ερωτικό, όμορφο... Η σκηνοθέτης Μαρία Σκόκα κράτησε από τον γαλλικό στίχο τη "θάλασσα" και τη "νεράιδα", την Μπάμπαλη...

από arxontas190488

Ανδριάνα Μπάμπαλη - Δες καθαρά

στίχοι: Νίκος Μωραΐτης

μουσική: Calogero & Gioacchino 

από το cd: Δες καθαρά (2007)

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ

ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό

θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό

και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά

θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά

και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά

και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά

Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ

και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ

η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό

και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ

Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό

ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό

και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ

και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά

Δες καθαρά αυτή η φωνή

για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί

πιο δυνατά

για σένα τραγουδά

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά...

Θα μας επιστρέψουν τη ζωή μας;

του Γιάννη Πανούση
(από την Ελευθεροτυπία)

Αφήνω 

την πόρτα ανοιχτή  
παίρνω 

και το παλτό μαζί  
ενώ έχω σκοπό 

να πέσω στο κενό  

Κ. Μπεβεράτος, 

Αδημοσίευτο

Ως γνωστόν, για να λειτουργήσει το σύστημα της διαφθοράς - διαπλοκής, χρειάζονται πέντε. Αυτός που διαφθείρει, αυτός που διαφθείρεται, αυτός που κοιτάζει - δεν μιλάει, αλλά επωφελείται, αυτός που κρατάει τους θεσμούς ανενεργούς, και τα ΜΜΕ που επιλέγουν ποιον θα «ξε-κρεμάσουν».

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, στα 36 μεταπολιτευτικά χρόνια κυβέρνησαν δύο κόμματα, ορκίστηκαν δεκάδες υπουργοί, «δραστηριοποιήθηκαν» χιλιάδες παρατρεχάμενοι, συνέπραξαν πολλοί έχοντες και κατέχοντες, καιροφυλακτούσαν (και καιροσκοπούσαν) αμέτρητα λαμόγια και οι υπόλοιποι (δηλαδή οι μη-ανήκοντες και οι μη-παίζοντες) -στην πλειοψηφία τους- μιλούσαν από μέσα τους (παραμιλούσαν από θυμό και σιωπούσαν από φόβο).

Τους έχω βαρεθεί!

από Katerinayia1972

Μεταφέρω εδώ τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης συνοδεία του τραγουδιού του Θάνου Μικρούτσικου και του Βολφ Μπίρμαν...

Οι δυνάμεις Προστασίας του... Πελάτη!

Θυμάστε το σόου με τον ΓΑΠ να επιβλέπει το γκρέμισμα του ερειπωμένου σκυλάδικου στη παραλιακή; Η σειρά -έπος "Λαμογιστάν", συνεχίζεται... Το Σάββατο, λίγες ώρες μετά το σφράγισμα από Δήμο και αστυνομία των παράνομων νυχτερινών κέντρων που λειτουργούν στην παραλία του Δήμου του Ελληνικού, η  αστυνομία προστάτεψε την... ομαλή λειτουργία τους!

 Η αστυνομία προστάτευσε τη λειτουργία των παράνομων νυχτερινών κέντρων του Ελληνικού!  

 της Δάφνης Σφέτσα (από την ΑΥΓΗ)

Ωμή κοροϊδία με θύματα τη νομιμότητα και το δημόσιο συμφέρον! Οι δυνάμεις Προστασίας του... Πελάτη, το απόγευμα σφράγισαν τα καταστήματα και το βράδυ περιφρούρησαν την ομαλή λειτουργία τους!  

Τι μπορεί να άλλαξε στο νομικό καθεστώς που ισχύει για το παραλιακό μέτωπο, από τις 7 το απόγευμα του Σαββάτου, όταν η αστυνομία μαζί με τις δημοτικές αρχές του Δήμου Ελληνικού σφράγισαν τα παράνομα νυχτερινά κέντρα, μέχρι τα μεσάνυχτα όταν οι ίδιες αστυνομικές δυνάμεις περιφρουρούσαν την ομαλή λειτουργία τους; Ρητορικό ερώτημα, με μία μόνο απάντηση: Τίποτα. Στους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία νυχτερινών κέντρων στην παραλία παράνομη, απολύτως τίποτα δεν άλλαξε μέσα σε πέντε ώρες. Κι όμως οι δυνάμεις Προστασίας του Πολίτη, μέσα στις λίγες αυτές ώρες, μετατράπηκαν σε δυνάμεις Προστασίας του... Πελάτη, λειτουργώντας ουσιαστικά ως σεκιούριτι των παράνομων κέντρων.

Το φιλί...

(πηγή εικόνας)

Καναδάς. Τορόντο. Σύνοδος G20. O φωτογράφος του πρακτορείου EPA Sergei Ilnitsky, φωτογραφίζει ζευγάρι διαδηλωτών που φιλιέται μπροστά από το σιδερόφρακτο κοπάδι που εφορμά για να φυλάξει τα αφεντικά του. 

Στημένη, θα μου πεις! Ε, και; Το ιστορικό φιλί toy Robert Doisneau στο Παρίσι λίγο μετά μετά τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου, στημένο ήταν αλλά σημαδότησε την ελπίδα μετά την καταστροφή... Η "Μαριάν" του Γαλλικού Μάη με τη σημαία, μανεκέν -και αγγλίδα γόνος εκατομμυριούχων- ήταν, αλλά η έμπνευση του Jean-Pierre Rey να την φωτογραφίσει σαν την Ελευθερία του Ευγένιου Ντελακρουά σηματοδότησε την ομορφιά της εξεγερμένης νιότης του 68... Γιατί λοιπόν να σταθώ στην αυθεντικότητα της στιγμής ή την δημιουργική έμπνευση του φωτογράφου; Μου φτάνει το μήνυμά της, ή έστω, αυτό που εγώ θέλω να δω σ' αυτήν!

Το φως στο δέρμα της, το σκοτάδι στις στολές τους. Χέρια που αγκαλιάζουν σώμα, χέρια που κρύβονται σε ασπίδες. Τα δάχτυλα που χαϊδεύουν τα μαλλιά, τα δάκτυλα που σφίγγονται σε γκλοπ. Τα χαλαρωμένα στο φιλί κορμιά, οι τεντωμένες στο βήμα μπότες. Τα αφημένα στα χείλη πρόσωπα,  φιλούν την ελπίδα τους, τα συσκευασμένα στα κράνη απρόσωπα, φυλάνε το φόβο τους. .

Φόβο; Φοβούνται οι σιδερόφρακτοι φύλακες των πανίσχυρων G20 ένα φιλί; Όχι, με μαλώνει η λογική! Τι απολίτικοι συναισθηματισμοί είναι αυτοί, μου λέει...

Στη χούντα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έλεγε στο Μάνο Λοΐζο πως πρέπει να βρουν τρόπο να γράψουν πολιτικά τραγούδια για να τονωθεί το ηθικό του κόσμου. Κι ο Μάνος επέμενε πως κι ένα όμορφο ερωτικό τραγούδι, πολιτικό κι επαναστατικό είναι. 

Ή όχι;

Τι μας ζητάς, βρε πατρίδα;

"Έφιπος ιπέφς επί αλόγου" 

έργο Μέντη Μποστατζόγλου (Μποστ) 

 

Τι μας ζητάς, βρε πατρίδα;

του Γιάννη Πανούση 

(από την Ελευθεροτυπία)

Την ευθύνη για το άδικο την έχουν αυτοί που δε ζητούν το δίκιο τους 

Αν. Μπαξεβανίδης, Εμπειρικά

Σε μια χώρα που δεν τιμάει τους μαχητές, αλλά τους ριψάσπιδες, με διανοούμενους που δεν ματώνουν, αλλά συνεχώς κλαψουρίζουν για τους ηττημένους, με πολιτικούς που στενοχωριούνται και πονάνε, αλλά δεν ρισκάρουν τίποτα, με ιδεοληπτικούς που αφήνουν την Ελλάδα να ρημάζει (προκειμένου να μην την εκμεταλλευτούν οι ξένοι), έχουμε την αίσθηση ότι όλοι (κόμματα, συνδικαλισμός, φορείς) μας βγάζουν στο ευρωπαϊκό και διεθνές παζάρι ως σκλαβοείλωτες.

Από τον παλαιό στο νέο εκσυγχρονισμό

του Νίκου Σεβαστάκη (από την ΕΠΟΧΗ)
 

Ζούμε μια παράδοξη επιστροφή. Ο παλιός εκσυγχρονισμός είναι νεκρός, ζήτω ο νέος και άφθαρτος! Ο παλιός τελειώνει στα δαιδαλώδη οδοιπορικά του μαύρου χρήματος, ο νέος ορκίζεται στη διαφάνεια του Καλού. Η ουσία βέβαια και των δυο μοιάζει να είναι ίδια: ολοκληρωτική καθυπόταξη του κράτους, των πολιτικών αποφάσεων, της κοινωνικής ζωής στις αξιολογήσεις των αγορών και στα δίκτυα εξουσίας και επιρροής που συγκροτούνται με τη σύμπραξη -για να μιλήσουμε στη γλώσσα που συνηθίζουν- δημόσιου τομέα και ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων. Αυτή η ουσία δεν ήταν ποτέ ένα καπρίτσιο μιας παρέας ή η σκοτεινή, τάχατες, βούληση των περιβόητων «διακοσίων οικογενειών».  Ούτε υπήρξε απλώς και μόνο μια ιδεολογική εμμονή και ένα αφηρημένο σχέδιο, παρά το ότι για κάποιους ήταν και είναι τέτοια. Ανταποκρίθηκε σε μια πραγματική συμμαχία των επωφελούμενων μερίδων της μεσαίας τάξης με τμήματα της πολιτικής ελίτ, του ακαδημαϊκού κόσμου, των επιτελείων της πολιτισμικής αγοράς (δημοσιογραφία, καθοδηγητές γνώμης κ.λπ.). 

Μπας και σκάσει και κανένα χαμόγελο...

Δεν είναι ωραία ιδέα; Διαφήμιση μεν, αλλά πολύ μ' άρεσε η ιδέα για μια τσουλήθρα στο μετρό! Και μόνο που σκέφτομαι τα χαμόγελα που θα έκανε ν' ανθίσουν...

Καλημέρα... Ελλάδα μου καημένη... κι ένα αεράκι...

από EPIMATEO

Ελλάδα μου - Νίκος Βερόπουλος 

στίχοι, μουσική, βίντεο: Νίκος Βερόπουλος

από το cd: Ξένων Δοχείο 

Το παραπάνω σατιρικό τραγουδάκι και βίντεο είναι από το κανάλι του Νίκου Βερόπουλου στο youtube. 

Είκοσι περίπου χρόνια πριν, πήρα τυχαία από το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη, ένα cd με τον τίτλο "The garden of wisdom" και βρέθηκα έκπληκτος μπροστά σε ένα διαμάντι. Για μένα κομμάτια όπως ο "τσάμικος" ή η "άνοιξη των πηγών", είναι από τα ομορφότερα ορχηστρικά που έχω ακούσει στη ζωή μου.  Από εκεί έμαθα και τον δίσκο που είχε βγάλει στην Ελλάδα, την Περιπλάνηση (1988), που τραγουδούσαν η Χαρούλα Αλεξίου και ο Σταύρος Λογαρίδης. Οι υπόλοιποι δίσκοι του δεν κυκλοφορούν στα εμπορικά μαγαζιά και διακινούνται στην Ελλάδα "χέρι με χέρι". (πληροφορίες στο ρεμπέτικο φόρουμ) Ο Ν.Β. γύρω στο 1980, μετανάστευσε στις ΗΠΑ όπου ήρθε σε επαφή κι επιρρεάστηκε από τον πολιτισμό (και πάλεψε επί 20 χρόνια για τα δικαιώματα) των Ιθαγενών Αμερικάνων, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει κάπου στη Βραζιλία κάνοντας κατά καιρούς κάποια αξέχαστα  μουσικά περάσματα από την Ελλάδα. Ο υπέροχος δίσκος του με ορχηστρικά που ανέφερα πριν ("The garden of wisdom", 1990) γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με παραμονή στα chart για καιρό και εγκωμιαστικά σχόλια από τα μεγαλύτερα μουσικά περιοδικά (Sound Choise, Rolling Stone κ.α), αλλά ο ίδιος έχει επιλέξει μια άλλη στάση ζωής, γεμάτη μουσική, ζωγραφική, γράψιμο, ταξίδια, αλλά και -ως πολίτης του κόσμου αλλά όχι κοσμοπολίτης- ακτιβισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κοινά μας προβλήματα... (Δείγμα του υπέροχου cd το Galactica: The Andean Symphony, όπου, παρά την χαμηλή ποιότητα του ήχου, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από εκείνη την υπέροχη δουλειά του)

από EPIMATEO

Φύσαγε τ' αγέρι - Νίκος Βερόπουλος 

στίχοι, μουσική, βίντεο: Νίκος Βερόπουλος

από το cd: Λάθη, Σημεία και Τέρατα

S.O.S.

Ένα εκπληκτικό animation με τον τίτλο S.O.S. που έχει ανεβάσει στο youtube ο συνθέτης Νίκος Βερόπουλος. Μέσα σε 9 μόλις λεπτά αποδομεί το οικοδόμημα του καπιταλισμού και όλων των πυλώνων του. Δεν ξέρω ποιος είναι ο δημιουργός του, κι αν γνωρίζει κάποιος/α ας το γράψει παρακαλώ στα σχόλια. Δυστυχώς "η ενσωμάτωση απενεργοποιήθηκε μετά από αίτηση", (???) οπότε κλικ εδώ για να το δείτε! Κι όπως γράφει ο Βερόπουλος "A story with a message, for all ages and all races. Show it to your kids, your friends, your enemies and your mother in law."

Η εθνική απειλή του μνημονίου! (2)

Ο... τιμονιέρης ΓΑΠ  και η απολίτιστη κι αντεθνική "επανάσταση" με το μπλε βιβλιαράκι είναι έργο του antistachef

Η αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση Ελλάδας - κρατών Ευρωζώνης 

του Νότη Μαριά (από την ΑΥΓΗ)
αναπληρωτή καθηγητή Θεσμών της Ε.Ε. Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης

Η δανειακή σύμβαση Ελλάδας-κρατών Ευρωζώνης συνιστά αποικιοκρατική σύμβαση με σημαντικές πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και λοιπές επιπτώσεις για τη χώρα.

Η σύμβαση υπόκειται στους όρους και τις προϋποθέσεις: α) των αποφάσεων του Ecofin για τη δημοσιονομική πειθαρχία της Ελλάδας, β) των σχετικών αποφάσεων των χωρών της Ευρωζώνης για τον μηχανισμό «στήριξης» της Ελλάδας μέσω κοινά οργανωμένων διμερών δανείων και γ) του γνωστού μας Μνημονίου.

Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι, αντί για τη Γερμανία, τη σύμβαση υπέγραψε η κρατική τράπεζα KfW.

Η άνοδος ενός υπερκρατικού καρτέλ τραπεζών

(η φωτό από Ισοτιμία)

Η άνοδος ενός υπερκρατικού καρτέλ τραπεζών

Του Δημήτρη Καζάκη (από το Ποντίκι)

Στις 17 του μηνός οι Βρυξέλλες αποφάσισαν να υποβάλουν τις 25 μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης σε τεστ ακραίων συνθηκών (stress test) και να δημοσιοποιήσουν τα αποτελέσματα για να καθησυχάσουν επενδυτές και αγορές. Τα τεστ αυτά είναι ένα είδος «τεστ κοπώσεως» για τις τράπεζες, με τα οποία εξετάζεται η δυνατότητά τους να αντέξουν υπό ακραίες συνθήκες.

Μέχρι σήμερα οι ευρωκρατούντες δεν έχουν ανακοινώσει ποιες θα είναι αυτές οι ακραίες συνθήκες και το αν θα συμπεριλαμβάνουν σενάρια πτώχευσης της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας κ.ο.κ. Ούτε αν θα συμπεριλαμβάνουν την υπόθεση μιας ακραίας κρίσης ρευστότητας συνολικά στην οικονομία σε συνθήκες βαθέματος της ύφεσης, όπως αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα της ευρωζώνης. Με λίγα λόγια, αυτά τα «τεστ κοπώσεως» είναι πολύ εύκολο να στηθούν έτσι ώστε να παραγάγουν τα επιθυμητά αποτελέσματα από εκείνους που τα παραγγέλνουν.

Το σημαντικό λοιπόν δεν είναι αυτό, αλλά κάτι άλλο. Με την απόφαση αυτή έρχονται οι Βρυξέλλες, πρώτη φορά από την έκρηξη της παγκόσμιας κρίσης το 2007, και ομολογούν δημοσίως ότι το βασικό πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι τα κράτη και τα δημόσια ελλείμματα, αλλά οι τράπεζες. Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι δημοσιονομικό, αλλά πρόβλημα πληθώρας κεφαλαίου, μιας τεράστιας συσσώρευσης κινητού πλούτου (μετοχών, δανείων, ομολόγων, παραγώγων κ.ο.κ.) πρώτα και κύρια στις μεγάλες εμπορικές τράπεζες.

Μουσικές καρέκλες...

(πηγή εικόνας)

Μουσικές καρέκλες...
του Γιάννη Κιμπουρόπουλου 
(από την ΑΥΓΗ) 

Άκουγα προχθές μια συζήτηση, ανάλαφρη και αεράτη, ανάμεσα σε δύο «εναλλακτικούς» αστέρες του ραδιοτηλεοπτικού σύμπαντος και έναν βουλευτή (ποιας πτέρυγας δεν έχει και πολλή σημασία, όπως θα διαπιστώσετε).

Αφού αντιπαρέθεσαν συνήθεις κοινοτοπίες για το ποιοι είναι οι κλέφτες, για το αν για την κρίση εκτός από τα κόμματα εξουσίας φταίνε και οι απλοί πολίτες, για τη λαϊκή συνενοχή στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, κατέληξαν στο τρυφερό συμπέρασμα ότι τα προβλήματα της χώρας δεν είναι δεξιά, κεντρώα ή αριστερά. Κι επομένως το ιδεώδες θα ήταν να κάτσουν όλοι σ’ ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν σε «δέκα βασικά πράγματα που πρέπει να γίνουν σ’ αυτή τη χώρα».

Συνηθίζοντας το τέρας...

(απόσπασμα κειμένου από το blog της Κατερίνας)

Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταπιαστεί με την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, θα ξεκινήσει την έρευνα του από κάποια ντοκουμέντα.

Φαντάζομαι ότι θα αναζητήσει τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου στο οποίο συζητιέται η πιο κρίσιμη απόφαση στη μεταπολεμική Ιστορία της χώρας.

Δεν υπάρχουν! Υπάρχει μια συντομότατη συνεδρίαση με μια 10λεπτη εισαγωγή του Πρωθυπουργού και μια εξίσου σύντομη ομιλία του Υπουργού Οικονομικών. Και δεν υπάρχει τίποτα άλλο γιατί ΔΕΝ έγινε τίποτα άλλο. Δεν συζητήθηκε ποτέ στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν μίλησαν καν οι υπουργοί. Δεν έγινε κανενός είδους ψηφοφορία. Στην απόφαση υπάρχουν φαρδιές πλατιές οι υπογραφές των υπουργών, αλλά η αλήθεια είναι ότι την ενέκριναν χωρίς να τη συζητήσουν. Χωρίς καν να γνωρίζουν τι αποφασίζουν. Μια καθαρά τυπική συνεδρίαση ελάχιστου χρόνου.

Καλημέρα... με μια περιπλάνηση

από EPIMATEO

Περιπλάνηση - Χαρούλα Αλεξίου

στίχοι, μουσική: Νίκος Βερόπουλος

από τον δίσκο: Περιπλάνηση (1988)

Στο ταβάνι τα σημάδια απ' τον καπνό

δέκα χρόνια κι ούτε μια φωτογραφία

το μυαλό μου βασανίζει η γεωγραφία

και πλανιέται σ' ένα κόσμο μακρινό

Καταπέλτης πέφτει ο ήχος της σιωπής

το κλειδί στη κλειδαρότρυπα γυρίζει

η μορφή του πεθαμένου με φοβίζει

κι εσύ πήγες στον καθρέφτη να χαθείς

Στο δωμάτιο ξεχείλισε το φως

και το όνειρο απόμεινε στη μέση

ποιος τη λύση να μου δώσει θα μπορέσει

τώρα που 'φυγε για πάντα ο κηπουρός

Μεσημέρι και με θάμπωσαν τα φλας

στο καντήλι το φυτίλι ν' αγροσβήνει

το μπαούλο να μυρίζει ναφθαλίνη

κι εσύ ακόμα στον καθρέφτη να μιλάς

"No money No dept - Παύση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ"

Οι ομιλίες από την εκδήλωση της πρωτοβουλίας "No money No dept - Παύση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ" που έγινε στην Αίθουσα Συλλόγου Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδας, στις 17/6/10 (η προκύρηξη της πρωτοβουλίας υπάρχει στην ιστοσελίδα No money No dept, τα βίντεο με τις ομιλίες τα πήρα από The Press Project)

Πού είναι η αριστερά;

José Saramago (16 Νοεμβρίου 1922–18 Ιουνίου 2010)

`

Πού είναι η αριστερά; 

του José Saramago (από το blog L’Enfant de la Haute Mer)

 

Πριν τρία ή τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια συνέντευξης σε μια λατινοαμερικάνικη εφημερίδα, θαρρώ αργεντίνικη, μέσα σε μια διαδοχή ερωτήσεων και των απαντήσεων, πέταξα μια δήλωση, για την οποία φανταζόμουν (τόσο αφελής ήμουν) ότι θα προκαλούσε αγανάκτηση, διαμάχες και σκάνδαλο: πρώτα-πρώτα στις τάξεις της τοπικής αριστεράς, και, ποιος ξέρει, θα διαδιδόταν, όπως ένας κυματισμός, στους διεθνείς χώρους που επικαλούνται την εν λόγω αριστερά, είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε συνδικαλιστικοί, είτε πολιτιστικοί.

Κόλπα ΠΑΣΟΚ, "νόμοι" ΠΑΣΟΚ

από antistachef

Κόλπα ΠΑΣΟΚ, "νόμοι" ΠΑΣΟΚ

του Κλέαρχου Τσαουσίδη (από την ΑΥΓΗ)

Οι προειδοποιήσεις που απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του («Θα φύγετε νύχτα» αρχικά και κατόπιν ότι στελέχη της σημερινής κυβέρνησης ενδέχεται να οδηγηθούν σε μιαν Εξεταστική Επιτροπή του μέλλοντος) θεωρήθηκαν από πολλούς -και στον χώρο της αριστεράς- ρητορικές υπερβολές. Είναι όμως;

Fuck you! = Thank you!

Σκίτσο Στάθη (από Ελευθεροτυπία)

Πανελλήνια σιωπηρή διαμαρτυρία για τις φόλες!

περισσότερα...

Έκθεση σύγχρονης ευρωπαϊκής κατοικίας...

Σκίτσο Βαγγέλη Χερουβείμ (από ΑΥΓΗ)

Ελεύθερη κατασκήνωση στη πλατεία Συντάγματος!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
Όλες οι παραλίες, οι θάλασσες, τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, οι ουρανοί αυτού του κόσμου ανήκουν σε όλους εμάς και όλοι μαζί θα διεκδικήσουμε παντού την ελευθερία να απολαμβάνουμε την ζωή χωρίς περιορισμούς και χωρίς απαγορεύσεις. Σκοπός του «Κινήματος Για Την Ελεύθερη Κατασκήνωση» είναι να διδάξουμε ο ένας τον άλλον την Αγάπη, τον Σεβασμό και την Προστασία της Φύσης και να υπερασπιστούμε την απόλυτη Ελευθερία της διαβίωσης στην απέραντη αγκαλιά της Γης και του Ουρανού. Θα ταξιδέψουμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, τους φίλους μας και τους εραστές μας παντού, θα ζήσουμε ελεύθεροι όπου εμείς επιλέξουμε, θα προστατέψουμε τα δάση και τις παραλίες με τα γυμνά κορμιά μας… Δεν θα ζητήσουμε άδεια από κανέναν για να είμαστε ελεύθεροι 

Καλημέρα... με μια αύρα

Αύρα - Δημήτρης Παναγόπουλος

Η απεργία είναι δικαίωμα, αρκεί να μην ασκείται…

(πηγή)

Η απεργία είναι δικαίωμα, αρκεί να μην ασκείται…

του Θανάση Καρτερού (από την ΑΥΓΗ)

Χάος και ταλαιπωρία, ταλαιπωρία και χάος. Αυτή είναι τη σήμερον ημέρα και σχεδόν μόνιμα η αντιμετώπιση των απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων από μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Με την εικόνα, τον τίτλο, το σχόλιο, να περιγράφουν με τα μελανότερα των χρωμάτων τις συνέπειες μιας απεργίας στους χρήστες των υπηρεσιών που δεν παρέχονται εξαιτίας της. Και να αγνοούν, ή να υποβαθμίζουν, τον όγκο και την αποφασιστικότητα των απεργών, τους λόγους για τους οποίους κανονικοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οικογενειάρχες που έχουν ανάγκη και το τελευταίο ευρώ οι περισσότεροι, θυσιάζουν το μεροκάματο και την ησυχία τους και τρέχουν στους δρόμους και στους καταπέλτες.

«Δεν έχετε προτάσεις!... Αριστεριστές!...»

(πηγή)

«Δεν έχετε προτάσεις!... Αριστεριστές!...» 

του Άγγελου Τσέκερη (από την ΑΥΓΗ)

Τις προηγούμενες ημέρες η κοινοβουλευτική ομάδα του αριστερού κόμματος Die Linke κατέθεσε μια σειρά προτάσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται ο φόρος στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, η έκτακτη εισφορά από τις τράπεζες, ο έλεγχος των κερδοσκοπικών παιχνιδιών, η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, η υψηλότερη φορολογία του κεφαλαίου και το πάγωμα των στρατιωτικών εξοπλισμών.

Αυτοί έχουν προτάσεις...

από antistachef

Πωλούνται ελληνικά νησιά! (Guardian)

«Τώρα η Ελλάδα διευκολύνει τους πλούσιους και διάσημους να εκπληρώσουν τα όνειρά τους...»

(Φωτογραφία: Associated Press) 

Σε πώληση ελληνικά νησιά, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian (από in.gr)

Πως να αρθρώσεις αντίλογο στο άλογο;

Ο Λοβέρδος τον Απρίλη, με αυστηρό ύφος διαβεβαίωνε πως κάνει αντίσταση...

ενώ τώρα δηλώνει πως κάνει ό,τι του λένε χωρίς να το πιστεύει, αλλά υπουργός παραμένει...

Πως να αντιπαρατεθείς με τέτοια άτομα; Πως να φέρεις αντίλογο σε κυνικούς καρεκλοθήρες που δηλώνουν ανερυθρίαστα πως αυτά που κάνουν δεν τα πιστεύουν, αλλά συνεχίζουν παρόλα αυτά να κρατούν τους θώκους που υπέκλεψαν λέγοντας πως θα κάνουν τα εντελώς αντίθετα; Υπάρχει σημείο λογικής που μπορείς να πιαστείς για να αναπτύξεις επιχειρήματα; Κι αυτή η παράνοια δεν είναι τυχαία.

Καλημέρα... απ' τον ήλιο τον Ηλιάτορα

Άκου κι εμάς...

Χρωματίζω πέτρες…

πηγή εικόνας

Από το Διαδίχτυ

Καιρό τώρα άνεργος,.. για να μην πέσω στην κατάθλιψη και για να γεμίζω το χρόνο μου, μαζεύω πέτρες,.. πέτρες μικρές, πέτρες στρογγυλές, πέτρες μυτερές, πέτρες μεσαίου μεγέθους και τις χρωματίζω. Δεν έχω ιδιαίτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες… Έχω ανησυχίες για το μέλλον των παιδιών μου... ανησυχία για το κωλοδάνειο που μου σφίγγει το λαιμό... εφιάλτης δηλαδή… και όλο μαζεύω και όλο χρωματίζω τις πέτρες… Πολλές πράσινες, πολλές μπλε, μερικές ροζ, καμπόσες κατακόκκινες… Η οικογένειά μου παρακολουθεί ανήσυχη την αλλόκοτη συμπεριφορά μου και συχνά ανταλλάσσουν βλέμματα αναζητώντας ο ένας απ’ τον άλλον μια εξήγηση…

Είναι αυτή δημοσιογραφία;

από antistachef

Η δημοσιογραφία ως προπαγάνδα και γλύψιμο από την ειδική και στα δύο Όλγα Τρέμη... 

Και μόλις τώρα, άκουσα τον Παύλο Τσίμα να λέει πως η κόντρα Βάσως Παπανδρέου - Σαχινίδη (όπου η Βάσω Παπανδρέου -προσχηματικά ή όχι, ποιός ξέρει;- υπερασπίστηκε τους κανόνες του κοινοβουλευτισμού), έγινε για ασήμαντη αφορμή!

Τελικά όντως οι γενίτσαροι είναι οι αθλιότεροι...

Σύντομα κοντά σας!

από antistachef.

Τα παρανοϊκά της «κοινής λογικής»

Τα παρανοϊκά της «κοινής λογικής» 

του Δημήτρη Χρήστου (από την ΑΥΓΗ)
 

Έχω βαρεθεί να διαβάζω τα περίφημα άρθρα των οπαδών της «κοινής λογικής», όπως σποραδικά τα εκφράζει ο διευθυντής της «Καθημερινής», συστηματικά ο Πάσχος και τελευταία ο φίλος μου ο Τασούλης (της οικειότητας ο χαρακτηρισμός). Σημειώνει για παράδειγμα ο κ. Παπαχελάς στο κυριακάτικο άρθρο του. «Πώς είναι δυνατόν μια μικρή μειοψηφία να μπορεί να μπλοκάρει ένα λιμάνι ή να κλείνει ένα ξενοδοχείο σε μια τέτοια περίοδο κρίσης;».

Καλημέρα... απ' τον βραχνό προφήτη

Όταν χαράζει - Γιάννης Αγγελάκας

Για παίξε μας μια τέτοια νότα!

Ο Γιάννης Παναγόπουλος προσπαθεί να προσωποποιήσει τις ευθύνες της κυβέρνησης στον Λοβέρδο και να βγάλει λάδι τον ΓΑΠ, αλλά τρώει μια απίστευτη τάπα από τον... Πρετεντέρη!

Άμα σε ξεμπροστιάζει κι ο Πρετεντέρης καταλαβαίνεις σε τι σημείο ξεφτίλας έχεις φτάσει...

Να μην λείψει κανείς!

Αναζητώντας την πολιτική μέσα στην κρίση

Πάμπλο Πικάσσο, 

"Το τέλος του δρόμου"

Αναζητώντας την πολιτική μέσα στην κρίση

Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Τσουκαλά στον Στρατή Μπουρνάζο

(από τa Ενθέματα της ΑΥΓΗΣ)

-Πώς θα χαρακτηρίζατε, με δυο λόγια, την κατάσταση που ζούμε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα;

Εντελώς επιγραμματικά, θα έλεγα ότι συνιστά μια μετάβαση στον άγριο, αρχετυπικό, δίχως όρια και περιορισμούς καπιταλισμό. Προφανώς και πριν καπιταλισμό είχαμε. Ωστόσο μια ιδιότυπη ιστορική συγκυρία είχε καταστήσει δυνατή την αναστολή ή άμβλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών του. Έτσι στην Ελλάδα η διαδικασία της μισθωτοποίησης, της ευθείας δηλαδή υπαγωγής των δυνάμεων της εργασίας στο κεφάλαιο, υπήρξε εξαιρετικά αργόσυρτη. Το μεγαλύτερο ποσοστό του εργατικού δυναμικού ήταν αυτοαπασχολούμενοι στο πλαίσιο οικογενειακών επιχειρήσεων είτε στην ύπαιθρο είτε στη δευτερογενή παραγωγή είτε στις υπηρεσίες.

Νεοέλληνας...

Τζίμης Πανούσης - Νεοέλληνας

Περί Καπιταλιστικών Κρίσεων

Περί Καπιταλιστικών Κρίσεων
του Richard Wolff από το blog Chomsky Speaks Greek

μετάφραση: Πράπας Δημήτρης

Ο καθηγητής Richard Wolff διδάσκει οικονομική επιστήμη τα τελευταία 40 χρόνια. Έχει διδάξει στο Yale, στο City University of New York και στο University of Massachusetts. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ανάλυση των καπιταλιστικών κρίσεων και τα τελευταία τρία χρόνια έχει δώσει διαλέξεις περί της οικονομικής κρίσης σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στις διαλέξεις αυτές αφού πρώτα αναλύει σε βάθος τις κοινωνικές συνθήκες που οδήγησαν στην κρίση, περιγράφει μία μέθοδο εξόδου από αυτή. Στο παρόν άρθρο η ανάλυση του παρουσιάζεται με ιδιαίτερα κατανοητό τρόπο, πράγμα που άλλωστε ήταν και ένας από τους στόχους του. Παρόλο που στο άρθρο η ανάλυση του Wolff επικεντρώνεται στις ΗΠΑ, οι ομοιότητες με την ελληνική πραγματικότητα είναι εμφανέστατες.