Το παιδί κι η αλεπού!

Οι μέρες για το "άλφα" ή το "βήτα" μου κάθονται άσχημα γενικώς... Δεν πιστεύω πως λειτουργούν πέρα από το να δίνουν ωραιότατα άλλοθι. Ειδικά αυτή η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος που είναι κάθε 5 του Ιούνη, είναι η απόλυτη υποκρισία... Η οικολογική άποψη και στάση ζωής, ή είναι παρούσα στην κάθε στιγμή κι ενέργειά σου, ή πολύ απλά δεν την έχεις...

Λοιπόν, με αυτά και με αυτά δεν έχω να πω κάτι για την ημέρα.. Ευκαιρίας όμως δοθείσης, ανεβάζω κι εδώ αυτά που είχα γράψει στο αλήστου μνήμης BWGT όταν είχα δει την παρακάτω ταινία. Εμφανώς... ερωτευμένος με τις εικόνες, τα δύο πανέμορφα σπόρια που πρωταγωνιστούν και την ματιά του σκηνοθέτη, είχα γράψει το παρακάτω κειμενάκι, που δεν αποτελεί επ' ουδενί κινηματογραφική κριτική, αλλά προσπάθεια να μεταφέρω το τι είδα και τι με άγγιξε σε αυτήν την οικολογική "παιδική" αλλά όχι παιδιάστικη ταινία. Την προτείνω ανεπιφύλακτα. σε όλους, έχουν δεν έχουν παιδιά, κι όχι μόνο για σήμερα... 

Το παιδί κι η αλεπού  (Le renard et l'enfant) 2007


{Υστερόγραφο στην... αρχή: Η ταινία έχει πολλές συμβολικές σκηνές στις οποίες δεν μπορώ να αναφερθώ αναλυτικά σεβόμενος όσους δεν την έχουν δει. Προσπάθησα παρακάτω να είμαι όσο πιο αόριστος μπορούσα. Παρ΄ολα αυτά, αν βρεθεί κάποιος/α να θέλει να διαβάσει όλο αυτό το κατεβατό που μου βγήκε τρεισήμισι το βράδυ, ας το διαβάσει αφού δει την ταινία}

 
"'Ενα ηλιοβασίλεμα, ένιωσα πόσο μικρή ήμουν μέσα στη φύση. Διαβάζω, γράφω, μετρώ, αλλά δε μπορώ να βρω μια αλεπού!"

 
Προσωπικά την έχω ερωτευτεί την ταινία! Και έχω τελείως διαφορετική άποψη για την ματιά του Ζακέ, από τον συντάκτη της παρουσίασης στο My Film. Κι εξηγούμαι:

Οι δύο πρωταγωνίστριες (κοριτσάκι κι αλεπού) είναι πανέμορφες, το σκηνικό ονειρικό (η περιαλπική ορεινή ύπαιθρος και τα δάση), η κινηματογράφιση άψογη (από τον δημιουργό του "ταξιδιού του αυτοκράτορα") και οι κομπάρσοι όλοι αστέρια πρώτης γραμμής (τα πλάσματα του δάσους). Όλοι οι συντελεστές λοιπόν κορυφαίοι. 

Αλλά αυτό που με έχει γοητεύσει στη ταινία είναι το σενάριο. Κι είναι ακριβώς ό,τι δεν αρέσει στους σχολιαστές στο imdb και σε όσα blogs έχω διαβάσει σχόλια.

Ίσως γιατί δεν έχει να κάνει με τις γνωστές μανιέρες των "οικογενειακών" ταινιών με ζώα (άγρια ή μη), όπου τα ζώα-ήρωες ανθρωποποιούνται για να γίνουν οικεία στον θεατή. Ο Ζακέ δεν έκανε μιά ακόμα τέτοια ταινία, αλλά ένα ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας με καταγραφή της πραγματικής συμπεριφοράς του ζώου στην καθημερινότητά του και στη συνάντησή του με τον άνθρωπο.

Η ντοκιμαντερίστικη κινηματογράφιση της καθημερινότητας της αλεπούς είναι εκπληκτική. Μέσα από τα μάτια της (κυριολεκτικά σχεδόν, αφού η κάμερα συχνά πυκνά, κατεβαίνει στο ύψος της αλεπούς και βλέπουμε ό,τι βλέπει) βλέπουμε τον όμορφο αλλά και δύσκολο κόσμο του δάσους, κάπου γύρω από τις Άλπεις σε Γαλλία, Ιταλία κι οροπέδια της Ρουμανίας. Το περιβάλλον και οι κάτοικοί του είναι -οπτικά- τόσο οικεία σε εμάς, που νομίζεις πως η ταινία είναι γυρισμένη σε κάποιον ορεινό όγκο της Πίνδου.

Άφησα για το τέλος την συγκλονιστική συνάντηση ανθρώπου και ζώου. Όλη η ταινία είναι ένας ύμνος στην εξημέρωση, στη συνάντηση ανθρώπου και μη οικόσιτου ζώου, στο πλησίασμα κοριτσιού κι αλεπούς, στην προσπάθεια του είδους μας για επαφή με άλλα είδη. Βλέποντάς την, μπορείς άνετα να φανταστείς πως κάτι ανάλογο έγινε με τον πρώτο άνθρωπο που εξημέρωσε τον λύκο πρόγονο του σκύλου, το αιλουροειδές πρόγονο της γατούλας, το πρώτο άλογο, το πρώτο πρόβατο κ.λπ. κ.λπ.

Και είναι πραγματικά μαγική η κινηματογράφιση της εξημέρωσης. Μαγική και Τίμια. Γιατί δείχνει πως, ακόμα και στις σχέσεις αγάπης προς τα ζώα, το είδος μας έδειξε μια εξουσιαστική στάση, φτάνοντας σταδιακά στην άθλια αλαζονική σημερινή σχέση, όπου για τους πολλούς (με την βοήθεια των εγωιστικών ανθρωποκεντρικών δοξασιών των θρησκειών), τα ζώα υπάρχουν... για να μας υπηρετούν!!! Κανένας σεβασμός στην ύπαρξή τους, κανένας σεβασμός και προσπάθεια κατανόησης της διαφορετικότητάς τους από εμάς, κανένας σεβασμός στην "αθωότητά" τους να μας δείχνουν εμπιστοσύνη... {Υπάρχει μεγαλύτερη βαρβαρότητα από το να θεωρείς πως κάποιο πλάσμα γεννιέται για να γίνει τσάντα, παπούτσι, κόσμημα, "δοκιμαστικός σωλήνας", υπηρέτης ή μεζές; Με ποιό δικαίωμα;}

Οι σκηνές από την στιγμή που η μικρή παίρνει τη θέση του εξουσιαστή είναι συγκλονιστικές. Το πανέμορφο ζώο στη φύση πρέπει να γίνει δικό "μου". Σταδιακά το αποσπώ από τον φυσικό του χώρο, του κάνω οικείο τον δικό μου τεχνητό κόσμο, στον οποίο εκείνο πρέπει να προσαρμοστεί - εκπαιδευτεί: Αυτό είναι το σπίτι μας. Εσύ έρχεσαι να ζεσταθείς σ' εμένα. Πρέπει να περάσεις από την "πόρτα"... Μην κουνιέσαι (που σε δένω, που σου στερώ την ελευθερία σου!) Σταμάτα (να αντιστέκεσαι!) Σε έβρισκα πανέμορφη ελεύθερη αλλά τώρα σου βάζω "κολάρο" και λέω πως σου πάει (το δικό μου στολίδι, η δική σου δέσμευση!) Εεε έπεσες πάνω στους τοίχους (ανόητη!) Δεν θα φύγεις! Θα με περιμένεις! Κάθισε! Σταμάτα! Αν δεν γυρίσεις αμέσως (αν δεν με υπακούς) δεν θα είμαστε πια φίλες! Πολύ θα ήθελα να είναι πιο υπάκουη... (η "φίλη" μου...) Ομολογία τέλους... Μπέρδεψα την αγάπη με την κατοχή... (Αντίθεση... Στην αρχή το ζώο πάει μπροστά. Και περιμένει το αργό κορίτσι... Απλά και φυσικά. Όταν εκείνη πάει μπροστά το θεωρεί δείγμα ανωτερότητάς της κι αποκαλεί χαζή την αλεπού! Άνθρωποι!!!} Η αδυναμία ή η αδιαφορία μας να νοιώσουμε τον φόβο, την αγωνία, τον πόνο, τον τρόμο του ζώου καταγράφεται μέσα από τις παιδικές αντιδράσεις του κοριτσιού απέναντι στην "φίλη" της αλεπού. Ξαφνικά, με το κολάρο και το σχοινί ο φιλικός τόνος αλλάζει κι η κλήση γίνεται προστακτική. Εδώ θα κάτσεις! Πέρασες τον τοίχο! Δεν θα φύγεις! Και η συγκλονιστική σκηνή του πανικού στο δωμάτιο, μια μικρογραφία όλης της αθλιότητας των σόου με ζώα. Το παιχνίδι της μικρής είναι ο τρόμος του ζώου, το γέλιο της ο αγώνας επιβίωσής του... Ταυρομαχίες, τσίρκο, ζωολογικοί κήποι, κλουβιά, όλα μαζί παρελαύνουν μέσα στο δωμάτιο πανικού...

Κι όταν το μετανιωμένο βλέμμα της μικρής συναντά το ματωμένο της αλεπούς, στη ματιά του ζώου υπάρχει το "κατηγορώ" για κάθε πειραματόζωο, για κάθε βασασισμένο, για κάθε φυλακισμένο, για κάθε ζώο που πληρώνει το τίμημα της αλαζονικής μας στάσης απέναντι στη φύση.

Ένα οικολογικό ποιήμα που για μένα θα έπρεπε να προβάλεται στα σχολεία αλλά και στα κανάλια!

Η βία μας απέναντι στη φύση δεν μπορεί να έχει συνέχεια. Η σκηνή της φόλας την ώρα του παιχνιδιού, του έρωτα, της ελευθερίας και της ομορφιάς, είναι η σκηνή φάρος της ταινίας.

Μαζί με τα "δηλητηριασμένα" ζώα, νερά, χώματα, και σύννεφα, χάνονται κι οι δικές μας ελπίδες για επιβίωση. Ή θα σεβαστούμε τους κανόνες της φύσης ή πολύ απλά θα πληρώσουμε (με αντίτιμο που φτάνει ως και την εξαφάνισή μας) την αλαζονεία μας.

"Το παιδί κι η αλεπού" δεν είναι μόνο μια οικογενειακή τρυφερή οικολογική ταινία. Είναι και μια ευκαιρία γνώσης, αλλαγής ματιάς, αλλαγής σκέψης, αλλαγής στάσης ζωής...  

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΑΒΟΛΗ!

"Πρόθεσή μου ήταν να κάνω τον θεατή να ταυτιστεί με την αλεπού. Να μπει στο πετσί της, στην "καθημερινότητά" της, σε αυτά που την απασχολούν, αυτά που κάνει κάθε μέρα, να ανακαλύψει τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες που βλέπει. Να δει τον κόσμο, όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά μέσα από τα μάτια αυτού του άγριου ζώου. Από την άλλη ήθελα να πετύχω και το αντίστροφο! Όλα είναι κινηματογραφημένα στο επίπεδο της αλεπούς: το τοπίο, τα ζώα, οι ηθοποιοί. Οι εικόνες κατά συνέπεια που βλέπει ο θεατής, είναι εικόνες που θα έβλεπε μια αλεπού. Όταν οι δυο ματιές συναντηθούν, αυτή της μικρής κοπέλας και του ζώου, βλέπουμε δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου κόσμου. Το τοπίο στο οποίο κινείται η αλεπού είναι εξιδανικευμένο. Τα Ευρωπαϊκά τοπία αν και μοιάζουν είναι και πολύ περίεργα! Τα δάση έχουν το καθένα διαφορετικά και αξιοθαύμαστα δέντρα ενώ τα ποτάμια, ανάλογα σε ποιο σημείο στέκεσαι, σχηματίζουν διαφορετικούς χρωματισμούς. Το πέτρινο τοπίο το οποίο φιλοξενεί την αλεπού, είναι σαν λαβύρινθος. Η μόνη ανθρώπινη φωνή που ακούγεται σε αυτό το τοπίο είναι η λέξη 'αλεπού' από το στόμα του κοριτσιού. Την ιστορία την αφηγείται το κοριτσάκι που έχει γίνει γυναίκα πια, η οποία και αναβιώνει τις αναμνήσεις της και τα συναισθήματά της. Τελικά θα έλεγα ότι αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να παρασύρω τον θεατή να ταξιδέψει μαζί με το κορίτσι, σε ένα οικείο τοπίο και ταυτόχρονα τόσο ξένο, όταν το δει κανείς όπως το βλέπει μια αλεπού! Η ταινία επίσης είναι ένας καθρέπτης που αντικατοπτρίζει τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα. Μια ωδή στην εξημέρωση. Τέλος, είναι μια αυτοβιογραφική ιστορία για την εποχή που μπορούσα να τρέξω ανέμελα μέσα στη φύση, όταν ήμουν δέκα χρονών". (ΛΙΚ ΖΑΚΕ)

Υ.Γ. Η ελληνική μεταγλώττιση με την Ναταλία Δραγούμη είναι καλή και ζεστή. Προτείνω όμως την αυθεντική γαλλική έκδοση, αφού -για μένα- είναι η πιο γλυκειά "παιδική" γλώσσα. Τέλος να πω, πως η αγγλική έκδοση, πέρα από την άτυχη επιλογή της Κέιτ Γουίνσλετ στην αφήγηση (εξαιρετική ηθοποιός αλλά η ακαδημαϊκή βρετανική προφορά της, χαλάει το κλίμα της ταινίας), έχει μικρότερη διάρκεια και διαφορετικό τέλος (λείπει η σκηνή μητέρας - παιδιού στο τέλος με τα οσα ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ λέγονται εκεί, όπως το ότι ταύτισε την κατοχή με την αγάπη, την ομορφιά του να έχεις επαφή με ένα ελεύθερο κι όχι υποταγμένο ζώο, το αθώο κι υπέροχο "ναι" του μικρούλη στο αν ξέρουν τα ζώα από αγάπη κ.λπ)! Οι αγγλόφωνοι μάλιστα σχολιαστές στο imdb αναρωτιούνται με την ύπαρξη, στους συντελεστές της ταινίας, του μικρού αγοριού και της μητέρας του, αφού στην δική τους έκδοση δεν υπάρχουν!!!  

Οι υπότιτλοι της ODEON είναι καλοί. Μόνη μεγάλη ένσταση η μετάφραση του παιδικού τραγουδιού που λέει η μικρούλα τριγυρνώντας στο χιόνι, αφού η κατά λέξη απόδοση είναι προβληματική και εννοιολογικά και -κυρίως- εκτός μέτρου του τραγουδιού:

Πατημασιά-πατημασιά, βήμα-βήμα,
ποιος μας ήρθε από εδώ;
Πατημασιά-πατημασιά, βήμα-βήμα,
το μικρό μου δάχτυλο θα πει!

Ένα σάλτο και μετά σταματάει,
έτσι ο λαγός μας προχωράει!
Ο σκαντζόχοιρος τσιμπάει,
με τα ποδαράκια του τρυπάει!

Τρεις γραμμές, πουλί είναι αυτό,
και μάλιστα κοράκι πονηρό!
Αγριογούρουνο με πόδια μυτερά
τέσσερις τρύπες άνοιξε γοργά!

Πατημασιά-πατημασιά, βήμα-βήμα,
ποιος μας ήρθε από εδώ;
Πατημασιά-πατημασιά, βήμα-βήμα,
το μικρό μου δάχτυλο θα πει!

Μια γραμμή σαν νότα μουσική
είναι της νυφίτσας ο χορός.
Δυο φτέρνες, δυο πατούσες,
κύκλους κάνουμε, καλέ μου.

(34+35)

Πατημασιά-πατημασιά, βήμα-βήμα,
ποιος μας ήρθε από εδώ;
Πατημασιά-πατημασιά, βήμα-βήμα,
το μικρό μου δάχτυλο θα πει!

Στο κρύο και στο χιόνι
προχωράει και δεν φοβάται!
Πόδια μεγάλα, νύχια μακριά,
δε χωράει αμφιβολία!

Γρήγορα, τρέξε να κρυφτείς,
ο λύκος κάπου εδώ γυρνάει!

Για όποιον ενδιαφέρεται, παραθέτω μια πιο ελεύθερη απόδοση του τραγουδιού που, σε αντίθεση με της ODEON, είναι πάνω στο μέτρο του τραγουδιού. Σε όποιον αρέσουν καλύτερα και ασχολείται με αυτά, μπορεί να αντικαταστήσει τους υπότιτλους της odeon με τους παρακάτω (διάλογοι 24-33 και 36-40)

Βήμα-βήμα, ένα-δυό
ποιος να πέρασε από 'δώ;
Βήμα-βήμα, ένα-δυό
μόνη μου θε να το βρω!

Ένα σάλτο, σταματάει,
ο λαγός μας προχωράει!
Ο σκαντζόχοιρος τσιμπάει,
το ποδάρι του τρυπάει!

Σίγουρα πουλί είναι αυτό,
το κοράκι το μικρό!
Αγριογούρουνο χοντρό
άνοιξε τρύπα εδώ!

Βήμα-βήμα, ένα-δυό
ποιος να πέρασε από 'δώ;
Βήμα-βήμα, ένα-δυό
μόνη μου θε να το βρω!

Μια γραμμή έχει φανεί
η νυφίτσα βόλτες κάνει.
Δυο γραμμές πάνω στο χιόνι,
κύκλους-κύκλους κάνουμε, όλοι.

(34+35)

Βήμα-βήμα, ένα-δυό
ποιος να πέρασε από 'δώ;
Βήμα-βήμα, ένα-δυό
μόνη μου θε να το βρω!

Μέσ' στο κρύο και στο χιόνι
προχωρά και δεν παγώνει!
(39)
Πόδια χοντρά, νύχια μακριά...
(40)
...κάποιος λύκος, είν' κοντά..

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. 

Σήμερα Σάββατο 5/6, θα προβληθούν στην τηλεόραση δύο βραβευμένα οικολογικά ντοκιμαντέρ. Η "άβολη αλήθεια" δίνει ένα πλήθος στοιχείων για να κατανοήσει κάποιος -ακόμα κι αν δεν έχει ασχοληθεί καθόλου-, το πρόβλημα της  ανθρωπογενούς παγκόσμιας υπερθέρμανσης, ενώ το "Home" είναι ένα κινηματογραφικό επίτευγμα που απεικονίζει την ομορφιά του κοινού μας σπιτιού από ψηλά, αλλά και την τεράστια απειλή της ανθρώπινης αλαζονείας...  Και τα δύο όμως, δεν ασχολούνται με τις πηγές του κακού, την εκκλησιαστική ηθική και τον οικονομικό συνδαιτυμόνα της, τον καπιταλισμό, που συνδιαμόρφωσαν την αντίληψη πως τα πάντα γύρω μας "είναι απλώς πρώτη ύλη για να παράγει ο άνθρωπος προϊόντα και να αυξάνει το κέρδος και την οικονομική του ανάπτυξη"

ΜΙΑ ΑΒΟΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ! 
ΑΝΤ1 23:00 

από Αθηνόραμα: Αμερικανική ταινία του Ντέιβις Γκουγκενχάιμ.. Ο όψιμα "πράσινος" πολιτικός Αλ Γκορ ηγείται μιας καμπάνιας για την επαγρύπνηση του κόσμου απέναντι στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, παραδίδοντας μια σειρά αποκαλυπτικών διαλέξεων τις οποίες παρακολουθεί ο γιος του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Τσαρλς Γκουγκενχάιμ. Αυτό που βέβαια κρατά σταθερά σε πρώτο πλάνο δεν είναι άλλο από τη δύναμη των όσων παραθέτει ο Γκορ, μια σωρεία από πειστικά και αφοπλιστικά στοιχεία. Όσκαρ τραγουδιού (το έχει ξαναπάρει ντοκιμαντέρ) και, βέβαια, ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. 

HOME (2009)

ΣΚΑΪ 24:00

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα πριν ένα χρόνο ακριβώς. Τα παρακάτω τα μεταφέρω επίσης από BWGT: 

Την εικόνα των διαρκώς εξαντλούμενων φυσικών πόρων του πλανήτη, κινηματογράφησε με κάμερα στερεωμένη πάνω στο αεροπλάνο, ο Γάλλος φωτογράφος, δημοσιογράφος και ακτιβιστής για τη διάσωση της γης, Yann Arthus-Bertrand (Γιαν Αρτίς-Μπερτράν). 

Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο τού διάσημου για τις από αέρος φωτογραφίσεις Μπερτράν, με τίτλο Home, που θα βγει ταυτόχρονα στις κινηματογραφικές αίθουσες, στο Διαδίκτυο, στις τηλεοράσεις και σε DVD στις 5 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος. Με την έννοια του επείγοντος βέβαια, γιατί αν δεν αντιμετωπίσουμε το οφθαλμοφανές εντός της δεκαετίας που διανύουμε, τότε, σε μια εικοσαετία από σήμερα, θα έχουμε χάσει τα πάντα, λέει ο Μπερτράν, έκπληκτος από τη "μαζική άρνηση να πιστέψουμε αυτό που όλοι γνωρίζουμε". Όπως εξήγησε ο ίδιος σήμερα, -στο πέρασμά του από τη χώρα μας για την προώθηση της ταινίας του-, ήταν πριν τρία χρόνια που αποφάσισε να γυρίσει το Home, κινητοποιούμενος από την επίδραση που είχε στο κοινό η ταινία του Αλ Γκορ και πεπεισμένος ότι ο κινηματογράφος μπορεί να κάνει ένα τέτοιο θέμα, "γεγονός". 

Αποτάθηκε, λοιπόν, για χρηματοδότηση στον Γάλλο σκηνοθέτη Λικ Μπεσόν ("Το πέμπτο στοιχείο", "Ιωάννα της Λοραίνης" κ.ά.), ο οποίος του έδωσε 10 εκατ. ευρώ, προκειμένου να κάνει τις κινηματογραφικές λήψεις σε 53 χώρες, γνωρίζοντας σαν παραγωγός ότι "φυσικά, μια τέτοια ταινία δεν μπορεί να είναι εμπορική, αλλά όμως επίσης, δεν πρόκειται να χάσει τα χρήματα που επενδύει". Η ταινία διηγείται την ιστορία της ζωής στον πλανήτη. Και ο άνθρωπος είναι ένα από τα 100.000 είδη στην γη, φυσικά το πιο έξυπνο είδος, που οφείλει να βρει τρόπους να την υπερασπίσει έλεγε σήμερα ο Γιαν Αρτίς-Μπερτράν, τονίζοντας ότι έχουμε φτάσει στο σημείο "να καταναλώνουμε την ενέργεια που αναλογεί στα παιδιά μας". 

Ερωτώμενος για τις δυσκολίες που είχε στα γυρίσματα της ταινίας, απάντησε ότι από τις 53 χώρες, αντιμετώπισε προβλήματα σε πέντε. Συγκεκριμένα, στην Ινδία, και λόγω της γραφειοκρατίας, όπως είπε, αλλά και γιατί "δεν θέλησαν να δείξω τη φτώχεια", κατέσχεσαν το 50% του υλικού που τράβηξε με το συνεργείο του. Στις ΗΠΑ εκκρεμεί δίκη σε βάρος του γιατί κατάφερε, όπως ανέφερε, "να δείξει με ειλικρίνεια την κατάσταση στην κτηνοτροφική βιομηχανία της χώρας, όπου 300.000 βοοειδή εκτρέφονται με ορμόνες και αντιβιοτικά και η ίδια η βιομηχανία εκλύει αέρια που συμβάλλουν στη δημουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου". Στις ΗΠΑ, η ταινία δεν θα προβληθεί παρά μόνο σε δημόσιες προβολές οικολογικών φορέων. Η ευτυχία τού να τραβήξει από αέρος, πλάνα και της Βόρειας και της Νότιας Κορέας "αναχαιτίστηκε" από τους στρατιωτικούς των δύο χωρών, όπως επίσης και στην Αργεντινή, όπου τους κατέσχεσαν τα διαβατήρια και αναγκάστηκαν να φύγουν εσπευσμένα. Αλλά και στη Γαλλία, όπου το Home θα προβληθεί σε 600 αίθουσες στις 5 Ιουνίου, όπως και σε οθόνη στον Πύργο του Άιφελ, δεν του δόθηκε άδεια να κινηματογραφήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις. 

Το Home, είναι ο πλανήτης, είναι το σπίτι μας, και αφορά τη συνείδηση όλων των ανθρώπων, κατέληξε o Yann Arthus-Bertrand.-Η ταινία HOME, μια εναέρια απεικόνιση για την ομορφιά και τη μαγεία της Γης θα παρουσιαστεί ταυτόχρονα σε πάνω από 50 χώρες. Στα 200.000 χρόνια πάνω στη Γη, η ανθρωπότητα, έχει αναστατώσει ανεπανάληπτα την ισορροπία του πλανήτη, που προέκυψε μετά από 4 δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης. Το τίμημα είναι βαρύ, και είναι πολύ αργά να είμαστε απαισιόδοξοι: Η ανθρωπότητα έχει λιγότερα από 10 χρόνια στη διάθεσή της να αντιληφθεί την έκταση της καταστροφής που έχει προκαλέσει και της εκμετάλλευσης της γης που έχει καταναλώσει και να βρεί νέες οδούς άντλησης αγαθών. Η ταινία HOME του Yann Arthus – Bertrand μας προσφέρει τη δυνατότητα να δούμε φωτογραφικό και τηλεοπτικό υλικό εξ’ολοκλήρου εναέριο. Ο Yann Arthus – Bertrand επισκέφτηκε 54 χώρες και μας παρουσιάζει τα θαύματα αυτού του πλανήτη αλλά και τις ανησυχίες του, θέτοντας την βάση στην προσπάθεια αναδόμησης της Γης.

Kύριο θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η παρουσίαση των φυσικών τοπίων και οι ομορφιές της Γης καθώς επίσης και οι αντιθέσεις που προκαλεί η ανθρώπινη παρέμβαση σε αυτή. Τα γυρίσματα κράτησαν 217 ημέρες και το υλικό που συγκεντρώθηκε ήταν 488 ώρες. To ΗΟΜΕ δεν είναι απλά μια ταινία, είναι μια μεγάλη παγκόσμια εκδήλωση για τη Γη που για πρώτη φορά θα προβληθεί ταυτόχρονα σε πάνω από 50 χώρες. Στις 5 Ιουνίου 2009, την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, η ταινία HOME θα παρουσιαστεί σε κάθε format: Κινηματογράφο, Τηλεόραση, DVD, και Internet (www.youtube.com/homeproject) ταυτόχρονα και δωρεάν σε όλο τον κόσμο. Στόχος του έργου είναι να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και να ευαισθητοποιήσει όλους για την ατομική και συλλογική ευθύνη τους προς τον πλανήτη. 

«Αν μπορέσουμε να βελτιώσουμε τις εικόνες του κόσμου, ίσως να μπορέσουμε να βελτιώσουμε και τον ίδιο τον κόσμο» (Wim Wenders)

Σε συνέχεια του έργου του Al Gore, “An Inconvenient Truth”, το Home, θέτει ερωτήματα και περνά μηνύματα που στόχο έχουν να αλλάξουν την αντίληψη του θεατή και στη συνέχεια να τον παροτρύνουν να δράσει. Αν και υπάρχει μια τάση κινητοποίησης προς την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, δυστυχώς δραστικά μέτρα ακόμα δεν έχουν παρθεί και ο χρόνος αποκατάστασης όλο και στενεύει. Κάθε πλάνο δείχνει την Γη – το σπίτι μας – έτσι όπως δεν την έχουμε δει ποτέ ως τώρα. Κάθε εικόνα μοιάζει να λεει «Κοίτα πόσο όμορφη είναι η Γη, κοίτα τί είναι αυτό που καθημερινά καταστρέφουμε, αλλά κυρίως, κοίτα όλα αυτά τα θαύματα που μπορούμε ακόμα να περισώσουμε» 

Τα πλάνα είναι αποκλειστικά εναέρια και αυτό γιατί η εικόνα που έχει ο θεατής είναι πιο άμεση και αυτόματα προκαλεί έντονα συναισθήματα. Στόχος του Home είναι να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και νοιώθουμε για την Γη και να ευαισθητοποιηθούμε στην προσπάθεια διάσωσής της. 

Τα δραματικά στοιχεία της Γης σήμερα:

• Το 20% του πληθυσμού στη Γη καταναλώνει το 80% των παγκόσμιων πόρων. GEO4, UNEP (United Nations Environment Programme, 2007) 
• Ο κόσμος ξοδεύει 12 φορές περισσότερα χρήματα σε στρατιωτικές δαπάνες παρά σε εκστρατείες βοήθειας για τις αναπτυσσόμενες χώρες. SIPRI Yearbook, 2008 (Stockholm International Peace Research Institute) OECD, 2008 (Organization for Economic Cooperation and Development) 
• 5.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους καθημερινά από την κατανάλωση μολυσμένου νερού 
• 1 δις. Άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό. UNDP, 2006 (United Nations Development Programme) 
• Περίπου 1 δις. Άνθρωποι σήμερα πεινούν FAO, 2008 (Food and Agriculture Organization of the United Nations) 
• Πάνω από το 50% των σιτηρών που υπάρχουν στο εμπόριο παγκοσμίως διατίθενται για την τροφή των ζώων και τα βιο-καύσιμα. Worldwatch Institute, 2007 – FAO, 2008 
• Το 40% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και απαιτούνται πολλά χρόνια για την αποκατάστασή τους. UNEP (United Nations Environment Programme), ISRIC World Soil Information 
• Κάθε χρόνο, 13 εκατομμύρια εκτάρια δασικής περιοχής εξαφανίζονται. FAO, 2005 
• 1 στα 4 θηλαστικά, 1 στα 8 πτηνά, 1 στα 3 αμφίβια απειλούνται με εξαφάνιση. 
• Τα είδη του ζωικού βασιλείου εξαφανίζονται με ρυθμό 1.000 φορές μεγαλύτερο από τον φυσιολογικό IUCN, 2008 (International Union for Conservation of Nature) 
• Τα ¾ του θαλάσσιου εδάφους είναι εξαντλημένα ή επικίνδυνα μειωμένα.UN 
• Η μέση θερμοκρασία των τελευταίων 15 ετών είναι η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί ποτέ στη Γη. NASA GISS data 
• Η επιφάνεια του πάγου είναι 40% πιο λεπτή από ότι 40 χρόνια πριν. NSIDC, National Snow and Ice Data Center, 2004 
• Υπολογίζεται ότι θα υπάρχουν 200 εκατομμύρια πρόσφυγες λόγω κλιματικών αλλαγών μέχρι το 2050.