Νατοϊκός ανθρωπισμός

σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη (πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή 

Το τραγικό γεγονός πέρασε στα ψιλά όταν συνέβη στα τέλη Μάρτη: Ένα σαπιοκάραβο γεμάτο μετανάστες από την Αφρική έμεινε έρμαιο των κυμάτων ενώ έπλεε προς το ιταλικό νησάκι Λαμπεντούζα. Με αποτέλεσμα οι 61 από τους 72 συνολικά επιβάτες του, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά, να βρουν τραγικό θάνατο από την πείνα και τη δίψα στη Μεσόγειο. Και να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο των Αφρικανών που έχασαν τους τελευταίους μήνες τη ζωή τους στην προσπάθεια να καταφύγουν από τη δυστυχισμένη τους Βόρεια Αφρική στην ευτυχισμένη μας Ευρώπη.

"Και πού είναι η είδηση;" Μπορεί να πει κάποιος. Κάθε μέρα δεκάδες και κάθε μήνα εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους μ’ αυτόν ή παρόμοιους τρόπους. Αν επρόκειτο για Ευρωπαίους σε κρουαζιέρα, ασφαλώς και θα γινόταν χαμός στις ειδήσεις των μεγάλων ΜΜΕ και στις ζωντανές συνδέσεις. Ένα επαναλαμβανόμενο τραγικό γεγονός όμως παύει να αποτελεί είδηση. Δέκα νεκροί εδώ, δεκαπέντε εκεί, εξήντα αλλού -ρίχνουμε μια ματιά και προσπερνάμε. Ο μιθριδατισμός της πολιτισμένης Δύσης ούτε θεωρείται πια ούτε και είναι απάνθρωπος.

Στην περίπτωση όμως αυτή ξέσπασε κάποιος θόρυβος. Υπήρξε, βλέπετε, είδηση πίσω από το φρικτό θάνατο των 61 ανθρώπων. Όπως αποκάλυψε προχτές ο αγγλικός "Γκάρντιαν" το δράμα τους έγινε αντιληπτό από την αρμάδα του ΝΑΤΟ που επιχειρεί στις ακτές της Λιβύης. Και όχι μόνο έγινε αντιληπτό, αλλά και υπήρξε επικοινωνία μέσω δορυφορικού τηλεφώνου.

Ε και; Οι νατοϊκοί αγνόησαν της κραυγές των δυστυχισμένων για βοήθεια, το κλάμα των παιδιών, τις εκκλήσεις των μανάδων, το SOS από το ακυβέρνητο πλοίο και άφησαν απλούστατα τους επιβάτες του να πεθάνουν. Παραβιάζοντας έτσι τόσο το δίκαιο της θάλασσας, όσο και της πιο στοιχειώδεις αρχές του ανθρωπισμού.

Αναρωτιέσαι αν έχει νόημα οποιοδήποτε σχόλιο ακόμα και ένα έγκλημα σαν αυτό, όταν ξέρουμε τον ένοχο και είναι γνωστή η αιτία. Αλλά η σκέψη και μόνο ότι τα καράβια αυτά του ΝΑΤΟ βρίσκονται στα ξένα χωρικά ύδατα για ανθρωπιστικούς λόγους, επιχειρούν με κανόνια και πυραύλους για να σώσουν άμαχους πολίτες και δεν κατεβάζουν δυο βάρκες για να σώσουν παιδιά και γυναίκες που βρέθηκαν στο δρόμο τους, προκαλεί ανατριχίλα. Και η στάση τους δείχνει καλύτερα από κάθε είδους κήρυγμα το είδος του ανθρωπισμού τους...