Χωρίς αλεξίπτωτο

του AntistaChef

απόσπασμα από τη στήλη 

του Γιάννη Τριάντη 

στην Ελευθεροτυπία

Πού θα κρυφτούν τώρα οι πανηγυρτζήδες της συμφοράς; Τώρα που ακόμη και οι εντολείς βλέπουν ότι «δεν βγαίνουν τα νούμερα» και ότι η χώρα-πειραματόζωο βυθίζεται στην άβυσσο, τι θα ψελλίσουν οι «σωτήρες» που υπέγραψαν και ψήφισαν εν λευκώ το καταδικαστικό Μνημόνιο;  

Τι λόγια θα βρουν «για να τα μπαλώσουν» οι τηλεβόες των μήντια και των Πανεπιστημίων, οι ιδεοληπτικοί παρωπιδοφόροι που δεν έβλεπαν ότι είναι δηλητηριασμένη η συνταγή του Μνημονίου και οδηγεί τη χώρα στο ικρίωμα; 

Φώναζε συκοφαντούμενη η Αριστερά -και μαζί της μια μικρή ομάδα οικονομολόγων και γραφιάδων- ότι οι άθλιες περικοπές και το λεπίδι στις κρατικές δαπάνες (όχι οι σπατάλες, πίσω από τις οποίες οχυρώθηκαν οι προπαγανδιστές) θα αποτελέσουν βρόχο για τη χειμαζόμενη χώρα. Και εισέπραττε ύβρεις, ειρωνείες και λοιδορίες η Αριστερά. Αντιμετώπιζε συκοφαντικές επιθέσεις από τα σηκωμένα φρύδια της οίησης, του ενδοτισμού και της σοβαροφάνειας που ποζάριζαν στις λεωφόρους της ξένης και στα εσωτερικά σοκάκια ως εκπρόσωποι ενός σωτήριου πραγματισμού. Οι ολετήρες! Οι ευένδοτοι! Οι αμβλύωπες! Οι ανίκανοι! Οι δεδομένοι 

*** 

Φωτιά, φαρμάκι ο τόπος... Στην έρημο, κάτι σκιές (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου) έστηναν παραστάσεις...