Ο καυγάς για την ένεση

σκίτσο του Χρήστου Τολιάδη από το Διαδίχτυ

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Η Standard and Poor’s μας υποβάθμισε από ΒΒ σε σκέτο Β, η Ευρώπη δυσανασχετεί με το «κλατάρισμα» της κυβέρνησης και ο Λοβέρδος δεν αισθάνεται πολύ καλά. Το τελευταίο έκρινε σκόπιμο να το ανακοινώσει ο ίδιος καλώντας τον πρωθυπουργό να προχωρήσει με τους πρόθυμους και να αφήσει τις θολές πολιτικές και εγκαλώντας τους συναδέλφους του οι οποίοι ταλαντεύονται και ολιγωρούν αν και ψήφισαν το Μνημόνιο.

Δεν είναι χωρίς σημασία όλα αυτά, καθώς αναδεικνύουν τη σημασία των αντιδράσεων -που συχνά πολλοί υποτιμούν- στην εφαρμογή της πολιτικής του Μνημονίου, αλλά και τα αδιέξοδα στα οποία αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει. Γιατί ούτε η ύφεση ούτε η μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό ούτε και το κόλλημα των πολυδιαφημισμένων μεταρρυθμίσεων οφείλονται απλώς σε κυβερνητικές αστοχίες. Έχει γίνει πια σαφές ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του Μνημονίου.

Ακόμα μεγαλύτερη σημασία όμως έχει ο σκοπός πίσω απ’ όλα αυτά. Πίσω από μια καμπάνια σχεδόν υστερική τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, που ένα μόνο επεισόδιό της ήταν το δημοσίευμα του "Σπίγκελ". Πίσω από την προσπάθεια να εμφανιστεί η αποτυχία του Μνημονίου απλώς ως ανικανότητα ή απροθυμία κάποιων υπουργών ή ως αποτέλεσμα υποχωρήσεων μπροστά στις συντεχνίες. Πίσω από την επεξεργασία της κοινής γνώμης με ένα κυνήγι μαγισσών, που αναζητά τις αιτίες της οικονομικής και κοινωνικής πανωλεθρίας στην ανυπακοή, στο "δεν πληρώνω στην αντεθνικώς δρώσα Ν.Δ., στην εθνικώς ανεύθυνη αριστερά, στη ΓΕΝΟΠ, στους δικηγόρους και εσχάτως στους δειλούς ή πονηρούς υπουργούς που κατήγγειλε ο Λοβέρδος -με τις ευλογίες του Μαξίμου, όπως δείχνουν οι σχετικές δηλώσεις Πεταλωτή.

Γράφεται και λέγεται πως πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται ο ανασχηματισμός ή οι εκλογές. Και οι πολιτικές μανούβρες του είδους όμως δεν μπορεί να είναι και ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός. Είναι τα μέσα για να φτάσουν στον σκοπό που διαφαίνεται ήδη: ένα νέο, ακόμα πιο σκληρό και υποδουλωτικό -αν είναι δυνατόν!- Μνημόνιο.

Να γιατί αναγνωρίζουν τόσο πρόθυμα ότι ο ασθενής δεν πάει καλά, αλλά επιμένουν ότι δεν φταίει το φάρμακο -φταίει ο ίδιος που αντιστέκεται και οι γιατροί που ολιγωρούν. Πολλαπλάσια δόση από το ίδιο φάρμακο μας ετοιμάζουν. Και ο καυγάς είναι για το ποιος καλύτερα θα μας καρφώνει τις ενέσεις…