Δεν αλλάζουν - Και (μας) βουλιάζουν

σκίτσο του Πάνου Μαραγκού από το Έθνος

του Παντελή Μπουκάλα 

από την Καθημερινή  

Πάει ενάμισης χρόνος αφότου ο κ. Γ. Παπανδρέου μας έθεσε ενώπιον του δραματικού διλήμματος «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Και ενώ σ’ αυτό το χρονικό διάστημα άλλαξε βίαια η καθημερινότητα αναρίθμητων ανθρώπων, ενώ επίσης δεν ήταν λίγοι, σε κάθε χώρο, όσοι συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να διασχίζουν καινούργιες θάλασσες με παλιά σκαριά, εκείνοι που θα έπρεπε να δώσουν το παράδειγμα της αλλαγής, ακριβώς για να δείξουν ότι η ανάγκη της είναι επιτακτική και όχι κούφιο ρητορικό σχήμα, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες, δηλαδή, εξακολουθούν να πορεύονται όπως και πριν· όπως πάντοτε. Προφανώς, η συμβουλή ή εντολή του πρωθυπουργού, παρά τον κατεπείγοντα εκφοβιστικό χαρακτήρα της, δεν συγκίνησε τους υπουργούς, δεν συνέτισε τους υφυπουργούς, δεν συνεπήρε τους κομματικούς άρχοντες. Τη μέτρησαν και αυτή σαν μια προσταγή που αφορά τους άλλους, τους τρίτους, τους κωπηλάτες της γαλέρας, και όχι τις εξοχότητές τους που, από το ύψος του καπετάνιου ή του αξιωματούχου, δικαιούνται να συνεχίζουν να πολιτεύονται όπως ακριβώς πολιτεύονταν κι αυτοί και οι προκάτοχοί τους όταν οδηγούσαν σε ναυάγιο το εθνικό σκάφος.

Επί ενάμιση χρόνο, το κυβερνητικό σχήμα αναζητά τον στοιχειώδη συντονισμό του, που αποδεικνύεται περισσότερο δυσεύρετος και από νοήμονα ζωή στον γαλαξία μας, παρότι και πρωθυπουργό διαθέτει και αντιπρόεδρο και συντονιστές υπουργούς: η αργοπορία με την οποία απάντησαν στο δημοσίευμα του «Σπίγκελ» αποκαλύπτει πολιτική κατατονία. Επί ενάμιση χρόνο αναγγέλλουν με κάθε τηλεοπτική επισημότητα «μεγάλα έργα» (στον Αστακό ή στο Ελληνικό), που θα αναζωπυρώσουν την ανάπτυξη και θα μετριάσουν την ανεργία, μολονότι τίποτα συγκεκριμένο δεν διαθέτουν στα χέρια τους (και στο νου τους). Επί ενάμιση χρόνο εισάγονται στη Βουλή σχέδια νόμου με λειψή επεξεργασία, για να αποσυρθούν ή να υποστούν εμβαλωματικές τροποποιήσεις, με την πρώτη αντίδραση. Επί ενάμιση χρόνο το υπουργικό συμβούλιο υποκαθίσταται από τους «διάσημους φίλους» του πρωθυπουργού, οι οποίοι ωστόσο αποδεικνύονται σταδιακά πολύ λιγότερο ανιδιοτελείς και σοφοί απ’ ό,τι τους παρουσίαζε η προπαγάνδα. Επί ενάμιση χρόνο, η ενδοστρέφεια, οι προσωπικές στρατηγικές, τα ατομικά μπαϊράκια, οι ενδοκομματικές έριδες, οι υπουργικές αντιζηλίες, εμφανίζουν την κυβέρνηση όχι σαν ομάδα, που εμπνέεται από κάτι κοινό, αλλά σαν ένα χώρο αντιμαχόμενων φατριών· τελευταίο επεισόδιο του ενδοπασοκικού εμφυλίου οι «τζιτζιφιόγκοι» τους οποίους κατήγγειλε ο κ. Ρέππας, που καθώς φαίνεται θέλησε να μην υστερήσει σε καλλιέπεια από τον κ. Μεϊμαράκη και τον κ. Καρατζαφέρη.

Επί ενάμιση χρόνο, η κυβέρνηση της «αλλαγής στην αλλαγή» και της «αναμόρφωσης» αποδεικνύεται ανήμπορη να αρθεί σ’ εκείνο το ύψος των περιστάσεων που η ίδια προσδιόρισε. Δεν άλλαξε. Και βουλιάζει. Συμπαρασύροντας τη χώρα. Που δεν έχει λόγο να παρηγοριέται ακούγοντας τον πρωθυπουργό να εκμυστηρεύεται το προσωπικό του «καθημερινό μαρτύριο». Γιατί το δικό της μάλλον είναι σοβαρότερο.