Κάθε 4 χρόνια;

(πηγή)

του Κυριάκου Κατζουράκη
από την Αυγή

Όταν εκλέγεται μια κυβέρνηση - έστω με μειοψηφία λόγω της πολιτικοποιημένης αποχής - και αμέσως μετά ομολογεί ότι κέρδισε ψευδόμενη, έχοντας συνάψει συμφωνίες με τον εχθρό του λαού, πόσο νόμιμη είναι; Και όταν επί ενάμιση ολόκληρο χρόνο φανερά πλέον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του «εχθρού του λαού», καταλύοντας όλα τα κοινωνικά συμβόλαια με τον ίδιο τον λαό, αποδεικνύεται διπλά η έλλειψη νομιμότητας.

Ο κόσμος το ξέρει και έχει βγει στην «αγορά» διαδηλώνοντας την απουσία νομιμότητας, όχι στο πολιτικό σύστημα όπως τεχνηέντως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, αλλά των συγκεκριμένων πολιτικών εξουσίας. Το επιχείρημα της αριστεράς, στην έκκληση του κόσμου να διαφοροποιηθεί από το ξεπουλημένο κοινοβούλιο είναι ο φόβος ότι αν παραιτηθεί από την ιδιότητα της αντιπολίτευσης θα κάνει χάρη στον ΓΑΠ. Ο κόσμος όμως και όχι μόνο ο Αλαβάνος, εννοεί άλλα: Να βοηθήσει η αριστερά να φύγει αυτή η «μη νόμιμη κυβέρνηση» και η τρόικα και φυσικά να κηρυχτεί παράνομο το «Χρέος». Η αριστερά φοβάται. Εμείς όμως είμαστε η αριστερά όχι μόνο η ηγεσία της και εμείς δε φοβόμαστε να πρωταγωνιστήσουμε στην κρίση του συστήματος. Εμείς απαιτούμε από την ηγεσία μας ευθιξία, τόλμη, αλλαγή τρόπου διεκδικήσεων, πολιτικοποίηση των συνδικαλιστικών φορέων, ενότητα με την αγωνιστική πρωτοβουλία του κόσμου και εμείς προτείνουμε κάθε φορά στην αριστερά μας να πάψει να φοβάται.

Τα τέσσερα χρόνια διαχείρισης της μη νόμιμης κυβέρνησης, μόλις αρχίσανε και πρόκειται να ξεπουλήσει ότι έχει απομείνει, με φανερό δόλο και προσωπικά συμφέροντα. Αυτό ο κόσμος το γνωρίζει και απαξιώνει την αριστερά που ή δεν το γνωρίζει ή σκέφτεται τα δικά της μικρά συμφέροντα. Ας θυμηθούμε πόσο ψηλά εκτινάχτηκαν τα ποσοστά της αριστεράς μας λίγο πριν τον περίφημο Δεκέμβριο. Δεν ήταν μόνο η αλλαγή προσώπων η αιτία, ήταν η αίσθηση του κόσμου ότι κάποιο μέρος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τον προστατεύει και αγωνίζεται μέσα στα σπλάχνα του.

Σήμερα ούτε τράπεζες σπάνε, ούτε η βία προτάσσεται ως μέθοδος διεκδίκησης. Σήμερα ο κόσμος οργανώνει τον τρόπο που θα διαχειριστεί τα προβλήματα της χώρας κι αυτό χωρίς η δική μας αριστερά ταπεινά να δεχτεί τον ρόλο της δεν γίνεται.

Στο βάθος κι αυτό ο κόσμος το ξέρει και το φυλάει μήπως κι αλλάξει κάτι στην αριστερά, όμως η δυναμική του είναι τεράστια και κάθε μέρα, κάθε ώρα, γεννιέται κάτι νέο που ξεπερνάει τους δισταγμούς και της παλινδρομήσεις της αριστεράς μας.

Τι περιμένουμε; Να περάσουν τα τέσσερα χρόνια;

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ




- Ο Κυριάκος Κατζουράκης, είναι ζωγράφος και καθηγητής στο ΑΠΘ