Παρ' τα όλα με τη ματσόλα

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού 

από την Αυγή

Στην πολιτική τα όχι είναι εύκολα, τα ναι δύσκολα. Η σοφή διαπίστωση έχει ένα χαρακτηριστικό: Είναι αιωνόβια, σαν τους παπαγάλους. Από την εποχή του Πάγκαλου του μεγάλου, που ήταν μακριές οι φούστες, μέχρι την εποχή του Πάγκαλου του μικρού, που είναι μακριές οι γλώσσες, επιπίπτει επί των κεφαλών των ατάκτων: Λέτε μόνο όχι, είστε άρνηση, δεν έχετε προτάσεις.

Η ματσόλα κοπανάει διαχρονικώς την αριστερά, αλλά δεν κάνει διακρίσεις -περιλαβαίνει συνδικάτα, κινήματα, και εν γένει διαμαρτυρόμενους και εξεγερμένους. Άρα δεν ήταν δυνατό να λείψει από την κριτική του κινήματος των Αγανακτισμένων -και δεν μιλάμε εδώ μόνο για την αστείρευτη σε προκλήσεις φαντασία του αντιπροέδρου. Μιλάμε για σύννοες, ανήσυχους και μεταμοντέρνους που αναστενάζουν: Όλα καλά, αλλά πού είναι οι προτάσεις;

Πού είναι για; Γιατί δεν είναι βέβαια πρόταση να φύγει η κυβέρνηση του Μνημονίου. Να ανατραπεί η σημερινή πολιτική. Να αποκτήσει η δημοκρατία χαρακτηριστικά αλληλεγγύης. Να εισβάλει η κοινωνική δικαιοσύνη στην καθημερινότητα. Να έχουν λόγο οι πολίτες για το μέλλον τους. Να ανοίξουν ορίζοντες για τους νέους που βολοδέρνουν στην ανεργία. Αυτές δεν είναι προτάσεις -είναι απλώς όνειρα.

Και τι τους ενοχλούν τα όνειρα τους χειριστές της ματσόλας; Μα δεν τα εμπορεύονται οι ίδιοι. Επί δεκαετίες μας πουλάνε σοσιαλισμό αντί βαρβαρότητας, κοινωνική δικαιοσύνη, δουλειά για όλους, όμορφο μέλλον για τα ατίθασα νιάτα και ασφαλές για τα περήφανα γηρατειά, πάταξη της διαφθοράς, εξόντωση της φοροδιαφυγής, την Ελλάδα που αξίζουμε. Δηλαδή όνειρα και μάλιστα μαϊμού. Αλλά αυτό δεν πειράζει. Γίνεται με την άδεια του κράτους τους. Ενώ τα όνειρα των Αγανακτισμένων είναι απαράδεκτα -δεν πληρώνουν ούτε ΦΠΑ.

Κι αν μιλάμε για ναι και προτάσεις -α, εκεί είναι καθηγητές. Θυμάται κανείς μια πρόταση σοβαρή που να εκτοξεύτηκε προεκλογικά και να υλοποιήθηκε μετεκλογικά; Ξεχνάει κανείς πόσες φορές έκαναν το αντίθετο από αυτό που πρότειναν; Ή υπάρχει έστω ένας που να μην έχει πια καταλάβει ότι με τα όχι -τη δήθεν σκληρή αντιπολίτευση- εκλέγονται, για να εφαρμόσουν μετά τα ναι τους;

Δεν δικαιούνται λοιπόν να απευθύνονται περιφρονητικά, πατρικά ή διδασκαλικά στους Αγανακτισμένους. Ας ακούσουν μια φορά. Τα όχι, τα ναι, τις προτάσεις, την οργή τα όνειρα ενός κόσμου ολόκληρου. Φτάνει το παρ’ τα όλα με τη ματσόλα.