Κανονιοφόροι και Μεσοπρόθεσμο

σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

από την Αυγή

Αφού έσπειραν τον πανικό στην κοινωνία και έστειλαν τους πολίτες, σε κατάσταση νευρικής κρίσης, στα γκισέ των τραπεζών, τώρα κυβέρνηση και τρόικα λένε ότι βρήκαν λύση και η συμφωνία (με το νέο Μνημόνιο και το νέο δάνειο) πηγαίνει στο Eurogroup.

Η τρομο-επιχείρηση της περασμένης εβδομάδας είχε ως πρώτο στόχο τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ώστε άβουλοι και μοιραίοι να ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Ο στόχος αυτός φαίνεται να επιτυγχάνεται.

Δεν υπάρχει κανένα άλλοθι γι' αυτή τη στάση. Η επίκληση ότι τον Ιούλιο τα ταμεία θα είναι άδεια δεν αποτελεί επιχείρημα. Τα ίδια έλεγαν πέρσι για να υπογραφεί το Μνημόνιο, τα ίδια τον Δεκέμβριο για να δοθεί η τέταρτη δόση, τα ίδια θα επαναληφθούν και για την έκτη δόση. Το γαϊτανάκι των εκβιασμών δεν έχει τέλος.

Όσοι αναλυτές, σε πείσμα της κατευθυνόμενης κινδυνολογίας, έλεγαν ότι δεν υφίσταται το ενδεχόμενο να μην δοθεί η πέμπτη δόση, διότι αυτό θα ισοδυναμούσε με ντόμινο στην Ευρωζώνη, αποδείχθηκε ότι είχαν δίκιο. Αν δυσκολευόταν η Γερμανία να δώσει νέο δάνειο στην Ελλάδα περίπου 65 δισ. ευρώ, τότε τι θα έκανε αν η εγκατάλειψη της Ελλάδας οδηγούσε σε κρίση στην Πορτογαλία, την Ισπανία, ακόμη και το Βέλγιο; Αν η Γερμανία υπολογίζει τα 65 δισ. για την Ελλάδα, το ντόμινο στην Ευρωζώνη θα χρειαζόταν τουλάχιστον ένα τρισ. ευρώ! Αν η Μέρκελ επέμενε στο "νάιν", ήταν σαν να είχε αποφασίσει να φύγει η Γερμανία από την Ευρωζώνη. Κι όχι η Ελλάδα!

Η κυβέρνηση αρνήθηκε να διαπραγματευτεί, παρ' ότι είχε αυτή τη δυνατότητα. Το Μνημόνιο μοιάζει σαν από μηχανής θεός, ώστε να επιβληθούν πολιτικές που σε άλλη περίπτωση θα ξεσήκωναν και τις πέτρες.

Και τώρα, μοιάζει σαν αναπότρεπτο όχι μόνο να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία, αλλά και να επιτρέψουμε η τρόικα να βάλει στο χέρι της το ταμείο του κράτους. Τι άλλο σημαίνει η ανοικτή εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην είσπραξη των φορολογικών εσόδων; Θυμίζει τον αλήστου μνήμης Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Καιρός ν' ακούσουμε ποια θα είναι τώρα τα είδη του "κρατικού μονοπωλίου", που τα έσοδά του θα πηγαίνουν κατευθείαν στους δανειστές.

Έναν αιώνα μετά, η οικονομική υποδούλωση μιας χώρας δεν γίνεται με κανονιοφόρους, γίνεται με τους "οίκους αξιολόγησης", τους τροϊκανούς και το Μνημόνιο. Με μια κυβέρνηση που δεν διανοείται να αντισταθεί.