Το 1839 ο Γάλλος ερευνητής Αντουάν Ανρί Μπεκερέλ, ο γνωστός φυσικός για τις ανακαλύψεις του στον τομέα της ραδιενέργειας, παρατήρησε εντελώς τυχαία, ότι όταν το ορυκτό πυρίτιο εκτεθεί στο ηλιακό φώς τότε στα άκρα του παρατηρείται απότομη αύξηση του ηλεκτρικού φορτίου. Πιθανόν τότε να μην μπορούσε να φαντασθεί ότι κάποια μέρα ο κάθε ένας θα είχε στην τσέπη του μια συσκευή που θα λειτουργούσε με ηλεκτρικό ρεύμα παραγόμενο από μικρές πλάκες πυριτίου. Ακόμα περισσότερο δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι το φωτοβολταϊκό φαινόμενο, που μόλις είχε ανακαλύψει, θα μπορούσε να αντικαταστήσει ρυπογόνες μεθόδους παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σε πλανητικό επίπεδο.
Για πολλούς λόγους, που δεν είναι της παρούσης, η ευρεία εφαρμογή των ήπιων μορφών παραγωγής ενεργείας καθυστέρησε για πολλά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια ( μετά την λεγόμενη πετρελαϊκή κρίση του ’70) έχουμε ένα αυξημένο ενδιαφέρον για την χρηματοδότηση εγκαταστάσεων ήπιων μορφών ενέργειας τόσο σε μεμονωμένους καταναλωτές όσο και σε μικρές η μεγάλες εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Το 30% της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται (για παράδειγμα) στην Δανία προέρχεται από ένα αιολικό πάρκο τεραστίων διαστάσεων. Έχουν τοποθετηθεί χιλιάδες ανεμογεννήτριες σε έναν κάμπο στα βόρεια της χώρας όπου λόγω του μικροκλίματος είναι ακατάλληλος για οποιαδήποτε αγροτική καλλιέργεια και έμενε ανεκμετάλλευτος.
Αντίθετα στην γειτονική μας Ιταλία τα φωτοβολταϊκά συστήματα είναι ευρέως διαδεδομένα ακόμα και σε μικρές αγροτικές καλλιέργειες η αγροτικά νοικοκυριά.
Ιδιαίτερα στην Δυτική Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (παρά το χαμηλό επίπεδο αιολικής ενέργειας) έχουν τοποθετηθεί μερικές ανεμογεννήτριες στην Κεφαλονιά (πάνω από την Σάμη) και μερικές στην Λευκάδα (στα υψώματα πάνω από το Νυδρί). Ειδικά στην Λευκάδα δημιουργήθηκαν και εντάσεις ανάμεσα στους κατοίκους των ημιορεινών χωριών (που ήθελαν να πουλήσουν τα απαξιωμένα κτήματα τους ) και στους ιδιοκτήτες τουριστικών μονάδων στο Νυδρί που πίστευαν ότι οι ανεμογεννήτριες θα απαξίωναν την περιοχή τους ως τουριστικό προορισμό.
Στην Κέρκυρα έγινε μια πρώτη απόπειρα τοποθέτησης ανεμογεννητριών στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στον Αι Γιώργη των πάγων και στα διαπόντια νησιά. Επρόκειτο για ένα σχέδιο τοποθέτησης πάνω από 300 ανεμογεννητριών πακτωμένων σε βάθος 50 μέτρων στον βυθό της θάλασσας με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στον θαλάσσιο πλούτο στο φυσικό τοπίο και στον τουρισμό του νησιού μας. Οι αντιδράσεις των κατοίκων αλλά και η ασυμφωνία μεταξύ της εργολήπτριας εταιρείας και του κράτους απέτρεψαν την πραγματοποίηση αυτού του εγκλήματος. Η τοποθέτηση των 12 ανεμογεννητριών στον Παντοκράτορα παρόλο που δεν είναι το ίδιο πράγμα μας δίνει την αφορμή για να θέσουμε εκ νέου ορισμένα ζητήματα που αφορούν το θέμα.
Προφανώς κανένας λογικός άνθρωπος δεν λέει όχι στην ευρεία εφαρμογή των ήπιων μορφών παραγωγής ενέργειας, πόσο μάλλον σε μια εποχή που ο λιγνίτης στην Μεγαλόπολη και στην Πτολεμαΐδα συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες ρύπων στην ατμόσφαιρα και έχει καταστρέψει μεγάλες περιοχές. Προφανώς και κάθε λογικός άνθρωπος θα πει όχι, όταν επιχειρείται μια «εκτροπή» τύπου Αι Γιώργη. Προφανώς και κανένας λογικός άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να δαιμονοποιήσει τα επιτεύγματα της ανθρώπινης γνώσης.
Εκείνο, όμως, που οι περισσότεροι αφήνουν στην άκρη είναι το παράδοξο όπου όσο φτηναίνει η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας τόσο (αντιστρόφως ανάλογα) ακριβαίνει η τιμή της κιλοβατώρας.
Εάν η απλή κίνηση του αέρα, η πτώση του νερού, η διέλευση του ηλιακού φωτός από ένα πέτρωμα, παράγει ενέργεια τότε, λογικά, θα έπρεπε να πληρώνουμε μόνο για την ανάπτυξη της έρευνας και την συντήρηση των πάγιων κεφαλαίων. Σε μια τέτοια περίπτωση η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος θα ήταν απειροελάχιστη. Αντί αυτού η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος είναι από τους ποιο προσοδοφόρους τομείς της οικονομίας και εάν ευοδωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, σύντομα η ΔΕΗ θα γίνει και βορά ιδιωτικών πολυεθνικών συμφερόντων.
Η στάση των κομμάτων των πολιτικών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων ορίζονται, κατά βάση, από μια κοντόφθαλμη λογική εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων και μικροπολιτικής. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα δεν είναι να μένεις σιωπηλός προκειμένου να μην έρθεις αντιμέτωπος με την μικροαστική και κοντόφθαλμη λογική των ψηφοφόρων σου. Το ζήτημα δεν είναι να θέτεις ως προϋπόθεση (για να πεις το «ναι») την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και την τήρηση του προβλεπόμενου χωροταξικού σχεδίου. Το ζήτημα δεν είναι, ούτε να τραβάς από τα μαλλιά ένα θέμα με ανυπόστατες καταγγελίες καφενείου για να βρεις ένα λόγο ύπαρξης.
Το ζήτημα δεν είναι να μην ενοχληθεί η «ευαίσθητη αισθητική» σου, όταν πίνοντας τον καφέ σου στο Καφέ Γυαλί θα βλέπεις σε απόσταση 17,5 χιλιομέτρων τις ανεμογεννήτριες. Το ζήτημα είναι να μπορείς να δεις στα 50 μέτρα τις ουρές των ανέργων έξω από τον ΟΑΕΔ και τους πεινασμένους μετανάστες στα 300 μέτρα στα ερείπια του Μαντουκιού.
Το ζήτημα δεν είναι να επιτεθείς στους ανεμόμυλους του μέλλοντός μας κυνηγώντας την περιπέτεια.
Το ζήτημα είναι πρωτίστως να τεθεί στην κοινωνία το ερώτημα γιατί θα πρέπει ο άνεμος, το νερό των ποταμιών και το φώς του ήλιου να μετατρέπονται στα χέρια των εταιριών και της ακατάσχετης κερδοφορίας τους σε λαβίδα βασανιστηρίου.
Γιατί η ανακάλυψη ενός άδολου ερευνητή και η συμπυκνωμένη γνώση της ανθρωπότητας να γίνεται κατάρα στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Τα φωτοβολταικα θεωρώ ότι θα είναι σωτήρια σ αυτή τη φάση, ιδιαίτερα για την Ελλάδα και την οικονομία της.
ΑπάντησηΔιαγραφή