Λόγω βλακείας

σκίτσο του Carlos Latuff από το Δρόμο της Αριστεράς

του Θανάση Καρτερού
από την Αυγή

Ώστε ο Παπανδρέου μας παραμύθιαζε ότι είναι παραμύθια τα σενάρια περί γάμου με το ΔΝΤ, ενώ την ίδια στιγμή προξένευε την Ελλάδα στον γαμπρό απ' την Αμερική. Έτσι λέει ο ίδιος ο σύντροφος και καλός του φίλος Στρος Καν και ουδείς τον διαψεύδει. Ακόμα και οι σχετικές δηλώσεις του Πεταλωτή μια στο καρφί και μια στο πέταλο ήταν και επιβεβαίωσαν την είδηση, αντί να τη διαψεύσουν.

Εντάξει, άλλο ένα ψέμα του πρωθυπουργού, θα πεις. Σάμπως το πρώτο είναι ή το τελευταίο; Μεταξύ χρημάτων που υπάρχουν και Τιτανικού η αξιοπιστία του έχει ναυαγήσει προ πολλού και είναι να απορεί κανείς γιατί ακόμα ορισμένοι επιμένουν να τον κατηγορούν για αναξιόπιστο με αφορμή την τελευταία αποκάλυψη. Μούσκεμα είναι ο άνθρωπος, τη βροχή Στρος Καν θα φοβηθεί;

Επί της αξιοπιστίας του συνεπώς, απορία μηδέν. Προκύπτει όμως μια άλλη απορία: Πόθεν το κόλλημά του με το ΔΝΤ -μακρύ χέρι της Ουάσιγκτον; Τι διάολο ιδέα ήταν αυτή, λίγο καιρό μετά την εκλογή του, να κρούει τη θύρα του Στρος Καν; Και να τον αποτρέπει ο τελευταίος -καλό σοσιαλιστικό κουμάσι κι αυτός- γιατί δεν θα δέχονταν, λέει, οι Ευρωπαίοι να «σώσει» την Ελλάδα μόνο του το ΔΝΤ;

Οι εκδοχές είναι πολλές και καμιά δεν είναι ευχάριστη ούτε για τον πρωθυπουργό μας ούτε, πολύ περισσότερο, για μας. Πρώτη, το πιστεύει ότι η Ευρώπη πρέπει να υπάρχει υπό τη σκέπη του μεγάλου υπερατλαντικού αδελφού. Δεύτερη, είναι βαποράκι κάποιων Ευρωπαίων που θέλουν την μπότα του uncle Sam στη γηραιά ήπειρο, αλλά δεν το λένε ανοιχτά, για τον φόβο των ψηφοφόρων. Τρίτη, έχει υιοθετήσει τη στρατηγική των κύκλων της Ουάσιγκτον, που αντιλαμβάνονται την Ευρώπη ως αυλή τους. Τέταρτη, απλώς υπήρξε για άλλη μια φορά σε ένα κρίσιμο ζήτημα ανεπαρκής.

Η τελευταία εκδοχή, που μπορεί να συνδυάζεται με οποιαδήποτε από τις άλλες, είναι και η μόνη θετική για τον Παπανδρέου. Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε ήδη στον λάκκο των λεόντων όπου μας έριξε η εμμονή του με το ΔΝΤ και οι «φιλίες» του με πρόσωπα όπως ο Στρος Καν και η Μέρκελ, ένα μόνο μπορεί να επικαλεστεί κανείς για να μην υποκύψει σε θεωρίες συνωμοσίας: Ου γαρ οίδε τι ποιεί. Αθώος λόγω βλακείας...