23 Φλεβάρη 2011: Πάμε Σύνταγμα, μένουμε Σύνταγμα!

(πηγή)

από το Δρόμο της Αριστεράς

 

Μέσα σε μια εκρηκτική ατμόσφαιρα πραγματοποιείται η πρώτη γενική απεργία του 2011. Μετά τη γενική απεργία στις 15/12, στην οποία φάνηκαν οι αγωνιστικές διαθέσεις σημαντικού τμήματος των εργαζομένων και της νεολαίας, έρχεται το πρώτο μεγάλο ραντεβού της νέας χρονιάς. Τι έχει μεσολαβήσει; Ίσως λίγα, ίσως πολλά.
 

Και εξηγούμαστε: Στερεύουν πλέον οι αυταπάτες για μια σύντομη έξοδο από την κρίση, η κυβέρνηση έχει βρει τρόπο να ψηφίζει ό,τι θέλει στη Βουλή, αλλά ζει υπό το φόβο των κινητοποιήσεων και της λαϊκής οργής, διοχετεύονται σενάρια για εκλογικούς «αιφνιδιασμούς», αλλά το κυριότερο –που δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα- είναι τι επίδραση έχουν όσα γίνονται και όπως γίνονται σε Τυνησία και Αίγυπτο. Αν το ριζοσπαστικό τμήμα του λαού, συναισθανθεί τη δύναμη που έχει ο λαϊκός ξεσηκωμός, αν πιστέψει στην αποτελεσματικότητά του και στο εφικτό των στόχων που έχουν προβληθεί και προβάλλονται, τότε γίνονται μεγάλα βήματα και διεργασίες.
 

Μένει να δούμε στο πρώτο μεγάλο ραντεβού του κινήματος, στις 23 Φλεβάρη, τι από αυτά συμβαίνει και σε ποια έκταση και βάθος.
 

Στις 23 Φλεβάρη, ένα μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο, ένα ποτάμι οργής θα διαδηλώσει στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Πόσο μαζικό και αποφασισμένο θα είναι, θα φανεί εκείνη τη μέρα. Μέχρι τότε, πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατόν για να είναι μια μεγάλη μέρα στο αγωνιστικό ημερολόγιο. Γιατί είναι μια ευκαιρία να ενωθούν οι απεργοί διαφόρων χώρων εργαζομένων, μαζί με τους οργισμένους νέους που δεν έχουν δουλειά και αυτούς που έχουν απολυθεί, μαζί με τη διάχυτη οργή της Κερατέας που ίσως μεταφερθεί και διαδηλώσει στο κέντρο της Αθήνας, μαζί με την βουβή οργή νέων, γέρων, ηλικιωμένων που τους αρνούνται τη ζωή και την επιβίωση.
 

Όσο κι αν ξέρουμε ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν θα κινηθεί για την επιτυχία της απεργίας, θα κάνει τα άκρως τυπικά και μόνο, όσο κι αν ξέρουμε ότι τμήμα της Αριστεράς θα μαζευτεί στην Ομόνοια, ξεχωριστά και πάλι και θα διαδηλώσει χωρίς να ενωθεί με το ανθρώπινο ποτάμι, όσο κι αν ξέρουμε ότι μπορεί κάποιοι να έχουν άλλους σχεδιασμούς, θεωρούμε ότι η μαζική, αποφασιστική, επιχειρηματολογία για την ανάγκη να εκφραστεί κάτι διαφορετικό από τις άλλες φορές είναι καθοριστική.
 

Η διαφορά από τις άλλες γενικές απεργίες και κινητοποιήσεις μπορεί να είναι στην απόφαση των απεργών και διαδηλωτών να μην κάνουν μια «περατζάδα» από το Σύνταγμα, αλλά να πάνε για να μείνουν στο Σύνταγμα. Να το ξέρουν από πριν, η γραμμή είναι «πάμε και μένουμε στο Σύνταγμα».
 

Αυτό από μόνο του ίσως να αποτελέσει μια μεγάλη διαφορά από τις προηγούμενες μαζικές κινητοποιήσεις.
 

Αξίζει να το δοκιμάσουμε!