Από την αρχή, άλλο ήταν το σχέδιο!

σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη 14/4/2010

του Δημήτρη Χρήστου
από την  
Κυριακάτικη Αυγή

Ο διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν βοήθησε καταλυτικά να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Ο Γιώργος Παπανδρέου δύο μήνες μετά την εκλογή του στο αξίωμα του πρωθυπουργού (Δεκέμβριο) είχε ξεκάθαρο στόχο όχι να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες διαχείρισης του χρέους και να βρει πηγές δανεισμού της χώρας, αλλά να κάνει την Ελλάδα πύλη εισόδου για την εισβολή του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη! Το σχέδιο ήταν τόσο τολμηρό, που εξέπληξε τον Γάλλο πολιτικό, ο οποίος απάντησε στον κ. Παπανδρέου πως κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο να το δεχτούν οι ευρωπαϊκές χώρες!

ΠΕΡΙΠΟΥ ένα μήνα μετά, στις 15 Φεβρουαρίου, στη συνάντηση της Μόσχας με τη ρωσική ηγεσία και ενώ όλοι περίμεναν να τεθεί αίτημα από τον κ. Παπανδρέου για αγορά ελληνικών ομολόγων, μάθαμε διά στόματος του προέδρου Μεντβέντεφ πως η Ελλάδα θα βρει τα χρήματα που χρειάζεται αλλού, από το ΔΝΤ! Γενικά, το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μετακινήθηκε και ταυτίστηκε ανοιχτά με τα αμερικανικά συμφέροντα, τόσο στα ζητήματα ενέργειας όσο και στα ζητήματα πολιτικής, με το εσπευσμένο άνοιγμα συνεργασίας με το Ισραήλ. Παράλληλα, εγκαταλείψαμε τον συντονισμό διεκδικήσεων με τις χώρες του Νότου και την Ιρλανδία δηλώνοντας υποταγή στον γαλλογερμανικό άξονα.

ΟΠΩΣ μάθαμε από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του πολιτικού περιοδικού “Επίκαιρα”, το Μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση για τον δανεισμό της χώρας μας συντάχθηκαν όπως και το σχέδιο Ανάν (!) για την Κύπρο, από τη δικηγορική φίρμα Slaughter and May του Λονδίνου. H Slaughter and May έχει στο πελατολόγιό της τους ισχυρότερους εκπροσώπους του αγγλοαμερικανικού κεφαλαίου, διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους, διεθνείς τράπεζες (π.χ. Deutsche Bank κ.λπ.), ενώ τη δεκαετία του '80 και του '90 είχε κομβικό ρόλο στις αποκρατικοποιήσεις της Μεγάλης Βρετανίας (British Airways κ.λπ.). Τίποτα δεν γινόταν τυχαία.

ΑΠΟΡΟΥΣΑΝ αρκετοί για την αδιαφορία του Γιώργου Παπανδρέου στις κριτικές επισημάνσεις των διαπρεπέστερων οικονομολόγων του κόσμου, όπως είναι ο οι Στίγκλιτζ και Κρούγκμαν, που συνιστούσαν στον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς άλλο δρόμο αντιμετώπισης της κρίσης. Πως, χωρίς κεφάλαια αναπτυξιακών πολιτικών και διατήρησης των εισοδημάτων των νοικοκυριών, ο δρόμος που επιλέγει ο κ. Παπάνδρεου είναι δρόμος χωρίς επιστροφή και οδηγεί στην ταχύτατη χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας, κατεδαφίζοντας τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό. Πλην όμως, το σκονάκι που είχε λάβει ο κ. πρωθυπουργός δεν ανέφερε τίποτα από όλα αυτά. Το σχέδιο, δεν ήταν η σωτηρία της Ελλάδας.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κανείς πως οι συγκεκριμένες επιλογές, που όχι μόνο δεν θα μείωναν το δημόσιο χρέος, αλλά θα το εκτόξευαν σε ύψη που κανένας δανεισμός δεν θα μπορούσε να το εξυπηρετήσει, θα κατέληγαν γρήγορα στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές. Άλλωστε, αυτοί που μας δανείζουν ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν σε χρήμα. Και παρ' ότι το ξέρουν, μας δανείζουν, διότι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν βάλει στο μάτι αποπληρώνουν τα χρωστούμενα με πολύ καλύτερο και αποδοτικό τρόπο.
 

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ χρέος διογκώθηκε κατά 41,8 δισ. ευρώ (18% του ΑΕΠ) το 2010. Στις 31 Σεμπτεμβρίου του 2010 το χρέος μας αποτιμήθηκε στα 340,28 δισ. ευρώ έναντι 298,52 που ήταν στο τέλος του 2009! Μάλιστα, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος εκτιμά πως στο τέλος του 2012 το χρέος θα ξεπεράσει το 160% του ΑΕΠ!

Το τρέχον έτος πρέπει να πληρώσουμε για το χρέος 40,5 δισ. ευρώ, ενώ τα ομόλογα που λήγουν από το 2012 έως το 2016 ανέρχονται στα 145 δισ. ευρώ. Θα πουλήσουν λοιπόν περιουσία 50 δισ. που δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει και αξίζει τόσο, χωρίς να λένε ότι πουλώντας κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα ο ΟΠΑΠ, αφαιρούν από τα ταμεία του ελληνικού δημοσίου έσοδα τουλάχιστον 500 εκατομμυρίων το χρόνο. Πολιτικοί που έχουν σκοπό να μείνουν στην Ελλάδα θα δίσταζαν να κάνουν τέτοιες επιλογές.

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να κρύβονται άλλο με δικαιολογίες περί μεταρρυθμίσεων που θα αποδώσουν στο μέλλον, διότι απλούστατα δεν προλάβουν να δουν κάτι τέτοιο, όταν, πλην των διαπλεκομένων, έχουν ανοίξει μέτωπο με τους πάντες και τα πάντα. Το μπαλάκι δεν είναι μόνο στην πλευρά της αντιπολίτευσης και των δυνάμεων κατά του Μνημονίου. Είναι και στην πλευρά του ΠΑΣΟΚ, όσο αυτό διαθέτει πολιτικά στελέχη που παραμένουν στην ιδεολογία και στις πολιτικές επιλογές της σοσιαλδημοκρατίας. Εκτός αν προτιμούν ο λαός να τους πάρει με τις πέτρες, όπως είχε φοβηθεί ο κ. Παπανδρέου.

d.xristou@avgi.gr