 |
| σκίτσο του Πάνου Μαραγκού από το Έθνος |
από την Ελευθεροτυπία
Και μετά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που, κατά την τρόικα, θα μας φέρει 50 δισ. ευρώ, τι; Το... υπόλοιπο χρέος των 250 δισ. ευρώ, περίπου, πώς θα το ξεπληρώσουμε στα πραγματικά αφεντικά των τροϊκανών, που δεν είναι άλλοι από τους δανειστές μας;
Μήπως έρθει τότε η σειρά της Ακρόπολης και άλλων αρχαιολογικών χώρων, που ορέγονται από την αρχή οι Γερμανοί υποστηρικτές της κ. Μέρκελ; Η όρεξη, κατά πώς λέει ο λαός, έρχεται τρώγοντας.
Στην περίπτωση των τοκογλύφων και των διεθνώς θεσμοθετημένων εκπροσώπων τους, έχει καταδειχθεί ότι έρχεται με την καταλήστευση λαών, την ποδοπάτηση της εθνικής αξιοπρέπειας και την απομύζηση κάθε ίχνους πλουτοπαραγωγικών πόρων.
Είναι γι' αυτό, απορίας άξια η καθυστέρηση με την οποία η κυβέρνηση αποφάσισε να καταγγείλει τις προκλητικές δηλώσεις των επιτηρητών μας, με τις οποίες έδειξαν ότι αισθάνονται επικυρίαρχοι. Αντιλήφθηκε τόσο αργά ότι η θρασύτατη παρέμβασή τους θα πυροδοτούσε, όχι μόνο στην αντιπολίτευση αλλά και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, νέες εντάσεις που οδηγούν σε εκρηκτικές καταστάσεις; Αν αυτό συνέβη, τόσο το χειρότερο. Διότι, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, ανάλογες καθυστερήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι ανοχές της κοινωνίας εξαντλούνται. Ενας σπινθήρας αρκεί για να ανάψουν πυρκαγιές.
Είναι αυτονόητο ότι απαιτείται η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η οποία, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, είτε ρημάζει είτε βρίσκεται σε κατάσταση χειμερίας νάρκης είτε την εκμεταλλεύονται επιτήδειοι. Αλλο όμως αξιοποίηση προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, άλλο επενδυτικές πρωτοβουλίες με διαφάνεια, που θα φέρουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, και άλλο απαίτηση για ξεπούλημα και επιβολή των όρων πολυεθνικών εταιρειών, hedge funds κ.λπ., σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, για την αποπληρωμή μέρους του χρέους. Χρέος, για την εκτίναξη του οποίου δεν ευθύνονται μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και οι πρακτικές που οι τοκογλύφοι δανειστές τους ακολούθησαν.
Η μεθοδολογία αποπληρωμής του χρέους που ακολουθούν οι περίφημες αγορές και η τρόικα, δεν απαλλάσσει τη χώρα από τη θηλιά που έχει στο λαιμό. Αντίθετα, με την υποχρέωση να παραδώσει στις πολυεθνικές τη δημόσια περιουσία, και μάλιστα σε συνθήκες υποτίμησης της αξίας της, λόγω της οικονομικής κρίσης, στην ουσία την καθιστά ένα κράτος-ιδιωτική επιχείρηση στο οποίο ο ελληνικός λαός διαθέτει ένα μειοψηφικό πακέτο, χωρίς βεβαίως, ουσιαστικό λόγο.
Προηγήθηκε, ως γνωστόν, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και επιβλήθηκε η μείωση μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα. Εσχάτως, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, παρά τις πρότερες διαβεβαιώσεις ότι το μισθολογικό κόστος δεν αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα του κόστους παραγωγής, επιχειρείται, με κάθε μέσον, η παραπέρα περικοπή των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα. Εν ολίγοις, τις συνέπειες του υπέρμετρου κρατικού δανεισμού πληρώνουν όλοι οι άλλοι εκτός από τους διαχειριστές του βαριά άρρωστου, στον πυρήνα του, συστήματος. Στο οποίο δεν μετέχουν μόνο πολιτικοί αλλά και οι φορείς της οικονομικής εξουσίας. ΔΝΤ, ΕΚΤ και Μέρκελ, ως τοποτηρητές των νομιμοποιημένων σύγχρονων τοκογλύφων, οδηγούν τον ελληνικό λαό -και ευρύτερα την ευρωπαϊκή περιφέρεια- σε οδυνηρές συνθήκες. Αντιλαμβάνονται άραγε ότι τον σπρώχνουν και στα άκρα;
Οι Ελληνες πολίτες έδειξαν ότι λένε «ναι» σε διαρθρωτικές αλλαγές που κατατείνουν στον εκσυγχρονισμό και στην καταπολέμηση του πελατειακού μοντέλου που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Δεν θα επιτρέψουν όμως να ξεπεραστούν οι «κόκκινες» γραμμές. Οι οποίες, ασφαλώς, δεν βρίσκονται στην τσιμεντοποίηση των περιοχών Natura, όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές, που ξεσηκώνονται, επιμένοντας να εξυπηρετήσουν τους ψηφοφόρους-πελάτες τους.
Οι «κόκκινες γραμμές» που μπορεί να εξαναγκάσουν τον πρωθυπουργό σε προσφυγή στην ετυμηγορία του λαού, βρίσκονται σε αποφάσεις που καθιστούν τη χώρα έρμαιο των πολυεθνικών και εξαφανίζουν την οικονομική της υπόσταση. Αν το νέο Μνημόνιο, 2013-2015, κινείται σ' αυτό το πλαίσιο, όσο και αν η Ε.Ε. ξορκίζει τις εκλογές, δύσκολα θα αποφευχθούν.
Και μετά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που, κατά την τρόικα, θα μας φέρει 50 δισ. ευρώ, τι; Το... υπόλοιπο χρέος των 250 δισ. ευρώ, περίπου, πώς θα το ξεπληρώσουμε στα πραγματικά αφεντικά των τροϊκανών, που δεν είναι άλλοι από τους δανειστές μας;
Μήπως έρθει τότε η σειρά της Ακρόπολης και άλλων αρχαιολογικών χώρων, που ορέγονται από την αρχή οι Γερμανοί υποστηρικτές της κ. Μέρκελ; Η όρεξη, κατά πώς λέει ο λαός, έρχεται τρώγοντας.
Στην περίπτωση των τοκογλύφων και των διεθνώς θεσμοθετημένων εκπροσώπων τους, έχει καταδειχθεί ότι έρχεται με την καταλήστευση λαών, την ποδοπάτηση της εθνικής αξιοπρέπειας και την απομύζηση κάθε ίχνους πλουτοπαραγωγικών πόρων.
Είναι γι' αυτό, απορίας άξια η καθυστέρηση με την οποία η κυβέρνηση αποφάσισε να καταγγείλει τις προκλητικές δηλώσεις των επιτηρητών μας, με τις οποίες έδειξαν ότι αισθάνονται επικυρίαρχοι. Αντιλήφθηκε τόσο αργά ότι η θρασύτατη παρέμβασή τους θα πυροδοτούσε, όχι μόνο στην αντιπολίτευση αλλά και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, νέες εντάσεις που οδηγούν σε εκρηκτικές καταστάσεις; Αν αυτό συνέβη, τόσο το χειρότερο. Διότι, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, ανάλογες καθυστερήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι ανοχές της κοινωνίας εξαντλούνται. Ενας σπινθήρας αρκεί για να ανάψουν πυρκαγιές.
Είναι αυτονόητο ότι απαιτείται η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η οποία, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, είτε ρημάζει είτε βρίσκεται σε κατάσταση χειμερίας νάρκης είτε την εκμεταλλεύονται επιτήδειοι. Αλλο όμως αξιοποίηση προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, άλλο επενδυτικές πρωτοβουλίες με διαφάνεια, που θα φέρουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, και άλλο απαίτηση για ξεπούλημα και επιβολή των όρων πολυεθνικών εταιρειών, hedge funds κ.λπ., σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, για την αποπληρωμή μέρους του χρέους. Χρέος, για την εκτίναξη του οποίου δεν ευθύνονται μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και οι πρακτικές που οι τοκογλύφοι δανειστές τους ακολούθησαν.
Η μεθοδολογία αποπληρωμής του χρέους που ακολουθούν οι περίφημες αγορές και η τρόικα, δεν απαλλάσσει τη χώρα από τη θηλιά που έχει στο λαιμό. Αντίθετα, με την υποχρέωση να παραδώσει στις πολυεθνικές τη δημόσια περιουσία, και μάλιστα σε συνθήκες υποτίμησης της αξίας της, λόγω της οικονομικής κρίσης, στην ουσία την καθιστά ένα κράτος-ιδιωτική επιχείρηση στο οποίο ο ελληνικός λαός διαθέτει ένα μειοψηφικό πακέτο, χωρίς βεβαίως, ουσιαστικό λόγο.
Προηγήθηκε, ως γνωστόν, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και επιβλήθηκε η μείωση μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα. Εσχάτως, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, παρά τις πρότερες διαβεβαιώσεις ότι το μισθολογικό κόστος δεν αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα του κόστους παραγωγής, επιχειρείται, με κάθε μέσον, η παραπέρα περικοπή των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα. Εν ολίγοις, τις συνέπειες του υπέρμετρου κρατικού δανεισμού πληρώνουν όλοι οι άλλοι εκτός από τους διαχειριστές του βαριά άρρωστου, στον πυρήνα του, συστήματος. Στο οποίο δεν μετέχουν μόνο πολιτικοί αλλά και οι φορείς της οικονομικής εξουσίας. ΔΝΤ, ΕΚΤ και Μέρκελ, ως τοποτηρητές των νομιμοποιημένων σύγχρονων τοκογλύφων, οδηγούν τον ελληνικό λαό -και ευρύτερα την ευρωπαϊκή περιφέρεια- σε οδυνηρές συνθήκες. Αντιλαμβάνονται άραγε ότι τον σπρώχνουν και στα άκρα;
Οι Ελληνες πολίτες έδειξαν ότι λένε «ναι» σε διαρθρωτικές αλλαγές που κατατείνουν στον εκσυγχρονισμό και στην καταπολέμηση του πελατειακού μοντέλου που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Δεν θα επιτρέψουν όμως να ξεπεραστούν οι «κόκκινες» γραμμές. Οι οποίες, ασφαλώς, δεν βρίσκονται στην τσιμεντοποίηση των περιοχών Natura, όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές, που ξεσηκώνονται, επιμένοντας να εξυπηρετήσουν τους ψηφοφόρους-πελάτες τους.
Οι «κόκκινες γραμμές» που μπορεί να εξαναγκάσουν τον πρωθυπουργό σε προσφυγή στην ετυμηγορία του λαού, βρίσκονται σε αποφάσεις που καθιστούν τη χώρα έρμαιο των πολυεθνικών και εξαφανίζουν την οικονομική της υπόσταση. Αν το νέο Μνημόνιο, 2013-2015, κινείται σ' αυτό το πλαίσιο, όσο και αν η Ε.Ε. ξορκίζει τις εκλογές, δύσκολα θα αποφευχθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου