Πηγή: Vassiliskos
Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο για να περιγράψω τις σκέψεις μου πάνω στο ντοκιμαντέρ DEBTOCRACY. Όμως έκανα το κακό και διάβασα διάφορες κριτικές πριν και όχι μόνο, όταν το είδα και μίλησα με φίλους παραδοσιακούς αριστερούς και είπα πως μου άρεσε με κοίταξαν λες και ήμουν τσιράκι της Γκόλντμαν Σακς κι αυτό με βάζει σε άλλο δρόμο. Με τσιγκλάει να κάνω κάτι πιο κακό. Κριτική στις κριτικές.
Πολύ σύντομα λοιπόν θα πω πως το ντοκιμαντέρ μου άρεσε. Ήταν απλό κατανοητό για τον απλό κόσμο και για τους νέους. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που εστίαζε ακριβώς πάνω σε αυτό που ήθελε να οδηγήσει. Την έννοια του απεχθούς χρέους. Και η κατάληξη να προτείνει να γίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Κατά την άποψη των δημιουργών του υποθέτω πως αυτός ήταν ο στόχος. Ναι, η σύγκριση με τον Ισημερινό δεν μπορεί να γίνει. Ήταν όμως σύγκριση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων ή απλά οι δημιουργοί ήθελαν να δείξουν πως οι λαοί δεν χωρίζονται σε μικρούς και μεγάλους αλλά σε εκείνους που έχουν τα κότσια να παλέψουν και σε εκείνους που δεν τα έχουν;
Κατανοητό μέχρι εδώ; Όταν βλέπω λοιπόν ένα...ντοκιμαντέρ εστιάζω τη σκέψη μου σε αυτό που οι δημιουργοί του θέλουν να πετύχουν. Αν στο βάθος του μυαλού μου ευχόμουν ο σκοπός τους να ήταν η ανάλυση σε εικόνες και ρεπορτάζ όλης της ιστορίας του καπιταλισμού, η γέννηση του η ανάπτυξή του, να φέρουν σε αντιπαράθεση το κεφάλαιο του Μαρξ, τη ρωσική επανάσταση, τα κομουνιστικά κινήματα και την ιστορία τους, την ιστορία του ιμπεριαλισμού στην ανθρωπότητα, τις βαθύτερες φιλοσοφικές, οικονομικές και κοινωνικές έννοιες της πορείας του καπιταλιστικού συστήματος και να εκθέσουν στο τέλος σαν λύση την επανάσταση του προλεταριάτου και να τραγουδήσουν όλοι μαζί το εμπρός της γης οι κολασμένοι μάλλον τη πάτησα.
Πολύ ωραίες οι αναλύσεις των σίγουρα πολυσπουδαγμένων στην ταξική πάλη των λαών και το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού, αλλά μήπως στη τελική επειδή έχουμε φτάσει στο αμήν να προτείνετε στο Περισσό να κάνει επί τέλους ένα ντοκιμαντέρ και μάλιστα όχι ένα αλλά ολόκληρη σειρά (χρήματα υπάρχουν) και να κατέβει επί τέλους στο απλοϊκό επίπεδο ημών όλων των φτωχών και πολιτικά αμόρφωτων μήπως και μπορέσει και κάνει μια ελάχιστη επαφή μαζί μας?
Συγνώμη που μιλάω έτσι, αλλά για ένα ιστορικό κόμμα που κρατάει τα κλειδιά της μιας και μοναδικής λύσης όπως αυτό ισχυρίζεται, ίσως έφτασε ο καιρός να σταματήσει να ασχολείται αποκλειστικά με το να παριστάνει τον κριτικό απέναντι σε κάθε νέα σκέψη, κάθε νέα κίνηση, κάθε νέα οπτική, κάθε προσπάθεια μικρή, μεγάλη ασήμαντη ή σημαντική και να αναλογιστεί τις κριτικές που δέχεται το ίδιο από χιλιάδες άστεγους αριστερούς τους οποίους πολύ απλά ονομάζει άσχετους, ημιμαθείς , παρανοημένους στη καλύτερη των περιπτώσεων ή προβοκάτορες και προδότες του εργατικού κινήματος στη χειρότερη.
Έχουμε κουραστεί ειλικρινά από αυτό το παιχνίδι και τη συνεχή απαξίωση σε ό,τι δεν είστε εσείς. Θα έπρεπε να σας προβληματίζει πρώτον γιατί ο πολύς κόσμος που θα δει ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ θα νοιώσει κάτι το οικείο, το προσιτό στη δική του σκέψη και δεύτερον γιατί εσείς δεν έχετε μπει στο κόπο να κάνετε κάτι ουσιώδες αποτινάζοντας από πάνω σας επί τέλους τη πληγή πως ότι είναι "πιασάρικο" για το πολύ κόσμο είναι ή προβοκατόρικο ή ευτελές.
Οι ηγέτες που άφησαν εποχή, που κατόρθωσαν να οδηγήσουν τις μάζες που οδήγησαν τους απλούς ανθρώπους να παλέψουν ηρωικά για τα δικαιώματά τους όπως όλοι γνωρίζουμε ούτε σε κάποιο κοινοβούλιο ήταν κρυμμένοι πίσω από τα γυαλάκια τους κι ένα πάκο χαρτιά να παπαγαλίζουν, ούτε μίλαγαν με ξύλινο, ψυχρό και απαξιωτικό τρόπο στους ανθρώπους σαν να τους επιπλήττουν μόνιμα για την ανοησία τους. Και το σπουδαιότερο είχαν ιδιαίτερο ένστικτο ώστε να αφουγκράζονται τι ακριβώς επιθυμούσαν οι καταπιεσμένοι εκείνη τη χρονική στιγμή, είχαν το χάρισμα να πλησιάζουν τους ανθρώπους, τα προβλήματά τους και τις επιθυμίες τους γιατί τους άκουγαν και τους ένοιωθαν μέσα στη ψυχή τους.
Μια μερίδα ανθρώπων σκέφτηκε να δημιουργήσει μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου για να βρει το "απεχθές χρέος" . Μια άλλη ομάδα σκέφθηκε να δημιουργήσει τη ΣΠΙΘΑ. Κάποιοι άλλοι σκέφτονται πως το καλύτερο είναι να βάλουμε φωτιά και να τα κάνουμε όλα μπουρδέλο και κάποιοι άλλοι βλέπουν στον ορίζοντα πως η λύση είναι να φέρουμε ένα Παπαδόπουλο πάλι στην εξουσία.
Τι έχετε λοιπόν να αντιπαραθέσετε απλά και κατανοητά να το πείτε, με στόχους εφικτούς, και με τρόπο που να αποδεικνύετε την επαναστατικότητά σας και την ικανότητά σας να ξεσηκώσετε τις μάζες από το λήθαργο και όχι να τις περιφέρετε στις πλατείες σαν τη πομπή του Επιτάφιου. Ποιος είναι ο μηχανισμός που θα επιτρέψει να κατανοήσετε τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, τις τεχνικές που ταιριάζουν με το σήμερα. Οι θεωρητικοί που έγραψαν ό,τι υποστηρίζετε αν υπήρχαν σήμερα σίγουρα θα είχαν "κάνει μεταποιήσεις" στο κοστούμι τους έχοντας πλέον τη πείρα των εποχών που ακολούθησαν και τη πορεία που ακολούθησε από τη μία το καπιταλιστικό σύστημα και από την άλλη το εργατικό κίνημα.
Το χειρότερο από όλα που δεν μπορείτε να κατανοήσετε είναι πως οι φωνές που φωνάζουν δεν είναι εχθροί, γιατί πολύ απλά αν ήταν εχθροί θα έτριβαν τα χέρια ικανοποιημένοι με την απαράδεκτη στάση σας που απωθεί και παγώνει την όποια γοητεία θα μπορούσατε να ασκήσετε στις μάζες, και θα φώναζαν δυνατά συνεχίστε έτσι παιδιά μια χαρά τα πάτε.
Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα όχι δεν είμαι Συριζαία ούτε τίποτα άλλο παρεμφερές και δεν νοιώθω καμμιά απολύτως υποχρέωση να απολογηθώ σε κανέναν ζητώντας συγνώμη και νοιώθοντας τύψεις γιατί αν θεωρούσα πως το οποιοδήποτε κόμμα έχει το απυρόβλητο και είναι ιερό και ανέγγιχτο θα προτιμούσα να γίνω ταλιμπάν κάποιας θρησκείας υπολογίζοντας πως ο Γενικός Γραμματέας μπορεί να ήταν και ο δημιουργός του Σύμπαντος!!!!
ΥΣ (Και αυτό είναι το πιο τραγικό κατά την άποψή μου) Έχετε αντιληφθεί πως ο περισσότερος κόσμος σήμερα, αμφιβάλλει ακόμα και για το αν έχετε λόγο ύπαρξης; Το λέω ωμά, ψυχρά και με απόλυτη συνείδηση αυτού που λέω. Και η απάντηση πρέπει να είναι μια και ξεκάθαρη. Να απαντήσετε ευθέως και με επιχειρήματα ΠΟΙΟΣ είναι ο λόγος ύπαρξή σας και ο ΣΤΟΧΟΣ σας στους άγριους καιρούς που έρχονται. Και το σημαντικότερο όλων ΓΙΑΤΙ ο περισσότερος κόσμος ενώ ζει το πιο σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού δεν βλέπει σε εσάς τη λύση.
Πολύ σωστά! Κια τα ίδια ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δίνουν την εντύπωση οτι υπάρχουν σαν ντεκόρ για την λεγόμενη δημοκρατία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέτη απογοήτευση...
Δεν θα συμφωνήσω πλήρως με τους "Αθλίους". Προφανώς έχει μερίδιο ευθύνης και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός, αλλά καταρχάς να μπορούμε να διακρίνουμε το μερίδιο για να καταλογίσουμε και τις ανάλογες ευθύνες (διαφορετικά δικάζεις τον κλέφτη ψωμιού και αλλιώς τον ένοπλο ληστή). Και στη συνέχεια θα πρέπει να διακρίνουμε και τους λόγους. Την τελευταία διετία ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται μια συκοφαντική επίθεση από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους (με τη βοήθεια της διαπλοκής τους στα ΜΜΕ) με αποτέλεσμα να μην ακούγεται ο λόγος του προς τα έξω. Φαίνεται ως ντεκόρ, όπως λες, περισσότερο από ό,τι στην πραγαματικότητα είναι. Μπορείς να διαβάσεις αν θες τη συνέντευξη του Δραγασάκη που αναδημοσιεύει πιο κάτω ο Χάρης, το συνέδριο για το Μνημόνιο και την πολιτική θέση του ίδιου του κόμματος. Συμφωνώ μαζί σου ότι δεν βγαίνει στο δρόμο όσο θα ήθελα, αλλά καταλαβαίνω ότι μπορεί να δυσκολεύεται να το κάνει τόσο αγωνιστικά όσο θα ήθελα. Το γεγονός όμως ότι στηρίζει μια καταφανώς αντιμνημονιακή στάση είναι καθοριστικό για να τον στηρίξω και εγώ με τη σειρά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε και προκαλεί το «Debtocracy» και έχω ενθουσιαστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο Διαδίκτυο και διανέμεται δωρεάν έχει καταφέρει να ξεβρακώσει ένα ολόκληρο σύστημα.
Εντάξει, ένα χρεοκοπημένο σύστημα.
....
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει ούτε ένα δημοσιογραφικό κείμενο με θετική κριτική στο «Debtocracy» – αν μπορούσαν, θα χρέωναν στο «Debtocracy» και τη χρεοκοπία της χώρας..."
και άλλα πολλά ..
"Ενδιαφέρον έχει και η πολύ «αριστερή» άποψη πως το «Debtocracy» δεν προτείνει την ανατροπή του καπιταλισμού.
Δεν πειράζει, παιδιά – τον καπιταλισμό θα τον ανατρέψει το ΠΑΜΕ με βόλτες στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και στη συνέχεια καφεδάκι στο Θησείο. Η ταξική πάλη γίνεται με ποδαρόδρομο και όχι με ντοκιμαντέρ.
Το είχε πει και ο Μαρξ..."
Δες ολόκληρο το άρθρο ..
http://pitsirikos.net/2011/04/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-debtocracy/