Η ανάπτυξή τους, η ανεργία μας

Steve Greenberg, CartoonMovement

από την Αυγή

Στο 15,1%, που αντιστοιχεί σε 756.000 άτομα, έφτασε τον Ιανουάριο η επίσημη ανεργία σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση της στατιστικής υπηρεσίας. Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, που έχει μετρήσει και τον Φεβρουάριο, η ανεργία έχει φτάσει το 16,5%, δηλαδή κοντά στα 850.000 άτομα. Μιλάμε πάντα για την επίσημη ανεργία, αφού οι υπηρεσίες δεν μετράνε ως ανέργους μεγάλες και ολοένα διευρυνόμενες κατηγορίες, όπως τους μισθωτούς με μπλοκάκι, που όταν απολυθούν παραμένουν "αυταπασχολούμενοι", ή όσους κάνουν ένα μεροκάματο στη χάση και στη φέξη.

Η ραγδαία αύξηση της ανεργίας αντικατοπτρίζει τη βαθιά ύφεση αλλά και την τροφοδοτεί καθώς οι άνεργοι υποκαταναλώνουν και τροφοδοτούν με τη σειρά τους το υφεσιακό σπιράλ παράγοντας περισσότερη ανεργία και μεγαλύτερη ύφεση. Ιδίως μάλιστα αν βάλει κανείς στον λογαριασμό ότι η κυβέρνηση προτίθεται να μειώσει και το ύψος του επιδόματος ανεργίας αλλά και να περιορίσει ακόμα περισσότερο τους δικαιούχους.

Από την πλευρά των δυνάμεων της εργασίας το ποσοστό της ανεργίας είναι δείκτης εξ ίσου -αν όχι περισσότερο- σημαντικός από το ύψος του χρέους. Και αυτό διότι ακόμα και αν περάσουμε, όπως υποστηρίζει ο κ. Παπακωνσταντίνου, σε φάση ανάπτυξης του χρόνου (δικαίωμα στο όνειρο έχει και ο υπουργός Οικονομικών), η ανάπτυξη με ανεργία που υπόσχεται η ενδεχόμενη "επιτυχία" της πολιτικής του Μνημονίου θα αφήνει απ' έξω μεγάλο μέρος του πληθυσμού και θα μειώνει το ποσοστό συμμετοχής της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ. Είναι δηλαδή μια ανάπτυξη η οποία δεν αφορά τους ανέργους ούτε βελτιώνει τις πιθανότητές τους να ξαναβρούν δουλειά. Το είδος της ανάπτυξης με υψηλή ανεργία που επιδιώκεται σήμερα μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ανέργους και τους ανέργους από οικονομικώς ενεργούς πολίτες σε αντικείμενο φιλανθρωπίας. Είναι, σε τελική ανάλυση, μια επαγγελία ανάπτυξης που δεν έχει να προσφέρει στον κόσμο της δουλειάς. Είναι περισσότερο απειλή παρά υπόσχεση.

Γ.Κ.