Οι απόντες τα χάνουν όλα

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Είναι πια προφανές πως ούτε η ελληνική έφεση προς τις υπέρ πατρίδος θυσίες, που επικαλείται ο Παπανδρέου, ούτε ο Θεός της Ελλάδας μπορούν να βγάλουν την ελληνική οικονομία από τα αδιέξοδα καταστροφικής φθοράς στα οποία έχει μπει. Και μόνο όσα είπε χθες ο Προβόπουλος -ανεξάρτητα από το «διά ταύτα» του περί επανεκκίνησης- θα αρκούσαν για να καταλάβει κανείς ότι όσες ακόμα περικοπές κι αν γίνουν, όση δυστυχία ακόμα κι αν συσσωρευτεί, δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα της οικονομίας χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους.

Εξ ου και η αναδιάρθρωση παίζει ως εκδοχή, ως σενάριο, ως βεβαιότητα, σε όλα τα διεθνή έντυπα, σε οίκους και προβλέψεις, σε άρθρα ειδικών και κατόχων νόμπελ. Παντού! Εκτός από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία, όσο βαθύτερα εμπλέκεται, όπως φαίνεται, στο σχετικό παζάρι, τόσο θεωρεί υποχρέωσή της να φωνάζει πιο δυνατά ότι δεν θέλει αναδιάρθρωση. Κι επειδή δεν θέλει αναδιάρθρωση, διαβεβαιώνει ότι δεν θα γίνει αναδιάρθρωση. Λες και στην Ελλάδα και στην οικονομία της γίνεται αυτό που θέλει η ελληνική κυβέρνηση. Αν το θέλει στη συγκεκριμένη περίπτωση, που πολλοί και πολύ αμφιβάλλουν.

Και τι εστί αναδιάρθρωση το μάθαμε, με τόση κουβέντα που γίνεται, όλοι. Διευκόλυνση, νέα επιτόκια, κούρεμα του χρέους, γενικώς νέες ρυθμίσεις για την ανακούφιση του δανεισμένου. Εις βάρος τίνος όμως όλα αυτά; Εδώ όλοι συμφωνούν στο βασικό: εις βάρος μας, πρωτίστως. Οι όποιες διευκολύνσεις δηλαδή, σε μια «φιλική» αναδιάρθρωση, θα σημαίνουν απείρως σκληρότερα και μονιμότερα μέτρα επιτήρησης, ξένου ελέγχου και τιμωρίας. Εκχώρηση όχι μέρους, αλλά του συνόλου της εθνικής κυριαρχίας. Νέο καθεστώς, που θα μας κάνει να νοσταλγούμε το Μνημόνιο.

Θα πληρώσουν όμως κάτι και οι δανειστές, που θησαύρισαν από το ελληνικό χρέος; Ναι, λένε οι οπαδοί του «έντιμου» καπιταλισμού -δάνεισες, κέρδισες, πλήρωσε τώρα κάποιο τίμημα. Όχι, λένε οι οπαδοί των «έντιμων» τραπεζών -είναι απαράδεκτο να μην πληρωθούν στο ακέραιο τα δανεικά. Και παίρνει η κουβέντα χαρακτήρα σκληρής διαμάχης. Τι λείπει από την εικόνα; Η παρέμβαση όσων θεωρείται δεδομένο ότι θα πληρώσουν τα σπασμένα. Η δική μας. Η οποία καθίσταται σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ, μιας και οι όροι της αναδιάρθρωσης θα είναι αποτέλεσμα και του συσχετισμού των δυνάμεων. Και οι απόντες τα χάνουν όλα...