Τι ωραίος χάρτης!

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή 

Περιμέναμε κι εμείς, όπως όλοι, να ακούσουμε τον Παπανδρέου να εξαγγέλλει τα νέα μέτρα που προτίθεται να πάρει βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα «για τη σωτηρία της πατρίδας». Κι αντί για άλλη μια έρημο μέτρων, που προετοιμάζεται με τη φροντίδα του ειδικού στις αποψιλώσεις και στις ερημοποιήσεις Παπακωνσταντίνου, βρεθήκαμε μπροστά σε έναν όμορφο οδικό χάρτη. Με τόσες πεδιάδες πράσινης ανάπτυξης, τόσα ποτάμια επενδύσεων, τόσα όρη διαφάνειας και δημοκρατίας, τόσες λίμνες κοινωνικής ευαισθησίας, ώστε να αισθανθούμε εντελώς εκτός πραγματικότητας. Υπάρχουν όλα αυτά που απεικονίζει ο χάρτης του πρωθυπουργού κι εμείς δεν τα βλέπουμε τόσο καιρό; Απαράδεκτο!

Ευτυχώς, ευφυέστατος όπως πάντα, ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσε να διευκρινίσει ότι όλα αυτά υπάρχουν, αλλά δεν μας τα λέει για λόγους που εκείνος γνωρίζει κι εμείς όχι. Αν λέγαμε όλα αυτά που έχουμε κάνει σε ένα χρόνο, θα ακούγαμε ότι "αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα", είπε. 

Κι έτσι από τη μια δικαιολόγησε την άγνοιά μας για την Ελλάδα που περιέγραψε και από την άλλη αποστόμωσε όλους εκείνους που όχι μόνο υποστηρίζουν ότι αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα, αλλά υποστηρίζουν επίσης ότι άλλα γίνονται στην Ελλάδα, πολύ διαφορετικά από όσα περιγράφει ο Παπανδρέου. Ακόμα χειρότερα, ότι ο Παπανδρέου δεν ξέρει τι γίνεται στην Ελλάδα, την οποία υποτίθεται ότι κυβερνά, και μάλιστα με όραμα, οδικό χάρτη και σιδερένια πυγμή. Κι ακόμα χειρότερα από χειρότερα, ότι λάθος χάρτη έβγαλε από την τσέπη του στο υπουργικό συμβούλιο κι έδειξε στις κάμερες.

Όπως και να έχει είναι καιρός να ενσκήψουμε στα λόγια του πρωθυπουργού για να γνωρίσουμε την πατρίδα μας - το σήμερα και το αύριο της Ελλάδας. Να κλείσουμε μέσα στην καρδιά μας τον οδικό του χάρτη, μαζί με τη Χάρτα του των Δικαιωμάτων, αν χωράει, για να αισθανθούμε κάθε είδος μεγαλείου. Να απαντήσουμε έτσι επιτέλους στο ερώτημα που τόσο κόσμο βασανίζει από τα μαθητικά του χρόνια: Τι είν' η πατρίδα μας; Μα είναι η πατρίδα που περιγράφει ο οδικός χάρτης του Παπανδρέου, η Ελλάδα που αλλάζει, που στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης, που αρνείται την ανομία και τη βία, που έχει ριχτεί στη συλλογική προσπάθεια. Και βλέποντας κανείς όσα έως τώρα δεν έβλεπε, μπορεί να αναφωνήσει: Ρε άι στο διάολο…